Mamaatje voelt zich eigenlijk redelijk goed! Ik heb veel minder last dan bij grote broer. En als je weet dat ik bij grote broer ook weinig ongemakjes had gedurende de eerste 3 maanden ... Misselijkheid héél weinig, buikpijn praktisch niks, overgeven niks, vermoeid af en toe, prikkelbaar veel ... Tjah dat laatste is zo het meest opvallende kwaaltje eigenlijk. En 't is wel vervelend ook! Ik loop redelijk vies gezind. En zagen dat ik kan ... Ik zit op iedereen zijne nek! Niemand doet nog iets goed in mijn ogen. Hihi, eigenlijk wel grappig hé! :lol: Gelukkig is het de schuld van de hormonen hé. Ik kan er nu eenmaal niks aan doen. Ik ben momenteel mezelf niet. 't Zijn de hormonen die mij in hun macht hebben :lol: En natuurlijk kan ik ook niet veel verdragen van grote broer hé. Grrr ... ik moet me inhouden zodat het ventje het niet bekoopt van mijn hormonen. Ik moet lief blijven voor dat arme hummeltje. Hij stelt ze wel op de proef zenne, want hij heeft de laatste tijd al heel erg vervelende momentjes gehad!
Brusjes hotel is ook in orde hoor! Amai nie! Zo'n luxehotel seg! Allo kroket! Iedereen zijn ogen valt uit zijn kop als ik zeg hoever ik nog maar ben. Tjah, des te meer plaats ons brusje heeft hé. Momenteel zou je nu ongeveer een 5-tal centimetertjes klein zijn, dus jij bent zeker al niet de oorzaak van mijn dikke buik. Ja raar hé. Ongelooflijk eigenlijk! Ik kan er zelfs soms moeilijk van over. De omvang van mijn buik is nu zo dik als toen ik 16 weken zwanger was van grote broer. En dat was al ferm! 't Verschil nu is dat mijn buik lager hangt. De zwaartekracht hé! Nog maar net een zwangerschap achter de rug en nu al weer verdikken. O jee mijn lijf. Dat zal hard werken zijn achteraf! Maar goed, eerst genieten van het mama zijn en de kindjes. Aan mijn lijf werken is voor later als ik terug een beetje op mijn plooien zit.
Gisterenavond dacht ik brusje voor het eerst gevoeld te hebben, maar ik kan het moeilijk geloven omdat het zo vroeg is. Maar ja, het voelde zo herkenbaar aan. Gisterenavond zat ik in een druk café met veel volk en veel lawaai ('t was jaarmarkt Houtem hé). Ik stond eigenlijk heel dicht tegen een grote LUIDE luidspreker en het leek alsof brusje begon te protesteren, zo van 'allé jong, zoveel lawaai, haal mij hier weg'. Ma ja, ik durf het nog niet met zekerheid zeggen hoor, want het klinkt toch echt wel niet te geloven hé! Ik denk trouwens dat het gehoor van die kleine pruts nog niet ontwikkeld is, maar hij zou het wel kunnen voelen hé, de trillingen .. Ma bon, ik durf het in elk geval nog niet met zekerheid zeggen.
Mama en papa en vele anderen eigenlijk hopen dat jij een meisje bent. Gewoon omdat er al een grote broer in het gezinnetje is hé. Zo'n kleine lieve meid zou wel tof zijn natuurlijk. Ik heb altijd gedacht, al van voor ik zwanger was, dat het lot voor ons een jongen een meisje in petto heeft. Ik heb mijn leven eigenlijk zo altijd voor ogen gehad. Natuurlijk ook omdat ik er een beetje op zal zitten hopen hé, maar ja, zolang het maar gezond is hé. Dat IS en BLIJFT nog altijd het allerbelangrijkste. Dus niet gevreesd, indien jij toch een jongetje bent, dan zal je ook met open armen ontvangen worden!!!! 2 jongetjes zou stoer zijn, een jongen en een meisje zou héél leuk zijn.
Nog 4 daagjes en dan zijn we 11 weekjes ver. Eindelijk! De kaap van 12 is in zicht. Niet dat ik ongerust geweest ben hoor. Weinig eigenlijk. Maar 't is toch leuk om te weten dat we die kaap dan toch maar weer gepasseerd zijn ...