Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
03-02-2011
Roan de kleine peuter / dag klein spookje
Jawel hoor, de kuren van de befaamde peuter merken we nu ook aan ons klein groot manneke Roanneke!!!! Het testen is begonnen. Mama en papa staan te popelen :shock::-? Tjah, we staan ervoor en we moeten erdoor hé:!: Niks aan te doen. We zullen ons best doen, maar 't is niet altijd even makkelijk. Da's zeker! Soms krijgen we het zodanig op ons heupen dat we willen schreeuwen, maar de boodschap is rustig blijven en er vooral zo weinig mogelijk op reageren. Het positieve lonen en het negatieve negeren. Da's de leuze die je tegenwoordig langs alle kanten hoort hé: op TV, boeken ... En dat proberen we toch tenminste, maar er komt veel geduld bij kijken. Pas op, het valt nog wel mee hoor, denk ik, bij ons Roanneke ... denk ik, want ik kan natuurlijk niet vergelijken, alhoewel, mamaatje heeft toch al wat ervaring opgedaan vroeger tijdens stages in crèches en zo. Ik denk nog steeds dat het bij ons Roanneke nog wel meevalt, maar we kunnen er niet onderuit. Je wordt groot en je WILT ook gewoon vanalles hé. Het woordje 'nee' kan je altijd laten merken door met je hoofdje te schudden. Hoe je dat geleerd hebt, is ons een raadsel. Niet van ons in elk geval! Vreemd hoe die kleine mannen sommige dingen opnemen hé. Onlangs had je een echte eerste erge driftbui. Jij en ik kwamen thuis na het werk. Papaatje en nonkel Jurgen waren op de oprit aan het prutsen aan de auto. Jij en ik gingen gedag zeggen. We hebben zo eventjes een wandelingetje op 't straat gemaakt tot ik het tijd vond om naar binnen te gaan, want het was ook enorm kou en je was verkouden. MAAR dat was niet naar de zin van JOU! En toen stak het protest van de kleine peuter de kop op! Huilen, krijsen, stampen, al wat je wilt, om toch maar duidelijk te maken dat je niet naar binnen wou. Niks was goed. Ik heb jou genegeerd, proberen te kalmeren, proberen af te leiden ... niks hielp. Je was :-x En dat heeft geduurd tot je naar bedje ging. Dus reken en tel: om 16u30 waren we thuis en om 19u ben je gaan slapen! Driftkikker :!::!::!: Jah jah, een zaaaalig moment was dat. Ma bon, één troost: het is een teken dat je evolueert, haha :-P Het lastigste is het moment om je pamper te vervangen. Telkens opnieuw stribbel je tegen. Pff, altijd stampen en neuten. En je wilt maar niet meehelpen hé. Nee nee! Het vreemde is ook dat je wel ALTIJD flink bent bij meter Bibi, oma en Tante Pug! En thuis begin je pas je peuterstreken boven te halen. Ik denk dat dit komt doordat je bij anderen gewoon meer mag dan thuis, wat ook logisch is. Thuis gelden er ook meer regels dan bij een ander. En die regels wil je maar al te graag verbreken en kijken hoe ver je kan gaan. Dat ligt ook in de natuur van de mens. Jij moet gewoon nog leren dat niet alles kan en mag en dat er grenzen bestaan. Iemand anders dan de ouders zelf zijn daar veel soepeler in hé. Wij zijn ook gewoon strenger. Hier gelden er regels en bij een ander veel minder, dus daar valt ook minder uit te testen hé. Natuurlijk komt dat bij een ander over als: ze hebben geen grip op hun zoon, of ze kunnen het niet, of dit of dat ... Kritiek geven op een ander is natuurlijk altijd gemakkelijker dan wanneer je zelf voor de realiteit staat hé. Dat besef ik nu ook maar al te goed. Mea culpa, ik heb dat ook al gezegd hoor in de tijd toen ik nog kinderloos was, maar ik heb ook altijd verkondigd dat het zeker niet simpel moet zijn als je er zelf voor staat.
En hoe zit het met dat klein spookje in mamaatjes buik? Goed hé. Blij dat je laat weten dat je er ook nog bent, alhoewel ik soms wel heel aandachtig moet zijn, want die stampjes van jou zijn nog altijd zo licht, maar wel altijd op dezelfde plaats en da's heeeeeeelemaal onderaan. Alsof je weinig of niks bougeert. Grote broer deed veel tuimelingen hoor in mijn buik. Maar misschien voel ik gewoon niet zo goed waar je schopt. Misschien schop je op plaatsen waar ik het gewoon niet zo goed kan voelen. Ik vind dat wel jammer, want de schopjes van broer waren toch wel leuker. 't Mag best was heviger zijn. Ge moet geen schrik hebben hoor! Mamaatje is wel een straffe :wink: Mamaatje en papaatje zijn er nog altijd niet over uit hoe we jou gaan noemen. Al tientallen namen heb ik vernoemd, maar geen één waar we het over eens zijn of echt mooi klinken vinden. We zullen nog wat verder moeten zoeken vrees ik, maar ik vraag me af of er nog wel meer namen bestaan dan hetgeen ik al zien passeren heb op het internet :shock: Mamaatje begint ook al last te ondervinden van die dikke buik. Mijn rug begint weer pijn te doen hé. En ik ga ook al wat trager vooruit en ben wat sneller buiten adem. Slapen is ook niet meer wat het geweest is. Maar ja, die buik is wel mooi natuurlijk en we doen het voor ons klein spruiteke hé! We zitten ondertussen al over de helft. 22 weken om precies te zijn. En binnen 4 dagen alweer 23 weken! Het gaat snel, zeg dat wel! Maar mamaatje staat te popelen hoor om je te zien. Echt waar! Ik heb er zin in! Papaatje daarentegen krijgt dan weer meer stress. Hij is bang voor de drukte en het vele werk. Pas op, ik ook hoor, maar momenteel weegt het verlangen om jou te knuffelen meer op dan de schrik. Gezellig samenzijn met jou! Dikke kus klein sus. Love ya!
