Het bewijs was er toen we onlangs op een familiefeest bij oma waren. Alle nonkels en tantes van papa waren daar. Dat zijn de broers van opa die er niet meer is. Roan en Jensen waren de enige kinderen. En zij waren voorbeeldig. Ze luisterden flink, gedroegen zich beleefd en braaf. Ik straalde van fierheid! Echt serieus! Dat zijn zo van die gelukzalige momenten hé. Wat een schatjes! Roan, onze artiest, ging es rondvraag doen bij een paar nonkels en tantes van papa of ze geïnteresserd waren in een tekening van hem. Roan was WEERAL aan het kleuren en hij wou zijn kunstwerkjes uitdelen. De schat! Hij heeft die mensen amper gezien en ging beleefd gaan vragen of ze een tekening wilden. Toen ging hij een toren bouwen. Jensen ook. Jensen naapt zijn grote broer na hé ;-) Roan toonde fier zijn grote toren. 'Kijk!' zei hij. En Jensen: 'Kijk!'. Boelies toch! Ze waren superflink die schatten van ons!

Roan heeft de creatieve genen van zijn mamaatje geërfd. Het is overduidelijk! Kleuren, knutselen, knippen, plakken ... hij gaat er voor. Iedere dag! Zonder belet! Elke dag vraagt hij om zijn doos met de kleurtjes. Super! Hoe hij zich daarmee bezighoudt. Het is fantastisch. Da's echt iets waar Roan kan van genieten. Dat doet hij met veel plezier en enthousiasme. En ik ben fier en blij! Leuk! Dan heb ik/kan ik veel dingen gedaan/doen met mijn oudste zoon. Samen gezellig knutselen. De max gewoon!

Jensen is een lief knuffelbeertje maar ook een wilde man. Hij houdt van verkleden, knuffeltjes, beestjes, auto's en boekjes. Daar speelt hij het meeste mee. Daar kan hij nogal in opgaan hoor. Ziet hij een knuffeltje, dan pakt hij het vast om er tegen te praten of te knuffelen. Onlangs heeft hij ze in de hoek gezet. Hihi! Stouterikken waren het! Kostuumpjes aantrekken vind hij ook leuk. Vroeger, toen hij kleintjes was, nochtans niet hoor. Dan kon hij niet al te veel aan zijn lijfje verdragen. Als het echt niet hoefde, dan geen broek of kousen of iets op zijn hoofd. Maar nu is draakje leuk! Kleine figuurtjes, beestjes en zo vind hij leuk om te verzamelen, uit te halen, bij elkaar te gooien, te verhuizen, noem maar op. Hij is er mee in de weer. Hij kan minuuuuuten bezig zijn met boekjes kijken. Dan zit hij op de grond met een boekje op zijn schoot. Bladert erin, geeft er soms wat commentaar bij, de schat Dan kan hij daar lang zitten hoor. Volledig erin verdiept! Autootjes is ook wel zijn ding. Dan rijdt hij ermee rond en maakt er soms een brrr- of vroemgeluidje bij. En anderzijds is hij een zotteke. Hij heeft ook temperament, maar wij kunnen hij vlug temperen als hij het te bont maakt. Als we boos worden en hij gestraft wordt, dan koelt hij ook vlug af. In de hoek en daarna is hij een tam schaapje. Met wilde man bedoel ik niet dat hij veel stoute streken in zich heeft. Zeker niet! Als hij spelend vecht met zijn broer, dan kan hij nogal uithalen. Dat komt omdat hij jonger en zwakker is dan Roan, dus hij moet er meer poer achter zetten hé ;-))) Roan krijgt er soms van langs hoor, maar dat vind Roan leuk. Hij heeft niet liever dan dat Jensen op Roan gaat liggen of zitten of klopt en doet. Als je hen zo bezig ziet, dan is dat hilarisch!!

Roan heeft een vrouwelijk kantje en Jensen is een echte jongen. Dat merken we dus nu aan hun bezigheden. Roan speelt niet liever dan met de meisjes op school. Marthe was zijn eerste liefde, maar die is veranderd van school door die herstructurering (die er uiteindelijk niet is doorgekomen, dus het is nog altijd kloosterstraat ipv het Sterrenbos op de bergwegel). Nu is het Ischke, Danaë en Jana. Soms floept hij er eens een jongesnaam door, maar amper. Auto's en speelfiguurtjes hebben hem nooit geïnteresseerd. Jensen daarentegen! Die laat zich gelden als een echte jongen jongen. Mamaatje en papaatje weten dus al waarmee zij het meeste blij zullen zijn als de Sint langskomt. Zo leuk dat je ziet wat voor mensjes het al geworden zijn.

Wandelen en fietsen doe ze ook erg graag. Het bos is een groot speelplein voor hen. Zwemmen vinden ze ook leuk. Ik denk wel de meeste kinderen hé. Die doen niet liever. Onlangs zijn we naar het Gentbos geweest en hebben we daar kastanjes, takjes, eikels en blaadjes verzameld. Mamaatje heeft alles in een grote glazen pot gestoken, een deksel erop gedaan en er een kaars opgezet. Onze vangst! En een lekker gezellig herfstsfeertje.

Binnenkort school voor de kleinste hier ten huize! Super vind ik dat! Jiha! Wat een grote stap weeral. Ik ben zo blij voor de rust die in het gezin aan het komen is. Het is en blijft natuurlijk druk, maar het is ZOOOOOO anders. Enorm! En ik geniet met volle teugen. Ik voel nu al dat het rustiger wordt. Ik bedoel dan: minder gezaag! Simpelweg omdat Jensen slimmer en zelfstandiger wordt. O wat heb ik mij dat gezaag van babies beklaagd. Brr, de rillingen lopen over mijn lijf als ik dat hoor of terugdenk aan vroeger. Serieus! Pff! Babies = hoge aaibaarheidsfactor voor een uurtje en daarna bye bye. Kleuters = DE max! Love it! Je kan er zoveel meer mee doen. Ze begrijpen zoveel meer. Het zijn kleine volwassenen, enfin, da's misschien wat overdreven, maar ik kan het niet anders uitleggen. Je kan ermee praten. Ze zijn gewoon VEEL leuker. Zonder zeveren, als ik gebleit van een baby hoor, dan loop ik weg. Ik kan het gewoon niet aanhoren. Ik heb er genoeg van gehad. Pas op, onze babietjes waren geen nachtmerries hé. Dat ligt gewoon aan mezelf! Ik kan niet zo goed overweg met het gebleir van babies. Dat is nu eenmaal zo. Ik krijg daar stress van. Komaan seg, wat is daar nu leuk aan jong. Dat ligt daar, slaapt, kakt, eet en weent. Joepie de poepie! Geef mij maar andere actie zulle! De actie van nu! Ik ben nu ZO gelukkig. Ik amuseer mij nu te pletter met mijn 2 lieve schatjes van petatjes. Ongelooflijk! We doen al meer andere dingen dan vroeger. Met een baby ben je toch meer aan je huis gekluisterd en is je wereld klein. Nu kan je al eens vrijer door het leven, zeg maar. Niet altijd op tijd eten, niet altijd op tijd slapen, minder gesleur met babygerief, ... Pff, als ik nu een jonge mama met een maxicosi zie sleuren, dan denk ik, jij liever dan ik. No way José! Blij dat ik dat niet meer hoef te doen. Wat een hel en een saai gedoe seg! Baby, baby en nog eens baby. Hellup! Nu kan je al eens ongeplande dingen doen. Hebben we plots zin om te gaan zwemmen en daarna hotdogs met mayonnaise en ketchup te eten thuis, dan kan dat. Vroeger was het van: oh nee, hij moet op tijd zijn melk hebben of oh nee, hij moet straks op tijd gaan slapen en patatie en patata ... 

Ik hou van het leven dat we nu leiden met ons viertjes. Het is meer genieten en ik krijg er energie van. Ik ga lopen, dansen, ben creatief bezig, doe dit, doe dat. Dingen voor mezelf. Wat superbelangrijk is. Werken aan mijn partnerrelatie, want dat wordt snel op de achtergrond geduwd hé. We zijn naast mama en papa, ook nog altijd partners. Die relatie moet ook onderhouden worden. En dat gaat soms op en neer zoals bij iedereen. Ik kan het omschrijven zoals een bootje op zee: soms stormt het en soms is het stil water, maar varen doet het!!!

Ik hou van jullie alledrie mijn lieve schatten van mannen! Dikke kussen poepies!

...XXX...

Roan heeft vandaag steentjes geverfd. Ik had een leuk ideetje zien staan in een boekje van de colruyt. Leuk en simpel en Roan was content. Hij is grote steentjes gaan zoeken hier op den hof en daarna heeft hij ze binnen geschilderd. 

Vandaag mocht Roan naar het Sterrenbos. Dat is de nieuwe school waar hij volgend jaar naar toe mag. Zonet heette het nog Bergwegel. Door de herstructurering wilden ze de verschillende locaties een nieuwe naam geven. En men wou de kindjes al een beetje kennis laten maken met de nieuwe school door daar een speeldag te organiseren. Toen ik stond te wachten aan het Sterrenbos om hem op te halen, kon ik hem op de speelkoer wat gade slaan. Hij klom op een rek en sprong bijna 2m naar beneden. Dat deed natuurlijk pijn! Hij mankte direct en begon wat te jammeren tot een juf hem zag en hem ging troosten. Paar minuten nadien mochten de ouders de speelkoer op. Gelukkig viel het nog mee met Roan zijn voet, want na een half uurtje was hij weer springlevend. Roan zei dat het leuk was op het Sterrenbos. Ik moet wel zeggen dat de school er leuker uitziet dan deze waar hij nu gaat. De speelkoer is VEEL groter en er is ook veel meer natuur. Echt gezellig wel. De school ziet er vanbinnen wel wat raar uit, maar da's het minste natuurlijk. Als hij maar blij is om naar school te gaan.

Jensen begint stilletjes getraind te geraken. Wij hebben na een hopeloze poging gedacht om toch nog eens te proberen hem te doen afzien en hem te laten huilen in zijn bed en het begint zijn vruchten eindelijk af te werpen. De nachten dat hij flink slaapt vallen meer voor dan dat hij niet goed slaapt. Ik denk nog eventjes en dat we er zijn.

En ook nog eventjes en we zitten in het Franse land. Roan kan ook al niet wachten want hij vraagt soms 's morgens: gaan we nu naar Frankrijk mama? En als ik dan moet zeggen dat het school is, zegt hij: oh neeeee. Hij wil naar Frankrijk. Hihi! Nog eventjes zoon ... 

Kussies

Roan houdt van dingen verzamelen: steentjes, bloemetjes, papiertjes, stokjes, ... Tegenwoordig komt hij met dingen van school naar huis die hij op de speelkoer gevonden heeft. En dat zijn dus meestal dingen die horen in de vuilbak. Maar Roan vind het leuk! :-p Knutselen doe hij ook erg graag. Ik begin te vermoeden dat hij ook die creatieve touch heeft van zijn mamaatje. Soms komt hij mij gewoon vragen: mama, ik wil knutselen. Ik wil verven of ik wil kleuren ... En dan geef ik hem zijn materiaal en hij is vertrokken. Hij kan er veel mee bezig zijn hoor. In de keuken hebben we een groot prikbord om al zijn kunstwerkjes op te hangen. Onlangs heeft Roan een paar nachten bij ons in bed geslapen omdat we bezig waren met Jensen 'een lesje te leren' om alleen terug in slaap te vallen na een plotse huilbui of wakker moment. We hebben het Jensen al zodanig gewoon gemaakt dat we vlug naast zijn bed staan om hem te sussen als hij wakker wordt, omdat we willen vermijden dat Roan er wakker van wordt. Dus het werd tijd dat Jensen daarmee ophield. Maar ik wou het hebben over dat samen slapen met Roan. Want dat was wel enorm gezellig. Ook voor hem hoor! Hij vond het ZO leuk! Op een morgen toen we allebei lichtjes aan het ontwaken waren, draaide hij zich om naar mij, gezicht naar elkaar, oogjes half open ... legde hij plots zijn arm rond mijn nek en lagen we daar zo te genieten. Superzalig gewoon! Zo'n innig moment! Op school heeft Roan veel vriendinnetjes. Als ik hem vraag wie zijn vriendjes zijn, dan komen er alleen maar meisjesnamen uit. En Marthe steekt er met kop en schouders bovenuit. Da's ZIJN vriendin hoor! Onlangs zette ik hem op school af. Het was al tijd en de kindjes stonden al in de rij te wachten op de bolletjes. Hij gaf me een afscheidszoen en zag Marthe al staan. Hij riep haar naam uit en liep met gespreide armen op haar af. Hij omhelsde haar maar zij duwde hem van haar af. Roan was boos en ging achteraan in de rij staan. Ocharme de jongen! Maar 't was ook een grappig tafereel! Vorige zaterdag was het schoolfeest. Het was heel leuk! De show begon en ik kreeg al een krop in mijn keel. Ik dacht: o jee, ik ga hier tranen met tuiten beginnen huilen hé van 't moment dat Roan opkomt. Jandorie! Zie mij al zitten! Toen het moment aanbrak, maakte een brede glimlach plaats voor die krop. Dus ik ben blij dat ik daar niet zo zeemzoet zat te wezen. Het was super om hem bezig te zien. De max gewoon! Toen hij mij eventjes in het vizier had, werd hij blij en beschaamd tegelijk. Maar al gauw probeerde hij de stapjes uit te voeren zoals hij ze geleerd had. Eigenlijk hebben ze allemaal niet zo heel veel bewogen hoor. Ze waren zelf zodanig onder de indruk van het hele gebeuren dat ze niet doorhadden dat ze moesten dansen. Grappig gewoon!

Jensen is een lieverd! Hij houdt enorm van knuffelen. Hij vraagt toch wel altijd een extra knuffeltje dan zijn broer. Net als zijn broer houdt hij van massagekes. Dan bedoel ik strelen. Mamaatje is daar ook zo zot van. De armen strelen! Roan en Jensen kunnen dan ook genieten hoor. Dan ga ik met mijn vingers over hun kleine armpjes en beentjes. Je moet ze dan zien liggen: STRIKE! Jensen doet zijn broer tegenwoordig veel na. Hij aapt Roan na als die iets doet of zegt. De max om te zien! De grote meneer. Haha! Dankzij Roan kan Jensen al mooi woordjes zeggen. Hij kan ze al mooi uitspreken. Wat een evolutie! Echt waar! Je verstaat hem goed. Hij is ook al een ferme acrobaat. De kleine pruts kan al uit zijn bed kruipen! Roan heeft hem wel al een handje geholpen hoor. Dus Jensen heeft de truc beet en doet niks anders meer. Zo vroeg dat hij dit doet, maar wel gevaarlijk natuurlijk! En ook grappig als dat kleine ding plots naast je bed staat! De pierlewiet! Hij sliep wel zonder slaapzak, dus mede daardoor kon hij dit al zo vroeg doen hé. Da's ook zoiets typisch voor Jensen. Hij kan weinig verdragen aan zijn lichaam. Soms kan hij zijn kousen niet verdragen, zijn slaapzak moet uit, zijn pyjamabroek vloog stande pede ook snel uit in zijn bed, ... hij kan zich ergeren aan bepaalde dingen die hem niet lekker aan zijn lijf zitten. Maar sinds kort slaapt hij terug met slaapzak en gelukkig aanvaardt hij hem nu eindelijk, want dat uit het bed kruipen moest stoppen hé. Binnenkort is het ons klein ventje zijn 2e verjaardag. Ja ja, hij wordt ook groot hé. Nog altijd kan hij het goed uitleggen. Soms brabbelt hij gewoon iets uit en kijkt hij je recht aan terwijl hij dit doet. Het is dan menens hoor! Grappig! Zoals elke tweejarige krijgt hij af en toe ook al eens zijn kuren. Aan tafel bijvoorbeeld: dan plots kan hij zich boos maken en vragen wij hem of hij gedaan heeft met eten of dat hij nog verder wil eten, maar alles is dan 'NEEN'. Lastig eh! Tjah, dan gaat hij ook al eens regelmatig in de hoek hé. Soms kruip ik samen met mijn 2 rosties in bad. Jensen komt dan veel knuffelen. Hij legt zich op mijn buik met zijn hoofdje opzij. En daar blijft hij liggen, minutenlang. Zo lief! Wat 'n klein schatje toch!

De 2 rosties zijn echte vrienden. Dat is nu wel 100% zeker! Ze spelen enorm graag met elkaar. Zoals elke broer en zus maken ze wel eens ruzie, maar we moeten zeggen dat dit ENORM goed meevalt! Echt waar! Die maken heel weinig ruzie. Ze kunnen zich al heel goed bezig houden met elkaar. En als we hen in de gaten houden als ze samen spelen, dan spelen ze flink samen. Moesten ze veel ruzie maken, dan zou ik het ook zeggen, maar dat kan ik nu niet zeggen, want het is niet zo en hopelijk blijft dit ook zo! Een ouder kan niet meer wensen dan dat hun kinderen echte vrienden zijn. Zo leuk!

Nog een dikke maand en dan zijn we weg naar la douce France! Jippie! We kijken er ZOOOOOOOOOOOOOO naar uit! Echt waar! Da's wel gevaarlijk hé, want dan kan het enorm tegenvallen. Beter van niet té veel te verlangen! Nou ja, we verlangen naar het goede weer en het gezellig samenzijn en vooral, het onthaasten. Niks moet! Hopelijk valt het humeur van de 2 rosties dan ook goed mee en doen ze niet te moeilijk daar tussen al die Fransen. Hopelijk hebben we veel plezier!!!

Luv y'all sweetiepies!

Volgend schooljaar mag zijn kleine broer mee optrekken. T.t.z. vanaf januari 2014 eigenlijk. Nog 9 maandjes vanaf nu. Ik kijk er toch al naar uit. Ja, 'k weet het, 't is erg dat ik het zeg, maar ons leven zal er weeral helemaal anders uit zien, weeral een beetje gemakkelijker. Maar 'k mag zo niet denken hé, want voor je het weet zijn we al zover. Wat zeg ik, 't leek net nog of het gisteren nog maar nieuwjaar was. Pff! F*ck seg! Niet normaal hé eigenlijk. Time flies! Helaas zal het wel maar voor 6 maandjes zijn dat de 2 broertjes samen naar school zullen gaan, want onlangs hebben we het verdomde nieuws gekregen dat de school gaat herstructureren wegens besparingen. Nu is het zo dat je tussen 3 locaties kunt kiezen om je kindje naar de kleuterschool te laten gaan. Wij hebben voor de dichtste en gezelligste plaats gekozen, maar vanaf september 2013 moet Roan verhuizen van locatie, en gaat Jensen dus mee, maar het schooljaar daarop, moet Roan terug naar de locatie waar hij nu zit en Jensen blijft waar hij gestart is. Zo zal dat dan 2 f*cking schooljaren gaan vooraleer ze terug verenigd zullen worden. En dat vind ik zo'n erge gedachte! Pff! Jongens toch! Zeker als ze zo klein zijn, wil je al dat je zoontjes samen op school zitten omdat dat gewoon leuker is en dan is er ook het praktisch probleem van verplaatsing. Normaal was dit jaar het laatste jaar dat ik mijn zoontjes op verschillende plaatsen moest afzetten (school en onthaalmoeder), maar nu krijg ik er nog eens 2 jaar bovenop verdorie! GRRRRR! Ik ben daar zo kwaad om! Maar helaas zal het niks uithalen of veranderen. Het zal er komen of we dat nu willen of niet. We zullen er het beste van moeten maken. Toch kijk ik er wel naar uit hé, omdat ons Jensentje een nieuwe stap maakt in zijn leven. Ik heb gisteren nog zitten surfen op het net naar boekentasjes. En of dat ik er leuke ben tegengekomen, maar ik heb toch nog niks gekocht. 't Is nog efkes hé!

De 2 broertjes zijn 2 echte broertjes, zoals het overal wel een beetje zal zijn, denk ik: soms lief voor elkaar en soms maken ze ruzie, alhoewel het nogal redelijk meevalt eigenlijk. Ze maken nog niet echt veel ruzie, denk ik. Misschien verandert dat wel nog hé, ik weet het niet ... ik hoop het niet in ieder geval! Maar ze kunnen al goed samenspelen. Roan is soms wel nog wat wild, maar dat beseft hij natuurlijk niet altijd hé. Jensen kan nog niet zo vlug lopen als Roan bijvoorbeeld. Jensen kan zich nog niet zo stevig vasthouden als Roan. Dus dan gebeurt er al eens vlug een accidentje of zo en rollen er traantjes hé van iemand die zich pijn gedaan heeft. Typisch kindjes zeker! En speelgoed afpakken van elkaar doen ze ook graag, maar dan is er natuurlijk altijd eentje niet blij.

Onze Jensen zijn mooie rosse krullebol blijft bestaan. Héhé, je moet hem eens zien als hij net uit bad komt. Een echt poedelke! Niet te doen! Hihi, zo schattig! Als zijn haartjes droog zijn, dan verdwijnen ze een beetje, maar er zit zeker nog een grove krul in. En hij is ook meer rost dan Roan. Hij heeft ook kuiltjes in zijn wangen en 2 mooie konijnentandjes. Als je dit zo leest, zul je zeggen, amai, schoon kind, want ja hij heeft zo van die typische kenmerken van waarmee men iemand kan uitlachen zeg maar, maar als baby is dat niet zo hé. Ik zeg dit niet omdat ik Jensen zijn mama ben, maar ik vind anders zijn sowieso veel mooier dan al die klassieke modellen die er rondlopen op de wereld. Ik vind dat ik hele mooie kindjes heb. Bruin, donkere huid, blauwe ogen of mooi blond haar zijn meestal zo de klassiekers hé en vinden de meeste mensen mooi. Ik vind dat ook mooi, maar ik vind het nog mooier wanneer je niet bent zoals de meeste mensen, zoals mijn zoontjes dus. Rost, bleek en zoveel meer! De max gewoon! Ik vind hen ook altijd snel terug tussen al die andere kleine kinderkopjes  :-p Mijn darlings!

Typisch voor onze Jensen is ook dat hij van zich laat horen, zowel positief als negatief hoor. Als hij vrolijk is, dan zie je en hoor je dat luid en duidelijk. Hij 'praat' veel, maakt veel gebaren, lacht uitbundig, haalt grappige toeren uit, staat op zijn hoofd, doet dit, doet dat ... Maar als hij boos is, dan krijst hij de buurt bijeen en hij heeft ook nog eens losse handjes. Mjah! Niet zo goed hé! Ik krijg al schrik dat hij dit bij andere kindjes zou gaan beginnen doen. Alhoewel, ik heb Tante Pug daar nog niet over horen klagen en moest hij dat wel doen, dan zou ik het al lang geweten hebben van haar. Wees daar maar zeker van! Hij is altijd superflink eigenlijk bij Tante Pug. Ze stoeft dikwijls over hem. Hij eet veel en heel flink alleen, hij ruimt altijd als eerste op, maar hij kan soms ook de leader of the band zijn, want ze heeft me ook al verteld dat hij soms de opvang op stelten zet - babygewijs natuurlijk- door speelgoed van boven op het rek naar beneden te gooien, door aan de gordijnen te trekken in de slaapkamer, door te roepen en andere kindjes wakker te houden of op te jutten in de slaapkamer. 't Is een echt (b)engeltje, denken we. Ik heb het al gezegd. 't Is eentje die met veel verhalen naar huis zal komen. Roanneke daarentegen zal ietjes terughoudender zijn. Hij zal wel lief zijn als ze tegen hem lief zijn, maar hij zal toch graag op zijn eentje bezig zijn. Niet dat hij geen vriendjes heeft hé op school, want hij vertelt er soms over. Hij zal sociaal zijn, maar als het niet nodig is, dan zal hij er ook niet per se naar op zoek gaan. Hij zal ook niemand kwaad doen. Jensen zal socialer zijn en zal echt nood hebben aan veel sociaal contact. Hij zal ook veel willen doen en beleven, denk ik. Bon, 't zijn maar gedachten hé die ik nu heb. Ze hebben nog zoveel te beleven en te groeien natuurlijk, waardoor er nog zoveel mogelijk is in hun leven. Vroeger zal ik wel andere meningen gehad hebben, maar zo denk ik er nu over. D'er zal wel ergens een waarheid in zitten hoor, want de uitleg die wij van de juf te horen kregen, was op veel vlakken herkenbaar.

Enfin, my little darlings zijn goed bezig. Ik hou van hen en zie hen doodgraag. Ik ben blij hun mama te zijn. Ze maken mij zo fier en gelukkig. Love them!