Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
25-10-2009
Kom maar hoor kleine kabouter
Niet bang zijn! 't Is hier leuk hoor bij mama en papa. Ik heb het erg lastig. Mijn rug ziet echt af! En mijn voeten en handen zijn niet te doen!!!!!!!!!!!!! Ik heb foto's getrokken van mijn voeten. Die zijn echt walgelijk ... én pijnlijk, ja dat ook. Die staan erg gezwollen. Mijn huid staat zodanig gespannen dat het inderdaad pijn doet. En het is echt geen zicht, maar wel grappig Ik heb de veters van mijn schoenen een beetje (veel) moeten aanpassen Echt jong, ik geraak er niet meer in en ik moet ze wijd genoeg zetten, want anders doet het pijn. En mijn handen doen ook erg pijn hoor. Bij sommige handelingen moet ik gewoon opletten of er schiet een pijnscheut door mijn handen. Als ik 's morgens wakker wordt, dan moet ik ze altijd een beetje masseren om ze terug los te maken, zeg maar. Mijn handen staan dan stijf, vooral mijn duimen. Net alsof mijn vingerkootjes aan mekaar vergroeid zijn! Gisteren zijn papa en ik gezellig gaan winkelen. We zijn om eten geweest en andere zaken. Een mens heeft wel altijd iets te regelen hé. Papa die heeft me vergezeld en daar was ik blij om. Normaal ging ik alleen shoppen omdat het nog lukte en papa te druk bezig was met werken aan het huis, maar nu lukt dat zeker niet meer alleen hé. Ik moet zeggen dat dat wel eens plezant is hoor! Van zodra jij er zult zijn, kleine pruts, zal papa zich niet zo druk meer moeten bezighouden met het huisje, maar meewerken aan het huishouden, want ik zal al veel tijd moeten besteden aan jou en papa zal niet anders kunnen dan zijn deel te doen in het huishouden. Gelukkig maar dat de werken gedaan zijn, denk ik dan, want anders had ik een probleempje. Dan zou het niet zo simpel geweest zijn. Het zou ook wel lukken, maar 't zou natuurlijk VEEL drukker en minder plezant zijn hé! We zijn naar dreambaby geweest om een knuffelbeer af te halen die ik zeker nog wou meenemen naar het ziekenhuis. Het is een doo-doo die baarmoedergeluiden maakt. Er staat ook nog een ander deuntje op. Ikzelf ben zo blij met die beer, hihi Ik heb hem gisteren een hele avond geknuffeld in de zetel en heb er ook mee geslapen, zodat hij mijn geur zou overnemen. Dan zal die beer jou misschien wat meer vertrouwen geven als die bij jou in bedje ligt. Ik hoop dan ook dat ik hem morgen mag neerleggen naast jou in jouw ziekenhuisbedje ...
Nog een dagje of 4 of 5, zegt de gynae. Dus 't is nu wel zeker dat ik overtijd ga gaan. Allé vooruit dan, kleine kabouter, omdat je al zo flink je best gedaan hebt, mag je nog wel eventjes bij mij blijven. Maar ik begrijp je wel hoor, 't is toch zo goed é bij mamaatje!!! De poort naar de grote wereld staat in elk geval al op een kiertje. Eén centimeter om precies te zijn. Dus het is wel degelijk begonnen hé. De reis wordt stilletjes aan in gang gezet. Zo mag het van mij dan wel gedurende die paar daagjes nog verder gaan hoor. Iedere dag een centimetertje bij. Zou fantastisch zijn toch! En je bent ook flink geweest hoor kabouter. Je ligt nu zoals je zou moeten liggen: met je gezichtje naar onder toe en dieper naar beneden, dus geen sterrekijkertje meer. Je hebt de boodschap begrepen met andere woorden. Volgens de gynae zul je zo'n 49 cm en 3,7 / 3,8 kg zijn. Dus da's een mooi gemiddelde hé. Toch niet overdreven zoals eerder gedacht. Geen dik patatje! Met mama zelf gaat het ook niet slecht. Nu ja, wat je slecht kan noemen. Ik ben in totaal al 24kg bijgekomen. Niet 'slecht' hé! De laatste 2 weken ben ik er 4 bijgekomen. Kun je je dat voorstellen? Wel ja, ik ben het levende bewijs. Ik zie er héél sierlijk uit, moet ik zeggen. Ik heb foto's getrokken van mijn olifantenpoten (lees: voeten). Toch wel grappig om te zien hoor. Gelukkig zijn we geen zomer meer! 't Is vooral 's avonds dat mijn voeten opzwellen. Als ik dan mijn kousen uittrek, amai, echt geen zicht!!! De gynae zei ook nog dat mijn bekken heel ruim is, dat er een kindje van 5kg zou doorkunnen. Hallo, moeder natuur! Goed gedaan, zou'k zeggen!!! Allé bon, onze laatste dagen zijn geteld ...
Maar de speeltijd is (in theorie) bijna voorbij hé, kleine pruts!!! Morgen zijn we 22 oktober en da's precies de dag dat jij normaal gezien verwacht wordt. Ben eens benieuwd of jij zo'n stipt ventje bent. Wij zijn echt benieuwd! In elk geval, vanavond rond 20u zien we jou nog eens, hopelijk voor de laatste keer, op een schermpje. Dan zal de gynae ons wat meer kunnen vertellen hoe we ervoor staan. Ik hoop dat ze ons kan zeggen dat ik al een paar centimeter opening heb. Dan zijn we al halfweg, allé ja, dat zou toch al flink helpen hoor. Ik voel jou nog steeds goed en duidelijk bewegen. Ik sta er zelfs soms verstomd van dat je nog zoveel beweegt eigenlijk. Hopelijk haal je daar geen gevaarlijke toeren uit hé, zodat die navelstreng niet in de weg komt te zitten. De spanning is te snijden, da's een feit! Iedereen is zo benieuwd naar jou. En ik maar mailtjes, smsjes en telefoontjes beantwoorden van familie en vrienden. Iedereen wordt ongeduldig hé. Maar daar merk jij niks van blijkbaar Jij zit daar lekker warm en veilig hé. Zolang je het maar naar je zin hebt, ben ik al heel tevreden. Da's natuurlijk het belangrijkste, maar je moet ook een beetje rekening houden met ons hé. Soms is het een echte kwelling die spanning. Wanneer, wanneer, wanneer ......... Bon, nog een uurtje of drie en dan weten we al iets meer!
Dat hopen papa en ik althans. Ten eerste omdat we morgen 12 jaar samen zijn en welk mooier cadeau kunnen we mekaar geven op zo'n dag?!?! Ten tweede omdat ik het een beetje beu ben!!! Jongens toch, ik wil graag van die buik vanaf. Die zit in de weg! En het is gewoon zwaar en lastig. Het doet pijn, mijn rug ziet af, ik voel redelijk wat steken onderaan, soms lijkt het alsof mijn buik er gaat afscheuren, je beweegt nog volop en dat kan ook wel eens pijn doen ... en ik haat wachten! Dat wachten is soms om zot van te worden. Grrrr! Ja, ik weet het, ik klink een beetje boos en zo, maar van mij mag het nu stoppen. Ik bedoel dan, beginnen, de bevalling mag beginnen van mij. Kleine kabouter, je mag geboren worden hoor! Ik wordt ongeduldig! Ik ben er klaar voor. Klaar voor ik-weet-niet-wat-me-te-wachten-staat! Mijn god! De schrik zit er soms wel in hoor. Ik ben een beetje bang voor de pijn. Hopelijk wordt het geen lange lijdensweg. Je mag vlotjes komen, dus graag een beetje medewerking hé pruts? Vooral het wachten maakt het soms onmenselijk. Da's gewoonweg moordend! Wachten, wachten, wachten, ... en niet weten wanneer het nu juist gaat gebeuren en hoe het gaat gebeuren, wat we gaan voelen en denken, enzoverder enzoverder. Kan het nog spannender??? Mja, er zit niks anders op hé dan wachten. Niks aan te doen! We moeten geduld hebben ... maar we tellen af ...
Ik zit op hete kolen. Wanneer zal het gebeuren? Nu, straks, morgen of over een week ... of twee? Man, man, man!!! Wie zal het zeggen hé? Alleen kabouter weet het! Pas als hij er klaar voor is. Zo vreemd dat ons leven op een paar uur kan wijzigen. Voor hetzelfde geld zitten we morgen met een baby in onze armen. Raar toch? Ik hoop echt wel, uit het diepste van mijn hart, dat je geen spelletjes gaat spelen hoor met ons. Dat je niet beslist om pas over een week of twee te komen piepen. Doe me dat niet aan hé!!!!!!! Oh nee, ik loop de muren op dan denk ik! Neen, ik denk het niet, ik ben het zeker!!!!!!!!!! Ik mag er niet aan denken eigenlijk. Goh goh ... Het zou gewoon enorm lastig zijn, te veel stress geven, deprimerened EN het allerbelangrijkste, dan zou ik minder lang samen kunnen samen met onze kabouter! Want vanaf morgen gaat mijn zwangerschapsverlof in en hoe later jij ter wereld komt, hoe minder tijd we kunnen samen zijn hé. Nu ja, later dan 22 oktober mag het zeker niet zijn. Dus da's nog een week hé. Papa en ik zouden het ideaal vinden mocht je ons nog een weekendje rust gunnen en de maandag daarop geboren wordt. Da's dus binnen een 5 dagen. Misschien gaan we dit weekend wel nog eventjes naar de zee. Misschien hé, 't is te zien hoe ik mij voel, want er zijn toch wel risico's aan verbonden hé. 't Zou wel mooi zijn eigenlijk. Nog een gezellig weekendje met ons twee aan zee en zondagavond thuiskomen en dan die avond weeën krijgen zodat jij op maandag 19 oktober geboren wordt, op ONZE LIEFDESVERJAARDAG. Dan zijn papa en ik 12 jaar samen!!! Zou het nòg mooier kunnen? Maar ik heb al ondervonden dat men het onverwachte mag verwachten. Mijn collega Aline was voor 23 oktober uitgerekend en zij is 3 dagen geleden bevallen. Ze is die bewuste dag nog bij de gynae langsgeweest en er was niks te zien, geen ontsluiting of niks. Ze gaat naar huis en een uur of twee nadien breekt haar water. Je houdt het niet voor mogelijk hé! Zo zie je maar, het kan gewoonweg alle kanten op ... Ben zo benieuwd hoe het bij ons zal verlopen ...
Eergisteren hebben we jouw 'tootje' nog eens gezien op de echo! Natuurlijk zien we nu al dat je de mooiste baby ter wereld zult zijn hé En we weten ook al dat je 'nen averechtsen' bent. Gene gemakkelijken dus en je zit nog in mijn buik, dus dat beloofd Zal even verduidelijken: toen de gynae een inwendig onderzoek deed, kon ze jou niet direct voelen, terwijl dat 3 weken geleden wel zo was. Je bent terug een beetje naar boven gekropen! Blijkbaar wil je toch nog niet zo snel mijn buikje verlaten en wil je liever nog wat veilig bij mamaatje blijven. 3 weken geleden dacht de gynae dat je wel eens vroeger zou kunnen geboren worden, maar zoals het er op dit moment uitziet, zou je gewoon je tijd uitdoen. Maar ja, het is nog 2 weken en er kan nog vanalles veranderen hé, net zoals nu het geval is. Je bent in gewicht ook niet zo fel bijgekomen: 300gr maar, dus nu weeg je 3,3kg. Heel wat minder dan we gedacht hadden, zoals zovelen eigenlijk wel dachten, alsook de gynae. Zij dacht dat je naar de 4kg zou opgaan, maar ook dit blijkt anders uit te monden, nu ja, het is nog afwachten hé. Zoals ik eerder al aangaf, op 2 weken kan er nog veel gebeuren ... Vervolgens kwam er minder leuk nieuws, toch op dat moment. We waren een beetje uit ons lood geslagen. De gynae zei dat ik een bekkenmeting moest laten uitvoeren in het ziekenhuis én dat ik een streptokokkenbesmetting had. Euh, wablief?! De gynae stelde ons meteen gerust en zei dat 1 op 6 vrouwen dit meemaakt en er niks aan de hand was. Bij de bevalling zou ik een paar baxters penicilline moeten krijgen en jij zou ook iets toegediend krijgen. Da's procedure, zei ze. Ik hoefde mij echt geen zorgen te maken, maar toch schrok ik een beetje. Jah, je verwacht daar niet aan hé!!! De naam alleen al doet je fronsen hé! Plots hoorden we ook het woord 'sterrekijker' vallen. Euh, is dat goed of slecht? De gynae zei ook dat jouw hoofdje een week voor zat op de gemiddelde groei. Moesten we ons hier nu ook zorgen om maken of wat? De vraag waarom ik een bekkenmeting moest laten doen, hebben we niet gesteld omdat we toch een beetje verbaasd waren van zoveel informatie. De vorige echo's verliepen altijd heel vlot en stapten we iedere keer buiten met vrolijk nieuws, maar nu was het een beetje anders ...We hielden er een vreemd gevoel aan over en we zaten eigenlijk met nog veel vragen, maar da's een beetje typisch voor ons hé. Op het moment zelf denken we eigenlijk niet goed na en komen de vragen pas achteraf, als het al te laat is eigenlijk en we daar al buiten zijn. Dat heb ik nu iedere keer hé bij doktersbezoeken. Maar ik denk dat er veel mensen zijn die bij een consultatie eigenlijk te weinig vragen stellen. De dokter zal nooit zoveel uitleg geven, zolang je er zelf niet naar vraagt. Nu ja, als we wat logisch nadachten konden we de balans zelf wel opmaken hoor, zeker na een beetje informatie op het internet te hebben opgezocht: ik moest die bekkenmeting laten doen om zeker te zijn of jij op de normale manier zou kunnen geboren worden aangezien jouw hoofdje redelijk groot is en jij in sterrekijkerspositie ligt, wat de bevalling normaal gezien bemoeilijkt. Ik begon toch al lichtjes te panikeren en kreeg al bijna nachtmerries van een keizersnede enz. Zeker na het lezen van de streptokokken op het net! Hoe meer ik vond, hoe benauwder ik het kreeg. Het leek me slim om dan maar te stoppen met het opzoeken van info over dit onderwerp! Dus je ziet, deze keer was een héél andere echo dan al de vorige keren. Je kan mijn ongerustheid dus wel begrijpen, niet? Na vandaag, na de bekkenmeting, is die volledig verdwenen Ik kreeg meteen het resultaat mee van de meting. Die was dus OK!!! De gynae zag geen probleem om alsnog onder water te bevallen. Mijn bekken is dus breed genoeg. Naar het schijnt zou je wel een grote baby zijn, maar er is plaats genoeg daar bij mij onderaan om te passeren Over die streptokokken was mijn ongerustheid ook onterecht. Een collega van mijn werk en vrouwen waarmee ik chat op een forum, hebben dit ook meegemaakt en da's echt niks om je zorgen over te maken. Wat ben ik blij! Echt blij! Mijn doemscenarios verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik kan dus rustig genieten van mijn laatste dagen, lekker thuis. 2 dagen geleden (woensdag) was mijn laatste werkdag, waar ik superblij om ben, want het is, voor de zoveelste keer, ERG zwaar en lastig!!! Ik heb heel veel last van mijn rug nu en mijn handen die bijna constant slapen. 's Nachts kan dat erg pijn doen hoor. Precies alsof mijn beenderen ook verstijven en ik mijn vingers bijna niet kan bewegen. Je kan je zoiets niet voorstellen, totdat je het zelf meemaakt! Als ik iets fijn, zoals een balpen, vastneem, krijg ik krampen in mijn handen. Het lezen van de flair bezorgt me zelfs krampen in mijn handen. En ja, die rug, dat komt door mijn hele dikke buik hé, die sinds een week of 2 erg begint af te hangen. Hierdoor dachten velen, alsook ik, dat het voor niet lang meer zou zijn, maar niets is minder waar. Nu blijk je ipv ingedaald te zijn, nog omhoog gekropen te zijn. 't Zoveelste bewijs eigenlijk dat je aan de buik van een vrouw NIKS, maar dan ook NIKS kunt afleiden hé!!! Mijn gewicht bereikt ook hoge toppen Ik zit al aan een totaal van 20kg, wat ik wel verwachtte. Ik hou ook redelijk wat vocht op sinds een week of zo. Ik zie het aan mijn voeten en daar had ik een beetje schrik voor, maar gelukkig is het nog niet overdreven en zijn we ondertussen al herfst, dus dikke pullen en lange broeken-periode Op één van mijn heupen vertoon ik ook lichtjes een striem of twee. Ik hoop dat ze zich niet uitbreidt en naar mijn buik uitloopt. Please, 't is maar 2 weekjes meer. Je gaat me dat toch niet lappen hé?! Gedurende de hele zwangerschap had ik geen last van striemen en nu plots duikt er eentje op, weliswaar nog op mijn heup, maar er zit er eentje op de loer met andere woorden. Het is wel verwonderlijk dat ik er geen heb op mijn buik eigenlijk, zeker als je de omvang van mijn buik ziet en hoezeer hij de laatste weken gaan doorhangen is. Ja ja, 't is bijna voorbij en wat ben ik blij. Heel eerlijk: ik zal die ongemakken en die kilo's allesbehalve missen!!! De klopjes en schopjes wel natuurlijk, maar anders kan ik niet bedenken waardoor ik meteen zou zeggen: ik wil opnieuw zwanger zijn. Ja, eigenlijk wel: om nog een kindje te maken Mja, enkel voor dat dan, maar nog niet voor direct hoor. Het huis zal na dit weekend ook eindelijk op zijn plooien staan. De meeste dringende babyspullen zijn in huis gehaald, de babykamer is klaar, de kleertjes liggen in de kast, mijn valiesje is (bijna) klaar, de kleine verbouwinkjes en dergelijke zullen afgewerkt zijn, de grote kuis zal ook gedaan zijn nadat mijn ma en mijn zus door mijn huis gestormd zijn, het geboortekaartje is zo goed als klaar, de enveloppen zijn bijna allemaal geschreven, het doopsuiker is ook zo goed als klaar, m.a.w. na dit weekend zou er normaal gezien eindelijk rust in huis moeten zijn. Dan is het tijd voor stilte voor de storm! De laatste dagen die ons nog resten. Jouw papa en mama zullen dan op hun gemakske nog kunnen genieten van mekaar. Voor de laatste keer onder ons tweetjes ...Het werd tijd, want het begint te korten! Het is hier de laatste dagen al héél druk geweest. Veel heen en weer geloop, veel mensen in huis enzoverder, maar allemaal goed bedoeld natuurlijk hé. We hebben heel veel hulp gehad van mijn familie en dan in het bijzonder van mijn ouders. En daar ben ik hen ENORM dankbaar voor, want zonder hen hadden we er niet geraakt hoor! Door de komst van onze kleine pruts hadden we een deadline en moest er nog heel veel verbouwd worden vooraleer we jou in ons huisje konden ontvangen, maar nu, na al die goede daden die hier al verricht geweest zijn, kunnen we op onze beide oren slapen. Ik zal blij als dit weekend voorbij is, want hoe dankbaar ik ook ben voor de hulp, ik zal toch ook blij zijn dat ik eindelijk mijn laatste daagjes in alle rust en alleen kan uitdoen ...
Ik heb de veters van mijn schoenen een beetje (veel) moeten aanpassen 
Ik heb hem gisteren een hele avond geknuffeld in de zetel en heb er ook mee geslapen, zodat hij mijn geur zou overnemen. Dan zal die beer jou misschien wat meer vertrouwen geven als die bij jou in bedje ligt. Ik hoop dan ook dat ik hem morgen mag neerleggen naast jou in jouw ziekenhuisbedje ...
Jij zit daar lekker warm en veilig hé. Zolang je het maar naar je zin hebt, ben ik al heel tevreden. Da's natuurlijk het belangrijkste, maar je moet ook een beetje rekening houden met ons hé. Soms is het een echte kwelling die spanning. Wanneer, wanneer, wanneer .........
Zal even verduidelijken: toen de gynae een inwendig onderzoek deed, kon ze jou niet direct voelen, terwijl dat 3 weken geleden wel zo was. Je bent terug een beetje naar boven gekropen! Blijkbaar wil je toch nog niet zo snel mijn buikje verlaten en wil je liever nog wat veilig bij mamaatje blijven. 3 weken geleden dacht de gynae dat je wel eens vroeger zou kunnen geboren worden, maar zoals het er op dit moment uitziet, zou je gewoon je tijd uitdoen. Maar ja, het is nog 2 weken en er kan nog vanalles veranderen hé, net zoals nu het geval is. Je bent in gewicht ook niet zo fel bijgekomen: 300gr maar, dus nu weeg je 3,3kg. Heel wat minder dan we gedacht hadden, zoals zovelen eigenlijk wel dachten, alsook de gynae. Zij dacht dat je naar de 4kg zou opgaan, maar ook dit blijkt anders uit te monden, nu ja, het is nog afwachten hé. Zoals ik eerder al aangaf, op 2 weken kan er nog veel gebeuren ... Vervolgens kwam er minder leuk nieuws, toch op dat moment. We waren een beetje uit ons lood geslagen. De gynae zei dat ik een bekkenmeting moest laten uitvoeren in het ziekenhuis én dat ik een streptokokkenbesmetting had. 
Ik zit al aan een totaal van 20kg, wat ik wel verwachtte. Ik hou ook redelijk wat vocht op sinds een week of zo. Ik zie het aan mijn voeten en daar had ik een beetje schrik voor, maar gelukkig is het nog niet overdreven en zijn we ondertussen al herfst, dus dikke pullen en lange broeken-periode 
