Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Woensdag 13 mei was een spannende dag, want we hadden een afspraak bij de gynae. Ze kon ons dan vertellen of jij een piemeltje of een mieke had. And of course was de mama er bots op hé!!! Ja ja, ik wist het, al van in het prille begin. We krijgen een zoontje!!! Leuk hé! Des te leuker omdat ik het juist had. Ik zou zelfs eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld zijn, mocht ik verkeerd zijn. Jah, ik had me al een tijdje gefocust op het feit dat jij een jongen bent. Ik keek zelfs meer naar de jongenskleertjes dan naar de meisjeskleertjes en bedacht af en toe jongensnamen. Nu, had jij een meisje geweest, geen probleem, dan waren we even blij geweest, maar ik zou het wel raar gevonden hebben. Ik had nu al aan zoveel mensen verkondigd dat ik het gevoel had dat jij een jongen bent. Dan zou ik toch een beetje voor aap gestaan hebben, niet? Ik vind het zo leuk dat ons eerste kindje een jongen is. Dat vind ik ideaal. Het tweede zou dan een meisje moeten zijn, maar dat hebben we natuurlijk niet in de hand hé. Dan kan onze zoon de stoere grote broer zijn voor ons (hopelijk) tweede kindje: een dochtertje. En ik ben blij voor onze papa, een flinke zoon. Voor papa was het ook eender hoor in feite, maar ik vind dat ons eerste kindje voor papa een zoon moet zijn. Dat beeld had ik in mijn hoofd! Papa heeft al zoveel verteld over zijn papa, waar hij zo fier op is, dat ik hem zo'n zoon gun die ook zo naar hem opkijkt. Bij een dochter is dat toch anders hé. Een zoon zal nog altijd vlugger te rade gaan bij zijn vader over jongenszaken, zoals een dochter bij haar moeder zou gaan. Ik zou het ook fijn vinden, mocht onze zoon veel eigenschappen hebben van papa en uiterlijk op hem lijkt. Zo'n mini-Petertje zou ik tof vinden. 't Zou zo grappig zijn ook! En natuurlijk moet onze dochter hierna dan, op mij gelijken hé: een mini-Marieke. Dat zou ik het tofste vinden, maar ja, enkel moeder natuur beslist dat hé. We zullen zien ... En dus, gisteren ben ik op shopjacht gegaan. Ah natuurlijk hé, nu ik weet dat we een zoontje verwachten, ben ik meteen kleertjes gaan kopen hé. Ik heb wat moois gevonden in de H&M en de JBC. Zo superschattig allemaal. Heel veel hing er wel niet uit hoor, want de zomer komt eraan en jij wordt geboren in één van de koudste maanden van het jaar. Maar dat heeft me niet weerhouden om toch al lichtere bloesjes en zo te kopen voor als je 6 maanden oud bent, want dan is de zomer er weer hé! Ik moet wel zeggen dat er voor meisjes VEEL meer keuze was aan verschillende tenues en zo. Mja, da's bij de volwassenen ook hé. Voor de vrouwen is er keuze te over en bij de mannen niet. Dat vind ik wel jammer! Maar goed, stralen zal je zowiezo doen hoor kleine pruts van mij! Ik kan echt niet wachten om jou te knuffelen lieve schat. Nog even en we zitten aan de helft, maar jij zal er zijn voor het we het goed en wel beseffen. Ondertussen kunnen we al beginnen denken aan een naam ...
Zo zie ik eruit en zo voel ik mij. Ik vind het leuk om met m'n dikke buik te pronken. Vrouwelijker dan dit, bestaat niet! Dit is het werk van moeder natuur, een wonder! Voortplanting bestaat zolang de mens al bestaat. Van in de oertijd! Dit vind al eeuwen plaats en zal nog eeuwen duren. Ook al leven we in zo'n moderne tijd, kinderen baren is van oudsher. Ook al bestaan er zoveel nieuwe technieken om zwanger te geraken en is alles veel hygiënischer en veiliger. Ook al is de wetenschap er zo op voouitgegaan, het blijft wondermooi. Het is de echte natuur en daar valt niets aan te veranderen. Dit is echte oerkracht! En het is zo leuk om daarvan deel te mogen uitmaken, om hier een steentje toe bij te dragen. Het is zo vreemd om een kindje te dragen, die je nog niet kent. Wie ik op de wereld ga zetten, zal ons tot de dag van de geboorte een raadsel blijven. Hoe zal het eruit zien? Wat voor iemand zal het zijn? Het zal een mengeling van ons twee zijn uiteraard, maar toch kan het nog alle kanten op. Het is zo spannend allemaal. Ik ben zo trots als ik in de spiegel kijk. Mijn lichaam verandert volop. Ook al lijk ik soms een olifant, toch is een zwanger lichaam mooi! Ik geniet ervan om een kindje te dragen en te laten groeien in mijn buik. Het zit daar veilig, dicht bij mij. Mijn geduld wordt wel op de proef gesteld, want ik verlang er al enorm naar om ons kindje in mijn armen te houden. Maar eigenlijk is het niet zo veraf meer. Nog 5 maanden en wat is een maand tegenwoordig! Het zal er vlug zijn en dan zal het mij nog spijten dat ik niet nòg meer genoten hebben van het zwanger zijn. Ons prutsje laat al regelmatig merken dat hij/zij ronddobbert in mijn buik. Ik voel af en toe, en nu ben ik het zeker, stampjes. Collega's bevestigen het dat dit niet anders dan stampjes kunnen zijn. Ik weet het gewoon zeker nu. Dat voel je gewoon. Ik heb ook gelezen dat het meer reflexen zijn van de baby. De baby doet dit zelf nog niet. Het gaat automatisch. De reflexen worden getraind, zeg maar. Vandaar ook dat ik bijna altijd 3 of 4 ritmische klopjes na mekaar voel. Hihi, zo raar! En het is ook vroeg in de zwangerschap. Onze pruts is ne rappen !!! En mijn buikje heeft hij/zij ook al vlug bewerkt, zeg maar. Ik vind het zo leuk en grappig dat dit mij overkomt. Dan denk ik, typisch een De Grootje. Papa zijn nicht heeft ook al gezegd dat een jongetje goed bij hem zou passen. Een kleine kapoen, een stoer klein ding. Volgende woensdag weten we het. Da's nog 5 daagjes ... hoho spannend!!!
Ik weet het niet zeker, maar ik denk toch iets te voelen. Al een paar dagen voel ik iets in mijn buik, maar ik kan nog niet goed het onderscheid maken tussen mijn darmen die aan het rommelen zijn of onze kleine pruts die kabaal aan het maken is! Ik begin toch te vermoeden dat onze pruts de schuldige is. Vannacht heb ik het meer dan één keer gevoeld. Het was rond middernacht. Ik kan me echt niet voorstellen dat het mijn darmen waren. Het was anders! Maar ja, voor hetzelfde geld waren het andere organen die protesteerden, want er verandert zoveel binnen in mijn lijf. Alles moet een beetje plaats maken voor de nieuwe indringer. En de indringer wint met glans. Echt waar, vannacht was iets raar. Binnen de kortste keren zal ik het zeker weten hé. Als ik duidelijk een stamp zal voelen, waar ik niet van onderuit kan dat het onze kleine pruts is, zal ik het beter kunnen herkennen en misschien de link kunnen leggen met de eerste stampjes en stootjes die ik nu denk te voelen. Dus ik ga het nog niet met zekerheid zeggen dat ik ze voel, maar ik ga het nog een beetje afwachten. In elk geval, groeien doet hij/zij goed! In de boeken lees ik dat jij ongeveer 16 cm groot zult zijn bij week 16. Maar wat ik niet goed weet, is of het aan het begin van week 16 is dat je 16 cm meet of op het einde van week 16. Ik denk dat het aan het begin van week 16 is. Dus in ons geval zal dit volgende week donderdag zijn. Da's al redelijk wat hé kleine pruts! Dan zit jij al 4 maanden in mijn buik. En die buik groeit als kolen! Ik ben echt al redelijk dik hoor. Dat belooft! Zolang ik er maar niet te veel ongemakken van ondervind, ben ik blij met mijn dikke buik. Hij begint al in de weg te zitten bij het bukken hoor. Of als ik neerzit en ik wil voorover buigen om iets te nemen of zo. Maar da's allemaal niet erg! Volgens de boekjes zullen er nu ook nieuwe kwaaltjes gaan bijkomen, zoals krampen, striemen, rugpijn, bekkenpijn, ... Hopelijk blijk ik hiervan gespaard. Smeren tegen de striemen doe ik al, maar tegen de rest valt weinig te doen hé eigenlijk. Maar ik kijk gewoon enorm uit naar de dag dat je je voluit laat gaan binnenin mijn buik, zodat ik jouw aanwezigheid kan voelen Dat zal zaaaaaaaaaaalig zijn .....
Zo heet de 4de mama van onze kleine pruts (die trouwens nu ongeveer 12 cm zal zijn). Tante Pug is onze onthaalmama. Ze is een echte spraakwaterval! En ik vergeet nog te overdrijven . Bij haar zul je nooit enge stiltes meemaken, denk ik. We zullen soms niet altijd even snel buiten geraken bij haar, vrees ik. Het heeft zijn voordelen en soms waarschijnlijk ook wel zijn nadelen, maar niemand is perfect! Momenteel zie ik het alleen maar als een voordeel, maar ik weet nu al dat dit na een tijdje wel eens zal knagen, maar ja, verder heb ik (voorlopig) niks negatief te zeggen over Tante Pug. Het is een heel enthousiaste madam en ze klonk erg oprecht. Je ziet dat ze dit beroep met hart en ziel doet. En ze is niet fake! Dat zie ik zo! Haar worden zijn gemeend. Ik ben alleen maar vol lof over haar. Zij was de eerste onthaalmama die ik bezocht heb en ik was meteen verkocht. Na nog zo'n 5 of 6 onthaalmoeders bezocht te hebben, bleef ik iedere keer bij mijn eerste keuze. Het draaide telkens op een teleurstelling uit, behalve bij de allerlaatste. Toen heb ik eventjes getwijfeld, maar niet lang. Tante Pug stak er met kop en schouders bovenuit! Ik ben ervan overtuigd dat onze kleine pruts goed zal opgevangen worden. Ze heeft principes en is recht doorzee en daar hou ik enorm van bij de mensen. We zijn zelf ook een beetje van dat soort Haha! Er zal een hele nieuwe wereld opengaan voor ons. Onze sociale omgeving zal ook uitgebreid worden. Het contact tussen de andere ouders zal snel gelegd worden, want je hebt zowiezo al een gemeenschappelijk punt: de onthaalmama en kindjes. Ik ben benieuwd welk avontuur ons te wachten staat ...
!!! En mijn buikje heeft hij/zij ook al vlug bewerkt, zeg maar. Ik vind het zo leuk en grappig dat dit mij overkomt. Dan denk ik, typisch een De Grootje. Papa zijn nicht heeft ook al gezegd dat een jongetje goed bij hem zou passen. Een kleine kapoen, een stoer klein ding. Volgende woensdag weten we het. Da's nog 5 daagjes ... hoho spannend!!!
. Bij haar zul je nooit enge stiltes meemaken, denk ik. We zullen soms niet altijd even snel buiten geraken bij haar, vrees ik. Het heeft zijn voordelen en soms waarschijnlijk ook wel zijn nadelen, maar niemand is perfect! Momenteel zie ik het alleen maar als een voordeel, maar ik weet nu al dat dit na een tijdje wel eens zal knagen, maar ja, verder heb ik (voorlopig) niks negatief te zeggen over Tante Pug. Het is een heel enthousiaste madam en ze klonk erg oprecht. Je ziet dat ze dit beroep met hart en ziel doet. En ze is niet fake! Dat zie ik zo! Haar worden zijn gemeend. Ik ben alleen maar vol lof over haar. Zij was de eerste onthaalmama die ik bezocht heb en ik was meteen verkocht. Na nog zo'n 5 of 6 onthaalmoeders bezocht te hebben, bleef ik iedere keer bij mijn eerste keuze. Het draaide telkens op een teleurstelling uit, behalve bij de allerlaatste. Toen heb ik eventjes getwijfeld, maar niet lang. Tante Pug stak er met kop en schouders bovenuit! Ik ben ervan overtuigd dat onze kleine pruts goed zal opgevangen worden. Ze heeft principes en is recht doorzee en daar hou ik enorm van bij de mensen. We zijn zelf ook een beetje van dat soort 
Haha! 
