Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
31-10-2011
4mnd een engeltje ... 4mnd een bengeltje?! (21 weken)
Je was zo lief, zo stil, zo rustig ... waar is onze lieve zachte Jensen gebleven?????????? We hebben de eerste maanden ons zelf moeten knijpen om te beseffen dat je geboren was, dat je er ook nog was, gewoon omdat je zo rustig was, maar nu zouden we jou al eens een kneep kunnen geven ipv onszelf, omdat je zo opvallend aanwezig bent nu?! En je hebt er ook al een paar effectief gekregen, echt waar, want we, en dan vooral mamaatje zeg maar, is ten einde raad!!!!!!!!!! DOODOP, kapot, vermoeid, uitgeput, uitgeteld, gestressed tot en met ... noem maar op ... Ja ja, Jensen, mamaatje is het niet gewoon hé. Ik zal teveel verwend geweest zijn zeker de eerste maanden en met ons Roanneke in den tijd? Ik krijg het nu dubbel en dik te verduren. Waarschijnlijk zal het 'een periode' zijn hoor, een groeispurt, maar hoe je het ook noemen wilt, het is hatelijk. Pff! Vreselijk! Je bent onuitstaanbaar! Eerlijk is eerlijk. Het is zo, het is de waarheid. Zo was het nu en zo zal ik het mij later ook herinnneren en vooral als ik dit dan lees. Hopelijk is het maar van korte duur natuurlijk, maar het is ook een fase in je leven, ons leven. Je bent op een leeftijd gekomen waarop je veel aandacht vraagt en het jammere is natuurlijk dat ik zoveel tijd niet heb, zoals dat bij Roan wel was, om jou die aandacht te geven. Da's natuurlijk wel héél spijtig, want het is een beetje niet eerlijk, maar ja, ik kan er niet veel aan veranderen. Jullie zijn met twee hé nu. 's Nachts ben je zeker ook geen engeltje hoor. Amai, mamaatje ziet tegenwoordig elk uur van de nacht voorbij passeren op de klok. Echt waar! Ik zit er door, enfin, op dit moment begint het wel een beetje beter te gaan, maar ik heb diep gezeten hoor. En misschien zelfs geraak ik nog dieper, maar ik zal ook weer naar boven komen. Dat is zo hé met een baby, met kindjes. Geen kinderen zonder vermoeidheid, zonder stress ... Tegenwoordig zit ik rond 20u30 in mijn bed! Zot hé! En ik die vroeger tot middernacht opbleef, dus VOOR de kindjes er waren. Haha... Wat niet onbelangrijk is, is dat de nachten ook alleen door mamaatje worden opgevangen hé. Papa kan dat niet. Zoals ik al eens zei, hij hoort het gehuil niet, hij geraakt zeer moeilijk wakker, EN hij kan het babygehuil niet verdragen, hij wordt daar zot van, maar ik ook natuurlijk op de duur en zeker na al enigste vreselijke nachten ... pff ... de hel gewoon ... dan heb ik ook momenten hoor dat ik Jensen iets zou kunnen aan doen. Gelukkig zal ik die grens niet overschrijden, maar ik kan nu wel goed begrijpen dat een harde klap soms dichterbij is dan je zou denken. Mamaatje heeft zelfs bijna overwogen om de borstvoeding af te bouwen, omdat ik gewoon op was. Gelukkig heeft papa gezegd dat ik nog eventjes moest wachten tot ik me wat beter voelde en dan pas zou beslissen opdat ik geen beslissing zou nemen waarvan ik nog spijt zou krijgen. En ik denk dat hij gelijk heeft, want ik denk dat ik toch nog zal volhouden tot jouw 6,5mnd. Dat is nog een dikke maand doorbijten. En het zal wel bijten zijn, zeker en vast, want het is hard, vreselijk hard! Het hangt er natuurlijk van af hoeveel pijnlijke nachten je mij nog zult bezorgen hé Jensentje, hoeveel ik nog verdragen kan ... En nu de goeie dingen, want natuurlijk, je bent en blijft mijn allerliefste zachte guitigste schattigste baby hé! Ik zie je doodgraag en ik geniet, desondanks de vermoeidheid, van mijn klein dolleke!!! Je bent een kwiek manneke. Een kleine zotteke en dan bedoel ik eigenlijk echt wel zot. Papaatje zegt het ook: met den dezen hebben we nog niet gedaan hoor! Zo'n straf manneke. Gisteren lag je op je rug op een paar kussens in de zetel. Ik keek eventjes niet naar jou, nog geen halve minuut lang en plots lag je op je buik op de rand van de zetel. Het had niet veel gescheeld of je lag eruit! Soms span je je buikspieren zodanig op dat je zo pardoes naar vooren zou vallen. Gevaarlijk! De voetjes en beentjes zijn tegewoordig favoriet speelgoed. Je stem kan je ook goed gebruiken, met alle decibels erbij tot vervelends toe ... Je duwt je poep stevig in de lucht vanuit ruglig. Alle voorwerpen die in jouw handjes passeren worden goed bestudeerd of naar de mond gebracht. Lachen doe je nog steeds zoals geen één! Altijd maar lachen. En je bent moeilijk te doorgronden. Je zit bijvoorbeeld te knotteren en ik probeer iets om jou te sussen, maar het helpt niet. Dan doe ik maar iets anders, maar dat helpt ook niet. Dan doe ik terug hetgeen ik eerstes gedaan heb en dan plots is het wel goed en ben je welgezind. Vreselijk irritant. Echt moeilijk hoor, jij! Je zal natuurlijk ook nog last hebben van die vervelende boertjes en protjes. Dat heb je al van in het begin. 't Is niet zo simpel in elk geval. Sinds een paar dagen bakeren we jou ook in voor het slapen gaan, want je kan zo onrustig doen terwijl je inslaapt: spartelen met de armen, tutje telkens weer onbewust uitdoen, knotteren enzovoort. Het helpt dat inbakeren. Enorm gewoon. We wikkelen jou in een doek, doen jou een mutsje op dat we tot over je ogen trekken, steken jouw tutje in jouw mond en leggen jouw knuffel veilig op je gezichtje en hop, je bent meteen vertrokken, je begint meteen te soezen. Zo frappant gewoon! Wat ook enorm opvalt, is dat je al van in het begin zodanig naar papaatje trekt. Je hebt hem altijd snel in het vizier, al van heel ver. En je lacht ook heel veel naar hem. En da's zo raar, ook omdat je al van in het begin zo neig kon glimlachen naar papaatje, terwijl ik diegene ben die jou 24u op 24u verzorgt en knuffelt. Papaatje is niet echt te vinden voor babies. Ja sorry, dat is gewoon zo. Babies trekken hem niet aan. Hij ervaart jou nog niet als een persoon. Roan dan weer wel bijvoorbeeld, omdat hij al ouder is. Hij is een persoontje, hij kent hem. En jij bent nog een baby, nog onbekend eigenlijk, je moet nog veel groeien, hij moet jou nog leren kennen. En bij babies draait het alleen maar om verzorgen en da's nu allesbehalve weggelegd voor papaatje. Raar dat zoiets al van bij de geboorte er kan in zitten eigenlijk, die aantrekkingskracht. We vinden het allebei opvallend dat je meer naar papaatje neigt te groeien, al van zo klein! En we denken dat het alleen maar zo zal evolueren. Een papa's kindje. Dat zou fijn zijn natuurlijk voor iedereen hé. Eentje voor mama en eentje voor papa en dat we allemaal goed met elkaar overeen komen. Liefde zal niemand tekort te komen want dat groeit en bloeit hier ten volle. Natuurlijk zal ik wel jaloers zijn wanneer Jensen zo'n echt papa's kindje zal worden zoals Roanneke een mama's kindje is. Vooral ook omdat ik 90% van het werk doe met onze twee filous. Nu zal ik ook misschien eens ervaren hoe het is om een beetje afgestoten te worden zoals Roanneke bij papaatje gedaan heeft toen hij nog kleiner was en het nog niet besefte. Nu is de band er ondertussen ook al hé tussen papaatje en Roanneke, maar vroeger niet, want Roan was en is nu eenmaal van mama! Bij ziekte, moeheid en nood aan knuffels, komt Roanneke altijd bij mamaatje gekropen. Mamaatje is zijn beste vriend. Zal papaatje zo'n beste vriend dan voor Jensen worden? Ik hoop het natuurlijk, maar ik zal o zo jaloers zijn. Boehoe, mijn moederhart ...
Eindelijk nog eens een update (23,5mnd en 18 weken)
Zoals je merkt aan de data, is het al efkes geleden dat ik hier nog eens iets kunnen schrijven heb, jammer genoeg. Maar ja, we zijn back @ work, dus d.w.z. druk, druk, druk, druk .... EN druk! Ook al werk ik halftijds momenteel, het is en blijft druk. Ook nu heb ik eigenlijk geen tijd, zeg maar, want er zijn nog duizend en één dingen te doen, maar feit is dat ik het toch wel gemakkelijker heb op bepaalde zaken dan voltijdse mama's. Maar zo heeft iedereen wel zijn puntjes waar het dan weer minder is. Zo moeten mamaatje en papaatje het voor het grotendeels alleen zien te redden hoor! Wij hebben geen grootouders voor de kindjes waar ze regelmatig op logé kunnen. Gelukkig hebben we wel een toffe meter/tante waar we veel op kunnen rekenen. Gelukkig zeg maar!!! Echt!!! Door halftijds te werken, is er ook minder druk op de ketel. Maar ja, 't is ook te zien hoe je het bekijkt. Als ik thuis ben, dan zijn mijn 2 prutsen er 9 op de 10 ook hoor! En op vrijdag zijn het er drie! Onze kleine Jensen is pas 4,5mnd, dus hij is nog baby en babietjes kunnen erg vermoeiend zijn. De afgelopen weken is het al iets minder gegaan met onze Jensen. Hij kreeg alsmaar meer last van de reflux tot we een week geleden een test hebben moeten laten doen in het ziekenhuis (een dag en een nachtje). De test was negatief. Jensen heeft wel reflux, maar niet in die mate dat er medicatie nodig is. Gaviscon mag hij blijven gebruiken, want dat is geen geneesmiddel, maar een hulpmiddel. Het helpt de voeding in de maag te houden, waardoor hij dus minder overgeeft. Dat heb ik dus ook gemerkt, toen ik ermee moest stoppen voor de test in het zkh. Hij begon duidelijk meer over te geven. Ik had wel al gedacht hoor dat Jensen geen erge reflux heeft. 't Is wel erger dan bij Roan, maar ik wist ook wel al dat er babies zijn die er enorm in afzien. Dat had ik tegen de Dr ook gezegd, want Jensen geraakte met moeite aan 20min gehuil van de pijn, zelfs niet iedere dag. Des te beter hé! En nu hoeven we ook niet meer te twijfelen of zorgen te maken, want bij het neefje Ennio bleek na 8mnd dat zijn longen waren aangetast. Dus na 8 maanden overgeven, zonder gehuil of pijn eigenlijk, bleek toch dat er meer aan de hand was in Ennio's lijfje. Hij moet zelfs medicatie nemen tot zijn 1,5j. Dus da's al uitgesloten voor Jensen! Sinds een tweetal weken heeft Jensen ook een huiluurtje. Grrrr Mjah, en dan helpt niks hé: niet pakken of knuffelen, troosten, tutje, bedje ... Niks! De enige geruststelling is, dat het iets van voorbijgaande aard is Héhé ... Zijn 1001 lachjes maken veel goed, want doet hij wel héél véél. Van zodra je hem aankijkt, verschijnt er een smile tot achter zijn (grote ) oren. Echt, hij zou naar alles en iedereen lachen. Zelfs naar de muur, haha Hij is er tegenwoordig ook graag bij hoor. Hij ligt minder graag in zijn park, maar wil bij het gezin in de zetel zitten. Dan kan hij zijn grote broer gadeslaan. Zo grappig om zien hoe hij hem in het vizier heeft. En grote broer is superlief voor hem. Echt waar! Hij overstelpt hem met zoentjes en aaikes. Wat een lieve schatjes allebei! Mamaatje en kleine broer slapen ook nog steeds tesamen in bed. Ik denk dat we binnenkort hier eens een einde aan zullen moeten maken, vrees ik. 't Is met een dubbel gevoel. Leuk, want dan kan ik ook eens eindelijk comfortabel languit neerliggen zonder in mijn onderbewustzijn te moeten opletten voor mijn baby. Niet leuk, omdat ik dan afscheid moet nemen van hem en omdat ik nog steeds borstvoeding geef en het toch wel gemakkelijk is om hem te voeden, terwijl hij naast mij in bed ligt. Als Jensen in zijn bedje zal slapen, dan moet ik uit het bed om hem te halen, want ja, Jensen komt nog steeds 1x per nacht om voeding vragen. Onlangs zelfs 2x per nacht gedurende een week Hij heeft jammer genoeg ook maar één weekje eens doorgeslapen. Dus ik moet zeggen, ik kijk momenteel wel erg uit naar het moment wanneer ik kan stoppen met borstvoeding en dat is wanneer Jensen 6,5mnd zal zijn, net zoals bij Roan. Het is nu erg vermoeiend hoor, borstvoeding geven. Amai! Ik kan het u verzekeren. Niet vergeten dat ik eerst 9mnd zwanger ben geweest en afgezien heb, slechte nachten en zoveel meer, dan bevallen, dan nog moeten recuperen, wat dus ook niet op 1 2 3 gaat! Nu onze baby Jensen verzorgen, borstvoeden, gebroken nachten EN onze peuter is er ook nog natuurlijk! En terug aan het werk. Dat allemaal maakt de borstvoeding zwaar. Bij een eerste gaat dat al ietsje beter, want je hebt maar 1 kind om voor te zorgen, maar nu, bij een tweede is het echt meer vermoeiend. Je mag niet vergeten dat ik al enkele maanden, al van in mijn zwangerschap, gebroken nachten heb hé. Al maanden aan één stuk, heb ik niet nog eens een nachtje kunnen doorslapen. En de papa kan er ook niks aan doen, want ten eerste: ik wil gewoon zelf Jensen voeden omwille van de productie van mijn melk, ten tweede: als ik aan de papa moet vragen om hem te voeden, dan ben ik allleen al een half uur bezig met de papa wakker te krijgen, terwijl ik al lang zelf klaar zou zijn. Dus ja ... als ik hem al zo moeilijk wakker krijg, hoe zou Jensen dan papa kunnen wakker maken door te vragen naar voeding?!?! Maar bon, eind november is het zover, dan is Jensen ongeveer 26 weken en is het overschakelen naar de groentepap en het borstvoeden afbouwen. Toen ik bij Roan gestopt was met borstvoeden, heb ik gezegd dat ik bij een tweede zo lang mogelijk zal borstvoeden, maar dat zal, zoals het er nu uitziet, niet lukken. Het is echt te zwaar aan het worden. Maar goed, ik heb mijn best gedaan en ik mag er zeker fier op zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik momenteel niet zoveel van Jensen geniet. Allé, minder dan toch, want hij heeft nu een lastige periode, zodat ik hem al soms eens denkbeeldig tegen de muur gooi Pff, een vermoeid mens kan niet zoveel meer verdragen hé. En onze peuter kan er soms ook eens een schepje bovenop doen door te zaaaaaagen .... grrrrr ....
Onze peuter begint langzaam maar zeker naar een kleuter uit te groeien. Pas op, 't is nog efkes hoor, maar binnen een 15-tal daagjes mag hij twee kaarsjes uitblazen. Jippie jei! Mamaatje is al volop bezig met de voorbereiding. Zo heerlijk! Mamaatje vind het leuk hoor om dat allemaal te regelen. Super gewoon! Zo'n verjaardag van mijn kleine prutsen is een groot en belangrijk feest, zodanig dat ik er nog meer plezier aan beleef dan mijn kids zelf eigenlijk, haha Roanneke heeft de uitnodigingen zelf mogen maken. Mamaatje had een kaartje gemaakt met vooraan het cijfer 2 op en Roan heeft het mogen 'inkleuren' à la style Roan! Hihi! En ik vertel hem er dan bij dat het voor zijn verjaardag is en ik leer hem het woordje twee, door te vragen: hoeveel jaar wordt jij? Teeeeee, zegt hij, terwijl hij zijn 2 vingertjes in de lucht steekt. Die uitnodigingen mag hij dan zelf aan de genodigden afgeven. En dat alleen al vind hij leuk hoor, want hij weet wel degelijk dat hij ze zelf gemaakt heeft! Het zal in orde zijn, zijn feestje. Mamaatje zorgt wel voor de leuke verrassingen, dat is zeker!! Mijn feestvarkentje moet stralen die dag. Het allerbelangrijkste is, dat hij een leuke dag heeft. Tegenwoordig gaat Roanneke ook al regelmatig op het potje zoals Basje. Basje is het kindje uit het boekje die ook op het potje gaat. Terwijl Roan op het potje zit, legt mamaatje hem uit a.d.h.v. het boekje hoe je op het potje moet gaan. En nu vraagt Roan zelfs zelf om op het potje te gaan. Hij doet wel alleen maar pipi. Kaka heeft hij nog niet gedaan. Bij K&G zeiden ze dat het voor een jongetje vroeg is om al zo flink op het potje te gaan. In elk geval, tegen dat hij naar school moet in mei 2012, zal hij al goed getraind zijn, normaal gezien. Papaatje heeft Roanneke iets heel liefs geleerd. Als papaatje een wandelingetje maakt met hem in onze hof of hier in de buurt, dan komt Roan altijd terug thuis met een bloemetje in zijn hand. En da's dan voor mama! Koddig hé! Wel lief hé van papaatje! Toen we onlangs met de auto ergens stilstonden aan verkeerslichten, zag Roan zonnebloemen langs de kant van de weg. Hij wees er naar en zei: mama! Haha Het lijkt ook wel alsof Roanneke iedere dag een nieuw woord leert. Ongelooflijk hoe zijn woordenschat uitbreidt. Echt waar! En tof hé. Stilaan gaan we meer met onze zoon kunnen communiceren op de normale manier, met woorden dus.
Het begint ook op te vallen dat Jensen een volledige 'replica' van papaatje zal worden. Dat zie ik momenteel toch in Jensen. Dat gezicht is treffend. En qua karakter zal hij ook heviger zijn, dus ook zoals de papa. Roanneke trekt qua uiterlijk zowel op papaatje en mamaatje en qua persoonlijkheid op mama. Roanneke heeft dus op uiterlijk vlak toch nog iets van mamaatje meegekregen, maar Jensen momenteel niks! Helaas! Tjah, het was leuker geweest, mocht Jensen toch ook een paar trekjes van mamaatje gehad hebben. Hij is trouwens ook mijn zoon hé! Misschien verandert er nog iets, wie weet, want het is nog vroeg hé om dat allemaal al zo te zeggen. We zullen zien! In elk geval, de liefde is en blijft even groot. I love my boys 4 EVER!!!
En je hebt er ook al een paar effectief gekregen, echt waar, want we, en dan vooral mamaatje zeg maar, is ten einde raad!!!!!!!!!! DOODOP, kapot, vermoeid, uitgeput, uitgeteld, gestressed tot en met ... noem maar op ... Ja ja, Jensen, mamaatje is het niet gewoon hé. Ik zal teveel verwend geweest zijn zeker de eerste maanden en met ons Roanneke in den tijd? Ik krijg het nu dubbel en dik te verduren. Waarschijnlijk zal het 'een periode' zijn hoor, een groeispurt, maar hoe je het ook noemen wilt, het is hatelijk. Pff! Vreselijk! Je bent onuitstaanbaar! Eerlijk is eerlijk. Het is zo, het is de waarheid. Zo was het nu en zo zal ik het mij later ook herinnneren en vooral als ik dit dan lees. Hopelijk is het maar van korte duur natuurlijk, maar het is ook een fase in je leven, ons leven. 
Héhé ... 
) oren. Echt, hij zou naar alles en iedereen lachen. Zelfs naar de muur, haha 
Hij is er tegenwoordig ook graag bij hoor. Hij ligt minder graag in zijn park, maar wil bij het gezin in de zetel zitten. Dan kan hij zijn grote broer gadeslaan. Zo grappig om zien hoe hij hem in het vizier heeft. En grote broer is superlief voor hem. Echt waar! Hij overstelpt hem met zoentjes en aaikes. Wat een lieve schatjes allebei!
Maar bon, eind november is het zover, dan is Jensen ongeveer 26 weken en is het overschakelen naar de groentepap en het borstvoeden afbouwen. Toen ik bij Roan gestopt was met borstvoeden, heb ik gezegd dat ik bij een tweede zo lang mogelijk zal borstvoeden, maar dat zal, zoals het er nu uitziet, niet lukken. Het is echt te zwaar aan het worden. Maar goed, ik heb mijn best gedaan en ik mag er zeker fier op zijn.
