Zo noem ik onze kleine terror die hier tegenwoordig in huis heerst! :shock::-x A M A I !!! 'Waarom moet dat toch eh?' denk je dan wel eens! Waarom kan de mens niet meteen alles snappen en begrijpen? 't Zou voor zowel dat kleine mensje als voor de grote mensen veeeeeeeeeeeeeel gemakkelijker zijn, maar neen, de natuur heeft beslist om ons allen eens goed te pesten, zeg maar. Voor we 40 jaar zijn, hebben allemaal al een kop vol grijze haren :roll: Ma bon, we zullen die peuterkuren moeten zien te overleven :lol::lol::lol: Het wijst er natuurlijk wel op dat we een slim klein mensje in huis hebben, want dat wil toch zeggen dat je durft te ontdekken en probeert te bekomen wat jouw hartje verlangt. Mocht dat niet zo zijn, dan zou je eigenlijk een grote dommerik zijn eh, want je moet durven in 't leven. Je durft toch op te komen voor jouw 'rechten', haha. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik hiervan geschrokken ben hoor, want ik had echt niet gedacht dat het zo erg kon zijn, tot soms dagelijks toe. Ik begon me zelfs op de duur af te vragen of het bij ons nu meer was dan bij een ander, maar na even rond te vragen bij mijn collega's op mijn werk, ben je een perfect 'normale' peuter :-?:wink: Het strafste van al natuurlijk, is dat je bij andere mensen altijd een engeltje bent. Bij meter Bibi, tante Pug en oma ben je wel altijd voorbeeldig. Gelukkig maar natuurlijk, want ik zou niet mogen dromen dat je ook daar het huis op stelten zet, want anders zou je niet zo welkom meer zijn, vrees ik. Maar ik wil maar zeggen dat de mensen niet kunnen begrijpen of geloven dat je thuis zo'n koppig ventje kunt zijn. Ook wanneer je onze kop nog maar ziet als we jou gaan afhalen bij oma of zo, dan beginnnen die kuren van jou al naar boven te komen. Dan krijg je steeds die onbegrijpelijke blik van oma 'allé, hij is nochtans de ganse dag flink geweest hoor en nu ist er niks meer goe precies?!' Toen ik dit op mijn werk vertelde, dan kreeg ik een begrijpende blik of een volmondige 'dat was bij ons ook hoor' of 'ik ken dat!' van links en rechts, waarop ik dan met een diepe 'oef' reageerde :lol: Zo van: oef, zij hebben dat ook meegemaakt! Hahahahaha! Zo zie je maar eh, je kunt pas iets begrijpen als je het zelf al eens meegemaakt hebt hé, in dit geval: kinderen. Sommigen onthouden dat natuurlijk, maar anderen vergeten dat:!: En ik denk dat papaatje en ik wel tot die eerste groep zullen behoren en later naar kersverse ouders zullen kijken die met een lastige peuter bezig zitten op een terras, zoals wij onlangs, en begrijpend zullen knikken naar die ouders en zullen denken van 'geen nood, jullie zijn goed bezig en het gaat allemaal over', maar ook zo van 'héhé, nu hebben jullie dat ook zitten, wij hebben dat ook moeten doorstaan'. Een beetje gniffelend vanbinnen :oops: Waar ik naartoe wil, is gewoon dat je weinig of geen ouders hoort klagen over hun weeral koppige peuter, alsof het niet mag gezegd worden en je niet mag toegeven dat een peuter wel eens héél erg lastig en vermoeiend kan zijn, alsof je toegeeft dat je zwak zou zijn! Maar daar trek ik mij nu eens geen bal van aan eh. Als het zo is, dan is het zo hé. Da's 't leven, dus dan vertel ik daar over tegen iedereen die het horen wil. Ik heb een peuter in huis die soms uren aan mijn kop kan zagen en ik vind dat meestal niet zo leuk! Wat we wel merken, is dat als je een ganse dag bij ons bent, dat je dan minder kuren hebt, maar wanneer je ergens anders geweest bent gedurende de dag en we jou dan gaan afhalen, dat het spel dan meestal om zeep is. Dan denken we van: goh, misschien komt het dat hij zo hevig wordt omdat hij bij een ander al een ganse dag flink geweest is en van zodra hij thuis komt, dat het dan alle remmen los is ...
GELUKKIG zijn er ook de hele supermooie momenten aan zo'n klein mensje hoor! Ja ja, je bent en blijft gewoon onze lieve kleine hartedief hoor! Echt wel! We zien jou doodgraag en houden zielsveel van jou, want je bent ook een lief ventje hoor. Mijn oogappel! Mamaatjes beste vriend en grote flos. Voor de echte dikke knuffels wil je nog altijd het liefst van al bij jouw mamaatje zijn.
Je bent de laatste dagen ook plots weer flink geëvolueerd. Je begint al met twee woorden te 'praten'. Je zegt: papa dada. Je kunt dus zaken aan mekaar linken. Als je de auto ziet, zeg je: tutu en zwaai je met je handjes, wil je zeggen dat je met de auto weg kunt gaan. Als je iemand ziet slapen, dan leg je je vinger op jouw mondje en zeg je 't' ipv 'ssst'. Zo enkel die zachte t spreek je uit en net dat is ZOOOOOOOOO megaschattig hé als dat uit jouw mondje komt. En er zijn nog zoveel woordjes die je begrijpt. We kunnen al veel gewoon praten tegen jou terwijl jij begrijpt wat we bedoelen. Als we iets gaan doen, dan vertellen we jou dat ook altijd hé, zoals: we gaan boven, ons gaan wassen in badje en hup je vliegt al naar de trap om dat bad te gaan induiken; we gaan gaan slapen bij tutje en dumbo en hup, weer spurt je naar die trap; we gaan eten, neem jouw slabbetje en daar sta je dan al met jouw slabbetje in jouw handen ongeduldig te wachten; geef dit of dat eens aan papa; leg dit eens op tafel; doe dat eens weg; ga je mee we zijn dada; pampertje verversen, want je hebt kaka gedaan, je zegt soms ook wel eens dat je kaka gedaan hebt, soms is dat zo en soms ook niet; wil je nog eten, ja knik je dan of je zegt 'no no no', iets dat lijkt op 'nog', ...
Je kan ook al heel goed zelfstandig eten. Je kan het eigenlijk helemaal alleen, maar met de nodige smospartijen erbij natuurlijk. Je wilt natuurlijk wel nog niet volledig alleen eten, want je vind het nog leuk dat we jou af en toe ook een lepeltje toesteken. Stukken fruit eten is nog niet jouw ding. Tante Pug zei ook dat je op dat vlak een beetje achter zit, maar hoe kan het ook anders, je hebt nog maar twee tanden!!!!!!! Je hebt het dus moeilijker om te bijten hé. Probeer maar eens een stuk appel door te bijten zonder tanden! 't Is goed om te verstikken, want zo'n stuk appel schiet gewoon recht jouw keelgat binnen op die manier. Een banaan lukt aardig, want da's zacht fruit hé. Dus die speel je met veel plezier volledig naar binnen. Van tandjes gesproken: de bovenste twee snijtanden komen ook eindelijk piepen. Amai, ongelooflijk dat dat zo lang kon duren. Dat wisten we echt niet! We zijn ook begonnen met tandjes poetsen. Ja, eerder kon niet, want er was niet veel poetsen aan hé. Dat doe je wel niet altijd zo graag. Dat gaat meestal met stribbelen en zo. Ik denk dat het komt omdat er nieuwe tandjes komen piepen en het een beetje pijn doet.
Mamaatje heeft jou onlangs een mini-grasmachientje gekocht om papaatje te helpen tijdens het gras afrijden :lol: Vooral om jouw schrik voor het grasmachine te doen afnemen, want als papa het gras afrijdt, dan sta je wel altijd nieuwsgierig te kijken, maar als papa te dicht komt, zou je willen weglopen omdat je bang wordt. Dus misschien is je angst overwonnen nu, haha, we zullen zien. Jouw machientje maakt ook zo'n hels lawaai, waar je trouwens ook eerst een beetje van wegschrok, maar toen je ontdekte hoe leuk het was om daar achter aan te lopen, was die schrik verdwenen als sneeuw voor de zon. De wasmachine lijkt voor jou ook zo'n eng wezen. Pas op, je bent wel altijd nieuwsgierig hé en gaat gaan piepen naar dat lelijk ding, maar eens je het ziet, kreun je altijd zo'n beetje van 'huh, raar ding, je maakt me bang'.
Je vind het tegenwoordig ook niet meer zo leuk wanneer ik jou bij oma of ergens anders ga afzetten. Je begint dan te huilen en te spartelen op de grond, maar gelukkig is het snel over bij meter Bibi en tante Pug, maar niet bij oma, want zij beseft niet altijd hoe ze zo'n klein ventje moet aanpakken :roll: Er gewoon korte metten mee maken en oppikken en de mama uitzwaaien aan het raam of zo, maar nee, zij laat jou gewoon liggen spartelen op de grond en gaat niet aan het raam staan! Grrrr! Tjah, je hebt mensen die iets weten van aanpakken en dan heb je er ook die van NIKS weten hé. !*$?Ergernissen*!?$! Ik heb al een beetje in de mot hoe dat in de toekomst zal gaan verlopen bij oma! Daar zal er maar eentje de baas zijn en dat zal Roanneke zijn! En dan zal Roan de kleine ambetanterik zijn, omdat oma niet weet hoe ze een peuter moet aanpakken door bijvoorbeeld streng te zijn, want ik merk al aan een paar dingen dat jij over bepaalde zaken beslist en regeert en niet oma. Nogmaals !*$?Ergernissen*!?$! Slimme jongen zou ik zo zeggen hé, want jij bent nog maar 1,5j tegenover ... en al kunnen bepalen wat jij wil en niet ... !!! Ma bon, even terzijde, maar het mag eens gezegd worden! Want mamaatje moet het ook allemaal aanzien hé!