Ja lieve schat, we hebben samen nog 8 weekjes te gaan. Nu begint het toch te korten hé. Ik begin het gevoel te krijgen dat het een beetje sneller begint te gaan nu, maar dat vind ik niet erg. Sorry, maar het is zwaar om jou in mijn buik te dragen. Daar kan jij niks aan doen natuurlijk. Gelukkig laat je me meer dan eens voelen dat je er bent en daar geniet ik zo van, van dat contact. Dat zijn de meest zalige momenten van de zwangerschap. Jammer genoeg zie ik te veel af. Mijn rug speelt me af en toe parten. Ik ben snel uitgeput en heb weinig energie. Een kilometertje wandelen is al zwaar. Onlangs wilde ik samen met Roan profiteren van het mooie weer en een wandelingetje maken, maar na een kilometer moest ik al stoppen om eventjes te rusten en daarna huiswaarts keren. Als ik er geen half uur over gedaan heb ... Kapot was ik! Ik ben op alle manier beperkt, maar dan ook alles, de zotste dingen eigenlijk. Dagdagelijkse dingen die voor iedereen zo vanzelfsprekend en normaal zijn, zijn moeilijk voor mij. Gelukkig, gelukkig, gelukkig :-D:-P:-D:-P werk ik momenteel maar 2 dagen per week meer. Amai, dat is ZOOOOOOOOOOOO heerlijk. Echt waar! Dat helpt ENORM veel! Dat kun je je niet voorstellen!!! Moest dat niet zo zijn, mijn hemel, dan zou ik het niet uithouden, denk ik. Nee, ik ben er zeker van. Het zou me niet lukken anders! Ik ben er zeker van dat ik dan nog wel een paar dagen ziekteverlof zou moeten nemen hebben. Nu is het draaglijk! 2 dagen werken zorgt voor afwisseling en 5 dagen aan een stuk thuis zorgt voor ontspanning. Ik heb tijd en kan alles op het gemak doen. En het weer zorgt ook voor een happy sfeer. Het is prachtig weer de laatste 2 weken. Zaaaaaaaaaaalig!

Die tijd spendeer ik aan ons Roanneke, aan zaken op orde stellen voor kleine broer en aan mezelf, want die heb ik ook nodig, want het zal binnenkort wel druk genoeg worden en ik zal mijn energie wel goed kunnen gebruiken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel niet zo uitkijk naar die eerste weken, want die zijn ZO druk, zo chaotisch, zo onrealistisch omdat je het nog niet goed beseft, zo nieuw, zo vreemd, het zal weer eventjes wennen zijn aan de nieuwe situatie, opnieuw een beetje organiseren. Er komt weer zoveel op je af dat je de tijd niet hebt om alles te verwerken. Alles overvalt je zo en toch moet je doordoen en dan komt daar nog bij dat je heel erg vermoeid bent. Ten eerste al door de zware zwangerschap, dan door de uitputtende bevalling, dan door de eerste nachten, weken door de huilende baby die veel aandacht vraagt. En de borstvoeding vraagt ook veel van de mama, maar jah, we staan er voor en gaan er voor hé. Pas op, vat dit niet verkeerd op hé, want ik zou niet meer terug willen keren. Dit is wat we willen en dit is waar we voor gaan, maar ik moet ook niet beginnen liegen hoe ik erover denk hé. De eerste die zegt dat een baby a piece of cake is, is een dikke leugenaar!!! Maar wij trekken onze plan wel, want dat zijn we gewoon, papaatje en ik. We hebben tenslotte alleen mekaar en hebben samen al veel doorstaan. We hebben al vroeg onze plan moeten trekken en het zien te redden, dus we kunnen al op heel wat teren! Geloof me! Maar het mag er snel zijn, want mijn nieuwsgierigheid wordt ondertussen alsmaar groter en groter. Ik snak er naar om jouw kleine lijfje te knuffelen en te kussen. Ik wil je zien, lieve kleine schat van ons. Ik begin al emotioneel te worden als ik eraan denk. Weer zo'n klein nakomelingetje van mij en jouw papaatje. Van ons! En dan zijn we met vier. Ons gezinnetje waar ik zoveel zal van gaan genieten. Waarvan ik zoveel houdt, van mijn drie mannen. Mijn grote schat en mijn 2 zoonekes!!! Ik ken je nog niet kleine pruts, maar mijn liefde voor jou is nu al onvoorwaardelijk. Ik zie je zo graag!
Vandaag hebben we eindelijk beslist over je naam. Het is er plots uitgevallen. Het was een zware bevalling :lol: We geraakten er maar niet uit, amai! Vreselijk vonden we dat en ook oneerlijk tegenover jou. We voelden er ons een beetje schuldig bij dat we het zo moeilijk hadden om een mooie naam te vinden voor jou. En mamaatje heeft toch maar liefst 10 000 namen zien passeren en ik overdrijf niet. Dat meen ik! En plots zei ik het: "papa, ik weet het, het zal x worden". De naam stond al op ons lijstje hoor. We hadden eigenlijk 3 favorieten. Er was eentje die het meest vernoemd werd, maar dan plots begon het te kantelen naar die tweede naam. En jah, vandaag kreeg ik dat gevoel. Het moet deze worden. En daar wachtten we op hé, op dat gevoel dat zegt: this is it! Eindelijk! We zijn zo blij. Blij dat dat gevoel er gekomen is, want ik begon al schrik te krijgen. Het kan toch niet zijn, dat we ons tevreden moeten stellen met een mooie naam hé! Nee het moet DE naam worden! En nog goed nieuws: mamaatje is klaar met het ontwerp van jouw geboortekaartje. En dat is ook weer een uniek werkje van mamaatje. Net zoals ik voor jouw grote broer gedaan heb. Perfectionistisch als ik ben, het is af!!! Yes!!!