Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
26-06-2012
Laatste schoolweek
boehoe ... Zooooooooooo jammer .... Moet dat nu echt? Helaas wel! Dat vinden mama, papa en Roanneke niet zo leuk, want het is zo plezant op school. Tjah, de schoolvakantie is in zicht en het is nu zo. Niks aan te doen. Hopelijk zaagt Roanneke ons niet de oren van de kop om naar school te gaan. Nog 3 daagjes na vandaag en het is voorbij. Dan ga je terug naar tante Pug! Er is verandering in de zaak gekomen. Normaal ging je naar een nieuwe opvang gaan, iets dat tante Pug georganiseerd zou hebben, maar dat is door bepaalde redenen niet doorgegaan. Dus nu zal je terug naar dezelfde opvang bij tante Pug gaan. Is dat goed? Goh, eigenlijk niet zo, nu je weet dat het veel leuker kan zijn, zoals school dus, vind je tante Pug bijlange zo leuk niet meer. Je maakte er nooit een punt van om te gaan hoor vroeger, maar er naar uitkijken deed je nu ook weer niet. En nu zal dat niet anders zijn, integendeel, ik denk zelfs slechter. En waarom denk ik dat? Omdat je onlangs meegeweest bent bij tante Pug om broertje af te halen. Ik heb je daar toen moeten verversen omdat je een accidentje gedaan had in je broek. En tante Pug reageerde daar op zoals we haar kennen: uitbundig zeg maar, maar voor zo'n klein kind komt dat wel anders over dan bij de grote mensen. Ik denk dat veel kindjes een klein beetje bang zijn voor tante Pug, omdat zij toch niet zo'n lieve vrouw is eigenlijk naar de kindjes toe. Ze doet wat ze moet doen, maar ze is soms liever bezig met het uit te leggen over alles en nog wat tegen de ouders, met de nodige gebaren en decibels en dat schrikt kleine kindjes soms een beetje af, denk ik. Enfin, zo ook voor ons Roanneke, want de volgende morgen toen ik jou wilde klaar maken om te vertrekken naar school, zei je: 'nie tante Pug?' Ik zei 'neen, je gaat naar school vandaag.' Dus, wat zal dat binnenkort geven ... ? Ik ben benieuwd. Dat het maar vlug weer school is dan hé, maar dat is nog efkes. In elk geval hebben we toch nog mooie vooruitzichten voor de maand juli, want dan gaan we op reis naar Landall Parks in Duitsland. Joepie jei! We gaan er 7 daagjes logeren in een caravan. Daar kijken we enorm naar uit. Binnenkort mag mamie de valiesjes al beginnen pakken. Olé! Dat zal genieten worden. Hopelijk hebben we een beetje goed weer natuurlijk, want dat maakt het allemaal zoveel plezanter hé. Ons Roanneke zal er ook al veel plezier aan beleven nu hij al zo een grote jongen is geworden. Deze leeftijd is toch echt genieten hoor. Hij kan al zoveel. We kunnen al heel goed met hem communiceren. Sinds hij naar school gaat, is hij enorm veranderd. We zijn zo blij dat hij toch nog een maandje en een half naar school is kunnen gaan. Echt waar! Daar hebben we geen seconde spijt van gehad. Het was niet lang, maar het heeft ons allemaal deugd gedaan. Wat een openbaring. In januari 2014 is het aan Jensen zijn beurt! Haha, da's nog efkes hé, maar ik heb het al opgezocht. Ja, iets waar ik naar uitkijk. Een mijlpaal van rust en kalmte ... Druk zal het altijd blijven met kindjes, maar het zal toch veel veranderen: no more babies crying en whining! Juiiiiiiiiiiiiii ...
Ja ja, zo ineens, plots!!!! Van het ene op het andere moment begin je aan mijn handjes te stappen! Ja! Plots was je vertrokken. En hoe! 't Was volle gaz vooruit. Geen getreuzel. Alsof je veel in te halen had. Het heeft lang genoeg geduurd, moet je gedacht hebben. Je was een late kruiper hé, dus nu zal het snel moeten gaan waarschijnlijk Je stapt opmerkelijk goed voor nog maar net aan de hand te stappen. Beter dan Roan indertijd. Je bent er wel later aan begonnen, maar tegen dat je 14 maand bent, kun je misschien al alleen stappen, net zoals Roan gedaan heeft. Roan stapte al eventjes aan de hand, maar is op zijn 14 maand alleen beginnen stappen. Benieuwd of Jensentje het beter zal doen op dat vlak ... héhé. Ik merk ook wel dat Jensen op andere dingen vlugger is dan Roan. Zo grappig om te zien dat ieder kind toch duidelijk anders is hé. Ik vind wel dat veel hetzelfde is zoals die typische dingen zoals niet stil kunnen liggen tijdens het verversen, het brabbelen, ... Onze kleine man is dan slimmer bij andere dingen, zoals het hevige stappen, de trap opstappen aan de hand (ja ja, doet hij ook ), schoentjes zelf proberen aan te doen (schoentje aan het voetje houden), van een beker drinken (een tuitbeker wil hij niet, maar meteen een gewone beker zoals iedereen), brokjes eten (echt al grove stukken in de groentepap en fruitpap, zonder eentje uit te spuwen, mixen komt er niet meer aan te pas), Bumba al goed herkennen op tv na 3x gezien te hebben (telkens als het begindeuntje start, krijs je enthousiast mee). En ook opmerkelijk, je bent een kleine hooligan. Echt waar seg! Amai, als er speelgoed op de grond ligt, ga je er als een razende op tekeer, net een orkaan die er doorstormt. Soms maak je rondjes terwijl je op je poep zit, dan draai je rond je as door je met je voetjes af te zetten. Zo grappig! Als je stapt, wil je alles vertrappelen alsof je de hulk bent. En alles krijgt niet één, maar twee of drie kicks! Te wreed! Een echte hooligan. We stonden onlangs naar de kippen te kijken en jij wilde stappen. Plots wilde je de omheining opklauteren. Ik had je handjes vast en jij tilde de beentjes op, alsof je op een trap begon te stappen en hop, weg was Jensen. Je moest het kunnen zien. Wat een kleine zot! Staan en vasthouden begint ook al aardig te lukken, alsook het optrekken stilletjesaan. Je kunt hier wel niet veel oefenen in het optrekken aangezien er hier niet zo veel dingen staan om aan vast te houden eigenlijk. Je vertoeft ook erg graag op het gras. Ik weet nog dat Roanneke daar niet zo zot van was. Te stekelig waarschijnlijk, maar niet voor Jensen! En ook heel grappig, in het boekje van de beestjes, reageer je altijd heel uitgelaten op de koe die er in staat. Haha zo wreed! Ja, mama, maakt altijd dierengeluiden bij de prentjes en de koe vind jij het leukst blijkbaar! Mama voelde zich schuldig dat ze niet zo veel in het boekje gekeken had met jou, maar dat is ze de laatste weken aan het inhalen Héhé ... Je hebt tegenwoordig ook alsmaar meer plezier met grote broer. Onlangs zaten jullie leuk in de keuken te spelen, terwijl mama en papa samen tv zaten te kijken. Dus dat kan ook al eens. Jullie kunnen zich samen, zonder ons, al eens amuseren. Maar het is wel nog niet van lange duur en zulke momenten zullen er nog veel komen. Roanneke vind het blijkbaar grappig om jou tegen te houden door zijn armpjes rond jouw middel te slaan, terwijl je probeert weg te kruipen. Jij bent helaas nog niet zo sterk zodat Roan het uitgiert van het lachen omdat hij jou kan tegenhouden. Leuk spelletje voor Roanneke, maar nog niet zo leuk voor jou, dus na een tijdje begin je wel te knotteren natuurlijk Jullie zullen goed overeen komen. Dat zien we al! Het zullen twee vriendjes worden. Ja, niet alle broertjes en zusjes komen goed overeen met elkaar hé. Dat klikt of dat klikt niet hé, maar hier zal het wel klikken, dat zien we nu al, maar ook wel eens botsen natuurlijk. Ook hier zal er wel eens ruzie zijn tussen de 2 roste kerels!
Roanneke zit er op zijn plaats hoor. Het is ongelooflijk hoe graag hij gaat. Amai seg! Dat hadden we totaal niet verwacht. Echt niet! We dachten dat het gewoon een marteling zou zijn op het vlak van vermoeidheid. Grote broer sliep wel nog tot voor kort 3 tot soms zelfs 4 uur in de namiddag hé! Hij krijgt gewoon energie door naar school te gaan. Je ziet hem enorm opleven en wat wil een mama en een papa nog meer hé? Gewoonweg fantastisch! Dat hij graag bij de kindjes zou zijn, hadden we wel verwacht, maar die vermoeidheid, daar hadden we een heuse schrik voor! Papa en ik hadden er eerst al spijt van dat we niet gewacht hadden tot in september om Roan te laten starten omwille van die vermoeidheid waaraan we ons verwachtten en omwille van praktische redenen (opvang voor in de zomer) en ook omdat het mooie dagen zijn tegenwoordig (sunshine) en je daar zoveel mogelijk plezier wil aan beleven natuurlijk en dus 's avonds niet met een onhandelbaar kind zou moeten bezig zijn. Maar niks daar van allemaal. Integendeel, Roanneke is ZO voorbeeldig. Dat hadden we niet eens durven dromen. Hij is gewoon superflink! Ik maak hem 's morgens klaar, zonder al te veel gespartel (ik herinner me nog het gehuil, getier en de benen die in de lucht zwierden tijdens het aankleden en de hoek die als straf volgde, allemaal op een net uit bed morgend ). Hij drinkt flink zijn melkje en eet zijn 'keke' op. Daarna jasje aan, 'oolkaba' op de rug en weg zijn wij! En telkens met enige fierheid stapt hij van de parking naar het schooltje. Soms kijkt hij mij aan met zijn typisch snuitje. Zijn lipjes gepruild met daar een lichte lach achter en die oogjes die blinken zo van: ik ben zo fier dat ik naar school mag. Je ziet hem gewoon stralen. Te neig gewoon! Hij is nu aan zijn derde week school bezig en het gaat nog steeds goed. Tegen de avond is hij zeker wel moe, maar hij doet totaal niet moeilijk. Niks van gezaag of zo. Niks van last. We dachten echt dat hij veel zou huilen van vermoeidheid en dat we hem daarom ook moeilijk in zijn bedje zouden krijgen. Maar nee hoor. Hij gaat natuurlijk vroeger slapen, rond 18u30, ten laatste 19u. En hij gaat met veel zin mee naar boven. Die twee weken school zijn gewoonweg al zalig geweest. Ik krijg ook niks dan positieve commentaar van juffrouw Ann, zonder dat ik er naar moet vragen. Ze begint telkens zelf over hem: dan zegt ze dat hij nogal bij de pinken is, dat hij enthousiast is, veel babbelt tegen de kindjes, ook op schoolreis (ja ja, hij is al naar vroepieland in Brakel geweest) was hij superflink, hij zat veel te vertellen tegen de kindjes op de bus want ze was ervan verschoten dat hij het zo goed deed omdat het nog maar de derde schooldag was en erg vermoeiend was. En zijn boterhammetjes eet hij ook altijd flink op. Het is nog maar 2x gebeurd dat hij er amper aangezeten had. Maar zijn fruit daarentegen! Daar is hij niet zo verzot op. Da's wel niet zo flink hé Roanneke! 't Zal een sloeber worden, vrees ik. Een haantje de voorste. Dat merken we nu toch al aan hem. Hij is er zo vol van van school! Dat vinden mamaatje en papaatje natuurlijk leuk, maar we zullen er ons werk mee hebben, denk ik wel, want we zullen hem soms goed in toom moeten houden. Hij zal soms te veel willen en zal moeten leren dat niet alles naar zijn wensen kan verlopen. Maar het is al goed dat hij zich niet zal laten doen. Zoals ik al eens zei: klein maar dapper. Niet met Roanneke. Héhé
Nog 3 daagjes en het is zover, maar het feestje hebben we in elk geval al gehouden. Dat was 4 dagen geleden. En het was SUPERgezellig. Echt waar! We hebben een bbq georganiseerd en het weer was goed. We hebben geluk gehad, want de dagen ervoor en erna waren al veel minder. Alsof de weergoden een specialeke gedaan hadden voor ons Jensentje Dat mag wel hé voor onze kleine pruts die soms wat 'vergeten' wordt. Ja, soms heb ik dat gevoel. Mea culpa, want ik merk wel dat ik niet zoveel bezig ben met Jensen dan met Roan op die leeftijd. Maar dat heeft verschillende oorzaken. Ik heb gewoon minder tijd en ja, ook minder geduld. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar ik kan niet wachten tot je alsmaar groter wordt. Zeker omdat ik weet hoe het kan zijn met al een ouder kindje. Een baby is gewoon minder leuk. Dat is nu eenmaal zo. Ofwel slaapt hij, ofwel weent hij, ofwel speelt hij en is hij blij zolang het duurt Tjah, babietjes kunnen zagen Sorry lieve Jensen, maar desondanks zien we jou wel doodgraag hoor, maar we kunnen al niet wachten tot als je wat groter bent, want dan wordt het allemaal NOG veeeeeeeeeeeel leuker Ik weet nog dat ik zo'n dierenboekje heb en dat had ik al 1000 keer voorgelezen tegen dat Roan 1 jaar was en bij Jensen is er dat nog maar 10 keer van gekomen Minder tijd en minder zin ... 't Is niet te onderschatten hoor, 2 kleine kindjes!!! En dan niet te vergeten, de crisis waar mama en papa in zaten. De boel heeft hier op stelten gestaan, maar we werken er aan, ten goede van iedereen natuurlijk. En het effect is er hoor. Het gaat de goede richting uit, met ons allemaal dan! Natuurlijk vind ik het niet eerlijk t.o.v. onze kleine Jensen, maar zeker weten dat de pruts daar weinig van zal ondervinden. Het zal zijn toekomst niet bepalen hoor. Integendeel, wij zijn rustiger en maken het onszelf niet te moeilijk en dat kan alleen maar gunstig uitdraaien voor ons klein mannen. Ik spreek misschien een beetje chinees nu, maar ik begrijp het en dat is goed. Als jullie meer uitleg willen, dan moeten jullie het maar aan mamaatje vragen ... Ik vind het nu wel jammer dat ik minder tijd heb gehad om hier iets te schrijven, want er is natuurlijk al heel veel gebeurd met Jensen. Binnen een paar daagjes is hij ook al 1 jaar. Het feestje was dik in orde! Mamaatje had de living versierd, buiten stond een partytent, de bbq stond te smeulen, muziek op de achtergrond, veel volk, de kindjes konden zich laten gaan buiten op het gras, Roanneke had plezier met zijn nichtjes en neefje, ... Heel gezellig allemaal! Mamaatje had ook een appelcake gebakken en versierd met chocolade en kleurige muizestrontjes en een cintroentaartje gemaakt met jouw naam op. Heel mooi en heel lekker, al zeg ik het zelf. Fruitsla had ik ook gemaakt, maar in alle drukte ben ik die vergeten te serveren. And of course had ik een mooie kroon gemaakt voor mijn kleine ventje, die ik net zoals voor grote broer, zal bewaren in jullie doos. Jensen had ook hetzelfde kostuumpje aan als van Roan op zijn eerste verjaardag. Fantastisch! Mijn twee schatjes toch! Jensen is wel al bijna 12 maandjes oud maar hij heeft sedert zijn 11 maandjes pas besloten om te gaan kruipen, weliswaar op een aparte manier: één been vooruit en één been achteruit. Wat zijn die klein mannen toch soepel Maar ja, hij geraakt toch vooruit hé. Eindelijk seg! Sinds een weekje begin je stilletjesaan op de goeie manier te kruipen. Dus het is nu al veel leuker voor Jensentje. Zo kan hij al wat meer zijn plan trekken en hoeft hij niet steeds te wenen als hij niet vooruit geraakt en gefrustreerd wordt. Staan lukt ook nog altijd goed, maar vasthouden niet. Je snapt nog altijd niet dat je je moet vasthouden terwijl je staat, want dat je anders valt. Je begint je wel al een beetje op te trekken aan dingen. Langzaamaan! Ja, je bent geen vlugge hoor in die dingen, lieve Jensen, maar natuurlijk kom je er ook wel hé. Je zal zo ook wel groot worden hoor. Jensen goes the easy way Tandjes ook nog niet. Héhé, wreed kadet hé! De laatste tijd slaap je veel op je buikje. Dat heeft je grote boer amper gedaan. Benieuwd of dat jouw favoriere houding zal worden ... Het eten gaat ook al veel beter nu je niet meer ziek bent. Je bent gelukkig al wat aangekomen, maar je blijft een tenger klein ventje. Ik begin stilaan te denken dat je een klein manneke zult worden. Je noemt nu wel De Groot, maar het wil nu juist zijn dat de familie De Groot allemaal klein van gestalte zijn. Helaas doet jullie familienaam in dat opzicht jullie geen eer aan, haha MAAR ... klein maar dapper, da's zeker! Sinds een tweetal maanden slapen de broertjes samen op de kamer. Da's papa zijn beslissing en eingelijk wel goed ook. Papaatje zei dat het mij goed zou doen en ik er beter zou door slapen, want dat ik onbewust toch minder diep sliep toen Jensentje nog op onze kamer sliep en ik merk zeker wel het verschil. Dus papaatje heeft toch nog niet zo'n slechte ideeën ... De broertjes kunnen het ook heel goed met mekaar vinden. Alsmaar meer en meer! Hoe ouder Jensen wordt, hoe leuker ook voor hem en zijn grote broer EN voor ons ook natuurlijk. Zo zalig om jullie samen bezig te zien. 's Morgens wordt meestal Roanneke als eerste wakker. Hij steekt het lichtje aan en zodus wordt Jensentje ook wakker natuurlijk. Roanneke begint dan te vertellen en zo en Jensen zit dan ook al op zijn poep kreetjes te maken. Na een tijdje hoor ik soms wat gelach. Jullie snappen elkaar waarschijnlijk langs geen kanten, maar toch kunnen jullie mekaar aan het lachen krijgen. Superschattig toch! Momenteel is Jensen ook een mama's kindje hoor. Als ik uit jouw zicht verdwijn, dan is het kot te klein Je komt liever en sneller tot rust in mijn armen dan in die van papa, maar of je mama's kindje zult blijven is nog te vroeg om te zeggen, vind ik. We zullen zien. In elk geval merken we wel dat papaatje toch ook veel aantrek heeft van Jensen. Dat was bij Roanneke totaal niet. Roan die lachte heel weinig naar papaatje. Jensen daarentegen wel heel veel. Jensen is nu wel een enorm lachebekje en zou ook naar de muur lachen bij wijze van spreken, maar je merkt toch een groot verschil in het contact tussen Jensen en papaatje dan tussen Roan en papaatje op die leeftijd. We dachten altijd dat Roanneke een lachebekje was, maar dat was eigenlijk niet zo hoor. Jensen is er eentje. Nu kunnen we vergelijken hé en merken we een duidelijk verschil. Tegenwoordig is het ook een echte marteling om onze kleinste filou te verversen of te omkleden. Ik zou hem moeten vastbinden. Echt waar! Dan merk je pas wat een macht zo'n klein ding van 75cm heeft Over afmetingen gesproken. Volgende week mogen we eindelijk nog eens naar K&G. Het is een tijdje geleden nu, dus ik ben superbenieuwd naar jouw lengte en gewicht en zo. Vooral omdat er tussen de laatste en voorlaatste weging geen verschil was, maar we merken in elk geval wel al een vooruitgang hoor. Je bent zeker gegroeid en bijgekomen. Je hebt ook al een flinke haardos, meer dan Roan toen hij baby was. Jullie lijken enorm goed op elkaar hoor. Dat vind ik supergrappig. Echt leuk! De twee roste kerels. Héhé! Mijn lieverds! Ik zie jullie beiden toch zo graag. Doe verder zoals jullie bezig zijn, lieve schatjes, want mamaatje en papaatje zijn toch zo trots op jullie. Echt waar! Luv ya XXX
Je stapt opmerkelijk goed voor nog maar net aan de hand te stappen. Beter dan Roan indertijd. Je bent er wel later aan begonnen, maar tegen dat je 14 maand bent, kun je misschien al alleen stappen, net zoals Roan gedaan heeft. Roan stapte al eventjes aan de hand, maar is op zijn 14 maand alleen beginnen stappen. Benieuwd of Jensentje het beter zal doen op dat vlak ... héhé. Ik merk ook wel dat Jensen op andere dingen vlugger is dan Roan. Zo grappig om te zien dat ieder kind toch duidelijk anders is hé. Ik vind wel dat veel hetzelfde is zoals die typische dingen zoals niet stil kunnen liggen tijdens het verversen, het brabbelen, ... Onze kleine man is dan slimmer bij andere dingen, zoals het hevige stappen, de trap opstappen aan de hand (ja ja, doet hij ook 
), schoentjes zelf proberen aan te doen (schoentje aan het voetje houden), van een beker drinken (een tuitbeker wil hij niet, maar meteen een gewone beker zoals iedereen), brokjes eten (echt al grove stukken in de groentepap en fruitpap, zonder eentje uit te spuwen, mixen komt er niet meer aan te pas), Bumba al goed herkennen op tv na 3x gezien te hebben (telkens als het begindeuntje start, krijs je enthousiast mee). En ook opmerkelijk, je bent een kleine hooligan. Echt waar seg! Amai, als er speelgoed op de grond ligt, ga je er als een razende op tekeer, net een orkaan die er doorstormt. Soms maak je rondjes terwijl je op je poep zit, dan draai je rond je as door je met je voetjes af te zetten. Zo grappig! 
Als je stapt, wil je alles vertrappelen alsof je de hulk bent. En alles krijgt niet één, maar twee of drie kicks! Te wreed! Een echte hooligan. We stonden onlangs naar de kippen te kijken en jij wilde stappen. Plots wilde je de omheining opklauteren. Ik had je handjes vast en jij tilde de beentjes op, alsof je op een trap begon te stappen en hop, weg was Jensen. Je moest het kunnen zien. Wat een kleine zot! Staan en vasthouden begint ook al aardig te lukken, alsook het optrekken stilletjesaan. Je kunt hier wel niet veel oefenen in het optrekken aangezien er hier niet zo veel dingen staan om aan vast te houden eigenlijk. Je vertoeft ook erg graag op het gras. Ik weet nog dat Roanneke daar niet zo zot van was. Te stekelig waarschijnlijk, maar niet voor Jensen! En ook heel grappig, in het boekje van de beestjes, reageer je altijd heel uitgelaten op de koe die er in staat. Haha 
Mama voelde zich schuldig dat ze niet zo veel in het boekje gekeken had met jou, maar dat is ze de laatste weken aan het inhalen 
Héhé ... 
Jullie zullen goed overeen komen. Dat zien we al! Het zullen twee vriendjes worden. Ja, niet alle broertjes en zusjes komen goed overeen met elkaar hé. Dat klikt of dat klikt niet hé, maar hier zal het wel klikken, dat zien we nu al, maar ook wel eens botsen natuurlijk. Ook hier zal er wel eens ruzie zijn tussen de 2 roste kerels! 
). Hij drinkt flink zijn melkje en eet zijn 'keke' op. Daarna jasje aan, 'oolkaba' op de rug en weg zijn wij! En telkens met enige fierheid stapt hij van de parking naar het schooltje. Soms kijkt hij mij aan met zijn typisch snuitje. Zijn lipjes gepruild met daar een lichte lach achter en die oogjes die blinken zo van: ik ben zo fier dat ik naar school mag. Je ziet hem gewoon stralen. Te neig gewoon! Hij is nu aan zijn derde week school bezig en het gaat nog steeds goed. Tegen de avond is hij zeker wel moe, maar hij doet totaal niet moeilijk. Niks van gezaag of zo. Niks van last. We dachten echt dat hij veel zou huilen van vermoeidheid en dat we hem daarom ook moeilijk in zijn bedje zouden krijgen. Maar nee hoor. Hij gaat natuurlijk vroeger slapen, rond 18u30, ten laatste 19u. En hij gaat met veel zin mee naar boven. Die twee weken school zijn gewoonweg al zalig geweest. Ik krijg ook niks dan positieve commentaar van juffrouw Ann, zonder dat ik er naar moet vragen. Ze begint telkens zelf over hem: dan zegt ze dat hij nogal bij de pinken is, dat hij enthousiast is, veel babbelt tegen de kindjes, ook op schoolreis (ja ja, hij is al naar vroepieland in Brakel geweest) was hij superflink, hij zat veel te vertellen tegen de kindjes op de bus want ze was ervan verschoten dat hij het zo goed deed omdat het nog maar de derde schooldag was en erg vermoeiend was. En zijn boterhammetjes eet hij ook altijd flink op. Het is nog maar 2x gebeurd dat hij er amper aangezeten had. Maar zijn fruit daarentegen! Daar is hij niet zo verzot op. Da's wel niet zo flink hé Roanneke! 
Dat mag wel hé voor onze kleine pruts die soms wat 'vergeten' wordt. Ja, soms heb ik dat gevoel. Mea culpa, want ik merk wel dat ik niet zoveel bezig ben met Jensen dan met Roan op die leeftijd. Maar dat heeft verschillende oorzaken. Ik heb gewoon minder tijd en ja, ook minder geduld. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar ik kan niet wachten tot je alsmaar groter wordt. Zeker omdat ik weet hoe het kan zijn met al een ouder kindje. Een baby is gewoon minder leuk. Dat is nu eenmaal zo. Ofwel slaapt hij, ofwel weent hij, ofwel speelt hij en is hij blij zolang het duurt 
Tjah, babietjes kunnen zagen 
Tandjes ook nog niet. Héhé, wreed kadet hé! De laatste tijd slaap je veel op je buikje. Dat heeft je grote boer amper gedaan. Benieuwd of dat jouw favoriere houding zal worden ... Het eten gaat ook al veel beter nu je niet meer ziek bent. Je bent gelukkig al wat aangekomen, maar je blijft een tenger klein ventje. Ik begin stilaan te denken dat je een klein manneke zult worden. Je noemt nu wel De Groot, maar het wil nu juist zijn dat de familie De Groot allemaal klein van gestalte zijn. Helaas doet jullie familienaam in dat opzicht jullie geen eer aan, haha 
