Volgend schooljaar mag zijn kleine broer mee optrekken. T.t.z. vanaf januari 2014 eigenlijk. Nog 9 maandjes vanaf nu. Ik kijk er toch al naar uit. Ja, 'k weet het, 't is erg dat ik het zeg, maar ons leven zal er weeral helemaal anders uit zien, weeral een beetje gemakkelijker. Maar 'k mag zo niet denken hé, want voor je het weet zijn we al zover. Wat zeg ik, 't leek net nog of het gisteren nog maar nieuwjaar was. Pff! F*ck seg! Niet normaal hé eigenlijk. Time flies! Helaas zal het wel maar voor 6 maandjes zijn dat de 2 broertjes samen naar school zullen gaan, want onlangs hebben we het verdomde nieuws gekregen dat de school gaat herstructureren wegens besparingen. Nu is het zo dat je tussen 3 locaties kunt kiezen om je kindje naar de kleuterschool te laten gaan. Wij hebben voor de dichtste en gezelligste plaats gekozen, maar vanaf september 2013 moet Roan verhuizen van locatie, en gaat Jensen dus mee, maar het schooljaar daarop, moet Roan terug naar de locatie waar hij nu zit en Jensen blijft waar hij gestart is. Zo zal dat dan 2 f*cking schooljaren gaan vooraleer ze terug verenigd zullen worden. En dat vind ik zo'n erge gedachte! Pff! Jongens toch! Zeker als ze zo klein zijn, wil je al dat je zoontjes samen op school zitten omdat dat gewoon leuker is en dan is er ook het praktisch probleem van verplaatsing. Normaal was dit jaar het laatste jaar dat ik mijn zoontjes op verschillende plaatsen moest afzetten (school en onthaalmoeder), maar nu krijg ik er nog eens 2 jaar bovenop verdorie! GRRRRR! Ik ben daar zo kwaad om! Maar helaas zal het niks uithalen of veranderen. Het zal er komen of we dat nu willen of niet. We zullen er het beste van moeten maken. Toch kijk ik er wel naar uit hé, omdat ons Jensentje een nieuwe stap maakt in zijn leven. Ik heb gisteren nog zitten surfen op het net naar boekentasjes. En of dat ik er leuke ben tegengekomen, maar ik heb toch nog niks gekocht. 't Is nog efkes hé!

De 2 broertjes zijn 2 echte broertjes, zoals het overal wel een beetje zal zijn, denk ik: soms lief voor elkaar en soms maken ze ruzie, alhoewel het nogal redelijk meevalt eigenlijk. Ze maken nog niet echt veel ruzie, denk ik. Misschien verandert dat wel nog hé, ik weet het niet ... ik hoop het niet in ieder geval! Maar ze kunnen al goed samenspelen. Roan is soms wel nog wat wild, maar dat beseft hij natuurlijk niet altijd hé. Jensen kan nog niet zo vlug lopen als Roan bijvoorbeeld. Jensen kan zich nog niet zo stevig vasthouden als Roan. Dus dan gebeurt er al eens vlug een accidentje of zo en rollen er traantjes hé van iemand die zich pijn gedaan heeft. Typisch kindjes zeker! En speelgoed afpakken van elkaar doen ze ook graag, maar dan is er natuurlijk altijd eentje niet blij.

Onze Jensen zijn mooie rosse krullebol blijft bestaan. Héhé, je moet hem eens zien als hij net uit bad komt. Een echt poedelke! Niet te doen! Hihi, zo schattig! Als zijn haartjes droog zijn, dan verdwijnen ze een beetje, maar er zit zeker nog een grove krul in. En hij is ook meer rost dan Roan. Hij heeft ook kuiltjes in zijn wangen en 2 mooie konijnentandjes. Als je dit zo leest, zul je zeggen, amai, schoon kind, want ja hij heeft zo van die typische kenmerken van waarmee men iemand kan uitlachen zeg maar, maar als baby is dat niet zo hé. Ik zeg dit niet omdat ik Jensen zijn mama ben, maar ik vind anders zijn sowieso veel mooier dan al die klassieke modellen die er rondlopen op de wereld. Ik vind dat ik hele mooie kindjes heb. Bruin, donkere huid, blauwe ogen of mooi blond haar zijn meestal zo de klassiekers hé en vinden de meeste mensen mooi. Ik vind dat ook mooi, maar ik vind het nog mooier wanneer je niet bent zoals de meeste mensen, zoals mijn zoontjes dus. Rost, bleek en zoveel meer! De max gewoon! Ik vind hen ook altijd snel terug tussen al die andere kleine kinderkopjes  :-p Mijn darlings!

Typisch voor onze Jensen is ook dat hij van zich laat horen, zowel positief als negatief hoor. Als hij vrolijk is, dan zie je en hoor je dat luid en duidelijk. Hij 'praat' veel, maakt veel gebaren, lacht uitbundig, haalt grappige toeren uit, staat op zijn hoofd, doet dit, doet dat ... Maar als hij boos is, dan krijst hij de buurt bijeen en hij heeft ook nog eens losse handjes. Mjah! Niet zo goed hé! Ik krijg al schrik dat hij dit bij andere kindjes zou gaan beginnen doen. Alhoewel, ik heb Tante Pug daar nog niet over horen klagen en moest hij dat wel doen, dan zou ik het al lang geweten hebben van haar. Wees daar maar zeker van! Hij is altijd superflink eigenlijk bij Tante Pug. Ze stoeft dikwijls over hem. Hij eet veel en heel flink alleen, hij ruimt altijd als eerste op, maar hij kan soms ook de leader of the band zijn, want ze heeft me ook al verteld dat hij soms de opvang op stelten zet - babygewijs natuurlijk- door speelgoed van boven op het rek naar beneden te gooien, door aan de gordijnen te trekken in de slaapkamer, door te roepen en andere kindjes wakker te houden of op te jutten in de slaapkamer. 't Is een echt (b)engeltje, denken we. Ik heb het al gezegd. 't Is eentje die met veel verhalen naar huis zal komen. Roanneke daarentegen zal ietjes terughoudender zijn. Hij zal wel lief zijn als ze tegen hem lief zijn, maar hij zal toch graag op zijn eentje bezig zijn. Niet dat hij geen vriendjes heeft hé op school, want hij vertelt er soms over. Hij zal sociaal zijn, maar als het niet nodig is, dan zal hij er ook niet per se naar op zoek gaan. Hij zal ook niemand kwaad doen. Jensen zal socialer zijn en zal echt nood hebben aan veel sociaal contact. Hij zal ook veel willen doen en beleven, denk ik. Bon, 't zijn maar gedachten hé die ik nu heb. Ze hebben nog zoveel te beleven en te groeien natuurlijk, waardoor er nog zoveel mogelijk is in hun leven. Vroeger zal ik wel andere meningen gehad hebben, maar zo denk ik er nu over. D'er zal wel ergens een waarheid in zitten hoor, want de uitleg die wij van de juf te horen kregen, was op veel vlakken herkenbaar.

Enfin, my little darlings zijn goed bezig. Ik hou van hen en zie hen doodgraag. Ik ben blij hun mama te zijn. Ze maken mij zo fier en gelukkig. Love them!