Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
30-05-2011
Vanaf morgen nog 7 dagen
Vandaag zijn we maandag 30 mei en op dinsdag 7 juni wordt jij verwacht kleine broer. Na vandaag nog 7 dagen!!! S P A N N E N D ! ! ! S U P E Rspannend!!! Benieuwd wat het zal worden: vroeger bevallen of overtijd gaan. Hopelijk niet het laatste, maar gewoon mooi op tijd, zou ideaal zijn. Amai, da's echt niet lang meer hé. Binnenkort weer een klein hummeltje in mijn armen seg! Goh goh! Gelukkig zit je mooi ingedaald in mijn buik, zoals het hoort. Want bij het voorlaatste gynaebezoek was dat nog niet zo en de meeste babietjes zijn rond die periode toch wel al ingedaald, dus mamaatje kreeg al schrik, omdat grote broer ook maar laat was ingedaald en een sterrekijkertje was en daarom begon mamaatje al te vrezen voor weer zo'n rampscenario van een bevalling die suuuuuuuuuuuuuuuuuperlang heeft geduurd! Laat het maar uit hoor nu. Ik hoop dat Roanneke zijn best gedaan heeft en de baan al goed heeft vrijgemaakt voor jou kleine broer, zodat jij niet veel meer hoeft te doen en dus ook de mama niet Nu mag het eens gewoon het tegenovergestelde zijn: supervlotjes! In elk geval, valiesje staat klaar met nieuwe kleertjes voor de baby inbegrepen. Tjah, ik ben een vrouw en die kan zich op dat vlak niet inhouden hé. En het zal toch het laatste babietje zijn en dus de laatste keer om zo van die minikleertjes te kunnen kopen. En by the way: jij bent een zomerbabietje dus ik kan jou moeilijk van die dikke pakjes gaan aandoen hé die Roanneke zijn eerste daagjes heeft gedragen. Want normaal gezien was ik van plan om jullie beiden hetzelfde pyjamatje aan te doen bij de geboorte, een pakje dat ik al 13 jaar geleden had gekocht, maar dat zal niet lukken denk ik, want kleine broer zou zich doodzweten. Maar ik kan jullie wel hetzelfde bodietje aandoen, dat wel, dus toch nog iets. De bedoeling hiervan is dat ik dat pakje voor altijd zal bewaren hé, om later nog eens te kunnen mijmeren wanneer ik aan die pakjes snuif Mamaatje krijgt het er natuurlijk alsmaar lastiger op hé. Amai en die rug! Pfff! Ik zak soms zelfs gewoon door mijn benen door de pijnscheuten die er door vliegen, vooral na lang liggen. Slapen is ook altijd een hel. Ik kijk er zelfs niet naar uit om te gaan slapen, want ik heb er geen deugd van. 's Nachts moet ik altijd eens opstaan om te gaan plassen en dan moet je mij eens het bed zien uitklauteren. Al slenterend en mankend stap ik naar het toilet. Sinds een paar weken is die linea negra toch nog komen opzetten op mijn buik. Die bruine streep dwars over je buik van boven naar beneden. Bij Roan had ik dat heel vroeg en ik vond dat wel cool. Nu is dat maar laat komen opzetten eigenlijk. En hoe het met de kilo's zit, zullen we nu zaterdag te weten komen, want dan heb ik hopelijk mijn allerlaatste gynaebezoek. Ik begin ook een beetje emotioneel te worden als ik ons Roanneke zie, omdat ik dan besef dat ik minder tijd zal hebben voor hem door ons nieuwkomelingetje. Tjah, je hebt er twee, dus je moet je aandacht verdelen hé. Niet alleen Roan zal er aan moeten wennen, maar ook mamaatje. En ik zal het niet echt gemakkelijk hebben hoor. Ik heb je nu nog alleen voor mij en dat zal niet meer zo zijn. Ik zal dat missen! En zeker ook wanneer ik in de kliniek zal liggen. Pff, jou 's avonds niet zien slapen gaan of 's morgens niet zien ontwaken. Amai, mijn moederhartje! Maar dan zal ik natuurlijk wel van die intense momenten kunnen genieten van het contact tussen grote en kleine broer. Dan zal mijn moederhartje smelten gewoon! Ik ben echt benieuwd hoe jij erop zult reageren Roanneke! Een collega heeft mij ook al verteld dat een tweede babietje veel intenser is om van te genieten door het feit dat je nu veel rustiger zal zijn, omdat het niet nieuw meer is. Een eerste overvalt je zodanig, is nog ontdekken, druk, stressy, niet goed beseffen wat je overkomt ... dat je de tijd niet hebt om ECHT te genieten van dat kleine mensje. En bij een tweede zou je naar het schijnt veel relaxter zijn omdat je al weet hoe het moet. Drukker dat wel, maar allemaal veel zelfzekerder en herkenbaar! Daar kijk ik wel naar uit en mijn gevoel zegt ook wel van: laat maar komen, ik ben er klaar voor, ik weet dat ik het kan, ... Bij ons eerste was dat ook altijd een beetje bang uitkijken toch hé ... Hoe je er uit zal zien, maakt ons ook hééééééééééééél erg nieuwsgierig, maar eerlijk gezegd maakt dat mij nu niet veel uit hoor! Echt niet! Eerder had ik al eens gezegd dat het leuk zou zijn, mochten jullie goed op mekaar lijken, maar dat hoeft niet. Zolang je maar gezond bent en dat jullie later beste vriendjes zullen worden Mijn eerste bezorgdheid zal zijn: is alles oké met onze baby? En dan komt de rest vanzelf en al de rest is mooi meegenomen. Lieve schat, tot héél binnenkort! Afspraak is op 7 juni, zodus, hou je er een beetje aan hé en dan krijg je van ons een dikke knuffel, hihi!
Zo noem ik onze kleine terror die hier tegenwoordig in huis heerst! A M A I !!! 'Waarom moet dat toch eh?' denk je dan wel eens! Waarom kan de mens niet meteen alles snappen en begrijpen? 't Zou voor zowel dat kleine mensje als voor de grote mensen veeeeeeeeeeeeeel gemakkelijker zijn, maar neen, de natuur heeft beslist om ons allen eens goed te pesten, zeg maar. Voor we 40 jaar zijn, hebben allemaal al een kop vol grijze haren Ma bon, we zullen die peuterkuren moeten zien te overleven Het wijst er natuurlijk wel op dat we een slim klein mensje in huis hebben, want dat wil toch zeggen dat je durft te ontdekken en probeert te bekomen wat jouw hartje verlangt. Mocht dat niet zo zijn, dan zou je eigenlijk een grote dommerik zijn eh, want je moet durven in 't leven. Je durft toch op te komen voor jouw 'rechten', haha. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik hiervan geschrokken ben hoor, want ik had echt niet gedacht dat het zo erg kon zijn, tot soms dagelijks toe. Ik begon me zelfs op de duur af te vragen of het bij ons nu meer was dan bij een ander, maar na even rond te vragen bij mijn collega's op mijn werk, ben je een perfect 'normale' peuter Het strafste van al natuurlijk, is dat je bij andere mensen altijd een engeltje bent. Bij meter Bibi, tante Pug en oma ben je wel altijd voorbeeldig. Gelukkig maar natuurlijk, want ik zou niet mogen dromen dat je ook daar het huis op stelten zet, want anders zou je niet zo welkom meer zijn, vrees ik. Maar ik wil maar zeggen dat de mensen niet kunnen begrijpen of geloven dat je thuis zo'n koppig ventje kunt zijn. Ook wanneer je onze kop nog maar ziet als we jou gaan afhalen bij oma of zo, dan beginnnen die kuren van jou al naar boven te komen. Dan krijg je steeds die onbegrijpelijke blik van oma 'allé, hij is nochtans de ganse dag flink geweest hoor en nu ist er niks meer goe precies?!' Toen ik dit op mijn werk vertelde, dan kreeg ik een begrijpende blik of een volmondige 'dat was bij ons ook hoor' of 'ik ken dat!' van links en rechts, waarop ik dan met een diepe 'oef' reageerde Zo van: oef, zij hebben dat ook meegemaakt! Hahahahaha! Zo zie je maar eh, je kunt pas iets begrijpen als je het zelf al eens meegemaakt hebt hé, in dit geval: kinderen. Sommigen onthouden dat natuurlijk, maar anderen vergeten dat En ik denk dat papaatje en ik wel tot die eerste groep zullen behoren en later naar kersverse ouders zullen kijken die met een lastige peuter bezig zitten op een terras, zoals wij onlangs, en begrijpend zullen knikken naar die ouders en zullen denken van 'geen nood, jullie zijn goed bezig en het gaat allemaal over', maar ook zo van 'héhé, nu hebben jullie dat ook zitten, wij hebben dat ook moeten doorstaan'. Een beetje gniffelend vanbinnen Waar ik naartoe wil, is gewoon dat je weinig of geen ouders hoort klagen over hun weeral koppige peuter, alsof het niet mag gezegd worden en je niet mag toegeven dat een peuter wel eens héél erg lastig en vermoeiend kan zijn, alsof je toegeeft dat je zwak zou zijn! Maar daar trek ik mij nu eens geen bal van aan eh. Als het zo is, dan is het zo hé. Da's 't leven, dus dan vertel ik daar over tegen iedereen die het horen wil. Ik heb een peuter in huis die soms uren aan mijn kop kan zagen en ik vind dat meestal niet zo leuk! Wat we wel merken, is dat als je een ganse dag bij ons bent, dat je dan minder kuren hebt, maar wanneer je ergens anders geweest bent gedurende de dag en we jou dan gaan afhalen, dat het spel dan meestal om zeep is. Dan denken we van: goh, misschien komt het dat hij zo hevig wordt omdat hij bij een ander al een ganse dag flink geweest is en van zodra hij thuis komt, dat het dan alle remmen los is ... GELUKKIG zijn er ook de hele supermooie momenten aan zo'n klein mensje hoor! Ja ja, je bent en blijft gewoon onze lieve kleine hartedief hoor! Echt wel! We zien jou doodgraag en houden zielsveel van jou, want je bent ook een lief ventje hoor. Mijn oogappel! Mamaatjes beste vriend en grote flos. Voor de echte dikke knuffels wil je nog altijd het liefst van al bij jouw mamaatje zijn. Je bent de laatste dagen ook plots weer flink geëvolueerd. Je begint al met twee woorden te 'praten'. Je zegt: papa dada. Je kunt dus zaken aan mekaar linken. Als je de auto ziet, zeg je: tutu en zwaai je met je handjes, wil je zeggen dat je met de auto weg kunt gaan. Als je iemand ziet slapen, dan leg je je vinger op jouw mondje en zeg je 't' ipv 'ssst'. Zo enkel die zachte t spreek je uit en net dat is ZOOOOOOOOO megaschattig hé als dat uit jouw mondje komt. En er zijn nog zoveel woordjes die je begrijpt. We kunnen al veel gewoon praten tegen jou terwijl jij begrijpt wat we bedoelen. Als we iets gaan doen, dan vertellen we jou dat ook altijd hé, zoals: we gaan boven, ons gaan wassen in badje en hup je vliegt al naar de trap om dat bad te gaan induiken; we gaan gaan slapen bij tutje en dumbo en hup, weer spurt je naar die trap; we gaan eten, neem jouw slabbetje en daar sta je dan al met jouw slabbetje in jouw handen ongeduldig te wachten; geef dit of dat eens aan papa; leg dit eens op tafel; doe dat eens weg; ga je mee we zijn dada; pampertje verversen, want je hebt kaka gedaan, je zegt soms ook wel eens dat je kaka gedaan hebt, soms is dat zo en soms ook niet; wil je nog eten, ja knik je dan of je zegt 'no no no', iets dat lijkt op 'nog', ... Je kan ook al heel goed zelfstandig eten. Je kan het eigenlijk helemaal alleen, maar met de nodige smospartijen erbij natuurlijk. Je wilt natuurlijk wel nog niet volledig alleen eten, want je vind het nog leuk dat we jou af en toe ook een lepeltje toesteken. Stukken fruit eten is nog niet jouw ding. Tante Pug zei ook dat je op dat vlak een beetje achter zit, maar hoe kan het ook anders, je hebt nog maar twee tanden!!!!!!! Je hebt het dus moeilijker om te bijten hé. Probeer maar eens een stuk appel door te bijten zonder tanden! 't Is goed om te verstikken, want zo'n stuk appel schiet gewoon recht jouw keelgat binnen op die manier. Een banaan lukt aardig, want da's zacht fruit hé. Dus die speel je met veel plezier volledig naar binnen. Van tandjes gesproken: de bovenste twee snijtanden komen ook eindelijk piepen. Amai, ongelooflijk dat dat zo lang kon duren. Dat wisten we echt niet! We zijn ook begonnen met tandjes poetsen. Ja, eerder kon niet, want er was niet veel poetsen aan hé. Dat doe je wel niet altijd zo graag. Dat gaat meestal met stribbelen en zo. Ik denk dat het komt omdat er nieuwe tandjes komen piepen en het een beetje pijn doet. Mamaatje heeft jou onlangs een mini-grasmachientje gekocht om papaatje te helpen tijdens het gras afrijden Vooral om jouw schrik voor het grasmachine te doen afnemen, want als papa het gras afrijdt, dan sta je wel altijd nieuwsgierig te kijken, maar als papa te dicht komt, zou je willen weglopen omdat je bang wordt. Dus misschien is je angst overwonnen nu, haha, we zullen zien. Jouw machientje maakt ook zo'n hels lawaai, waar je trouwens ook eerst een beetje van wegschrok, maar toen je ontdekte hoe leuk het was om daar achter aan te lopen, was die schrik verdwenen als sneeuw voor de zon. De wasmachine lijkt voor jou ook zo'n eng wezen. Pas op, je bent wel altijd nieuwsgierig hé en gaat gaan piepen naar dat lelijk ding, maar eens je het ziet, kreun je altijd zo'n beetje van 'huh, raar ding, je maakt me bang'. Je vind het tegenwoordig ook niet meer zo leuk wanneer ik jou bij oma of ergens anders ga afzetten. Je begint dan te huilen en te spartelen op de grond, maar gelukkig is het snel over bij meter Bibi en tante Pug, maar niet bij oma, want zij beseft niet altijd hoe ze zo'n klein ventje moet aanpakken Er gewoon korte metten mee maken en oppikken en de mama uitzwaaien aan het raam of zo, maar nee, zij laat jou gewoon liggen spartelen op de grond en gaat niet aan het raam staan! Grrrr! Tjah, je hebt mensen die iets weten van aanpakken en dan heb je er ook die van NIKS weten hé. !*$?Ergernissen*!?$! Ik heb al een beetje in de mot hoe dat in de toekomst zal gaan verlopen bij oma! Daar zal er maar eentje de baas zijn en dat zal Roanneke zijn! En dan zal Roan de kleine ambetanterik zijn, omdat oma niet weet hoe ze een peuter moet aanpakken door bijvoorbeeld streng te zijn, want ik merk al aan een paar dingen dat jij over bepaalde zaken beslist en regeert en niet oma. Nogmaals !*$?Ergernissen*!?$! Slimme jongen zou ik zo zeggen hé, want jij bent nog maar 1,5j tegenover ... en al kunnen bepalen wat jij wil en niet ... !!! Ma bon, even terzijde, maar het mag eens gezegd worden! Want mamaatje moet het ook allemaal aanzien hé!
Ondanks het feit dat je een glas hebt omgestoten en ondanks het feit dat je overgegeven hebt en ondanks het feit dat je een zaagmomentje had en ondanks dat het druk en vermoeiend was vandaag, was dit toch een HEEEEEEEEEEEEL leuke dag!!! Echt! Ik heb me geamuseerd en jij ook Roanneke. Dat was duidelijk! Zal eens even een beeldje scheppen ... 's Morgens na het ontbijt zijn jij en ik samen in bad gesprongen. Na het bad heb je vrolijk boven wat rondgedarteld en gespeeld, terwijl ik een beetje aan het opruimen was. We hebben ook leuk samen gespeeld op jouw kamertje. We hebben muziek gemaakt en tof dat dat was. Daarna zijn we met de fiets een ritje gaan maken, jij achterop in de fieststoel natuurlijk. We zijn naar het speelpleintje hier in de buurt gereden. Het pleintje achter jouw toekomstige school, waar we jou trouwens overmorgen gaan inschrijven tijdens de opendeurdag. Vanop het speelpleintje kun je de kinderen op de speelplaats in de gaten houden. Je was een beetje overdonderd door het vele lawaai. Je was er zelfs eventjes niet gerust in, want je kwam me vragen om jou op te pikken. Op het speelplein heb je op een paar tuigen gezeten, maar we zijn daar maar een 20-tal minuutjes gebleven, want het werd wat te lastig voor mamaatje om achter jou aan te hollen. Op de fiets zit ik dan toch ietsje rustiger. 't Is ook niet gemakkelijk hoor, met al dat gewicht op dat kleine zadeltje, amai mijn gat. En die buik die in de weg zit bij het optillen van mijn benen tijdens het fietsen. Maar we zijn er geraakt. Het was een kort, maar leuk uitje. Thuisgekomen was het bijna etenstijd. Meter Bibi is toen gearriveerd met jouw neefje Ennio. Tegen 12u hebben meter Bibi en ik onze beide zonen in bed gestopt en zijn wij beneden in de keuken nog wat gaan tetteren. Na haar vertrek is mamaatje in de zetel gedoken om een dutje te doen, terwijl de 2 heren in bedje aan het slapen waren. Ik heb een klein uurtje kunnen slapen, maar had neefje Ennio mij niet wakker gemaakt, dan had ik vast en zeker doorgeslapen. Maar geen half uur later was ook Roan daar al, dus ja, denk dat ze het afgesproken hadden, haha Ma bon, ik ben samen met Enniotje in ons grote bed gekropen en samen hebben wij daar wat liggen soezen, hoofd tegen hoofd. Ik vond het zo schattig om daar zo met hem te liggen. Het contact is al veel leuker nu met Enniotje. Het ventje kan ook al veel meer hé en hij laat al zo wat affectie blijken, da's dan gezellig om te knuffelen. Roan moet een beetje jaloers geweest zijn, want plots was hij daar dus ook. Zodus heb ik hem er maar bijgenomen in het grote bed. Roan en Ennio lagen naast mekaar en dat moest je gezien hebben. Zooooooooooooooo schattig! Hihi! Te neig gewoon! Hoe ze met mekaar bezig waren en tegen mekaar brabbelden en zo. Ennio rolde dan zo op zijn zij naar Roan toe, waardoor hij een beetje op Roan lag en Roan vond het super, zo lachen dat hij deed. Je zou het moeten zien om te weten hoe vertederend dat was. Zo hebben wij daar met ons drietjes drie kwartier gelegen, want dan was het tijd voor fruitpap en toen begon Roan aan zijn zaagmomentje. Het was hevig maar kort en ook het enigste moment van de hele dag, dus mamaatje was superblij! Van zodra iedereen gegeten en gedronken had was het terug bijna tijd voor Ennio om te gaan slapen. Terwijl Ennio sliep heb ik nog wat opruimwerk gedaan en heeft Roan zich flink beziggehouden. En toen arriveerde meter Bibi terug. Ze is, samen met Ennio, na een half uurtje vertrokken. Toen heeft Roan ook nog een glas sinaasappelsap omver gestoten en heeft meter Bibi het opgekuist, want voor mamaatje gaat dat bukken niet zo goed meer hé. Ik heb ook mijn cadeautje voor moederdag mogen openmaken. Dat was een cadeautje door meter Bibi én Roan geknutseld. Het was een bloemetje van papier met de verfvingerafdrukken van Roanneke op. Het is echt mooi en zo tof ook van meter Bibi dat zij dit doet! Toen meter Bibi en Ennio weg waren, hebben Roan en ik het nog héél gezellig gehad samen. We hebben nog zitten dollen en veel zitten lachen. Roanneke had zelfs ZOVEEL plezier dat het hem eventjes te veel werd, want plots begon hij over te geven. Allemaal in de zetel! Pff! Ofwel is er weer iets anders op komst, maar dat denk ik niet hoor. Het was echt wel van de emoties, van het vele lachen en rollen. Hij stond recht in de zetel en ik moest hem altijd een duw geven, zodat hij achterover viel en dat vond hij blijkbaar supergrappig! Zo'n kwartier aan een stuk! En plots, bwuurk, kwam het er allemaal uit hé! Maar eens het er allemaal uit was, ging hij gewoon doodleuk weer verder met zijn fietsje, terwijl mama de boel opkuiste. Maar ik heb jouw spel moeten onderbreken, want het werd tijd om te gaan slapen. Je was moe want je had niet zo veel geslapen in de namiddag en je was vroeg wakker deze morgen, wat ook niet van jouw gewoonte is. Dat overgeven is toch wel een zwakte hoor van jou. Je hebt een erg gevoelig maagje! Echt waar! Jij hebt eigenlijk al veel overgegeven in jouw hele leven. Als je verkouden bent en dus slijmpjes hebt, gegarandeerd dat jouw maaginhoud er ook weer uitligt. Je moet dus niet veel hebben om over te geven, zoals vandaag ook weer blijkt Maar goed, ik heb me echt goed geamuseerd vandaag met mijn zoontje en zus' zoontje. Het was leuk, maar ook erg vermoeiend. Maar dat laatste vond ik niet erg, omdat het zo plezant was!
Het moet eens gezegd worden aan de hele wereld, dus daarom hier een woordje over meter Bibi op het internet!!! Mamaatje en papaatje hebben het al meermaals tegen mekaar gezegd: ons Roanneke is in goede handen en kan zich geen betere meter voorstellen. Wat ze al niet doet voor hem?! Super gewoon! Is er een feestgelegenheid, dan zal meter Bibi ervoor zorgen dat iedereen blij verrast is. Ze zorgt voor de speciale details en denkt gewoon aan alles. Het is altijd anders dan anders, meer dan 'maar gewoon'. Ze maakt het onvergetelijk! Ze zorgt altijd voor een wauw-effect. Ik ben niet aan het overdrijven, want het is de waarheid dat ik vertel. Wat 'n geluk dat we meter Bibi hebben. Dat er iemand is in het leven van onze zoon die zorgt voor de vrolijke noot, de coole touch en de jonge spirit! Prachtig toch! De cadeaus zijn altijd supermooi, maar da's niet het enige wat telt, want mamaatje en papaatje zien dat meter Bibi Roan echt graag ziet en hem heel graag heeft. Ze straalt liefde uit naar onze zoon en zoiets gaat niet onopgemerkt. Dat zien we echt wel hoor, want een ouder is daar heel opmerkzaam voor, want je wilt toch dat je kind in goede handen is eh, dus daar hebben ouders een radar voor En dat stelt ons tevree en vult ons hart met warmte. Dat doet echt deugd, weten dat jouw kind graag gezien wordt. En we zijn vooral blij dat ons Roanneke zo iemand in de familie heeft, want onze familie is niet zo groot en ook nog eens, je kiest niet wie jouw familie is. Dus we zijn blij dat we langs mama's zijde 2 coole nonkels en 2 toffe tantes hebben voor onze beide zonen. Dat zijn de enige familieleden die onze zonen heel regelmatig zullen zien, maar ook de enigen om leuke contacten mee te hebben, door het feit dat ze jong en hip zijn EN dat ze ook kindjes hebben! Nichtjes en een neefje om mee te spelen!!! Tof! Pas als ouder begin je te denken aan de belangrijkheid van familie. Vroeger speelde dat niet zo'n grote rol, maar eens je kinderen krijgt, dan begin je wel te denken in wat voor een soort van familie jouw kinderen zullen opgroeien, met wie ze veel contact en zo zullen hebben. Bij ons is de familie jammer genoeg niet zo groot! Helaas! Dat vinden we wel jammer. En dan heb je wel de mensen, maar de band ermee moet ook nog goed zijn en eerlijk is eerlijk (later als je groot bent, mag je dat ook weten, MOET je dat eigenlijk weten) die banden zijn niet altijd zo fantastisch. Triestig, maar zo is het! Maar bon, de details zal ik jullie maar besparen Terug naar meter Bibi, de hippe meter/tante! En mamaatje kan het weten, want zij is de zus! Wij kennen mekaar door en door en zijn altijd al twee handen op één buik geweest. We lijken sterk op mekaar, maar we hebben ook onze verschillen. We kunnen goed babbelen met mekaar en bezitten allebei die jonge frisse open mind! Dat kan nogal fun geven met die twee Meter Bibi heeft met pasen een mandje geknutseld, samen met Roan. Dat mandje heeft hij dan kunnen gebruiken om op paaseierenzoektocht te gaan in de tuin van meter Bibi en nonkel Angelo. Op een speelse en inventieve wijze hadden meter Bibi en nonkel Angelo de eitjes verstopt. Roan had de tijd van zijn leven. Echt waar! Met een serieuze en bedachtzame blik vertrok Roan op expeditie Echt! Het was de moeite om hem bezig te zien!!! En binnenkort is het moederkesdag. Ook daarvoor heeft meter Bibi een verrassing in petto, waarschijnlijk samen met Roanneke bedacht Momenteel staat hier niet ver van mij een doos naar mij te lachen, die wacht om geopend te worden binnen 3 dagen. En lachen dat ze doet! Papaatje heeft al eens stiekem gepiept. Toch mooi allemaal hé, al die moeite van meter Bibi! Wat staat er ons nog te wachten ...
Nog 5 weekjes eer we ons nieuwkomelingetje mogen verwelkomen
Niet erg lang meer eigenlijk hé?! Nu begint het wel te korten hoor! Maar mamaatje is enorm blij want ze is het een beetje (veel) beu om nog zwanger te zijn. Daar heb jij, kleine broer, niks mee te maken, want jij kan er niks aan doen, maar mamaatje ondervind veel lichamelijke klachten die het zo zwaar maken om zoveel last mee te dragen. Die buik is gewoonweg gigantisch waardoor de rug niet gespaard blijft. Zowel zitten, liggen als stappen is een kwelling!!! De rug doet pijn en mamaatje merkt ook aan de schopjes dat je niet zo veel plaats meer hebt in die buik, alhoewel hij zo groot is, strange, ma bon, de schopjes doen geen deugd. Je zit daar onderaan te friemelen en te doen en ik denk dat je veel op mijn blaas aan het drukken bent, wat ongelooflijk pijn kan doen. Deze keer heb ik al gemene schopjes mogen ervaren, wat ik niet bij Roan had. Momenteel lig je dwars, zo bleek uit het bezoek aan de gynae vorige week. Je ligt met je hoofdje aan mamaatjes rechterzijde en je poepje aan mamaatjes linkerzijde, met de rug naar de uitgang. Over het algemeen liggen de meeste babietjes al ingedaald, maar niet bij de De Groten blijkbaar. Zowel jij als jouw grote broer waren dwarsliggertjes! Grote broer heeft zich geheel op het laatste moment gedraaid, weliswaar nog als sterrekijkertje, maar de gynae heeft dit opgelost tijdens de arbeid. Dus ik maak me nog niet al te veel zorgen en hoop dat jij ook nog zo'n ferme toer zult uithalen en een geweldige tuimeling naar de juiste richting zult maken!!! Het zal wel moeten hé kleine spruit. De gynae heeft wel gezegd dat ook zulke babietjes geboren kunnen worden, maar bedoelt ze nu dat je dan in stuit zult geboren worden of via keizersnede, want zo kun je ook geboren worden hé. Maar dit lijken mij eerlijk gezegd niet de meest ideale bevallingen Maar goed, ik zal er maar niet te veel over nadenken, want we hebben nog 5 weken ... ik bedoel, JE hebt nog 5 weken om de juiste uitgang te vinden Voor de rest doe je het goed en zit je op het gemiddelde. Mamaatje heeft ook een beetje naar het advies van de gynae geluisterd en is een beetje op haar voeding beginnen letten. Niet veel, maar toch een beetje en de weegschaal was er blij mee, want de gynae zei dat ik minder snel in gewicht ben toegenomen dan de vorige keer. Ik zal wel weer naar de 20kg opgaan hoor op het einde van de rit. De 25kg van bij Roan zal ik niet meer halen, gelukkig maar er zal wel een 2-tje vooraan aan het getal komen te staan, denk ik. Nu is er in totaal al 17kg bijgekomen. Dus nu nog een beetje de voeding in de gaten houden, zodat ik toch niet dat maximum behaal hé! En toch lijk ik dikker dan bij de zwangerschap van Roan, maar dat zal te wijten zijn aan het startgewicht, want ik was dus aan het begin van deze zwangerschap al wat dikker dan voor de zwangerschap van Roan. Mamaatje is ook weer enkele stappen vooruit gegaan wat de praktische regelingen betreft rond jouw geboorte. Het kaartje is zo goed als af. Vorige week is mamaatje de proefdruk van het kaartje gaan bekijken. Perfectionistisch als ze is, moet de drukker nog meer dan één aanpassingen doen, maar juist is juist. Het moet gewoon goed zijn! Je wordt maar één keer geboren hé! Het stond de drukker niet echt aan, maar daar trok mamaatje zich weinig van aan. Klant is koning en ik ga daar niet voor niets zoveel centjes neerleggen hoor! De traiteur voor het dessertbuffet is besteld. De naam, het petergeschenk en de zaal waren eerder al geregeld. Over het metergeschenk ben ik nog niet uit, maar ik denk dat ik hetzelfde zal nemen als dat van de peter. Ik wacht nog op een deel van de bestelling van het suiker, maar er zijn wel al enkele suikertjes gevuld, want ik moet nog niet alles vullen aangezien de babyborrel pas in september is. Mijn kraamvalies ga ook één dezer dagen eens maken, want de laatste maand is in aantocht en men zegt wel meer 'de laatste maand is de laatste dag!'. En zo naderen we dan weer bijna een nieuwe stap in ons leven. Jij, de jongste telg van de familie De Groot - Van Audenhove!!! De nieuwsgierigheid groeit en groeit. Hoe zal je er uitzien? Da's de vraag die veel door mamaatjes hoofd speelt. Dus tot binnenkort, kleine lieveling. Dikke kus, luv ya ... XXX ...
Da's ons veelgebruikte woordje tegenwoordig. Tjah, er loop hier een koppige peuter in huis hé, genaamd Roan! Perfect normaal in gezinnen waar er nog zo van die 1 tot 3-jarigen rondlopen. Da's een fase waar ook wij niet aan kunnen ontsnappen. 't Zou al abnormaal geweest zijn, mochten we het geluk gehad hebben om dat tóch te ontlopen. Het zou in elk geval veel toffer geweest zijn Maar ja, des te beter voor zijn ontwikkeling zullen we maar zeggen zeker ... Grenzen ontdekken, noemen ze dat. Peuter ontdekt dat hij ook zelf dingen kan beslissen en wil dat ten volle gaan uittesten. Groot gelijk heeft hij natuurlijk hé, maar o zo vermoeiend voor de mama en de papa Hij moet nog leren wat wel en niet mag hé en dat is aan ons om hem dat ontelbare keren duidelijk te maken, tot vele ergernissen toe Ik denk wel dat we nog het geluk gehad hebben dat Roanneke gedurende zijn eerste en een halve levensjaar een erg rustig manneke was, maar dat is nu voorbij! Joepie de poepie! 't Is niet gemakkelijk, dat moet ik toegeven, maar we doen ons best! Het is voor ons ook ontdekken en leren hoe we zo'n koppig ventje van 1,5 jaar moeten aanpakken. Gisteren heb je ons voor de eerste keer en plein public het bloed van onder onze nagels gehaald. We zijn naar de Gavers geweest, daar een wandelingetje gemaakt en in het zwembad gezwommen. Alles verliep heel plezant, tot we op een terrasje iets gingen drinken en graag ook iets wilden eten, maar van dat laatste zijn we dan maar afgestapt, want met een brullende peuter was dat niet het moment Ja, plots begon je te zagen, dus we dachten dat je honger had, want daar was het ook het uur voor, maar dat zagen stopte niet tijdens het voeden. Het werd alleen maar erger en erger en erger ... Wat een gekrijs! Daar zaten wij dan, mama en papa met een brullende Roan én een publiek op de achtergrond ... de mensen dus die ook gezellig in het zonnetje wilden genieten van een drankje. Na 20 minuten hebben we het opgegeven en zijn we maar vertrokken en hebben we het voeden dan ook maar gestaakt, want wie niet flink is krijgt niks eh!! De weg naar de auto verliep dus ook niet zonder slag of stoot. Ons Roanneke bleef maar protesteren. Ik heb je dan maar hard aangepakt en langs de kant van de weg laten zitten brullen en mama en papa stapten verder en bekeken het van op een afstand. We probeerden jou te kalmeren, maar dat is pas gelukt tot we aan de auto arriveerden. Onderweg heeft papa jou nog eens langs de kant afgezet, terwijl er ook daar volk passeerde en een leuk schouwspel mochten aanschouwen Op de koop toe moeide zich een oude troela zich met het gebeuren, door naar jou toe te stappen - en het leek er zelfs op dat ze nog van plan was om jou op te pikken - 'ocheere, da ventje', zei ze waarop papa haar afsnauwde met een gemeende 'da ventje moet flink zijn eh!!' met de bedoeling om te zeggen van 'waar moei jij je mee ' Ma bon, iedereen heeft het overleefd en we zijn tot aan de auto geraakt, waar Roanneke vervolgens poeslief zijn patatjes verder heeft opgegeten en wij vervolgens rustig naar huis konden keren, want Roanneke is van al de emotie in de auto als een blok in slaap gevallen. Natuurlijk moet er iets geweest zijn waardoor jij zo hevig reageerde, maar dat was voor ons een raadsel. Dat konden wij echt niet achterhalen en dat zal jou nog meer boos gemaakt hebben natuurlijk hé. 't Zou natuurlijk allemaal gemakkelijk zijn, mocht je al kunnen praten hé, maar de natuur heeft dat zo niet voorzien! Een avontuur zoals dit, zal niet de eerste en de laatste keer zijn, vrees ik En o jee, er is nog eentje onderweg ... kleine broer ... Het ontbreekt ons Roanneke niet aan de nodige energie. Nog zo'n typisch kenmerk van peutertjes! Het is ongelooflijk! Over en weer rennen, geen 2 minuutjes kunnen stilzitten, vanalles brabbelen, van het één op het ander vliegen, aan alles prutsen en vanalles uithalen, aandacht, aandacht en nog eens aandacht. Er is ook zoveels interessants hé op deze wereld voor zo'n klein hummeltje. Begrijpelijk natuurlijk, maar weeral erg vermoeiend en zeker voor zwangere mama. Pff! Het is uitputtend. Wat zal ik blij zijn dat ik terug wat bewegingsvrijheid zal hebben, want ik vind het jammer dat ik momenteel niet alles kan door die dikke buik. Ik wil wel hoor, maar ik kan niet omdat ik zo moe ben, rugpijn heb en beperkt ben in mijn bewegingen en zo. Het is ook moeilijk om ons Roanneke nog op te pikken of naar boven te dragen. Ik ben ten einde adem als ik dat doe! En amai, ik moet nog 5 weken zien te overleven. Op zich niet lang, maar wel als je zo nog 5 weken moet afzien Roanneke heeft ook duidelijk minder slaap nodig. En hij was zo'n slaapkopje als baby. Sinds een maand of 2, 3 gaat hij om 20u gaan slapen ipv 19u. 's Morgens staat hij nogal stipt op zijn uur en da's om 7u, dus da's wel ferm goed voor mama en papa, want da's een menselijk uur In de voormiddag slaapt hij dan ook niet meer en om 12u kruipt hij terug in bedje en dan slaapt hij meestal wel flink door tot 15u30, soms wel 16u!!! En daar zijn wij heel blij mee, want dat betekent dat wij dan een paar uurtjes rust en stilte hebben. Oef! En gelukkig doe je daar (nog) niet moeilijk over, want je gaat hééééél graag gaan slapen. Je ziet dat bedje echt wel graag hoor, héhé Het eten verloopt soms al eens wat minder. Pas op, je eet nog graag en veel hoor, want je kan er wat van, maar soms komt die koppigheid opsteken hé. Dan wil je gewoon eventjes moeilijk doen en toch heb je honger en wil je eten, maar je moet gewoon eens moeilijk doen. Ik heb gelezen dat het slapen, het eten en nog een onderdeel van het dagelijkse leven dat ik vergeten ben, de momenten zijn waarop peuters de grenzen het liefst en het vaakst gaan onderzoeken. Ze ontdekken dat dat de momenten zijn waarop zijzelf volledige controle hebben, want zij bepalen uiteindelijk of ze wel of niet zullen eten, wel of niet zullen slapen. Je kan hen als ouder daar nog altijd niet toe dwingen, want doen ze het niet, tjah, dan sta jij machteloos als ouder want je kunt het eten er niet gaan instampen of zijn oogjes dichtkleven of zo hé. De manier om zulke drama's te vermijden, is om het koppige gedrag dan zoveel mogelijk te negeren en zelf gewoon normaal dooreten en dus zo weinig mogelijk aandacht schenken aan het 'onnozele' gedrag van de peuter. Niet altijd even simpel natuurlijk, maar gelukkig blijven wij nog gespaard van al te grote drama's. Uiteindelijk eet je wel altijd verder na eventjes tegengesparteld te hebben, want je eet gewoon té graag, haha. En als het dan toch escaleert, dan eet je gewoon niet! Daar maken wij ons geen zorgen om, want je zal van zo een keertje niet sterven. Als je honger hebt, dan zul je wel eten zonder morren. En die tandjes, hoe zit het daar mee? Die komen er langzaaaaaaaaaaaaaaam, maar zeker door. Ik schat dat ze er nu zo'n 5mm doorstaan. 't Is op 't gemakje, maar ze komen er door. Haha! Je kan ondertussen ook al enkele woordjes uitspreken, wel nog in peutertaal natuurlijk. Tegen boom, zeg je 'bo'. Tegen broekje, zeg je 'broebroe'. Je kan ook 'allé' zeggen. 'Papa' lukt ook en 'mama' ben je vergeten en dat wil maar niet lukken! 'Buba' zeg je ook en daarmee bedoel je dus Bumba. En heb ik al gezegd dat je ook veel woordjes begrijpt? Je kan jouw oortjes, neusje, oogjes, mondje, buikje en poepke aanwijzen. Buikje wrijven doe je ook. Als we zeggen 'Roan is zottekes' dan draai je met je vingertje aan de zijkant van je hoofdje. In de boekjes kan je ook al heel veel aanduiden. Zoals heel veel beestjes: koe, kip, paard, varken, geit, tijger, eend, panda, vogel, ......... En voorwerpen zoals schop, bal, boot, huisje, ijsje .... En ik denk wel dat dat al heel wat is voor zo'n jong ventje, want je kan dat al sinds een maand of 3 hoor! Op het fietsje kun je ook al sinds een paar weken vrolijk rondcrossen door het huis. Koddig om zien! Dus daar kun je je volledig mee uitleven. De speelgoedautootjes zijn tegenwoordig ook jouw favoriete bezigheid. En in de boekjes kijken, vind je ook leuk. Soms, als papaatje de gazet zit te lezen, ga je je er gezellig bij ploffen en meekijken in de gazet. Ook best grappig hoor! En zo blijft ons Roanneke zich ontwikkelen hé, als een echte peuter, dat mag je wel zeggen!!!
Nu mag het eens gewoon het tegenovergestelde zijn: supervlotjes! 
Mijn eerste bezorgdheid zal zijn: is alles oké met onze baby? En dan komt de rest vanzelf en al de rest is mooi meegenomen.
A M A I !!! 'Waarom moet dat toch eh?' denk je dan wel eens! Waarom kan de mens niet meteen alles snappen en begrijpen? 't Zou voor zowel dat kleine mensje als voor de grote mensen veeeeeeeeeeeeeel gemakkelijker zijn, maar neen, de natuur heeft beslist om ons allen eens goed te pesten, zeg maar. Voor we 40 jaar zijn, hebben allemaal al een kop vol grijze haren 
Ma bon, we zullen die peuterkuren moeten zien te overleven 
En ik denk dat papaatje en ik wel tot die eerste groep zullen behoren en later naar kersverse ouders zullen kijken die met een lastige peuter bezig zitten op een terras, zoals wij onlangs, en begrijpend zullen knikken naar die ouders en zullen denken van 'geen nood, jullie zijn goed bezig en het gaat allemaal over', maar ook zo van 'héhé, nu hebben jullie dat ook zitten, wij hebben dat ook moeten doorstaan'. Een beetje gniffelend vanbinnen 
EN dat ze ook kindjes hebben! Nichtjes en een neefje om mee te spelen!!! Tof!
Op de koop toe moeide zich een oude troela zich met het gebeuren, door naar jou toe te stappen - en het leek er zelfs op dat ze nog van plan was om jou op te pikken 
- 'ocheere, da ventje', zei ze waarop papa haar afsnauwde met een gemeende 'da ventje moet flink zijn eh!!' met de bedoeling om te zeggen van 'waar moei jij je mee
