Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
09-04-2011
Mijn kabouterke wordt een flinke jongen
Hij is toch zo'n schatje! Echt waar! Dat kan ik met geen enkel woord omschrijven. Het is nu al meer dan duidelijk dat Roanneke aan zijn mamaatje hangt. Een echt mama's kindje, maar hij lijkt ook sterk op zijn mamaatje hoor van persoon. We hebben veel gelijkenissen en tjah dan is de band tussen ons zowiezo al veel sterker hé. Je bent het liefst bij jouw mamaatje. Jammer voor papa, maar het is gewoon zo. En dat heb je overal. Een kind hangt altijd meer vast aan één bepaald persoon. Ik zou jaloers zijn moest het omgekeerd zijn Papaatje vind dat ook soms wel niet leuk hoor, maar het is nu eenmaal zo. Ik hoop voor hem dat onze kleinste filou dan een papa's kindje zal worden. Dat hij ook een sterke band mag hebben met hem. Zo dat net ietsje meer zo, bedoel ik dan, want papa en Roan zien mekaar ook graag hoor, dat is het niet, maar hij wil gewoon meer bij mij zijn En het zou jammer zijn, mocht onze kleine filou opnieuw zo sterk aan mamaatje hangen en dus niet aan papaatje, des te meer omdat papaatje zo een lieve vent is en zo'n goed hart heeft. Hij is goud waard! Ik zal eens zeggen wat onze gelijkenissen zoal zijn. Net zoals ik heb jij ook zo dat ticje dat iets moet zijn zoals het hoort. Een beetje perfectionist. Dat kan goed zijn, maar ook slecht, ma bon, zo gaan we het niet bekijken. Als je iets neerzet, dan zet je het ook recht. Dus je legt het niet op zijn zij of zo, maar je zet het recht, zoals bijvoorbeeld een papfles of een schoentje. Als dat omver valt, dan zet je het recht. Als je iets uithaalt, dan leg je het ook meestal terug op zijn plaats. Zeker wanneer ik zeg dat we weggaan, dan leg je eerst jouw speelgoed weg of om het even wat waarmee je bezig was, vooraleer je vertrekt, ook al moet je daarvoor helemaal terug naar een andere kamer. Jouw slabbetje MOET je eerst om hebben, want zonder dat eten, gaat gewoon niet. Je bent dol op melk, net zoals je mama. 's Morgens eten jij en ik samen cornflakes. Het is begonnnen toen ik jou even liet proeven van mijn kommetje. Dat viel in de smaak en zo krijg je 's morgens ook jouw portie als we er de tijd voor hebben, als ik niet moet gaan werken bijvoorbeeld, want anders is daar weinig tijd voor. We houden ervan om te dollen en te knuffelen en te spelen met mekaar. Ik kietel jou, steek jou in de lucht, bijt zachtjes in jouw rugje ... en pret dat we hebben. Lachen dat je doet! Ik merk ook aan bepaalde dingen dat je mij goed bestudeert, want je doet me soms na. Mama heeft de rare gewoonte om bij alles wat ze doet een gekke bek te trekken, zoals die mond opensperren bij een bepaalde, daarom niet intense, inspanning. Alsof ik hard zit te kakken op het toilet Tjah, ik kan het niet anders omschrijven. Iets wat ik van mijn papa geërfd heb, die doet dat ook. En plots, zomaar ineens, deed jij dat ook. Je keek naar mij en trok die gekke bek en daarna lachen. En dus af en toe doe je dat zo ineens, tandjes bloot, wachtende op mij, tot ik jou na doe en dan terug lachen. Haha! En je hebt veel geduld. Enorm veel! Ik ook. Dat heeft mama ook. Daardoor ben je ook zo gemakkelijk. Je past je aan, je legt je snel neer bij iets. Zo lijkt het toch. Misschien dat dat wel nog verandert hé, maar zo is het nu. En da's ook niet altijd even goed, want je moet ook haar op je tanden kweken hé. Mama heeft dat geleerd in de loop der jaren hoor, dus dat zal jij ook nog moeten leren, want je mag niet van je laten profiteren hé. Als je te braaf en te goed bent, dan zullen sommige kwade zielen daar misbruik van maken, zoals bij jouw mamaatje al gebeurd is, maar langs de andere kant, je wordt er hard van en zo is het leven! Er zijn nog zo van die dingen die zeggen dat je een Van Audenhovetje bent hoor, maar ik kan niet direct op nog iets komen. Jawel, je bent lief, maar dat heb je van ons allebei. Mamaatje en papaatje zijn lieve mensen. We zijn natuurlijk enkel lief bij de mensen waarvan we houden en waarvan we menen dat ze 'goed' zijn maar als je ons kent, dan weet je dat we lief zijn en zo ben jij ook. Als we iemand graag hebben, dan laten we dat met veel liefde en respect blijken en dan mag dat ook iedereen weten en zien.
Ja lieve schat, we hebben samen nog 8 weekjes te gaan. Nu begint het toch te korten hé. Ik begin het gevoel te krijgen dat het een beetje sneller begint te gaan nu, maar dat vind ik niet erg. Sorry, maar het is zwaar om jou in mijn buik te dragen. Daar kan jij niks aan doen natuurlijk. Gelukkig laat je me meer dan eens voelen dat je er bent en daar geniet ik zo van, van dat contact. Dat zijn de meest zalige momenten van de zwangerschap. Jammer genoeg zie ik te veel af. Mijn rug speelt me af en toe parten. Ik ben snel uitgeput en heb weinig energie. Een kilometertje wandelen is al zwaar. Onlangs wilde ik samen met Roan profiteren van het mooie weer en een wandelingetje maken, maar na een kilometer moest ik al stoppen om eventjes te rusten en daarna huiswaarts keren. Als ik er geen half uur over gedaan heb ... Kapot was ik! Ik ben op alle manier beperkt, maar dan ook alles, de zotste dingen eigenlijk. Dagdagelijkse dingen die voor iedereen zo vanzelfsprekend en normaal zijn, zijn moeilijk voor mij. Gelukkig, gelukkig, gelukkig werk ik momenteel maar 2 dagen per week meer. Amai, dat is ZOOOOOOOOOOOO heerlijk. Echt waar! Dat helpt ENORM veel! Dat kun je je niet voorstellen!!! Moest dat niet zo zijn, mijn hemel, dan zou ik het niet uithouden, denk ik. Nee, ik ben er zeker van. Het zou me niet lukken anders! Ik ben er zeker van dat ik dan nog wel een paar dagen ziekteverlof zou moeten nemen hebben. Nu is het draaglijk! 2 dagen werken zorgt voor afwisseling en 5 dagen aan een stuk thuis zorgt voor ontspanning. Ik heb tijd en kan alles op het gemak doen. En het weer zorgt ook voor een happy sfeer. Het is prachtig weer de laatste 2 weken. Zaaaaaaaaaaalig!
Die tijd spendeer ik aan ons Roanneke, aan zaken op orde stellen voor kleine broer en aan mezelf, want die heb ik ook nodig, want het zal binnenkort wel druk genoeg worden en ik zal mijn energie wel goed kunnen gebruiken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel niet zo uitkijk naar die eerste weken, want die zijn ZO druk, zo chaotisch, zo onrealistisch omdat je het nog niet goed beseft, zo nieuw, zo vreemd, het zal weer eventjes wennen zijn aan de nieuwe situatie, opnieuw een beetje organiseren. Er komt weer zoveel op je af dat je de tijd niet hebt om alles te verwerken. Alles overvalt je zo en toch moet je doordoen en dan komt daar nog bij dat je heel erg vermoeid bent. Ten eerste al door de zware zwangerschap, dan door de uitputtende bevalling, dan door de eerste nachten, weken door de huilende baby die veel aandacht vraagt. En de borstvoeding vraagt ook veel van de mama, maar jah, we staan er voor en gaan er voor hé. Pas op, vat dit niet verkeerd op hé, want ik zou niet meer terug willen keren. Dit is wat we willen en dit is waar we voor gaan, maar ik moet ook niet beginnen liegen hoe ik erover denk hé. De eerste die zegt dat een baby a piece of cake is, is een dikke leugenaar!!! Maar wij trekken onze plan wel, want dat zijn we gewoon, papaatje en ik. We hebben tenslotte alleen mekaar en hebben samen al veel doorstaan. We hebben al vroeg onze plan moeten trekken en het zien te redden, dus we kunnen al op heel wat teren! Geloof me! Maar het mag er snel zijn, want mijn nieuwsgierigheid wordt ondertussen alsmaar groter en groter. Ik snak er naar om jouw kleine lijfje te knuffelen en te kussen. Ik wil je zien, lieve kleine schat van ons. Ik begin al emotioneel te worden als ik eraan denk. Weer zo'n klein nakomelingetje van mij en jouw papaatje. Van ons! En dan zijn we met vier. Ons gezinnetje waar ik zoveel zal van gaan genieten. Waarvan ik zoveel houdt, van mijn drie mannen. Mijn grote schat en mijn 2 zoonekes!!! Ik ken je nog niet kleine pruts, maar mijn liefde voor jou is nu al onvoorwaardelijk. Ik zie je zo graag! Vandaag hebben we eindelijk beslist over je naam. Het is er plots uitgevallen. Het was een zware bevalling We geraakten er maar niet uit, amai! Vreselijk vonden we dat en ook oneerlijk tegenover jou. We voelden er ons een beetje schuldig bij dat we het zo moeilijk hadden om een mooie naam te vinden voor jou. En mamaatje heeft toch maar liefst 10 000 namen zien passeren en ik overdrijf niet. Dat meen ik! En plots zei ik het: "papa, ik weet het, het zal x worden". De naam stond al op ons lijstje hoor. We hadden eigenlijk 3 favorieten. Er was eentje die het meest vernoemd werd, maar dan plots begon het te kantelen naar die tweede naam. En jah, vandaag kreeg ik dat gevoel. Het moet deze worden. En daar wachtten we op hé, op dat gevoel dat zegt: this is it! Eindelijk! We zijn zo blij. Blij dat dat gevoel er gekomen is, want ik begon al schrik te krijgen. Het kan toch niet zijn, dat we ons tevreden moeten stellen met een mooie naam hé! Nee het moet DE naam worden! En nog goed nieuws: mamaatje is klaar met het ontwerp van jouw geboortekaartje. En dat is ook weer een uniek werkje van mamaatje. Net zoals ik voor jouw grote broer gedaan heb. Perfectionistisch als ik ben, het is af!!! Yes!!!
Papaatje vind dat ook soms wel niet leuk hoor, maar het is nu eenmaal zo. Ik hoop voor hem dat onze kleinste filou dan een papa's kindje zal worden. Dat hij ook een sterke band mag hebben met hem. Zo dat net ietsje meer zo, bedoel ik dan, want papa en Roan zien mekaar ook graag hoor, dat is het niet, maar hij wil gewoon meer bij mij zijn 
En het zou jammer zijn, mocht onze kleine filou opnieuw zo sterk aan mamaatje hangen en dus niet aan papaatje, des te meer omdat papaatje zo een lieve vent is en zo'n goed hart heeft. Hij is goud waard! 
