Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
11-03-2011
Mama en een tweede keer zwanger zijn
't Is me wat! Vermoeiend en vervelend! Het is niet Roan die mij uitput, want dat valt erg goed mee omdat hij zo'n gemakkelijk jongetje is (desondanks de peuterkuren die hij tegenwoordig heeft, is en blijft hij een gemakkelijk kind), maar ons nieuwkomelingetje in de maak. De eerste helft van de zwangerschap niks van last, maar nu wel hoor. Pff, zo vermoeiend! Er is niks maar dan ook niks gemakkelijk meer aan. Jammer dat ik er zo over denk, zullen sommigen wel denken, maar het is gewoon zo. Nu moet je mij eens vertellen wat er nu nog speciaal en mooi aan is? Ja, de schopjes, maar da's alles. En die zal ik achteraf natuurlijk ook wel missen, maar dat zijn de clichéverhalen hé. Ik beleef meer negatieve dan positieve puntjes hoor. Bij Roan vond ik het na een tijdje ook wel genoeg hoor en bij hem had ik dan nog minder last dan nu, behalve een pijnlijke rug, wat ik nu bijna niet heb. Maar als het genoeg is dan is het ook genoeg hé. Zo'n gigantische buik meesleuren is het één en ander hoor. :shock: En het IS ook een MEGAbuik hoor. Weeral! Amai nog nie!!! Het is niet alleen fysiek maar ook mentaal dat ik het moeilijk heb. Ik ben veel moe, slecht gezind, héél humeurig, koppijn, buikpijn, misselijk, .... al die zaken wisselen mekaar af. Het is gewoonweg zwaar. En dat ik nog 3 maanden te gaan heb, weegt verschrikkelijk op tegen mijn gemoed. Gelukkig, ja gelukkig, heb ik hele mooie vooruitzichten. Volgende week moet mamaatje maar 4 dagen werken, de week erna 3 en vanaf de week erna maar 2 daagjes per week meer, zo tot 23 mei, want vanaf 24 mei ben ik thuis tot dat ik moet bevallen. Mijn zwangerschapsverlof start normaal op 31 mei en rond 7 juni verwachten we onze allerkleinste De Grootje!!! Dus da's voorlopig het enige dat toch wel een beetje opgeeft. En het wordt stilletjesaan mooi weer buiten, dus dat doet ook al heel wat met een mens. En zo zullen we dan dichter en dichter bij D-day komen. Ik vind het eerlijk gezegd wel enorm jammer dat je van een tweede zwangerschap niet zo intens kunt genieten dan van bij een eerste. Een eerste zwangerschap is ook gewoon zoveel mooier en specialer omdat het de eerste keer is hé. Een mens went rap en da's nu ook bij een tweede zwangerschap. Ik heb het al eens meegemaakt, dus ik ben minder snel verbaasd of verrast. En je leven nu is veel drukker dan de tijd waarin we nog kinderloos waren. Toen had ik enkel mijn huishouden om voor te zorgen en zeeën van tijd, maar nu moet alles veel sneller gaan. Niet treuzelen, maar door doen. En die kleine spruit vraagt ook veel aandacht, dus daar ben je ook veel mee bezig. Allemaal zaken die ervoor zorgen dat je geen kansen krijgt om eens echt stil te staan bij de zwangerschap. Bij Roan verslond ik boeken en schuimde ik het internet af. Ik verdiepte mij in vanalles en nog wat. Kon uren bezig zijn met het opmaken van de geboortelijst, het geboortekaartje, namen opzoeken en noem maar op. Alles wat met babies te maken had, trok mijn aandacht. En nu ... is er daar gewoonweg geen tijd voor en geen interesse. Ik ben ook gewoon te moe om interesse te hebben :-? Tjah, het is gewoon zo. En ik ben er zeker van dat veel mama's dit op een gelijkaardige manier ervaren. Het feit dat onze twee zoontjes elkaar snel opvolgen, zal er ook wel mee te maken hebben natuurlijk, maar daar hebben we bewust voor gekozen. We komen ook alsmaar meer tot het besef dat het heeeeeeeeeeeeeeeeeel druk zal gaan worden.Woehoe, amai, 't zal stressy, vermoeiend, druk druk druk worden!!!! Ma ja, da's nu eenmaal kindjes kopen hé. We zullen in elk geval ons uiterste best doen. Gisteren had mamaatje plots enorme rugpijn. Toen ik mij 's avonds in de zetel plofte en er na een tijdje weer wou uitkomen, geraakte ik bijna niet recht. Zo'n pijn seg! Bij mijn eerste 10 stappen zakte ik bijna door mijn benen. En dat ging zo de ganse avond. Ook in mijn bed kon ik mij bijna niet verleggen. 's Morgens was het wel terug over. Ik denk dat ik mij die dag een beetje overdaan had op het werk bij het klasseren waardoor ik mij veel moeten bukken heb. En dan 's avonds een beetje liggen dollen met Roanneke in de zetel. Mamaatje is ook goed verdikt zenne. Hoho! Ik zal weten wat doen na de bevalling. Hopelijk zal de borstvoeding mij al een duwtje in de rug geven en vanzelf al voor een paar kilootjes minder zorgen. :-P Raar dat ik nu ook nog geen lekkende borsten heb. Bij Roan had ik dat al heel vroeg en veel. Ik droeg al vroeg borstcompressen tegen het lekken en mijn slaapkleedjes hingen altijd vol met plekken. Maar nu heb ik dat zo goed als niks. Heel af en toe zie ik wel eens iets, maar echt weinig. Ik heb deze keer ook geen bruine streep op mijn buik, de linea nigra. Die vond ik nochtans wel cool staan zo op mijn buik. Die had ik dus graag terug gehad, maar ik denk niet dat die er nog zal doorkomen. Ik heb ook een pigmentvlek in mijn lies. Bij Roan had ik dat op mijn handen en ik had ook het carpaal tunnel syndroom. Misschien komen die laatste twee wel terug tijdens de allerlaatste weken van mijn zwangerschap, want dan wordt het terug warmer en zonniger. Niet dat ik er zit op te wachten hoor! Hoho nee!!!:-x Ons kereltje beweegt ondertussen lekker verder in mama's buik. Hij is goed bezig. Ik verlang er zo naar om hem te zien. We zijn ZO benieuwd naar hoe je er uit zal zien hé. We hopen dat je veel op je grote broer zult lijken, want da's toch wel leuker hé om als broers te kunnen zeggen dat jullie op mekaar lijken. Dat alleen al schept toch ook al een beetje een band. Meter Bibi en ik vonden het ook altijd zo tof toen de mensen zeiden dat we zo op mekaar leken. Ze konden ons soms zelfs niet uit mekaar houden vroeger. Haha! Maar natuurlijk zal zo geen van mijn kindjes op hun mamaatje lijken hé, want ik ben een bruin type en papaatje en Roan zijn bleekscheetjes. Eigenlijk zie je niet zo goed dat Roan mijn zoon is als je ons twee tesamen ziet. Da's wel jammer. Heel jammer eigenlijk! Als je heel goed kijkt, dan zie je soms wel een blik van mij terug in Roans gezichtje, maar dan moet je er wel heel goed op letten. Als ik aan babyfoto's van mij terugdenk, dan zie ik mij soms terug in Roan. Ma bon, ik ben al blij dat jullie MIJN schatjes zijn en dat jullie gezond en wel zijn. Hopelijk zal ook alles in orde zijn bij de geboorte van onze kleinste. Ik zie jullie graag mijn schatjes, alledrie mijn schatjes, mijn mannen!!! :-D
