Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
26-06-2012
Jensen maakt grote sprongen (12mnd 2 weken)
Ja ja, zo ineens, plots!!!! Van het ene op het andere moment begin je aan mijn handjes te stappen! Ja! Plots was je vertrokken. En hoe! 't Was volle gaz vooruit. Geen getreuzel. Alsof je veel in te halen had. Het heeft lang genoeg geduurd, moet je gedacht hebben. Je was een late kruiper hé, dus nu zal het snel moeten gaan waarschijnlijk Je stapt opmerkelijk goed voor nog maar net aan de hand te stappen. Beter dan Roan indertijd. Je bent er wel later aan begonnen, maar tegen dat je 14 maand bent, kun je misschien al alleen stappen, net zoals Roan gedaan heeft. Roan stapte al eventjes aan de hand, maar is op zijn 14 maand alleen beginnen stappen. Benieuwd of Jensentje het beter zal doen op dat vlak ... héhé. Ik merk ook wel dat Jensen op andere dingen vlugger is dan Roan. Zo grappig om te zien dat ieder kind toch duidelijk anders is hé. Ik vind wel dat veel hetzelfde is zoals die typische dingen zoals niet stil kunnen liggen tijdens het verversen, het brabbelen, ... Onze kleine man is dan slimmer bij andere dingen, zoals het hevige stappen, de trap opstappen aan de hand (ja ja, doet hij ook ), schoentjes zelf proberen aan te doen (schoentje aan het voetje houden), van een beker drinken (een tuitbeker wil hij niet, maar meteen een gewone beker zoals iedereen), brokjes eten (echt al grove stukken in de groentepap en fruitpap, zonder eentje uit te spuwen, mixen komt er niet meer aan te pas), Bumba al goed herkennen op tv na 3x gezien te hebben (telkens als het begindeuntje start, krijs je enthousiast mee). En ook opmerkelijk, je bent een kleine hooligan. Echt waar seg! Amai, als er speelgoed op de grond ligt, ga je er als een razende op tekeer, net een orkaan die er doorstormt. Soms maak je rondjes terwijl je op je poep zit, dan draai je rond je as door je met je voetjes af te zetten. Zo grappig! Als je stapt, wil je alles vertrappelen alsof je de hulk bent. En alles krijgt niet één, maar twee of drie kicks! Te wreed! Een echte hooligan. We stonden onlangs naar de kippen te kijken en jij wilde stappen. Plots wilde je de omheining opklauteren. Ik had je handjes vast en jij tilde de beentjes op, alsof je op een trap begon te stappen en hop, weg was Jensen. Je moest het kunnen zien. Wat een kleine zot! Staan en vasthouden begint ook al aardig te lukken, alsook het optrekken stilletjesaan. Je kunt hier wel niet veel oefenen in het optrekken aangezien er hier niet zo veel dingen staan om aan vast te houden eigenlijk. Je vertoeft ook erg graag op het gras. Ik weet nog dat Roanneke daar niet zo zot van was. Te stekelig waarschijnlijk, maar niet voor Jensen! En ook heel grappig, in het boekje van de beestjes, reageer je altijd heel uitgelaten op de koe die er in staat. Haha zo wreed! Ja, mama, maakt altijd dierengeluiden bij de prentjes en de koe vind jij het leukst blijkbaar! Mama voelde zich schuldig dat ze niet zo veel in het boekje gekeken had met jou, maar dat is ze de laatste weken aan het inhalen Héhé ... Je hebt tegenwoordig ook alsmaar meer plezier met grote broer. Onlangs zaten jullie leuk in de keuken te spelen, terwijl mama en papa samen tv zaten te kijken. Dus dat kan ook al eens. Jullie kunnen zich samen, zonder ons, al eens amuseren. Maar het is wel nog niet van lange duur en zulke momenten zullen er nog veel komen. Roanneke vind het blijkbaar grappig om jou tegen te houden door zijn armpjes rond jouw middel te slaan, terwijl je probeert weg te kruipen. Jij bent helaas nog niet zo sterk zodat Roan het uitgiert van het lachen omdat hij jou kan tegenhouden. Leuk spelletje voor Roanneke, maar nog niet zo leuk voor jou, dus na een tijdje begin je wel te knotteren natuurlijk Jullie zullen goed overeen komen. Dat zien we al! Het zullen twee vriendjes worden. Ja, niet alle broertjes en zusjes komen goed overeen met elkaar hé. Dat klikt of dat klikt niet hé, maar hier zal het wel klikken, dat zien we nu al, maar ook wel eens botsen natuurlijk. Ook hier zal er wel eens ruzie zijn tussen de 2 roste kerels!
Roanneke zit er op zijn plaats hoor. Het is ongelooflijk hoe graag hij gaat. Amai seg! Dat hadden we totaal niet verwacht. Echt niet! We dachten dat het gewoon een marteling zou zijn op het vlak van vermoeidheid. Grote broer sliep wel nog tot voor kort 3 tot soms zelfs 4 uur in de namiddag hé! Hij krijgt gewoon energie door naar school te gaan. Je ziet hem enorm opleven en wat wil een mama en een papa nog meer hé? Gewoonweg fantastisch! Dat hij graag bij de kindjes zou zijn, hadden we wel verwacht, maar die vermoeidheid, daar hadden we een heuse schrik voor! Papa en ik hadden er eerst al spijt van dat we niet gewacht hadden tot in september om Roan te laten starten omwille van die vermoeidheid waaraan we ons verwachtten en omwille van praktische redenen (opvang voor in de zomer) en ook omdat het mooie dagen zijn tegenwoordig (sunshine) en je daar zoveel mogelijk plezier wil aan beleven natuurlijk en dus 's avonds niet met een onhandelbaar kind zou moeten bezig zijn. Maar niks daar van allemaal. Integendeel, Roanneke is ZO voorbeeldig. Dat hadden we niet eens durven dromen. Hij is gewoon superflink! Ik maak hem 's morgens klaar, zonder al te veel gespartel (ik herinner me nog het gehuil, getier en de benen die in de lucht zwierden tijdens het aankleden en de hoek die als straf volgde, allemaal op een net uit bed morgend ). Hij drinkt flink zijn melkje en eet zijn 'keke' op. Daarna jasje aan, 'oolkaba' op de rug en weg zijn wij! En telkens met enige fierheid stapt hij van de parking naar het schooltje. Soms kijkt hij mij aan met zijn typisch snuitje. Zijn lipjes gepruild met daar een lichte lach achter en die oogjes die blinken zo van: ik ben zo fier dat ik naar school mag. Je ziet hem gewoon stralen. Te neig gewoon! Hij is nu aan zijn derde week school bezig en het gaat nog steeds goed. Tegen de avond is hij zeker wel moe, maar hij doet totaal niet moeilijk. Niks van gezaag of zo. Niks van last. We dachten echt dat hij veel zou huilen van vermoeidheid en dat we hem daarom ook moeilijk in zijn bedje zouden krijgen. Maar nee hoor. Hij gaat natuurlijk vroeger slapen, rond 18u30, ten laatste 19u. En hij gaat met veel zin mee naar boven. Die twee weken school zijn gewoonweg al zalig geweest. Ik krijg ook niks dan positieve commentaar van juffrouw Ann, zonder dat ik er naar moet vragen. Ze begint telkens zelf over hem: dan zegt ze dat hij nogal bij de pinken is, dat hij enthousiast is, veel babbelt tegen de kindjes, ook op schoolreis (ja ja, hij is al naar vroepieland in Brakel geweest) was hij superflink, hij zat veel te vertellen tegen de kindjes op de bus want ze was ervan verschoten dat hij het zo goed deed omdat het nog maar de derde schooldag was en erg vermoeiend was. En zijn boterhammetjes eet hij ook altijd flink op. Het is nog maar 2x gebeurd dat hij er amper aangezeten had. Maar zijn fruit daarentegen! Daar is hij niet zo verzot op. Da's wel niet zo flink hé Roanneke! 't Zal een sloeber worden, vrees ik. Een haantje de voorste. Dat merken we nu toch al aan hem. Hij is er zo vol van van school! Dat vinden mamaatje en papaatje natuurlijk leuk, maar we zullen er ons werk mee hebben, denk ik wel, want we zullen hem soms goed in toom moeten houden. Hij zal soms te veel willen en zal moeten leren dat niet alles naar zijn wensen kan verlopen. Maar het is al goed dat hij zich niet zal laten doen. Zoals ik al eens zei: klein maar dapper. Niet met Roanneke. Héhé
Nog 3 daagjes en het is zover, maar het feestje hebben we in elk geval al gehouden. Dat was 4 dagen geleden. En het was SUPERgezellig. Echt waar! We hebben een bbq georganiseerd en het weer was goed. We hebben geluk gehad, want de dagen ervoor en erna waren al veel minder. Alsof de weergoden een specialeke gedaan hadden voor ons Jensentje Dat mag wel hé voor onze kleine pruts die soms wat 'vergeten' wordt. Ja, soms heb ik dat gevoel. Mea culpa, want ik merk wel dat ik niet zoveel bezig ben met Jensen dan met Roan op die leeftijd. Maar dat heeft verschillende oorzaken. Ik heb gewoon minder tijd en ja, ook minder geduld. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar ik kan niet wachten tot je alsmaar groter wordt. Zeker omdat ik weet hoe het kan zijn met al een ouder kindje. Een baby is gewoon minder leuk. Dat is nu eenmaal zo. Ofwel slaapt hij, ofwel weent hij, ofwel speelt hij en is hij blij zolang het duurt Tjah, babietjes kunnen zagen Sorry lieve Jensen, maar desondanks zien we jou wel doodgraag hoor, maar we kunnen al niet wachten tot als je wat groter bent, want dan wordt het allemaal NOG veeeeeeeeeeeel leuker Ik weet nog dat ik zo'n dierenboekje heb en dat had ik al 1000 keer voorgelezen tegen dat Roan 1 jaar was en bij Jensen is er dat nog maar 10 keer van gekomen Minder tijd en minder zin ... 't Is niet te onderschatten hoor, 2 kleine kindjes!!! En dan niet te vergeten, de crisis waar mama en papa in zaten. De boel heeft hier op stelten gestaan, maar we werken er aan, ten goede van iedereen natuurlijk. En het effect is er hoor. Het gaat de goede richting uit, met ons allemaal dan! Natuurlijk vind ik het niet eerlijk t.o.v. onze kleine Jensen, maar zeker weten dat de pruts daar weinig van zal ondervinden. Het zal zijn toekomst niet bepalen hoor. Integendeel, wij zijn rustiger en maken het onszelf niet te moeilijk en dat kan alleen maar gunstig uitdraaien voor ons klein mannen. Ik spreek misschien een beetje chinees nu, maar ik begrijp het en dat is goed. Als jullie meer uitleg willen, dan moeten jullie het maar aan mamaatje vragen ... Ik vind het nu wel jammer dat ik minder tijd heb gehad om hier iets te schrijven, want er is natuurlijk al heel veel gebeurd met Jensen. Binnen een paar daagjes is hij ook al 1 jaar. Het feestje was dik in orde! Mamaatje had de living versierd, buiten stond een partytent, de bbq stond te smeulen, muziek op de achtergrond, veel volk, de kindjes konden zich laten gaan buiten op het gras, Roanneke had plezier met zijn nichtjes en neefje, ... Heel gezellig allemaal! Mamaatje had ook een appelcake gebakken en versierd met chocolade en kleurige muizestrontjes en een cintroentaartje gemaakt met jouw naam op. Heel mooi en heel lekker, al zeg ik het zelf. Fruitsla had ik ook gemaakt, maar in alle drukte ben ik die vergeten te serveren. And of course had ik een mooie kroon gemaakt voor mijn kleine ventje, die ik net zoals voor grote broer, zal bewaren in jullie doos. Jensen had ook hetzelfde kostuumpje aan als van Roan op zijn eerste verjaardag. Fantastisch! Mijn twee schatjes toch! Jensen is wel al bijna 12 maandjes oud maar hij heeft sedert zijn 11 maandjes pas besloten om te gaan kruipen, weliswaar op een aparte manier: één been vooruit en één been achteruit. Wat zijn die klein mannen toch soepel Maar ja, hij geraakt toch vooruit hé. Eindelijk seg! Sinds een weekje begin je stilletjesaan op de goeie manier te kruipen. Dus het is nu al veel leuker voor Jensentje. Zo kan hij al wat meer zijn plan trekken en hoeft hij niet steeds te wenen als hij niet vooruit geraakt en gefrustreerd wordt. Staan lukt ook nog altijd goed, maar vasthouden niet. Je snapt nog altijd niet dat je je moet vasthouden terwijl je staat, want dat je anders valt. Je begint je wel al een beetje op te trekken aan dingen. Langzaamaan! Ja, je bent geen vlugge hoor in die dingen, lieve Jensen, maar natuurlijk kom je er ook wel hé. Je zal zo ook wel groot worden hoor. Jensen goes the easy way Tandjes ook nog niet. Héhé, wreed kadet hé! De laatste tijd slaap je veel op je buikje. Dat heeft je grote boer amper gedaan. Benieuwd of dat jouw favoriere houding zal worden ... Het eten gaat ook al veel beter nu je niet meer ziek bent. Je bent gelukkig al wat aangekomen, maar je blijft een tenger klein ventje. Ik begin stilaan te denken dat je een klein manneke zult worden. Je noemt nu wel De Groot, maar het wil nu juist zijn dat de familie De Groot allemaal klein van gestalte zijn. Helaas doet jullie familienaam in dat opzicht jullie geen eer aan, haha MAAR ... klein maar dapper, da's zeker! Sinds een tweetal maanden slapen de broertjes samen op de kamer. Da's papa zijn beslissing en eingelijk wel goed ook. Papaatje zei dat het mij goed zou doen en ik er beter zou door slapen, want dat ik onbewust toch minder diep sliep toen Jensentje nog op onze kamer sliep en ik merk zeker wel het verschil. Dus papaatje heeft toch nog niet zo'n slechte ideeën ... De broertjes kunnen het ook heel goed met mekaar vinden. Alsmaar meer en meer! Hoe ouder Jensen wordt, hoe leuker ook voor hem en zijn grote broer EN voor ons ook natuurlijk. Zo zalig om jullie samen bezig te zien. 's Morgens wordt meestal Roanneke als eerste wakker. Hij steekt het lichtje aan en zodus wordt Jensentje ook wakker natuurlijk. Roanneke begint dan te vertellen en zo en Jensen zit dan ook al op zijn poep kreetjes te maken. Na een tijdje hoor ik soms wat gelach. Jullie snappen elkaar waarschijnlijk langs geen kanten, maar toch kunnen jullie mekaar aan het lachen krijgen. Superschattig toch! Momenteel is Jensen ook een mama's kindje hoor. Als ik uit jouw zicht verdwijn, dan is het kot te klein Je komt liever en sneller tot rust in mijn armen dan in die van papa, maar of je mama's kindje zult blijven is nog te vroeg om te zeggen, vind ik. We zullen zien. In elk geval merken we wel dat papaatje toch ook veel aantrek heeft van Jensen. Dat was bij Roanneke totaal niet. Roan die lachte heel weinig naar papaatje. Jensen daarentegen wel heel veel. Jensen is nu wel een enorm lachebekje en zou ook naar de muur lachen bij wijze van spreken, maar je merkt toch een groot verschil in het contact tussen Jensen en papaatje dan tussen Roan en papaatje op die leeftijd. We dachten altijd dat Roanneke een lachebekje was, maar dat was eigenlijk niet zo hoor. Jensen is er eentje. Nu kunnen we vergelijken hé en merken we een duidelijk verschil. Tegenwoordig is het ook een echte marteling om onze kleinste filou te verversen of te omkleden. Ik zou hem moeten vastbinden. Echt waar! Dan merk je pas wat een macht zo'n klein ding van 75cm heeft Over afmetingen gesproken. Volgende week mogen we eindelijk nog eens naar K&G. Het is een tijdje geleden nu, dus ik ben superbenieuwd naar jouw lengte en gewicht en zo. Vooral omdat er tussen de laatste en voorlaatste weging geen verschil was, maar we merken in elk geval wel al een vooruitgang hoor. Je bent zeker gegroeid en bijgekomen. Je hebt ook al een flinke haardos, meer dan Roan toen hij baby was. Jullie lijken enorm goed op elkaar hoor. Dat vind ik supergrappig. Echt leuk! De twee roste kerels. Héhé! Mijn lieverds! Ik zie jullie beiden toch zo graag. Doe verder zoals jullie bezig zijn, lieve schatjes, want mamaatje en papaatje zijn toch zo trots op jullie. Echt waar! Luv ya XXX
Vandaag de eerste schooldag. Jawel, ons Roanneke is ondertussen al 2,5 jaartjes oud! Amai, 't is weeral ff geleden dat mamaatje hier nog eens iets kwam neerpennen (mama zat in een crisis, samen met papa natuurlijk ... dat kan gebeuren ... ). Maar bon, onze flinke lieve jongen heeft vandaag zijn eerste stap in een nieuwe superspannende fase gezet. Wat was mama zenuwachtig de avond voordien! Haha! Ik kon eerst niet in slaap geraken. Ik was aan het denken of ik alles wel klaar had voor jouw schooltasje en zo ... Ik had Roanneke al goed zot gemaakt over 'ool' natuurlijk. We waren samen al eens een half dagje geweest ter kennismaking en dat viel al heel goed mee. Je had geen angst of zo, totaal niet terughoudend, maar eerder als een spring in 't veld ging je op ontdekking in jouw klasje. En zo was dat ook vandaag op jouw allereerste echte schooldag! Pas na een klein uurtje heb ik de klas kunnen verlaten. Juffrouw Ann moest nog het een en ander vertellen tegen de nieuwe ouders en ondertussen kon ik jou nog lekker gadeslaan. Zo schattig toch om jou bezig te zien tussen jouw nieuwe vriendjes! De muziek stond op en je riep: 'oort, plop!' En maar dansen!! Zo maar, ongegeneerd, haha! Toen je op het bankje zat tussen de kindjes met jouw knuffel op jouw schootje tijdens de begroeting door juffrouw Ann, sloeg je plots jouw armpje om het ventje, dat naast jou zat, heen. Zo zat je daar een minuut en zo lang stond ik smeltend naar jou te kijken. Wat 'n lieverd ben jij toch Je probeerde ook af en toe om de aandacht van de juf te trekken. Je zag dat sommige kindjes haar iets vroegen of vertelden en ook jij wilde jouw deeltje aandacht Dus toonde jij trots jouw nieuwe schoenen aan de juf en liet je haar kennis maken met Dumbo! Je bent ook een keertje met mama naar de mini-toiletjes geweest en je hebt daar ook flink pipi gedaan. Goed eh! We hadden jou de laatste tijd niet echt veel meer getraind, maar de laatste week heb ik wel volle gaz gegeven, een snelcursus zeg maar en dat is heel goed meegevallen. Ik denk dat je er toch snel mee weg zult zijn hoor, nu je naar school gaat. Je doet toch al flink jouw best! Het afscheid voor mama viel redelijk goed mee. Ik heb een paar keer moeten slikken. Tjah, 't is toch weer een grote stap in mijn kleine ventje zijn leven hé. Hij wordt groot, mijne schat! Voor Roan daarentegen, die zwaaide vluchtig naar mama en deed verder lekker zijn ding. Ik kon nog even door het raampje kijken van op de koer en ik zag jou al terug tussen de kindjes zitten op het bankje. En het weerzien was suuuuuuuuuuuuuuper. Amai! Toen kreeg ik pas echt een krop in mijn keel. Ik kon niet snel genoeg aan de schoolpoort staan om te weten hoe het geweest was. Papa en ik stonden te wachten aan het hek en zag jou om het hoekje komen afstappen, hand in hand met de juffrouw en de klasgenootjes in haar spoor. Je keek naar de meute ouders die stonden te wachten tot je ons plots in het vizier had. Je kwam naar mamaatje toegelopen en lachte echt van blijdschap en ook wel van fierheid. Dat was er aan te horen! Dat was echt een intens en emotioneel moment! Het leek wel alsof je bijna traantjes in je ogen kreeg van geluk. Ik meen het! En wij, wij waren supertrots. Je moest mijn moederhartje gevoeld hebben. En nu is het afwachten hoe het jou zal vergaan op het vlak van vermoeidheid, want je bent toch wel een goed slapertje hoor. Je slaapt normaal nog flink door in de namiddag, tot wel geregeld 4u aan een stuk! Daar gaan we wel nog mee afzien, denk ik. Zowel jij als wij. 't Zal nog erg vermoeiend worden. Afwachten .... En morgen terug naar school
Jensen 34 weekjes (of zogezegd 8,5mnd) en Roan 2j en 3mnd
Ze worden groot ... die twee schatten van ons! Ze gaan erop vooruit. Jensen kan ondertussen al redelijk goed zitten. Als hij dreigt voorover te vallen, dan geraakt hij wel niet terug recht. Rollen gaat ook al goed en nu begint hij ook op zijn handen te steunen vanuit buiklig. Vorige week heeft hij zijn eerste betterfood naar binnen gespeeld. Ondanks dat hij nog tandloos is, lukte dat wel. Hij sabbelt daar zodanig op, zodat de koek als het ware in zijn mondje smelt. Ja ja, je leest het goed: OOK Jensen is nog steeds tandloos, net zoals Roan op die leeftijd. Zou hij ook een laatbloeier worden? Eerlijk gezegd hoop ik van wel. Ten eerste omdat Roan daar weinig of geen last van ondervonden heeft omdat hij al ouder was en er dus beter tegen kon en ten tweede, het zou een supergrappige anekdote zijn om later te vertellen. Allebei laatbloeiers op het vlak van tandjes. Ik heb wel al een paar keer gedacht dat er tandjes doorkwamen, als hij eens lastig was of zo, of als hij rode kaakjes had, maar er verschijnt nog niks ... Staan doet Jensen ook heel graag. Dan is hij zo fier als hij zijn beentjes strekt. Hij meent het dan hoor als hij staat Hihi! Helaas heeft Jensentje al lang last van een hardnekkige verkoudheid. Sedert bijna eind november 2011 (en we zijn nu 31/01/12) is hij zo op en af gegaan met die verkoudheid. In die tijd heeft hij een dag of 4 of 5 niet moeten hoesten. Ondertussen ook al een paar keer bij de dokter geweest. Momenteel krijgt Jensentje zwaardere medicatie (pulmicort) EN tapotage en massage bij de kinesist. HOPELIJK zal hij dan eindelijk eens verlost zijn van die vervelende hoest. Want wat me nu wel opviel, is dat Jensen na de sessie van vandaag zich plots veel fitter voelde. Deze morgen was de kinesist bij de onthaalmoeder langsgeweest om de kinesitherapie daar te doen. De onthaalmoeder zei me dat hij in de voormiddag niks geslapen had en helemaal niet moe was. Hij vroeg er ook niet om, maar lag gewoon vrolijk te spelen. Ze zei dat het leek alsof hij zodanig opgelucht was na die kinesitherapie. En het zal ook zoiets geweest zijn hé, want nog nooit is Jensen 5 of 6 uur aan een stuk wakker geweest. Door de verkoudheid gaat een baby moeilijker ademen waar hij heel erg van uitgeput kan geraken, heeft de dokter mij ooit eens gezegd. En voilà, wat deed Jensen de laatste tijd altijd: SLAPEN! Dus het zal misschien aan die verkoudheid te wijten zijn hé. We zullen zien. Er is dus misschien licht aan het einde van de tunnel. De aerosol en de kinesitherapie zullen hun werk doen. OEF! Je bent er bijna vanaf Jensen. Het zal tijd worden hé ventje!!! En hopelijk komt dan de eetlust van in het begin terug, want die was de laatste weken ook fel verminderd, dat ik bang was dat je niet meer bijkwam. Gelukkig was dat niet zo! Maar het is momenteel geen plezier om je eten te geven: ofwel wil je niet, ofwel heb je genoeg na een paar happen en soms at je eens meer, maar nooit meer zoals in het begin. Van zodra je verlost bent van je verkoudheid, zullen we dan ook eens beginnen met de boterhammetjes. Ik wou het al eens proberen, maar door die verkoudheid, slijmen en geen eetlust, was het niet echt het geschikte moment. Sinds eergisteren krijg je ook dagelijks een full bodymassage. Je hebt hier en daar droge plekken en die moeten behandeld worden, want het ziet er niet zo goed uit. Mamaatje neemt je dan volledig onder handen en jij ligt daar gewoon ontspannen te genieten. Ik kan me voorstellen dat zo'n massage enorm deugd kan doen Maar mamaatje geniet er ook van hoor. Ik vind het zalig om je zo te doen genieten! Naast die lichaamszalf, heb ik ook moeten overschakelen naar Nutrilon HA (= hypoallergeen). Allemaal voor jouw gevoelige huidje! Tegenwoordig slaap je ook in allerlei posities in je bedje. Je ligt al eens graag dwars. Da's altijd zo hilarisch om jou te zien liggen. Dan denk je: wat heeft die vannacht uitgespookt in zijn bed en hoe heeft hij dat gedaan?! Je hebt ook veel last van koude handjes en armen, desondanks de wantjes of de dikke slaapzak die je aanhebt. Je lijkt er wel geen last van te ondervinden - als je verkoudheid geen parten speelt tenminste - want je slaapt goed. Het zal ook wel overgaan zeker ... Onlangs hadden mamaatje, Roan en Jensen een leuk moment! Toen ik jullie klaar maakte om te gaan slapen, maakten we eerst nog eventjes plezier. Ik had Jensen vast en hield hem op ooghoogte van Roan. Roan liep in de slaapkamer rond en ik liep hem achterna met Jensen die Roan zogezegd probeerde te pakken. En Roan hollen en lachen en natuurlijk begon Jensen ook te lachen hé. Zo'n plezier dat die 2 mannen hadden. Echt supergrappig! Je moet hen dan eens horen lachen. Zulke momenten maken je toch gelukkig hoor ...
Nog 3,5 maandjes en O JEE, Roan mag naar school. Goh goh! S U P E R S P A N N E N D en S U P E R E M O T I O N E E L !!! De tijd staat niet stil! Te neig gewoon! Amai, ik hoop dat ik het overleef om mijn klein manneke daar achter te laten. Naar school gaan is weer zo'n grote stap hé en het bewijs dat ze groot worden. Ik heb al van veel collega's gehoord dat ze dan enorm veranderen. Ze zien en leren veel op school en van de andere kindjes. Dat je soms schrikt wat ze plots allemaal kunnen zeggen en doen. Het zal natuurlijk ook superplezant zijn hé. Benieuwd wat hij dan allemaal zal beleven en te vertellen hebben. We zullen zo fier zijn! We zijn wel tot de vaststelling gekomen dat het beter was om tot september te wachten met school, want nu is er de zomervakantie en moeten we onze agenda goed plannen om opvang te hebben voor Roan. Tjah, Tante Pug is dan voorbij hé voor Roan. Voor Jensen niet, die blijft dan 2 dagen per week gaan en Roan mag ook gaan als er plaatsjes van vaste kindjes door verlof van hun ouders vrijkomen. Maar dat weten we dus op het moment zelf! Moesten we gewacht hebben tot in september met school, dan kon Roan blijven gaan bij Tante Pug zoals hij nu deed. Nu moeten we echt gaan plannen en oplossingen beginnen te zoeken. Potverdorie! Da's wel supervervelend. En het zou ook beter geweest zijn voor Roanneke. Hij heeft zijn ritme nu. En binnenkort moet hij een maand en een half naar school, dan 2 maand zomervakantie en dan weer terug naar school. Dus da's weer aanpassen hé voor Roanneke. Ik hoop dat hij alsnog bij Tante Pug zal kunnen gaan deze zomer om dan met de kindjes te spelen, want wat moet Roan altijd doen thuis en zo. Hij zou beter af zijn bij de kindjes. Hij doet niks liever dan spelen met de kindjes. Hij amuseert zich altijd rot! Maar ja, helaas, 't is nu te laat ... Ik kijk er ook wel naar uit hoor. Ik ben benieuwd hoe ons Roanneke het zal ervaren en vooral hoezeer hij zal veranderen. Wat zal er dan allemaal uit dat mondje komen?! En het zal ook een beetje rustiger worden thuis. OEF! Er zal, denk ik toch, minder druk op mijn schouders komen. Vanaf half maart ga ik terug 4/5e tijdskrediet werken, want mijn ouderschapsverlof van 6 maand halftijds is dan afgelopen. Ik kijk er naar uit. Het was goed met de kindjes thuis, maar het is meer dan genoeg geweest! Echt waar! Pff! Trop is trop! Het is niet goed voor mij om zoveel thuis te zijn bij de kindjes. Ik ben te veel aan het veranderen in een zaag, een bitch, ik loop op de tippen van mijn tenen, ik ben als een exploderende bom. Dus door meer te gaan werken EN minder bij de kindjes te zijn, ben ik eens meer MAMA OFF! En dat kan eens deugd doen voor je kopje!! Belieeeeeeeeeeeve meeeeeeeeeeeeeee!
Ja ja, jullie lezen het goed ... er staan ons nog mooie momenten en grote veranderingen te wachten. LEUK LEUK! Superspannend allemaal!
We're back. En wat is er ondertussen allemaal gebeurd? Redelijk veel! Mama en zoons zijn naar zee geweest. Papaatje is daar ook een dag of twee geweest en de rest van de week thuis gebleven om te werken aan het huis. Hij wilde de keuken, de gang en de wc verven. Papaatje heeft niet alles kunnen afwerken. Er moet nog veel gedaan worden. Aan zee was het gezellig. Mamaatje en de zoonekes zijn wel niet veel buiten kunnen gaan, want met 2 kleine patatters is het niet evident om ergens alleen naar toe te gaan hoor. En in het appartement met die lift en de buggy is dat nogal een gedoe. Het lukt wel allemaal, maar het is echt wel een enorm gedoe. Veel gesleur en getrek. Pff! Ik had de draagzak mee en daarin zat Jensen. Roan zat in de buggy. Zo ben ik één keer op stap geweest. Voor de rest bleef Jensen thuis en lag hij te slapen, terwijl ik met Roan dan eventjes naar de bakker of de winkel ging. Eén keer kwam ik thuis en ben ik waarschijnlijk net iets te lang weggebleven, want Jensen lag al serieus te huilen, maar bon, hij leeft nog en da's 't bijzonderste Als je alleen bent, moet je je plan een beetje trekken hé. Dan denk ik soms, wat zou een alleenstaande ouder doen, dus dan kan ik dat ook hé. En dan nog, ik trek zo al voldoende alleen mijn plan met onze twee prutsen. Papa denkt soms dat hij ook veel doet, maar ja, da's ne vent hé, maak hem dat eens wijs. Ik hoop dat onze zoonekes later toch wat meer een handje uit de mouwen zullen steken hoor naar de kinderen toe. Ik zal er in elk geval voor zorgen dat ze op dat vlak een beetje meekrijgen van mij om hun toekomstige vrouwtjes te ondersteunen. Ik heb altijd gezegd dat ik een echte vent wilde, en die heb ik, op alle vlakken. En ik wil van onze zoontjes ook echte venten maken, maar dan toch een tikkeltje anders op het vlak van het huishouden! Maar nu is het te laat hé om daar nog iets proberen aan te veranderen bij papaatje. Later, als Roan en Jensen ouder zijn, dan zullen ze mamaatje niet meer zien staan om dingen te doen, of toch minder. Dan zal papaatje er zijn om te spelen, te voetballen, jongesstreken uit te halen en zal moeder de zaag zijn! Je zal wel zien! Terwijl nu, mocht ik er niet zijn, ze er lief zouden bijlopen ... Dan kan ik nu al zeggen aan jullie, lieve kleine schatjes van ons, dat IK diegene ben die jullie zoveel verzorgd, geknuffeld, gespeeld en geleerd heeft. 't Is mamaatje hoor die tijdens jullie eerste levensjaren het meeste heeft gedaan voor jullie. Nooit vergeten! Maar dat zal wel op veel plaatsen zo zijn zeker, maar ook op veel plaatsen anders ... Och ja, hier is het echt nog zoals de man doet dit en de vrouw doet dat, waarbij het meeste nog altijd voor de vrouw. 't Mag ook eens gezegd worden hé. Voilà! En hoe gaat het met ons Roanneke en Jensen? Jensen heeft vandaag de eerste keer fruitpap gegeten en het leek wel zijn honderdste keer. Echt waar! Hij heeft maar een keer of drie een rilling over zijn lijf gekregen van de lichte zure smaak van de fruitpap en dat was het. Hij heeft heel veel gegeten. Echt veel! Wat een hoep! Sinds vier dagen krijgt Jensen ook geen borstvoeding meer. Ja, mamaatje heeft er een punt achter gezet. Ik zeg dit toch met enige spijt en verdriet hoor! Ja, ik heb het er een beetje moeilijk mee maar heb er toch bewust voor gekozen. Ik had er de laatste dagen al een paar keer aan gedacht en dinsdagmorgen toen ik Jensen wou aanleggen en mijn melk opnieuw maar niet direct kwam en Jensen erg ongeduldig werd, heb ik dan maar in een lichte colère de papfles genomen. Ik dacht toen ook, ik stop ermee. De avond ervoor was dus de laatste keer. De dagen erna heb ik wel nog meermaals getwijfeld en ook nu soms nog. Ik mis het hoor! Als ik wil kan ik nog altijd opnieuw beginnen, want er zit nu nog melk in mijn borsten. Maar langs de andere kant heb ik er ook wel genoeg van. Zeker ook omdat mijn melk de laatste weken niet snel genoeg schoot en Jensen zich altijd druk maakte en dat was altijd enorm vervelend. Zeker 's morgens. En ik denk ook, dat ik niet voldoende melk meer had om Jensen tevreden te stellen. Hij kreeg altijd te snel terug honger. Je kan dan wel beginnen om hem dan weer meerdere keren per dag aan te leggen om de productie te verhogen, maar dat zag ik nu ook weer niet zitten om mij daar mee bezig te houden. Maar hoe dan ook, ik mis het. Dat was de laatse keer. De laatse baby die aan mijn borsten lag. De laatste innige mama/-zoonmomenten. Het afscheid is moeilijk, maar het is genoeg geweest. Ik krijg zo ook weer wat meer ademruitme. Alhoewel, ik geef nog altijd de flesjes hoor en niet papa, dus eigenlijk komt het op hetzelfde neer. Ik kan dan evengoed nog borstvoeding geven. Maar ja, papa zal ook wel flesjes geven hoor ... binnenkort. Die eerste dagen doe ik dat en papa komt later aan de beurt. Papa denkt daar niet aan en ik doe dat gewoon. Mocht ik het hem vragen, dan zal hij dat ook wel doen, maar een vrouw is sneller geneigd om alles zelf te willen doen hé. We maken het die venten soms ook te gemakkelijk hé. Ma bon, het wordt hier geen geklaag over de venten, want jullie horen het al, er ligt iets op mamaatjes lever, maar allé ... Maar goed, de borstvoeding is gestopt en zo zal het denk ik ook wel blijven hoor. Boehoe ... En nog steeds, ja nog steeds, slaapt onze Jensen ongelooflijk veel. Als dat nog zo een tijdje gaat duren, dan zullen we ons wel eens vragen moeten beginnen stellen, want dit lijkt ons toch niet meer normaal op de duur. Jensen slaapt echt wel veel hoor! Niet normaal! Zo kan hij zich toch niet ontwikkelen?!?! Gemakkelijk is het wel natuurlijk, maar we zullen er toch eens naar moeten informeren als dat zo blijft. En lachen, ja ook lachen doet hij nog steeds heel veel. Wat een schatje! Hij begint ook meer wezen te krijgen. Dan bedoel ik, dat je er al meer contact mee kunt maken. Er is al wat meer interactie: lachen, praten, spelen ... Hij kan zich ook al beter rollen op zijn zij, naar zijn rug ... maar nog altijd minder goed dan andere babies, denk ik. Ik denk dat hij toch wel een beetje achter zit, omdat hij dus zoveel slaapt hé. Ma bon, nog niks ernstig aan de hand natuurlijk. Hij speelt ook meer met speelgoed. Hij bekijkt het meer en meer, test het uit, gooit ermee, rammelt ermee, ... Tof om hem zo bezig te zien. Hij zit ook in de eetstoel met een kussen achter zijn rug. Tante Pug had me gezegd dat ze dit zo al deed, dus daarom doe ik dit nu ook hé. Met de voetjes spelen doet hij ook supergraag en soms verdwijnt er al eens eentje in de mond, haha. En zijn knuffel heeft een nieuwe naam gekregen, namelijk Poekie ipv Fluppo. Ja, het lag niet goed in de mond volgens mama. Mama is een beetje gek hé op sommige vlakken! Maar goed, daar zal het wel bij blijven. Het moet goed zijn hé voor mama, of zeg maar perfect. Soms een sleche eigenschap van mamaatje, haha. En verder maakt onze Jensen ook veel geluidjes, veel geschetter zeg maar, gillen als een meisje, hihihihihihi. Ja, hij heeft plezier hé als hij ligt te spelen en te rollebollen. Roan en Jensen beginnen langzaam ook met elkaar wat meer te spelen. Jensen wordt ouder en dat lukt alsmaar beter hé. Hij trekt Roan meer aan. Roan ziet dat ook hé dat Jensen langzaamaan meer begint te kunnen. Roan gaat er soms bij liggen en kan hem zo aankijken en ernaar lachen. Vooral als Jensen begint te lachen of te krijsen, doet Roan mee. En Jensen verliest Roan geen moment uit het oog. Hij zou zijn hoofd 360° draaien om hem te kunnen zien. Zo grappig! Als ik Jensen uit zijn bedje wil halen, gaat Roan soms mee naar boven. Als we de kamer binnen komen, springt Roan meteen op ons bed en doet hij het licht aan. Jensen hoort hem al van in de verte aankomen en begint al leuk te kirren. Hij begint ook druk links en rechts te kijken of hij dat kleine spook ergens ziet rondhuppelen. Als ik Jensen uit zijn bedje til, draait hij zijn hoofd naar het geluid van Roan. Van zodra hij Roan in het vizier heeft, verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht en begint hij vrolijk te vertellen of begint hij te lachen met geluid. Jensen is altijd supercontent als hij Roan ziet. Zo grappig om te zien hoe Roan Jensen zo aantrekt. Alsof Jensen weet dat Roan ook een klein manneke is zoals hem. Alsof hij al meteen een speelkameraadje ziet in Roan, zijn grote broer! Zo lief! Hopelijk blijven ze mekaar zo aantrekken hé en worden het dikke vrienden. En hoe doet ons Roanneke het verder? Onze grote broer! Hij is superlief voor zijn kleine broer. Als mamaatje hem vraagt om broertje speelgoed te geven of hem eventjes in de gaten te houden, dan doet hij dat. Hij helpt hem, hij verzorgt hem, hij is lief voor zijn kleine broer. Vandaag gaf hij hem te drinken. Jensen zat in de eetstoel en Roan zat op mamaatjes schoot rechtover Jensen. Hij gaf Jensen de papfles en na elke slok, veegde hij broertjes mondje af met zijn slabbetje. Lief eh! Onlangs zijn we hier allemaal goed ziek geweest. Ja, allevier! Pff! Ik kan het u verzekeren: de HEL. Regelrecht de HEL!!! Amai seg! Wij hebben afgezien! Mijn jongens toch! Roan en Jensen waren verkouden. Ze waren enorm lastig. Veel gehuil, gezaag, gebroken nachten. En wijzelf, mamaatje en papaatje, waren er ook slecht aan toe en da's afzien hoor dan. Je moet er zijn voor de gastjes, maar je bent zelf niet 100%. Amai, amai! En dan die gebroken nachten ... op die manier wordt je er zelf niet snel beter op hoor. En Roan natuurlijk, die gaf weeral eens over. Ons Roanneke heeft daar toch veel last van hoor. Hij heeft een supergevoelige maag! Hij zou bij het minste overgeven. Kijk, zelfs vandaag nog. Hij wurgt snel op iets en dan durft er ook al snel eens iets naar boven te komen. Ik hoop nu wel dat dat overgeven van vandaag geen voorteken is van iets slechters, want de laatste 2, 3 nachten zijn onze boys weer al eventjes lastig geweest 's nachts en meestal wil dat iets zeggen ... Laat ons hopen van niet! Maar bon, de laatse keer dus dat ze ziek zijn geweest, had Roan het goed zitten. Gedurende een week en een half heeft hij dagelijks één keer overgegeven, soms een keertje meer. En het was altijd tegen 's avonds of 's nachts. De wasmachine heeft toen weer op volle toeren gedraaid Hij at weinig en hetgeen dat hij at, werd dus terug uitgespuwd. Je kan je dus al voorstellen wat voor een wrak ons manneke weeral was. Ocharme! We hadden er zo compassie mee. Vermagerd dat hij weeral was. Enorm! Echt! Je zou naar de foto's moeten kijken van toen. Het is er duidelijk aan te zien hoor! En hij was ook zo slap hé. A ja natuurlijk, hij teerde al op zijn reserves hé. Hij was op! Zo zielig! Het rare eraan was wel dat hij altijd op en neer ging eigenlijk. Eens zo slecht en dan weer ineens zo goed. Dan kon hij zo in ene keer opleven en was alles terug beter en dan terug naar af. Daarom ook dat we pas na een week bij de dokter zijn geweest en ik moet zeggen dat ik er wel niet gerust op was en verwachtte mij aan het ergste bij de dokter, maar ze zei gewoon dat hij motilium moest krijgen en na 3 dagen terug beter zou zijn en zo is dat ook gegaan. Weird é! Dat vonden wij toch. We vonden het niet normaal meer. Hij was zodanig vermagerd en dat bleef maar duren, dat we verwachtten dat hij in het ziekenhuis zou opgenomen worden. Gelukkig van niet natuurlijk! Ja ja, die misère heeft toch een dikke 3 weken geduurd. Ik hoop dat we dit niet snel nog eens meemaken. Ons Roanneke wordt ouder en begint er altijd maar beter en beter tegen te kunnen natuurlijk. Dus dat brengt op. Deze winter zonder al te veel kleerscheuren zien door te komen en dan nog één winter voor Jensen om te doorstaan en daarna zal het ook voor hem alsmaar beter beginnen te gaan om zich te weren tegen allerlei ziektekiemen! Roanneke stelt het goed bij tante Pug. Hij gaat daar echt graag. Hij speelt graag met de andere kindjes. Tante Pug zei ook dat hij zich heel goed kan amuseren met anderen. We hebben wel al gemerkt dat als we ergens komen of zo dat Roan niet stil blijft zitten of verlegen is of zo. Hij gaat meteen op ontdekking en zoekt snel contact met anderen. Da's leuk om jouw kind zo bezig te zien. Dan weet je toch al dat hij zijn plan kan trekken. Dat belooft dus misschien wel voor binnen een vijftal maanden, als hij naar school zal gaan. Amai, binnen een vijf maandjes is het zover. Ocheere, mijn klein kaboutertje wordt toch groot. Mijne vriend, mijne dikke vriend, ons mamakindje, ja, dat is hij nog steeds. Ik ben nog steeds zijn nummer 1. Na na nenana, na na nenana, ... Tante Pug heeft een nieuwe glijbaan aangekocht. Ze is nog groter dan de vorige en natuurlijk is het weer Roan die heer en meester is van het spel hé. Da's toch echt zijn ding hoor, de glijbaan. Deze glijbaan is al met een serieuze ladder waarop hij moet klimmen en daar begint hij zonder vrees aan hoor. Hij kleffert erop en hopla, terug eraf via de glijbaan. Onze Jan zonder Vrees. Dat belooft! Onlangs mocht hij bij de kerstman op de schoot gaan zitten en dat kon niet snel genoeg gaan voor hem. De kerstman kreeg nog niet de kans om te gaan zitten. Zo ongeduldig was hij! En hij is zo lief hé. Echt nog altijd zo'n schatje. Ongelooflijk! Zo'n lief manneke! Papaatje en ik vertelden onlangs tegen elkaar dat als we hem in bed willen steken en we van de verzorgingstafel naar het bed stappen, hij zelf zijn tutje uit zijn mondje doet om ons nog een zoentje te geven vooraleer we hem in bed leggen. Niet papa of mama had hem dit aangeleerd, maar dat deed hij uit zichzelf. Zo schattig! Daar maakt hij nu altijd de gewoonte van. Eerst nog een zoentje vooraleer hij in bed wordt gelegd. Dansen doet hij ook heel graag. Wat wil je? Mama en papa staan hier dikwijls zelf de onnozelaar uit te hangen op de muziek, waardoor Roan spontaan begint mee te doen hé. Als hij muziek hoort, begint ons Roanneke al snel mee te bewegen. En dat is het zien waard hé. Haha Maar naast dat lief karaktertje zit er ook een duiveltje in Roanneke hoor. Hij kan soms serieus op de zenuwen werken. Hij kan je testen hoor! Ja ja! Maar da's niet anders dan bij andere peuters zeker hé. 24 december zijn we naar de receptie gegaan van het kerstfeest bij de familie langs papa's kant, in Mere. Het was in een restaurant en na de aperitief zouden we naar huis gaan, met onze 2 prutsen. Een restaurant is nu niet eenmaal een plaats om met kinderen naartoe te gaan en dat heeft Roanneke toen maar eens bewezen. Van hier naar ginder liep hij! Hij ging overal waar hij niet mocht zijn. Hij wilde alles pakken wat hij niet mocht pakken. En als we hem iets verboden, dan kwam er luidkeels protest van onze kleine man. En hij hield zich niet in om daar de nodige fysieke tegenstand bij te vertonen. Daar stond papa dan met een krijsende, bengelende peuter aan zijn armen. Je kunt je voorstellen dat we de aandacht hadden van iedereen die aanwezig was in dat restaurant. Zo ergerlijk is hij wel nog nooit geweest hoor. En natuurlijk wil dat nu juist lukken hé, juist bij de familie. Ze zullen nogal gedacht hebben. Amai, dat zal een hevig ventje worden, een stout manneke. Iedereen begint dan vanalles te denken hé, terwijl hij zoiets nog nooit heeft gedaan. Toch niet op een andere locatie, thuis kan hij wel regelmatig eens protesteren hoor. Dat hoort bij het opgroeien zeker hé! Maar goed, dit was nog eens serieuze update. Jammer genoeg heeft mamaatje zoveel tijd niet meer hé om regelmatig eens wat te schrijven. Maar gelukkig kan ik dit al bij al nog goed onderhouden. Het zal leuk zijn om dit later op mijn oude dagen, als jullie groot zijn, te herlezen. Ik weet nu al dat er dan traantjes zullen vloeien ... Luv you boys! XXX
Jensen is nu 26 weken, dus sedert een week speelt hij de eerste worteltjes en bloemkooltjes naar binnen. En het moet gezegd worden, dat verloopt supergoed! Echt waar! De eerste dag trok hij vieze gezichten bij iedere hap en de tweede dag geen enkel. Hij speelde alles naar binnen alsof hij nooit anders gegeten had. Hij eet vlotjes. Echt gemakkelijk! Tof hé! Hij heeft een week worteltjes gegeten en vandaag de tweede keer bloemkool. Ik dacht dat hij bij de eerste bloemkoolhap ook vieze gezichten zou trekken, maar toch niet. Vlees komt er nog niet aan te pas. Eerst nog zijn maagje laten wennen aan de groentjes, want naast de groentepap is Jensen sinds dag 1 ook met nutrilon gestart. Dus momenteel ziet zijn schema er als volgt uit: rond 6u30 borstvoeding, rond 11u15 groentepap, rond 15u15 fles nutrilon, rond 19u borstvoeding. En dat loopt als een trein, al zeg ik het zelf. Dus ook de borstvoeding en de fles nutrilon. Die nutrilon smaakt hem erg. Daar zie je hem zo van genieten, terwijl hij van de fles drinkt. Niet te vergeten dat hij met zowel groentjes als met nutrilon op dezelfde dag gestart is hé. Vroeger bij Roan zou ik daar meer mijn tijd voor genomen hebben en alles meer gespreid hebben, maar nu is het korte metten mee maken. Misschien wel bruusk zou je denken, maar Jensen ondervind er (gelukkig) geen last van, t.t.z. aan zijn maagje. Hij speelt het goed en wel naar binnen en zijn maag doet goed zijn werk. Ik ben dan ook meteen kunnen overschakelen van 4 à 5 borstvoedingen per dag naar 2 voedingen, zonder daar last van ondervonden te hebben. Geen spanning in de borsten, geen verminderde productie, niks. Dat loopt zoals het moet en nu nog steeds. Perfect hé! Jippie! Ik ben zo blij, want ik mag niet vergeten dat ik wel heel veel chance heb hé. Bij anderen zou het zo soepel niet verlopen misschien. Jensen eet flink en verdraagt alles goed, de borstvoeding verloopt zonder slag of stoot. Ik kan het aan en zie het (nog) zitten. Ik kan me niks beters wensen hé! Hoe lang ik het zal volhouden of willen blijven doen, weet ik echt niet. Echt niet! Ik sprak over ietsje meer vrijheid de vorige keer, en dat is ook wel een beetje zo, maar toch 'hang ik nog altijd een beetje vast' hé. Vooral 's avonds dan hé, maar ja, waar zou ik 's avonds naar toe vliegen. Ik ben ook zo'n echte huismus hé. Maar in je hoofd speelt wel altijd zo van: ik moet zorgen dat ik redelijk op tijd bij Jensen ben of ergens kan zijn om hem te borstvoeden. Dus ik heb nog altijd mijn klok die ik in de gaten moet houden. Maar we zien wel. Voorlopig geen geklaag daarover, alleen maar genieten. We doen verder! Nu zaterdag is het in elk geval ME-time samen met mijn zus!!! Relaxen gaan we doen. Yes we are! Hahaaaaa Ons eens goed laten verwennen in een relaxcenter in Aalst. Dit is een cadeautje van Roan aan zijn meter voor Nieuwjaar. En dat mag ze dan eens lekker met haar zus gaan doen. Tof hé! En mamaatje zou eens dringend meer onder handen mogen nemen dan zo'n verwennerijtje. Ik zou eens iets dringend aan die lijn moeten doen. Vermageren moet ik doen! Pfff! En toch wel zo'n 10 kilo. Minstens! Geen idee hoeveel ik zou wegen, want het is al eventjes geleden dat ik op de weegschaal gestaan heb. Ik zie zo ook wel dat er hier en daar te veel gewicht aan hangt Vooral als ik mezelf op foto's zie, lijk ik enorm. Amai, zo'n dik wijf dat ik geworden ben. Maar ja, ik moet eerlijk zeggen dat het karakter, de moed, de kracht en de energie me totaal ontbreekt. Die is nergens te bespeuren! Pffff! Echt waar! Als ik er nog maar aan denk, zakt de moed me al in de schoenen! Ik steek al zoveel energie in mijn zoonekes, dat ik het niet kan opbrengen om ook daar nog eens mee bezig te zijn! Mijn god! Maar ja, het moet er wel eens van komen hé. Ik weet niet wanneer, maar ik weet wel dat de spirit er bijlange nog niet is ... En nu nog wat over onze Jensen. Wat kan ik nog vertellen over hem? Hij groeit en bloeit zoals iedere andere baby. Zijn gewicht en lengte zijn normaal. Enfin, net zoals bij Roan, het gewicht net onder de curve en de lengte net boven de curve. Lange smalle ventjes dus! Hij brabbelt veel. Zitten gaat ook al goed met ondersteuning van de handjes van mamaatje. Rollen heb ik hem nog niet zien doen. Papaatje zei wel dat hij een week of twee geleden dat wel in ene keer deed toen hij hem op ons bed legde om hem te verversen. Ik moet zeggen dat Jensen zich op het vlak van beweeglijkheid nog niet veel kunnen oefenen heeft, want hij slaapt zo veel. Echt da's niet normaal, maar wel gemakkelijk. Haha! Vandaag bijvoorbeeld, en da's ook zo op vele andere dagen, is hij om 6u45 wakkker geworden om te eten. Normaal leg ik hem er direct daarna terug in (als we nergens naar toe moeten tenminste) dan slaapt hij gewoon verder tot 10 à 11u, maar nu moest ik hem er uit halen om te aërosollen. Tegen bijna 8u lag hij er terug in, want naast Jensen heb ik ook Roan ververst en aangekleed. Rond 10u30 werd hij wakker. Om 11u15 gegeten en daarna aërosol. Om 12 terug in bed en nu slaapt hij nog steeds en het is nu 14u18. Om 15u15 zal ik hem vermoedelijk uit zijn bedje moeten halen om zijn papje te geven en daarna terug in bed nog wat doorslapen. Tussen 16u en 17u zal hij wel wakker worden om dan niet veel later, rond 18u terug te gaan slapen. Om 19u haal ik hem er terug uit om hem te borstvoeden en leg ik hem terug in bedje, waarna hij terug doorslaapt tot de volgende morgen ongeveer 6u30. Dus reken en tel: Jensen is overdag ongeveer een tweetal uurtjes wakker! 't Zal een slapertje zijn zeker??? Jensen heeft sinds kort een nieuw vriendje: Fluppo! Da's zijn nieuwe knuffel. Ik weet niet of ik het al vernoemd had, maar papaatje en vooral mamaatje waren niet tevreden met de eerste keus. Hij was niet mooi genoeg en ook niet praktisch genoeg. De nieuwe wel. Veeeel beter! Dus da's goed! We hebben ook een tweede babyfoon aangeschaft, tweedehands van op het net. Maar de oude en de nieuwe werken niet zo goed samen. Vreselijk gewoon! Er zit constant storing op. Ik moet nog wat dingen uittesten, misschien dat het dan wel lukt. We hopen het in elk geval, want 't is toch veel gemakkelijker met twee babyfoons. Ik ben constant mijn oren aan spitsen om te horen of ons Roanneke niet aan het roepen is! Et voila, dat was weer een update ten huize De Groot - Van Audenhove. Op naar het volgende ...
Ons Roanneke heeft de laatste dagen nogal grote ogen getrokken hoor. Het was Sint hier en Piet daar, Sint overal en Piet ginder ... Roanneke moest de Sint nog leren kennen hé uiteraard, dus heeft mamaatje hem er goed warm voor gemaakt door tekeningen te kleuren en een beetje te knutselen, door liedjes te zingen en te dansen. Ik had een boek met CD gekocht en die hebben we 'samen uitgezongen' en gedanst. Zaterdag 3 december kwam de Sint en Piet uit Spanje aan met hun boot in de jachthaven van Merelbeke. De nichtjes Phebe en Ibe waren er ook bij. Roan was totaal niet bang. Integendeel, hij was erg nieuwsgierig en bestudeerde de Pieten heel erg goed. Toen ze dichterbij kwamen, deinsde hij ook niet terug, maar hij grabbelde snel in hun zakken die vol met koekjes zaten. Uiteindelijk is de Sint ook nog tot bij ons gekomen om goeiedag te zeggen tegen Roan, Phebe en Ibe. Je moest Roan zijn gezichtje gezien hebben. Zo van: 'huh, die bestaat echt!'. Echt ongelooflijk! En mamaatje was natuurlijk weer overgelukkig hé, zeker na het zien van zo'n gelukkig kindergezichtje en dan nog het gezichtje van mijn zoon! Daarna zijn we terug huiswaarst gekeerd want thuis stond nog een verassing te wachten. Benieuwd of de Sint en Piet daar langsgeweest waren? Maar natuurlijk, aan de stoof stonden er cadeautjes en heel veel lekkers voor Roan en zijn nichtjes. De cadeautjes werden vliegensvlug open gemaakt, maar de snoepjes en zo nòg vlugger De kindjes waren blij, zodus, wij ook! Daarna hebben ze nog flink gespeeld en gedaan. Het was in orde, maar ook zeer vermoeiend. Tegen de avond waren zowel papaatje als ik kapot. In de dagen die daarop volgden, is Roanneke bij Oma, peet en meter Bibi geweest om zijn schoentje te zetten. Bij peet wilde hij jammer genoeg zijn schoen niet laten staan. Nee, hij moest terug mee naar huis. Waarschijnlijk omdat Roan het niet betrouwde of zo, want hij is daar nog niet zo veel geweest hé, bij Oma en meter Bibi daarentegen ... Bon, alles stond klaar en de dagen daarna mocht hij opnieuw gaan kijken wat de Sint had gebracht. De cadeautjes werden allemaal goedgekeurd door Roanneke, alleen heeft mamaatje nog eentje vlug gaan moeten ruilen want meter Bibi had hetzelfde gekocht als wat mamaatje gekozen had voor de cadeau van peet. Zo zie je maar dat de twee zussen dezelfde smaak hebben hé. Haha Het was leuk voor Roanneke en nog meer voor mamaatje waarschijnlijk Ja, ik beleef daar evenveel of zelfs meer plezier aan dan ons Roanneke. Da's zo gezellig en spannend allemaal hé, dat Sinterklaasgedoe!!! En na de Sint is het de beurt aaaaaan ..... de KERSTMAN!!! Jiha, weer zo'n gezellige feestelijke tijd van het jaar. Zondag of misschien vanavond nog als ik tijd heb, haal ik de kerstversiering uit en wordt het een ganse dag versieren. Leuk leuk leuk! Roanneke zal weer grote ogen trekken. Haha, weeral! Plezant! Tussen dat gedoe allemaal door, is ons Roanneke wel geen engeltje geweest de laatste 2 weken. Amaaaaaaaaaaaaaaaai seg!!!!!!! Ja ja, een irritant boos kereltje is hij al geweest. Tjah, weer zo'n fase zeker?? Niks, maar dan ook niks is goed hé. En op alles zegt hij 'NEE!'. Man man ... Bij elk woord, elke handeling die we doen naar hem toe, draait verkeerd uit. Hij wil een boterham, nee, toch niet, jawel toch wel, nee toch maar weer niet enz. Hij wil zijn jas niet aandoen, hij wil zich niet laten verversen, hij wil zijn tanden niet poetsen, hij wil dit niet, hij wil dat niet ... en ga zo maar door! Van zodra hij wakker is, komt er protest. 's Morgens begint hij de dag gedwee met een huil- en krijsconcert. Leuk hoor om zo wakker te worden. Amai mijn oren en humeur!!!! V_R_E_S_E_L_I_J_K!!! En probeer dan maar eens op tijd op je werk te geraken! Pff! MAAR, deze morgen was anders. Deze keer was het rustig. Woehoe! Heeeeeeeeeeeeeeeeerlijk! Hij maakte zachte 'heh, heh, heh-geluidjes'. Constant na mekaar, maar zacht, heel zacht. Dus ik ben zo snel als ik kon maar uit mijn bed gespurt om hem er uit te halen, want hij was tevreden en dat wou ik zo houden. Dan weet hij ook, als ik rustig ben, dan komt mijn mamaatje meteen! Houden zo kerel! Héhé! Maar mamaatje weet wel beter, er komen nog zo van die dagen, woho, zo van die dagen ... Nog een leuk weetje dat ik zeker moet meedelen, is dat Roanneke een ticske heeft tegenwoordig. Ik weet niet of het eigen is aan de leeftijd of dat alleen Roan dat heeft, maar hij wil tegenwoordig alles sorteren. Soort bij soort, kleur bij kleur. Dat doet hij met de blokjes, met de stiftjes, zelfs de snoepjes van de Sint legde hij kleur per kleur Grappig maar ook heel neurotisch. Haha! Een ander leuk weetje is dat Roan de baas is van de glijbaan bij tante Pug. Hij zit daar constant op. Het eerste wat hij doet als hij toekomt, is naar die glijbaan vliegen. En hij glijdt er ook altijd op zijn buik af. Hoe heeft hij dat ontdekt hé? De kleine kwibus! Toen ik hem onlangs ging afhalen en ik Jensen klaarmaakte, zat Roan boven op de glijbaan te wachten. En hij lag dan nog dwars met zijn benen over de glijbaan te bengelen. Hij lag daar als een Koning te Rijk. Dat moest je gezien hebben. Zo precies van: da's hier mijn en enkel en alleen mijn domein! Grappig! Tegenwoordig moet ik mijn zoonekes afzetten op een andere locatie, want Tante Pugs opvang is verhuisd. Het is 3 minuutjes omrijden dan vroeger, dus dat valt nog reuze mee. En het is daar HEEEEEEEEL VEEEEEEEL beter. Echt waar! Het is een boerderij die wat gemoderniseerd is. Niet supernieuw, maar zeker wel in orde. En vooral, er is daar veeeeeeeel meer ruimte. Heerlijk om te zien hoe die gastjes daar allemaal opleven. Echt waar! En om te parkeren kan het ook niet beter. Het is een vierkantshoeve met een binnenkoer. Heel praktisch! Maar volgend jaar rond mei verhuist ze opnieuw. Tante Pug huurt die boerderij af en om één of andere reden moet ze daar volgend jaar mei uit. Dan verhuist ze naar een villa, zei ze mij. Benieuwd wat dat dan gaat worden en hopelijk niet te ver!
Gelukkig ... gelukkig gaat alles weer goed. De rust is weergekeerd. Enfin, wat je al rust kunt noemen natuurlijk, maar nu is het 'normaal' zoals het bij een gezin van 4 zou zijn. Er is dus zeker nog leven in de brouwerij, maar onze Jensen is veel rustiger geworden. Toen ik een kleine maand geleden kwam verkondigen dat de rust in zicht was, is het van toen af aan ook zo gebleven. Het is en blijft druk, maar Jensen geeft al eens wat meer ademruimte. Ik kan al eens vlugger recupereren. Mamaatje mag al eens een keertje bekomen. De vervelende boertjes en protjes zijn voorbij. Het weergeven van melk is ook al fel verminderd. Hij slaapt gemakkelijker in, wordt sneller rustiger EN VOORAL, hij heeft een beetje een ritme gecreëerd. Dat brengt ook veel rust, geloof mij. Natuurlijk lag dat niet allemaal alleen aan Jensen, maar ook aan mamaatje. Wij moesten zien te ontfrutselen hoe hij in mekaar zat. Welke zijn handleiding was? En dat was zoeken, wikken en wegen ... In de voormiddag slaapt hij gemiddeld zo'n 3 à 4 uur na de voeding van ongeveer 7u 's morgens en in de namiddag slaapt hij opnieuw zo'n 3 à 4 uur. En tegen ongeveer 18u begint de nachtshift en slaapt hij door tot de volgende morgen 6u à 7u. Dus best wel veel slaapgedoe eigenlijk hé. Wij vinden dat hij nog heel veel slaapt, maar ons niet gelaten natuurlijk. 't Is dat hij het nodig heeft en wij gaan daar niet moeilijk over doen, haha 's Nachts wordt hij wel nog regelmatig eens wakker zo'n paar keer, maar dan stop ik snel zijn tutje in zijn mondje en slaapt hij vlug weer verder. Dat kan wel zo'n paar keer per nacht voorvallen, maar er komt weinig of geen gekrijs nog aan te pas en dat is al héél veel, vind ik. Mijn nachten worden dus wel nog onderbroken, maar het blijft wel rustig. Daarom ook slaapt Jensen nog steeds op onze kamer in zijn eigen bedje sinds een maand en een half of zo. Het bedje staat vlak naast ons bed aan mijn kant. Normaal ging mamaatje vanaf vorige week de borstvoeding afbouwen, maar net zoals grote broer gedaan heeft, heb ook jij, Jensen, daar een stokje voor gestoken. Net als jouw grote broer ben je ziek geworden: hoesten, snottebellen, beetje overgeven. Daarom was het niet het gepaste moment om met vaste voeding te beginnen en werd dit nog een weekje uitgesteld. Normaal zouden we nu donderdag de eerste worteltjes moeten eten, als je niet weer iets van plan bent tenminste En eindelijk, kan ik, mamaatje, dan ook terug een ietsie pietsie vrijheid verwerven. Ik ga wel proberen om de ochtend- en de avondvoeding nog een tijdje vol te houden, tot ik het beu ben, tot ik het niet meer zie zitten of er van geniet. Ik denk dat ik de leeftijd van 1 jaar wel het maximum vind. We zien wel, zeker niet langer, waarschijnlijk wel korter. Misschien tot een maand of 9. We zullen zien eh! Hangt er allemaal vanaf! Spannend wel, die eerste groentjes, hihi ... Over jouw lach die mij telkens doet smelten, kan ik maar niet zwijgen. Het is echt ongelooflijk hoezeer jij lachen kan. Jij zou constant lachen. Mamaatje en papaatje dachten dat Roan veel lachte, maar eigenlijk is dat niet zo, zeker niet als we zien hoeveel Jensen nu lacht. Da's er echt over, hahaha. En vooral nog steeds heel veel naar papaatje. Ongelooflijk gewoon! Als ik dat zie, dan kan ik soms mijn tranen van geluk niet bedwingen. Die interactie tussen jullie beiden maakt mij zo melig. Fantastisch om te zien! Zo lief en superschattig, Jensen en papaatje ... Je glimlacht niet alleen, maar je schakelt ook snel over naar schaterlachen. We kunnen jou gemakkelijk aan het lachen brengen. Zo'n plezier dat jij toch kunt hebben. We denken dat Jensen een heel open sociaal ventje zal zijn. Iemand die heel joviaal is en gemakkelijk contact zal zoeken met iemand. Zo'n beetje een 'el sympathico'. Roan daarentegen zal iets meer terughoudend zijn, wel vriendelijk, lief en goedlachs, denken we, maar hij zal zich minder snel open stellen dan Jensen. Jensen zal behoefte hebben aan sociaal contact en mensen rondom zich heen. Roan minder. Dat is ons gevoel zo'n beetje. Daarom dat Roan van karakter meer op mamaatje zal trekken en Jensen op papaatje. Bon, ik ga er dan eens mee stoppen, want het is al 22u. Straks slaapie doen, zoals we tegen ons ventjes zeggen als het bedtijd is, maar eerst nog een wasje en een plasje doen en vragen aan de kaboutertjes om mijn huisje op te ruimen (kaboutertjes = mamaatje dus ). Morgen een half dagje werken en woensdag de laatste. Soms ga ik wel liever gaan werken dan thuis te zijn met mijn 2 bengels. Sorry kerels, maar soms komen jullie (toch wel schattige) kinderstemmetjes mij de oren uit. Dan wil ik ook wel eens onder de volwassenen komen en eens iets anders doen dan alleen maar een pamper verversen, snottebellen afkuisen, opruimen, wassen en plassen ... Halftijds werken kan plezant zijn, maar het heeft ook zijn nadelen hoor. Belieeeeeeeeeeeeeeve me!!!
Ja ja, we zijn vandaag 3 november, d.w.z. dat het een paar dagen geleden 28 oktober was en DUS de verjaardag van MIJN SNOTTEPROTTEKEEEEEEEEEEEEEEEEE!!! Het was tip top in orde! Geweldig geslaagd. Ons Roanneke heeft zich S U P E R geamuseerd en dat telt. Mijn lieve schat gelukkig zien doet mijn moederhart een vreugdesprongetje maken. Echt waar! Ik was zo blij na afloop van het feestje. Mamaatje had de avond voordien de living versierd. De volgende dag, toen ik Roanneke uit bed haalde, maakte ik hem al warm voor zijn verrassing. Ik vertelde hem dat er beneden een verrassing was in de living voor zijn tweede verjaardag, want hoeveel jaar ben jij geworden Roan? 'Teeeeeeeeeeeee', zegt hij dan zo schattig! En hij begreep duidelijk dat er hem beneden iets te wachten stond hoor, want hij kon niet wachten om naar beneden te gaan. Papaatje hield de camera in de hand om dat gezichtje en de reacties van ons Roanneke te vereeuwigen. Beneden aangekomen in de living kon Roan zijn enthousiasme niet bedwingen. Oooooooooh, moooooi, haha, ... en zoveel meer. Hij was duidelijk in de wolken. 'Balommen, buba, ploplop' kwam er allemaal uit zijn mondje. Hij vond het echt leuk. Alleen de versiering al was voor hem ZO leuk! Daarna heb ik nog een kroon gemaakt voor hem, maar die heeft hij op het feestje zelf, niet op zijn hoofd willen zetten, de kleine duivel. En tegen het afgesproken uur kwamen Oma, memé Houtem en peet toe. En Roanneke mocht de cadeautjes in ontvangst nemen, zonder tegenzin natuurlijk. Plezant dat dat was! Een motoracebaan van Peet, kleurboekjes van Oma en centjes van Oma en memé Houtem voor op de spaarboek. Memé Denderhoutem had ook een centje opgestuurd met de post, alsook memé en pepé Spanje. Ietsje later kwamen ook meter Bibi, nonkel Angelo en Ennio toe. Nòg een cadeautje! Een schooltasje voor volgend jaar als hij in mei naar school zal gaan. En dan nog wel gepersonaliseerd. Ik denk niet dat er twee kindjes zullen zijn met nog zo'n schooltasje! Héhé! Eentje met een kabouter op en een 'beau paul' (= paddestoel). En er zaten nog kleurboeken in ook! Tof tof tof! Daarna hebben we taart gegeten, eentje van 'kokola' en er lag een chocoladen Bumba op. Ze was lekkerrrrrrrrrrrr! Daarna heeft ons Roanneke VEEEEEL gespeeld. En 's avonds terug aan tafel voor pistolets, sandwiches, hot dogs en nog ander lekkers. Het was een superdagje. Roanneke was tevreden. Dat zag je. Hij heeft zich enorm geamuseerd en dat maakt mij overgelukkig. Ik zie je graag mijn lieve knuffelbeer!!!!!!!!
Zou het voorbij zijn? Al een paar daagjes rust ... sssssst .... je moet er niet op roepen, de sprong zal wel voorbij zijn. Oef! Hopelijk! In elk geval, mamaatje heeft terug eventjes kunnen ademhalen, een beetje recupereren, want het was nodig. Mamaatje was al veranderd in een ... MONSTER! Een chagrijnige bitch!!! Ja hoor, de stoom kwam uit mijn oren, er groeiden haken op mijn rug, mijn ogen werden rood, en ik begon stilletjes aan te blaffen. Haha Erg hé, maar zo was het wel. Niet leuk! Voor niemand! Ik stond op ontploffen. Gelukkig was papaatje heel erg geduldig en heeft hij mij heel goed geholpen. Alleen jammer dat het eerst zover moet komen om dan uiteindelijk toch nog hulp te krijgen. Maar het is er toch gekomen en dat is ook al veel Oef, ik kan terug weer een beetje gaan genieten van mijn baby Jensen. Eindelijk!
4mnd een engeltje ... 4mnd een bengeltje?! (21 weken)
Je was zo lief, zo stil, zo rustig ... waar is onze lieve zachte Jensen gebleven?????????? We hebben de eerste maanden ons zelf moeten knijpen om te beseffen dat je geboren was, dat je er ook nog was, gewoon omdat je zo rustig was, maar nu zouden we jou al eens een kneep kunnen geven ipv onszelf, omdat je zo opvallend aanwezig bent nu?! En je hebt er ook al een paar effectief gekregen, echt waar, want we, en dan vooral mamaatje zeg maar, is ten einde raad!!!!!!!!!! DOODOP, kapot, vermoeid, uitgeput, uitgeteld, gestressed tot en met ... noem maar op ... Ja ja, Jensen, mamaatje is het niet gewoon hé. Ik zal teveel verwend geweest zijn zeker de eerste maanden en met ons Roanneke in den tijd? Ik krijg het nu dubbel en dik te verduren. Waarschijnlijk zal het 'een periode' zijn hoor, een groeispurt, maar hoe je het ook noemen wilt, het is hatelijk. Pff! Vreselijk! Je bent onuitstaanbaar! Eerlijk is eerlijk. Het is zo, het is de waarheid. Zo was het nu en zo zal ik het mij later ook herinnneren en vooral als ik dit dan lees. Hopelijk is het maar van korte duur natuurlijk, maar het is ook een fase in je leven, ons leven. Je bent op een leeftijd gekomen waarop je veel aandacht vraagt en het jammere is natuurlijk dat ik zoveel tijd niet heb, zoals dat bij Roan wel was, om jou die aandacht te geven. Da's natuurlijk wel héél spijtig, want het is een beetje niet eerlijk, maar ja, ik kan er niet veel aan veranderen. Jullie zijn met twee hé nu. 's Nachts ben je zeker ook geen engeltje hoor. Amai, mamaatje ziet tegenwoordig elk uur van de nacht voorbij passeren op de klok. Echt waar! Ik zit er door, enfin, op dit moment begint het wel een beetje beter te gaan, maar ik heb diep gezeten hoor. En misschien zelfs geraak ik nog dieper, maar ik zal ook weer naar boven komen. Dat is zo hé met een baby, met kindjes. Geen kinderen zonder vermoeidheid, zonder stress ... Tegenwoordig zit ik rond 20u30 in mijn bed! Zot hé! En ik die vroeger tot middernacht opbleef, dus VOOR de kindjes er waren. Haha... Wat niet onbelangrijk is, is dat de nachten ook alleen door mamaatje worden opgevangen hé. Papa kan dat niet. Zoals ik al eens zei, hij hoort het gehuil niet, hij geraakt zeer moeilijk wakker, EN hij kan het babygehuil niet verdragen, hij wordt daar zot van, maar ik ook natuurlijk op de duur en zeker na al enigste vreselijke nachten ... pff ... de hel gewoon ... dan heb ik ook momenten hoor dat ik Jensen iets zou kunnen aan doen. Gelukkig zal ik die grens niet overschrijden, maar ik kan nu wel goed begrijpen dat een harde klap soms dichterbij is dan je zou denken. Mamaatje heeft zelfs bijna overwogen om de borstvoeding af te bouwen, omdat ik gewoon op was. Gelukkig heeft papa gezegd dat ik nog eventjes moest wachten tot ik me wat beter voelde en dan pas zou beslissen opdat ik geen beslissing zou nemen waarvan ik nog spijt zou krijgen. En ik denk dat hij gelijk heeft, want ik denk dat ik toch nog zal volhouden tot jouw 6,5mnd. Dat is nog een dikke maand doorbijten. En het zal wel bijten zijn, zeker en vast, want het is hard, vreselijk hard! Het hangt er natuurlijk van af hoeveel pijnlijke nachten je mij nog zult bezorgen hé Jensentje, hoeveel ik nog verdragen kan ... En nu de goeie dingen, want natuurlijk, je bent en blijft mijn allerliefste zachte guitigste schattigste baby hé! Ik zie je doodgraag en ik geniet, desondanks de vermoeidheid, van mijn klein dolleke!!! Je bent een kwiek manneke. Een kleine zotteke en dan bedoel ik eigenlijk echt wel zot. Papaatje zegt het ook: met den dezen hebben we nog niet gedaan hoor! Zo'n straf manneke. Gisteren lag je op je rug op een paar kussens in de zetel. Ik keek eventjes niet naar jou, nog geen halve minuut lang en plots lag je op je buik op de rand van de zetel. Het had niet veel gescheeld of je lag eruit! Soms span je je buikspieren zodanig op dat je zo pardoes naar vooren zou vallen. Gevaarlijk! De voetjes en beentjes zijn tegewoordig favoriet speelgoed. Je stem kan je ook goed gebruiken, met alle decibels erbij tot vervelends toe ... Je duwt je poep stevig in de lucht vanuit ruglig. Alle voorwerpen die in jouw handjes passeren worden goed bestudeerd of naar de mond gebracht. Lachen doe je nog steeds zoals geen één! Altijd maar lachen. En je bent moeilijk te doorgronden. Je zit bijvoorbeeld te knotteren en ik probeer iets om jou te sussen, maar het helpt niet. Dan doe ik maar iets anders, maar dat helpt ook niet. Dan doe ik terug hetgeen ik eerstes gedaan heb en dan plots is het wel goed en ben je welgezind. Vreselijk irritant. Echt moeilijk hoor, jij! Je zal natuurlijk ook nog last hebben van die vervelende boertjes en protjes. Dat heb je al van in het begin. 't Is niet zo simpel in elk geval. Sinds een paar dagen bakeren we jou ook in voor het slapen gaan, want je kan zo onrustig doen terwijl je inslaapt: spartelen met de armen, tutje telkens weer onbewust uitdoen, knotteren enzovoort. Het helpt dat inbakeren. Enorm gewoon. We wikkelen jou in een doek, doen jou een mutsje op dat we tot over je ogen trekken, steken jouw tutje in jouw mond en leggen jouw knuffel veilig op je gezichtje en hop, je bent meteen vertrokken, je begint meteen te soezen. Zo frappant gewoon! Wat ook enorm opvalt, is dat je al van in het begin zodanig naar papaatje trekt. Je hebt hem altijd snel in het vizier, al van heel ver. En je lacht ook heel veel naar hem. En da's zo raar, ook omdat je al van in het begin zo neig kon glimlachen naar papaatje, terwijl ik diegene ben die jou 24u op 24u verzorgt en knuffelt. Papaatje is niet echt te vinden voor babies. Ja sorry, dat is gewoon zo. Babies trekken hem niet aan. Hij ervaart jou nog niet als een persoon. Roan dan weer wel bijvoorbeeld, omdat hij al ouder is. Hij is een persoontje, hij kent hem. En jij bent nog een baby, nog onbekend eigenlijk, je moet nog veel groeien, hij moet jou nog leren kennen. En bij babies draait het alleen maar om verzorgen en da's nu allesbehalve weggelegd voor papaatje. Raar dat zoiets al van bij de geboorte er kan in zitten eigenlijk, die aantrekkingskracht. We vinden het allebei opvallend dat je meer naar papaatje neigt te groeien, al van zo klein! En we denken dat het alleen maar zo zal evolueren. Een papa's kindje. Dat zou fijn zijn natuurlijk voor iedereen hé. Eentje voor mama en eentje voor papa en dat we allemaal goed met elkaar overeen komen. Liefde zal niemand tekort te komen want dat groeit en bloeit hier ten volle. Natuurlijk zal ik wel jaloers zijn wanneer Jensen zo'n echt papa's kindje zal worden zoals Roanneke een mama's kindje is. Vooral ook omdat ik 90% van het werk doe met onze twee filous. Nu zal ik ook misschien eens ervaren hoe het is om een beetje afgestoten te worden zoals Roanneke bij papaatje gedaan heeft toen hij nog kleiner was en het nog niet besefte. Nu is de band er ondertussen ook al hé tussen papaatje en Roanneke, maar vroeger niet, want Roan was en is nu eenmaal van mama! Bij ziekte, moeheid en nood aan knuffels, komt Roanneke altijd bij mamaatje gekropen. Mamaatje is zijn beste vriend. Zal papaatje zo'n beste vriend dan voor Jensen worden? Ik hoop het natuurlijk, maar ik zal o zo jaloers zijn. Boehoe, mijn moederhart ...
Eindelijk nog eens een update (23,5mnd en 18 weken)
Zoals je merkt aan de data, is het al efkes geleden dat ik hier nog eens iets kunnen schrijven heb, jammer genoeg. Maar ja, we zijn back @ work, dus d.w.z. druk, druk, druk, druk .... EN druk! Ook al werk ik halftijds momenteel, het is en blijft druk. Ook nu heb ik eigenlijk geen tijd, zeg maar, want er zijn nog duizend en één dingen te doen, maar feit is dat ik het toch wel gemakkelijker heb op bepaalde zaken dan voltijdse mama's. Maar zo heeft iedereen wel zijn puntjes waar het dan weer minder is. Zo moeten mamaatje en papaatje het voor het grotendeels alleen zien te redden hoor! Wij hebben geen grootouders voor de kindjes waar ze regelmatig op logé kunnen. Gelukkig hebben we wel een toffe meter/tante waar we veel op kunnen rekenen. Gelukkig zeg maar!!! Echt!!! Door halftijds te werken, is er ook minder druk op de ketel. Maar ja, 't is ook te zien hoe je het bekijkt. Als ik thuis ben, dan zijn mijn 2 prutsen er 9 op de 10 ook hoor! En op vrijdag zijn het er drie! Onze kleine Jensen is pas 4,5mnd, dus hij is nog baby en babietjes kunnen erg vermoeiend zijn. De afgelopen weken is het al iets minder gegaan met onze Jensen. Hij kreeg alsmaar meer last van de reflux tot we een week geleden een test hebben moeten laten doen in het ziekenhuis (een dag en een nachtje). De test was negatief. Jensen heeft wel reflux, maar niet in die mate dat er medicatie nodig is. Gaviscon mag hij blijven gebruiken, want dat is geen geneesmiddel, maar een hulpmiddel. Het helpt de voeding in de maag te houden, waardoor hij dus minder overgeeft. Dat heb ik dus ook gemerkt, toen ik ermee moest stoppen voor de test in het zkh. Hij begon duidelijk meer over te geven. Ik had wel al gedacht hoor dat Jensen geen erge reflux heeft. 't Is wel erger dan bij Roan, maar ik wist ook wel al dat er babies zijn die er enorm in afzien. Dat had ik tegen de Dr ook gezegd, want Jensen geraakte met moeite aan 20min gehuil van de pijn, zelfs niet iedere dag. Des te beter hé! En nu hoeven we ook niet meer te twijfelen of zorgen te maken, want bij het neefje Ennio bleek na 8mnd dat zijn longen waren aangetast. Dus na 8 maanden overgeven, zonder gehuil of pijn eigenlijk, bleek toch dat er meer aan de hand was in Ennio's lijfje. Hij moet zelfs medicatie nemen tot zijn 1,5j. Dus da's al uitgesloten voor Jensen! Sinds een tweetal weken heeft Jensen ook een huiluurtje. Grrrr Mjah, en dan helpt niks hé: niet pakken of knuffelen, troosten, tutje, bedje ... Niks! De enige geruststelling is, dat het iets van voorbijgaande aard is Héhé ... Zijn 1001 lachjes maken veel goed, want doet hij wel héél véél. Van zodra je hem aankijkt, verschijnt er een smile tot achter zijn (grote ) oren. Echt, hij zou naar alles en iedereen lachen. Zelfs naar de muur, haha Hij is er tegenwoordig ook graag bij hoor. Hij ligt minder graag in zijn park, maar wil bij het gezin in de zetel zitten. Dan kan hij zijn grote broer gadeslaan. Zo grappig om zien hoe hij hem in het vizier heeft. En grote broer is superlief voor hem. Echt waar! Hij overstelpt hem met zoentjes en aaikes. Wat een lieve schatjes allebei! Mamaatje en kleine broer slapen ook nog steeds tesamen in bed. Ik denk dat we binnenkort hier eens een einde aan zullen moeten maken, vrees ik. 't Is met een dubbel gevoel. Leuk, want dan kan ik ook eens eindelijk comfortabel languit neerliggen zonder in mijn onderbewustzijn te moeten opletten voor mijn baby. Niet leuk, omdat ik dan afscheid moet nemen van hem en omdat ik nog steeds borstvoeding geef en het toch wel gemakkelijk is om hem te voeden, terwijl hij naast mij in bed ligt. Als Jensen in zijn bedje zal slapen, dan moet ik uit het bed om hem te halen, want ja, Jensen komt nog steeds 1x per nacht om voeding vragen. Onlangs zelfs 2x per nacht gedurende een week Hij heeft jammer genoeg ook maar één weekje eens doorgeslapen. Dus ik moet zeggen, ik kijk momenteel wel erg uit naar het moment wanneer ik kan stoppen met borstvoeding en dat is wanneer Jensen 6,5mnd zal zijn, net zoals bij Roan. Het is nu erg vermoeiend hoor, borstvoeding geven. Amai! Ik kan het u verzekeren. Niet vergeten dat ik eerst 9mnd zwanger ben geweest en afgezien heb, slechte nachten en zoveel meer, dan bevallen, dan nog moeten recuperen, wat dus ook niet op 1 2 3 gaat! Nu onze baby Jensen verzorgen, borstvoeden, gebroken nachten EN onze peuter is er ook nog natuurlijk! En terug aan het werk. Dat allemaal maakt de borstvoeding zwaar. Bij een eerste gaat dat al ietsje beter, want je hebt maar 1 kind om voor te zorgen, maar nu, bij een tweede is het echt meer vermoeiend. Je mag niet vergeten dat ik al enkele maanden, al van in mijn zwangerschap, gebroken nachten heb hé. Al maanden aan één stuk, heb ik niet nog eens een nachtje kunnen doorslapen. En de papa kan er ook niks aan doen, want ten eerste: ik wil gewoon zelf Jensen voeden omwille van de productie van mijn melk, ten tweede: als ik aan de papa moet vragen om hem te voeden, dan ben ik allleen al een half uur bezig met de papa wakker te krijgen, terwijl ik al lang zelf klaar zou zijn. Dus ja ... als ik hem al zo moeilijk wakker krijg, hoe zou Jensen dan papa kunnen wakker maken door te vragen naar voeding?!?! Maar bon, eind november is het zover, dan is Jensen ongeveer 26 weken en is het overschakelen naar de groentepap en het borstvoeden afbouwen. Toen ik bij Roan gestopt was met borstvoeden, heb ik gezegd dat ik bij een tweede zo lang mogelijk zal borstvoeden, maar dat zal, zoals het er nu uitziet, niet lukken. Het is echt te zwaar aan het worden. Maar goed, ik heb mijn best gedaan en ik mag er zeker fier op zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik momenteel niet zoveel van Jensen geniet. Allé, minder dan toch, want hij heeft nu een lastige periode, zodat ik hem al soms eens denkbeeldig tegen de muur gooi Pff, een vermoeid mens kan niet zoveel meer verdragen hé. En onze peuter kan er soms ook eens een schepje bovenop doen door te zaaaaaagen .... grrrrr ....
Onze peuter begint langzaam maar zeker naar een kleuter uit te groeien. Pas op, 't is nog efkes hoor, maar binnen een 15-tal daagjes mag hij twee kaarsjes uitblazen. Jippie jei! Mamaatje is al volop bezig met de voorbereiding. Zo heerlijk! Mamaatje vind het leuk hoor om dat allemaal te regelen. Super gewoon! Zo'n verjaardag van mijn kleine prutsen is een groot en belangrijk feest, zodanig dat ik er nog meer plezier aan beleef dan mijn kids zelf eigenlijk, haha Roanneke heeft de uitnodigingen zelf mogen maken. Mamaatje had een kaartje gemaakt met vooraan het cijfer 2 op en Roan heeft het mogen 'inkleuren' à la style Roan! Hihi! En ik vertel hem er dan bij dat het voor zijn verjaardag is en ik leer hem het woordje twee, door te vragen: hoeveel jaar wordt jij? Teeeeee, zegt hij, terwijl hij zijn 2 vingertjes in de lucht steekt. Die uitnodigingen mag hij dan zelf aan de genodigden afgeven. En dat alleen al vind hij leuk hoor, want hij weet wel degelijk dat hij ze zelf gemaakt heeft! Het zal in orde zijn, zijn feestje. Mamaatje zorgt wel voor de leuke verrassingen, dat is zeker!! Mijn feestvarkentje moet stralen die dag. Het allerbelangrijkste is, dat hij een leuke dag heeft. Tegenwoordig gaat Roanneke ook al regelmatig op het potje zoals Basje. Basje is het kindje uit het boekje die ook op het potje gaat. Terwijl Roan op het potje zit, legt mamaatje hem uit a.d.h.v. het boekje hoe je op het potje moet gaan. En nu vraagt Roan zelfs zelf om op het potje te gaan. Hij doet wel alleen maar pipi. Kaka heeft hij nog niet gedaan. Bij K&G zeiden ze dat het voor een jongetje vroeg is om al zo flink op het potje te gaan. In elk geval, tegen dat hij naar school moet in mei 2012, zal hij al goed getraind zijn, normaal gezien. Papaatje heeft Roanneke iets heel liefs geleerd. Als papaatje een wandelingetje maakt met hem in onze hof of hier in de buurt, dan komt Roan altijd terug thuis met een bloemetje in zijn hand. En da's dan voor mama! Koddig hé! Wel lief hé van papaatje! Toen we onlangs met de auto ergens stilstonden aan verkeerslichten, zag Roan zonnebloemen langs de kant van de weg. Hij wees er naar en zei: mama! Haha Het lijkt ook wel alsof Roanneke iedere dag een nieuw woord leert. Ongelooflijk hoe zijn woordenschat uitbreidt. Echt waar! En tof hé. Stilaan gaan we meer met onze zoon kunnen communiceren op de normale manier, met woorden dus.
Het begint ook op te vallen dat Jensen een volledige 'replica' van papaatje zal worden. Dat zie ik momenteel toch in Jensen. Dat gezicht is treffend. En qua karakter zal hij ook heviger zijn, dus ook zoals de papa. Roanneke trekt qua uiterlijk zowel op papaatje en mamaatje en qua persoonlijkheid op mama. Roanneke heeft dus op uiterlijk vlak toch nog iets van mamaatje meegekregen, maar Jensen momenteel niks! Helaas! Tjah, het was leuker geweest, mocht Jensen toch ook een paar trekjes van mamaatje gehad hebben. Hij is trouwens ook mijn zoon hé! Misschien verandert er nog iets, wie weet, want het is nog vroeg hé om dat allemaal al zo te zeggen. We zullen zien! In elk geval, de liefde is en blijft even groot. I love my boys 4 EVER!!!
'k Ga nog eens cliché doen: de tijd vliegt! Erg hé, maar het is gewoon zo en er valt niks aan te doen, jammer genoeg. Jawel, eigenlijk wel, zoveel mogelijk genieten van mijn baby en dat doe ik. Ik zou Jensen kunnen doodknuffelen. Hij is zo schattig, om op te eten gewoon. Bleef hij maar een jaar zo petit. Hij past zo mooi in mijn armen. Hij is zo teder en schattig als ik hem optil. Dat hoofdje dat nog een beetje bengelt, dat slappe lijfje, die gebalde vuistjes en dat kleine rosse kopje ... M'n dolleke Ik zie hem toch zo graag! Ik zal het missen, dat babygedoe, HOOGSTwaarschijnlijk de allerlaatste keer. Boehoe ... Hij is al flink gegroeid en veranderd weer. Ik heb onlangs al de eerste kleertjes mogen wegdoen en de volgende maat uit de kasten gehaald. Wel leuk om al die kleertjes van Roanneke terug te zien. Zo tof! Nu mag ik mijn tweede popke kleden en doen. Hihi! Jensen is nog steeds - hoe kan het ook anders - een flinke manneke. Slapen en eten ... zoals gewoonlijk. Hij is wel al eens meer wakker natuurlijk en bestudeert alles al goed. Hij lacht en vertelt ook graag tegen ons. Zo cute hé! Niet te schatten! Hij kan ook al goed buiklig liggen met het hoofdje goed rechtop. Hij doet dat erg stevig. Ik denk ietsje straffer dan Roan. Mamaatje en papaatje vinden trouwens dat Jensen iets vlugger lijkt te zijn met alles, ofwel is dat gewoon omdat alles vlugger voorbij vliegt, dat we denken dat Jensen vlugger is. Want het gaat ook vlug hé. Al 3 maanden is hij bij ons. Niet normaal toch!!! We denken ook dat we later een klein ingreepje zullen moeten doen bij onze Jensen, allé moeten, dat niet, we willen dat doen. Jensen heeft flappies, mooi cadeautje van papa , en we hebben altijd gezegd, mocht blijken dat onze kindjes dit ook zouden hebben, dat we dat dan zouden laten corrigeren. Naar het schijnt zou het een kleine ingreep met weinig pijn zijn, hoe jonger, hoe beter. Ja, onze Jensen heeft grote oren voor zo'n klein manneke Ollie is de vriend van Jensen, die deze naam gekregen heeft van mamaatje. Da's de knuffel hé, waar Jensen mee slaapt. Die heeft mamaatje ook in veelvoud aangekocht: voor thuis, één in reserve, één bij Tante Pug en één bij oma. Reflux! Daar heeft Jensen nog veel last van. Eerst nog geen pijn leek het zo, maar de laatste dagen precies wel. De fles Gaviscon doet niet echt veel wonderen hoor! Mamaatje zal eens moeten informeren voor een eventuele volgende stap én hopelijk een oplossing! Slapen doen mamaatje en Jensen nog steeds tesamen. S U P E Rgezellig! We kijken steeds uit naar de nachten die trouwens ook al sinds een dikke week ononderbroken verlopen. Ja hoor, mamaatje mag al goed doorslapen van Jensen. Tussen 22u en 23u krijgt hij zijn laatste voeding en rond 7u de volgende dag is hij daar terug. Flink hé! Wat een droombaby is Jensen toch hé!
Grote broer is nog zo'n minimensje waarvan mamaatje ongelooflijk veel houdt. Roanneke is trouwens ook weer een paar stapjes vooruitgegaan. Hij kan weer al meer en zo. Het is weer een ander kind geworden. Hoe ouder hij wordt, hoe meer we Roan leren kennen Wat voor een persoon ons kind is, merk je pas bij het steeds ouder worden hé. De woordenschat breidt zich uit, alsook fysiek gezien, kan hij weer al het één en ander. Het wordt er ook weer eens gevaarlijker op, want Roanneke is zodanig nieuwsgierig en inventief geworden dat niks, maar dan ook niks meer veilig is voor hem. Nu kan hij een rits openmaken, zodat ik hem al eens in mijn tas betrapt heb en vervolgens met mijn portemonnee!!!! Dangereux! Hij kan alle kasten en schuiven openkrijgen, de kraan openzetten, op de leuning van de zetel kruipen, in de eetstoel die in de keuken staat kruipen via de stoel en de tafel, op de meeste onbereikbare plaatsen klimmen en klauteren (zo stond hij op de rand van zijn bedje met zijn handen steunend op een muurplankje, via het nachtkastje was hij daarop geklauterd, maar alsnog leek het mij onmogelijk EN supergevaarlijk hoe hij daar stond, zo'n kinderbedje heeft een hele hoge en dunne rand!!!), overal op springen en doen, hij zit geen 5sec meer stil (ook niet tijdens het eten aan tafel, grrr, om irritant van te worden soms), ... Hij eet ook trager en minder. Ik dacht en hoopte dat hij altijd een flinke eter zou blijven, maar sinds een paar weekjes lijkt dat toch te minderen. Hij heeft nog zijn dagen hoor, maar 't zal ook normaal zijn. De groeispurten zijn ook minder dus hij heeft minder energie nodig, alhoewel, hij kan niet stilzitten en is steeds in de weer, denk ik dan ... Zijn tandjes, hoe zit het daar mee! Goh! Ik denk dat ik toch eens naar het Guiness Book of records zal moeten bellen hoor, want dit is een primeur denk ik! Ongelooflijk! Momenteel komt zijn 6de en 7de tand piepen. Tot voor kort had hij er dus nog maar 5! Ja VIJF! Zot hé! Dat heb ik nu nog nooit eens gehoord en dat zal ik ook nooit vergeten denk ik. Ik sta al te popelen om het hem later eens onder zijn neus te wrijven, haha, da's toch te grappig gewoon. Hihi! Zijn 6de en 7de tand doen wel redelijk wat pijn, want hij is al een paar keer 's nachts wakker geworden al huilend. Tegen dat hij 2 jaar is, zal hij ze nog niet allemaal hebben, denk ik, ofwel gebeurt er een wonder, maar zoals zijn tanden nu al gegroeid hebben, zal het aan dat tempo niet lukken tegen 28 oktober Maar ja, dat moet natuurlijk ook niet hé, want niemand heeft daar last van, maar 't is toch eens de moeite om het te vertellen. Hij heeft het alleen soms wat moeilijker om bepaalde dingen te eten, zoals een appel. Sinds een week is Roan ook al wat gekalmeerd want we hebben een moeilijke periode achter de rug. Pfew! Amai, de peuter de sneuter seg! De hel gewoon! Goh! Hij heeft het ons moeilijk gemaakt. Peuterkuren en driftbuien ten top! Hij heeft al veel kennis gemaakt met 'den hoek' ook. Het valt dus op dat Roan veranderd is, want nu is hij al 7 dagen flink (ik tel ze op ). Hij zal een GROTE sprong, zeg maar, gemaakt hebben en nu is hij terug gekalmeerd. Hij is erover ... voorlopig ... nu is het wachten op de volgende sprong. Koppig en zo, zal hij wel blijven natuurlijk, maar hij maakt zo geen grote scènes meer met al dat gekrijs en gebleit. En we moeten ook nog veel zeggen van 'dat mag niet', 'neen, mag niet' ... maar da's eigen aan een peuter hé en dus normaal. Het vervelendste waren die scènes en die zijn voorbij en hopelijk komen ze niet terug Maar hij is ook een lieverd hoor. Echt waar! Mamaatje en Roan zijn nog steeds de beste vrienden en naar papaatje toe gedraagt hij zich tegenwoordig ook al veel liever. Hij knuffelt erg graag en rollebollen doet hij het liefst! Voor zijn kleine broer is hij ook superlief. Hij doet aaikes, stopt zijn tutje in zijn mondje, wil er gaan bijliggen en zo. Hij is erg lief. Hij heeft wel al één keer een mep gegeven op Jensen en dat was toen mamaatje Jensen ging voeden en Roan bij mamaatje wou zijn, maar Jensen zat dus in de weg, dus die moest het bekopen met een mep op zijn hoofdje. Gelukkig heeft Jensen er geen last van gehad, want hij huilde niet. Mamaatje is toen erg boos geworden. Jensen heeft ook al een tweede mep gekregen maar dat was per ongeluk door onze onhandige Roan. Toen heeft Jensen wel gehuild ... Met zo'n nieuwsgierige en energieke peuter kan dat soms nogal gevaarlijk zijn hé. Roan heeft onlangs nog een ampule fysiologisch water in Jensens mondje proberen leeg te duwen. Slechts enkele seconden keek mamaatje niet en hup, Roan was Jensen al aan het 'verdrinken'. We zouden ogen op ons gat moeten hebben! Het meest grappige wat Roan nu geleerd heeft, is dat hij 'allée papa' zegt en zijn hoofdje daarbij draait (zo van: maar papa toch, hoe ist mogelijk, dat doe je toch niet), wanneer papaatje zijn poepgaatje moet luchten (om het een 'beetje' schattig te zeggen). Dat heeft hij van mama geleerd.
Aan alle mooie liedjes komt een eind, zoals ook nu. Nog 12 daagjes thuis en dan begint de mallemolen terug! Pfffffff ........... Mamaatje heeft er geen zin in! Echt niet! Ik kijk enorm op tegen de drukte, want het zal dus drukker beginnen worden. Gelukkig starten we halftijds, daar ben ik superblij om, maar desalniettemin zal het drukker worden. Geen ontkomen aan! Niet alleen thuis zal het druk zijn, maar ook op het werk, want ik start in de drukste periode van het jaar. En daar heb ik nu eens echt geen zin in! Geen zin om ook mijn energie daarin te steken. Da's zo weggegooid vind ik. Ik kan al mijn energie gebruiken voor mijn kindjes en het huis. Maar ja, er moet ook geld binnenkomen hé. Dus we gaan ervoor! We moeten wel!!!
Alles is in orde! Jensen is zoals de gemiddelde baby: niet te groot, niet te klein, niet te dik en niet te dun. Pico bello dus! Hij is morgen weeral 9 weekjes oud en weegt momenteel 5kg660 en meet 60,5cm. Goed hé! De babyacné is gelukkig bijna helemaal verdwenen. Hij heeft enkel nog een beetje last van een droge huid. Hopelijk is het tegen vrijdag beter, want dan gaan mamaatje, meter Bibi, Roanneke en Jensen foto's laten maken bij protrait studios. En natuurlijk zal Enniotje er ook wel bij zijn! Vandaag heeft Jensen twee spuitjes gekregen en daar was hij niet erg blij mee. Ho ho! Nee hoor! Zo geweend! Volledig het tegenovergestelde van ons Roanneke. Roanneke heeft zo goed als niet geweend en Jensen daarentegen, ocheere mijn bolleke! Zo'n verdriet! Ik heb hem nogal moeten troosten hoor! De dokter merkte ook op dat het tongriempje nogal kort was. Dat is het stukje onder de tong. Als je je tong omhoog doet, dan zie je daar zo'n stukje vlees. Jah, kan het niet goed uitleggen, maar waarschijnlijk weet je wel wat ik bedoel. Het was me ook al opgevallen hoor dat het kort was, want ik had hiervan iets gezien op een film in het palfijnziekenhuis. Soms knippen ze dat door, mocht blijken dat de baby hiervan last heeft tijdens het drinken en dus zijn tong niet goed kan gebruiken, maar da's gelukkig niet het geval bij Jensen. De dokter zei ook dat indien hij er later toch last van blijkt te hebben, men nog zou kunnen kijken om het te laten doorknippen. Hopelijk moet het niet en indien toch, dan hopelijk zal hij er niet te veel last van hebben. Jensen begint nu ook zo veel te 'praten'. Plezant hoor! En mamaatje dan vertellen tegen hem! Hihi! En Jensen praat dan terug hé. Erg leuk! En lachen doet hij al heel veel. Ik vind dat Jensen wel uitbundiger is in het lachen en praten dan Roan. Roan deed dat iets minder, denk ik. Ook als Jensen iets niet goesteert, dan doet hij dat ook uitbundiger. Als hij mij roept, dan zorgt Jensen ervoor dat ik hem zeker hoor en zet hij door. Niet krijsen of zo, maar hij 'roept' wel luid genoeg. Roan legde er iets minder 'druk' op. Ik heb de indruk dat Jensen zich meer zal laten gelden dan Roan. Dat hij meer zal durven en naar voren treden. Maar het blijven allebei rustige kereltjes. Binnen 4 weekjes moeten we terug naar K&G. Opnieuw een spuitje. Ai ai ai ...
Ons Roanneke, aka grote broer, is goed bezig. Hij leert veel woordjes bij de laatste tijd en ik moet zeggen dat hij al redelijk veel kan. Da's mijn idee toch en dat van papa ook, maar misschien denkt iedere ouder dat wel van zijn kind hé Volgens het boekje 'Jonge ouders' moet een kind van 2jaar ongeveer 5 woordjes kennen. Roan is nog geen twee en hij kent er al een pakje meer, maar horen woorden die nog niet correct worden uitgesproken, daar ook bij? In elk geval weet ik van een ander kind, dat ouder is dan Roan, nog geen woord uitspreekt. Maar da's dan maar één vergelijkenis natuurlijk en waarschijnlijk is dat kind dan beter in iets anders dan Roan. Maar goed, toch vinden mamaatje en papaatje dat hij al veel woordjes kent, weliswaar nog niet correct uitgesproken en formuleert hij het soms iets anders, maar hij weet toch al veel! Hij zegt dlé dlé (= sleutel), petti (= spaghetti), pipi, kaka, mama, papa, bla (= gedaan), daaaaa (= daar), bobo (= dumbo), tutu (= tuutje), yoyo (= camion), trchatchor (= tractor, dat spreekt hij trouwens op een héél grappige manier uit, net één of andere hardrocker), bada (=bad of bed), dudu (= auto), brrr (= brommer), booo (= boom), paté en nog wel meerdere woordjes en natuurlijk ook ja en neen. En begrijpen doet hij meer dan dat hij woorden kan uitspreken. We kunnen hem al veel dingen vragen, uitleggen, laten uitvoeren. Hij begrijpt al goed wat we willen zeggen. Roan kan ondertussen ook al de blokjes in het juiste gaatje van de speeldoos steken. We hebben zo'n speeldoos met gaten in verschillende vormen en daar moeten dan de juist gevormde blokjes in. Dat kan hij nu prima. En hij kan ook al heel veel dingen aanduiden in een prentenboekje. De blokkentoren stapelt hij ook in de juiste volgorde, van groot naar klein. En het is een echte speelvogel. Roanneke en ik kunnen dikwijls nog al eens rollebollen in de zetel. Dan hebben we veel plezier hoor. En hij giert het uit van het lachen. Echt waar! Hij zou er haast de slappe lach van krijgen De trap op en af gaat ook al heel goed, maar soms te goed, want voor we het weten staat hij al boven. Maar da's dan onze schuld, want soms vergeten we (vooral papaatje) om de deur van de gang toe doen. Wat dan weer minder is, is zijn nieuw gedrag van de laatste tijd. Als hij boos wordt, dan kan hij soms zo beginnen huilen, maar dan zonder tranen en probeert hij zich te forceren in geluid, om het toch maar zo dramatisch mogelijk te maken. Alsof hij zichzelf opwarmt, aan het opwinden is. Het lijkt wel op een auto die je op gang probeert krijgen terwijl je de sleutel omdraait. Dat maakt ook zo'n herhaaldelijk geluid en dan plots 'brom brom brom brom brom ...' en hij zit in gang.Wel Roanneke doet dat ook, zo van: ah ah ah ah aaaaaaaaaaaah en hij is vertrokken!!!!! ENORM enerverend! Echt! Man toch, ZO irritant! Vreselijk gewoon! Als je dan eens moe loopt, dan zou je soms goesting hebben om hem met zijn hoofd tegen de muur te slaan om dat geluid af te zetten, zeg maar! Grrrr! Da's geen leuk nieuw kunstje zenne!!!! En soms zegt hij er eens tussendoor: alléeeeee. Ja, da's dus ook een nieuw woordje, haha. Sinds een paar dagen kan hij ook zelf zijn kleertjes uit doen en zijn kousen. Plots zat hij daar in zijn body en zonder kousen. En ik dacht nog: tiens, ik had je toch al kleren aangedaan, maar .. heb jij die zelf uitgedaan Roanneke?? En hij dan lachen, ja dus! Dus als test deed ik ze hem nog eens aan en vroeg hem om zijn kleertjes terug uit te doen en hopla hij was al bezig. 't Is ook te zien wat hij aan heeft hoor, want niet alle kledingstukken zullen zo vlot verlopen natuurlijk. En die sokken, jah, da's plezant hé nu om uit te doen. Dus nu loopt hij al eens snel rond zonder kousen aan de voetjes. Aangezien Roanneke nog maar steeds 5 tanden heeft, blijft het vervelend om hem alles al te laten eten, want ja, zonder bijna geen tanden, is het niet evident om alles te knabbelen hé Daardoor ook dat hij wat later is in het eten van stukken fruit, maar sinds een paar weekjes lukt dat nu toch al vlot. En 't smaakt hem hoor. Dan zitten mamaatje en Roanneke gezellig te eten aan tafel. Hij een stukje fruit en mamaatje hetzelfde, lekker gezellig! Hihi! Onlangs heeft Roanneke nog eens in zijn kabouterbadje van meter Bibi kunnen plonsen. Wel nog maar een keer of drie, aangezien het nog niet zo dikwijls mooi weer geweest is deze zomer. Maar die fun heeft hij toch ook wel al gehad. En hij heeft ook al in de fietskar gezeten, maar dat vond hij minder leuk na een tijdje en zat blijkbaar liever achterop de fiets op het stoeltje. Roanneke is nog steeds een flinke eter. Hij heeft natuurlijk ook zijn mindere dagen, maar over het algemeen eet hij goed en dus veel. 's Morgens drinkt hij gemiddeld 250ml en eet hij daarna een kommetje cornflakes, samen met mamaatje aan tafel. Wil mamaatje Roanneke ook stiekem verslaafd maken omdat zij dat ook is? 's Middags eet hij een FLINK bord patatjes. Tijdens het vieruurtje wordt er ook vlot naar binnen gespeeld. Soms zijn dat twee yoghurtjes en een koek of een groot stuk fruit en een koek, een yoghurt en een paar boterhammen, ... En 's avonds is dat terug een fles melk van gemiddeld 250ml met daarna een paar boterhammen. Niet slecht hé voor zo'n klein manneke. De wasmachine en de grasmachine zijn zijn vijanden. Daar is Roanneke enorm bang van. Laat hem niet alleen achter bij deze twee gevaarten of hij krijgt een heuse paniekaanval! De stofzuiger was sinds kort ook nog zijn vijand, maar daar heeft hij onlangs min of meer vrede mee gesloten toen mamaatje hem liet helpen met de zetel te stofzuigen. Plezant dat hij het opeens vond. Bij de was heeft hij ook al geholpen hoor door de sokken en zo er in te stoppen, maar eens die machine begint te bewegen en te spreken, vlucht hij Desondanks dat Roan over een miniversie van de grasmachine van papaatje beschikt, lijkt hij niet over zijn schrik heen te zijn. Echt niet! Dat zal nog even duren, vrees ik. Aan zee heeft hij een paar weken geleden ook heel veel lol gehad. Wat hij daar allemaal al niet gedaan heeft: op het springkasteel, op een go-cart (waar hij trouwens in slaap op gevallen is na een paar minuten, hij lag met zijn hoofdje op het stuur, haha), in zo'n duwwagentje van de go-carts, op een rubberbootje op zo'n attractie dat daar stond, in de zee een beetje geplonsd, met voetjes in het zand, een bal gevangen in het lunapark (allé, de papa dan ), veel gewandeld met de koets, vuurwerk gezien (waar hij doodsbang van was, hij neep me bijna dood) een avondmarktje gedaan, veel gespeeld aan het raam op het appartement, naar de trams gekeken vanuit het appartement die onder onze neus voorbij reden, ... Te veel om op te noemen, maar dat was ook niet allemaal altijd even leuk hoor, want zoveel bekijks maakte hem ook nogal nieuwsgierig, waardoor hij vechte tegen zijn slaap tijdens het wandelen met de koets en daardoor sliep hij dikwijls niet in de namiddag met als gevolg dat hij tegen 's avonds doodop was en dus ook erg lastig. Amai, hij heeft niet alleen veel plezier gehad, maar hij heeft daar ook veel gezaagd hoor. Pff! We zijn deze zomer twee keer naar de zee geweest kort na mekaar, met ongeveer een week tussen. En ik moet wel zeggen dat er tijdens het tweede verblijf al veel minder gezaag was. Waarschijnlijk omdat hij het nu al wat meer gewend was hé. Maar 't was plezant. Echt! Het heeft mij in elk geval ook deugd gedaan!
Hoe stelt de kleinste van de fam De Groot - Van Audenhove het?
Ja, ik weet het. Het is al een tijdje geleden dat mamaatje nog eens iets heeft neergeschreven, maar het ontbreekt me aan tijd. Ik ben nu wel 15 weken aan een stuk thuis en je zou denken: tijd met hopen, maar toch is het druk hoor. Als ik niet bezig ben met de kindjes, dan ben ik bezig met het huishouden en is het dat niet, dan is het wel iets anders: praktische dingen regelen, van hot naar ginder vliegen met de auto om zaken in orde te krijgen, dingen herorganiseren in huis, orde op zaken stellen met iets wat al lang blijven liggen is en zoveel meer ... Er is altijd wel iets te doen in een gezien van vier. Soms gaat er een dag voorbij en kan ik 's avonds niet eens zeggen wat ik nu uiteindelijk allemaal gedaan heb, terwijl ik geen 5 minuten op mijn kont heb gezeten! Tjah, zo gaat dat hé ... MAAR ik vind het superleuk hoor mama zijn!!! Maar bon, hoe gaat met mijn kleine lieve baby Jensen? Ah goed hé! Heeeeeeeeeeeeeeeeel erg goed zelfs! Hij is nog niks veranderd. Allé, op het vlak van rustig zijn dan toch hé. Hij is nog altijd een voorbeeldig flink lief en schattig ventje. Ja hoor! Zo is hij! Hij is nog steeds zo rustig als van toen hij 8 weken en 4 dagen geleden geboren werd. En amai, de tijd vliegt. Vééééééééééél te snel als je het mij vraagt en dat vind ik toch zo jammer. Potverdorie! Ze worden veel te rap groot hé. Ik geniet toch zo van mijn babietje en ik wou dat hij langer baby bleef zodat ik hem veel langer kon knuffelen en zo. Ik zou hem soms kunnen doodknuffelen, want het is toch zo'n schatje. Echt waar! Zo'n lief en flink kereltje. Hij weent amper. Ik zeg het, ik heb hem misschien nog maar een keer of twee erg horen krijsen en anders een paar kreuntjes hier en daar, het vernoemen niet waard, echt waar! Tof hé! Mamaatje en papaatje zijn daar héél blij om hoor Ondertussen hebben we al mogen genieten van zijn lachjes. Dat doet hij sinds een paar weken. Dan smelt ik gewoon weg hé. Echt megaschattig gewoon! Ik merk ook wel dat het nu erg snel gaat hoor. Bij Roan zat ik steeds te wachten op de volgende stap maar deze keer niet hoor. Voor ik het goed en wel besef dat hij iets nieuws kan, kondigt de volgende stap zich al aan. Eerst kon hij goed zien en ons volgen, nu lacht hij al veel, hij is ook al veel beweeglijker (spartelen met de beentjes en zwaaien met de armpjes of zeg maar stuiptrekkingen want daar lijkt het soms wel op) en binnenkort zal het grijpen zijn naar dingen. Het gaat supersnel!!!!! Onze schattige Jensen maakt veel kreungeluidjes tijdens het voeden. Da's zo supercute! Je ziet hem echt genieten terwijl hij eet. En soms, als hij lacht, maakt hij ook zo van die leuke kreetjes. Echt plezant. We slapen ook nog steeds samen in bed. Zaaaalig! Echt waar. En de borstvoeding loopt als een trein. En lopen doet het, die melk, amai, met hopen. Dankzij die borstschelpen kan ik zonder veel moeite melk verzamelen en invriezen. Terwijl Jensen aan de ene kant drinkt, vang de schelp de melk op aan de andere kant. En zo verzamel ik al die beetjes samen om dan in te vriezen. Goed hé van mamaatje. Helaas geeft Jensen nog veel melk terug. Ik moet hem nu Gaviscon geven om het te verhelpen. Het is al redelijk wat verbeterd toch, maar of het door die siroop komt, weet ik nog zo niet, want het is pas na een tijdje beginnen verbeteren. Misschien werkt Jensen zijn maagklep ondertussen wel beter en is het dus niet de siroop die het probleem heeft opgelost. Maar bon, we zullen na een tijdje wel eens afbouwen en zien hoe het verloopt. En hij is jammer genoeg ook geveld door babyacné. En het was erg, maar dat is gelukkig nu aan het verbeteren na bijna 2 weken. Echt geen mooi gezicht hoor en van een zachte babyhuid was er geen sprake meer. Roanneke had dat ook toen hij baby was, maar iets minder erg. Grote broer is ondertussen ook al gewoon aan de vierde persoon in huis, maar dat neemt niet weg dat hij af en toe nog eens jaloers is. Tjah, hij is een mama's kindje hé en nu moet hij mij delen dus dan gebeurt het wel eens dat Roanneke boos wordt en op allerlei manieren de aandacht probeert op te eisen. Toch is hij heel lief hoor voor kleine broer. Soms praat hij er eens tegen, aait zijn hoofdje, geeft zijn tutje, wil hem op zijn schootje en vind het leuk om tegen hem aan te liggen. Maar dan moeten we hem goed in de gaten houden natuurlijk want Roanneke zou Jensen nog wel eens ongewild kunnen vermorzelen of een stamp geven. Komende dinsdag moeten we naar K&G voor de eerste spuitjes van Jensen. Benieuwd hoe hij het zal 'incasseren'. Als het zoals zijn grote broer zal zijn, dan superflink. En naar het gewicht en de lengte ben ik ook enorm benieuwd, want bij de laatste weeg bleek dat Jensen enorm boven het gemiddelde zat. Ben echt curieus! Gisteren heb ik nogal mogen stoeven hoor met mijn jongste telg!!! We waren uitgenodigd op een verjaardagsfeest van buurvrouw Renée. Daar was nog een jong, heel jong trouwens, koppeltje met een babietje van 3 weken. Dat babietje had veel geweend die avond. De ouders zeiden dat ze tussen 18u en 22u altijd een huilmoment heeft. Vreselijk ... voor de ouders maar zeker voor dat babietje hé. Zo klein en dat heeft pijn, maar je kunt er weinig aan doen. Ocheere, zo zielig!!!!!!!!! En onze Jensen, die gaf geen kik. Hij is maar één keer wakker geworden om te eten en voor de rest heeft hij geslapen en veroerde zich geen vin. Héhé Mjah, Jensen heeft ook geluk hé dat hij geen pijntjes heeft, maar natuurlijk was mamaatje ZO fier als een gieter!!! Mijn lieve kleine schat van patat!!! Omdat Jensen zo'n gemakkelijk babietje is, hebben mamaatje en papaatje toch veel chance hé. Een babietje is altijd werk en soms lastig en vermoeiend, sowieso, maar wij hebben toch geluk hoor. Amai, ik kan er maar niet van over en zal het nog veel zeggen ook denk ik. Door gisterenavond besef ik dat nog maar weer eens. Pas op, ik wist dat al hé dat het zo was, maar 't was leuk om het nog eens onder mijn neus te krijgen gewreven. Leuk leuk leuk! Wat een luxe! Wat een twee brave flinke zoontjes hebben wij toch! Papaatje zei gisterenavond nog aan tafel: ma seg, gaat den tweeden ook al op u trekken?! En ik: wees content, 't is al dat gemakkelijk is! Da's waar, zei hij. Jah, het is zo hé, mamaatje is een gemakkelijk braaf mens en Roanneke is ook zo en zoals het er nu uitziet, onze Jensen ook en dus niet zo hevig en ingewikkeld moeilijk als onze papa! Ik zei nog: ze trekken al op u van uiterlijk, dan mag ik het innerlijke wel hé Ha ja, 't zijn ook mijn zonen hé Ondertussen zijn we ook al over de helft van mamaatjes zwangerschapsverlof. Nog een goeie maand en een half. Het moet niet echt langer zijn, maar zeker ook niet korter ... maar het mag wel langzaam voorbij gaan, haha Ja, ik heb het hier wel naar mijn zin hoor, maar ik zal ook blij zijn om terug in de 'bewoonde' wereld te komen, terug aan het werk en terug onder de mensen ... maar dan wel nog drukker en gehaast. Back to real life! Een nieuwe routine die we weer een beetje zullen moeten gewoon worden, maar daar maak ik mij geen zorgen over hoor, want na een paar dagen zijn we dat ook weeral gewend. Maar dat wil dan ook zeggen dat onze Jensen dan ook weer al 3,5mnd zal zijn! Pffffff! Amai amai amai ... boehoe ... En waar ik ook wel een beetje schrik voor heb, is om hem dan al bij Tante Pug achter te laten, zo klein. Ik weet dat ze naar de babietjes niet veel omkijkt dan enkel eten geven en verversen, maar pakken en zo, is er niet echt bij. Nu ja, Jensen zal het wel overleven hé, maar 't is toch zielig om te beseffen dat jouw hummeltje daar soms zal liggen wenen zonder getroost te worden. Ik begrijp dat het voor een onthaalmoeder niet altijd evident is, want er lopen daar nog andere kids rond die haar hulp en aandacht nodig hebben. De oudere kindjes gaan rapper voor. Dus ja, als ik dan moet kiezen, heb ik liever dat mijn kind als baby minder aandacht krijgt dan dat hij al wat ouder is, want als Jensen ouder is en er daar dan ook een babietje is, dan zal Jensen ook sneller aan de beurt komen hé dan dat babietje. Zo gaat dat nu eenmaal hé.
MAAR zover zijn we nog NIET !!! Nee nee!!! Genieten ga ik nog doen van mijn verlof! Zeg dat wel, zonder probleem. EN natuurlijk van mijn baby Jensen!!!
Jensen is een flinke baby, zowel letterlijk als figuurlijk
Het is weer een droomkereltje hé! Echt waar! Zo'n lief en braaf ventje! Ongelooflijk! We hebben het toch weer maar eens getroffen hé. Amai! Ik had niet gedacht dit te kunnen zeggen, maar toch: Jensen is NOG rustiger dan onze Roan! Raar maar waar! Ik wist niet dat dit kon. Het enige wat hij doet is slapen, eten, slapen, eten, slapen, ... en heel af en toe een keertje wenen vanwege de weinige krampjes waarvan hij last heeft. Tjah, daar moet je chance mee hebben hé. De ene baby heeft geluk en heeft weinig of geen krampjes en de andere heeft geen geluk en heeft dan wel veel last en weent dus veel. Maar wij ... wij hebben dus geluk! Joepie de poepie! Pas op, de regioverpleegkundige van K&G is hier daarnet geweest en ze zei dat het wel nog te vroeg is om te zeggen of Jensen zo rustig zal blijven. Hoe ouder ze worden, naar de 6 weken op dan, hoe meer de kans bestaat dat ze onrustiger worden. De meeste babietjes beleven rond 6 weken een piekmoment qua huilbuien en daarna worden ze weer wat rustiger of juist niet en dan zul je wel geweten hebben of je een rustig kindje hebt of niet. Dus het is nog een beetje afwachten, maar in elk geval genieten we natuurlijk nu al ten volle van ons rustig mannetje die daar weer ligt te soezen in zijn bedje Weet je dat hij 's nachts zelfs al lijkt door te hebben dat hij mamaatje niet te veel moet storen?! 's Nachts komt hij zelfs minder vragen om melk. Lucky me hé! De regioverpleegkundige zei nog of ik wel besef dat dit uitzonderlijk is: dat hij 's nachts al goed lijkt door te slapen, dat hij al zo goed in gewicht en zo snel is bijgekomen, dat hij zoooo rustig is ... Ze grapte nog: vernoem dat maar niet als je bij ons op de weeg komt, want dan zullen al die 'hopeloze' moeders jaloers worden! Héhé, ikke zo fier als een gieter. Ik weet wel dat ze zoiets snel zullen zeggen om je goed te doen voelen en zo, maar er zal natuurlijk wel waarheid in zitten hé, want anders gaan ze zoiets niet zomaar zeggen! De borstvoeding is ook meteen zonder slag of stoot van start gegaan en nog steeds. Jensen is een flinke eter, maar ook een ferme slaper, waardoor ik hem goed moet stimuleren om te drinken en hem proberen wakker te houden! Da's wel soms vervelend, zeker 's nachts. Hij neemt een paar slokken en hopla, hij zit al in dromeland. Ongelooflijk! En dan krijg ik hem soms met geen stokken wakker, waardoor hij niet genoeg gedronken heeft, met als gevolg dat hij daarna snel weer komt vragen om melk. En dan kan het wel eens gebeuren dat hij om het uur komt vragen. Daarom dat ik hem tijdens het voeden tussendoor zijn pampertje ververs om hem wakker te krijgen. Er zit zeker nog geen regelmaat in. 't Is echt zoals op vraag en aanbod. Gelukkig houdt hij zich 's nachts wel een beetje in Dan laat hij er wel een paar uur tussen hoor, zo'n 4 uur. Tussen 22u en 23u drinkt hij meestal een laatste keer en dan vraagt hij er nog eens naar midden in de nacht en is er terug rond 5 à 6 uur 's morgens. Daarom ook dat ik Jensen snel een tutje gegeven heb, om hem efkes te kunnen sussen. Roan heb ik pas na 3 maand ongeveer een tutje gegeven. Ook deze keer geeft mamaatje enkel en alleen de borst. Er komt geen papfles aan te pas. Alles is rechtstreeks van de borst, overal en altijd. Gelukkig is de stuwing nu al voorbij. Dus daar zijn we al vanaf, want dat is heel vervelend. Mamaatje heeft borstschelpen gekocht tegen het lekken, want da's ongelooflijk veel. Het is soms een echte knoeiboel! Ja, dat is zo hé in het begin. Mijn fabriekjes moeten zich nog een beetje 'afstellen' op hetgeen wat er besteld wordt door onze kleine Jensen hé De nachten zijn weer zo van die innige zoon-mama-momenten, want Jensen slaapt in mijn armen. Ja ja! Geen schrik, ik zal je niet vermorzelen. Mamaatje kan een ganse nacht in dezelfde houding blijven liggen. Het is lekker knus met ons tweetjes. Ik lig dan met mijn rug naar papaatje toe, want da's dan wel een gevaarte Haha. Ja, bij hem zou je het niet overleven, vrees ik. Daarom dat ik mij veilig tussen jullie in leg. Niet ver van mij ligt het borstvoedingskussen waar ik Jensen dan af en toe eens kan opleggen. Soms slaapt hij daar op. Met ons Roanneke heb ik de eerste weken ook zo doorgebracht en natuurlijk doe ik dat ook nu met onze Jensen!!! Da's gewoonweg heeeeeeerlijk! Jensen lijkt wel een kloon te zijn van ons Roanneke. Echt waar! Als ik foto's vergelijk, dan lijkt het wel alsof ze dezelfde baby zijn. Identiek het zelfde! Zonder zeveren! De gelijkenissen zijn enorm. Als je heel goed kijkt, dan zie je uiteraard wel verschillen hé natuurlijk, maar je zou kunnen zeggen dat het een tweeling is. Da's echt grappig! En ik vind het ook wel leuk, want soms lijkt het zelfs een beetje alsof ik de babytijd van Roanneke herbeleef. Alsof ik mijn klein Roanneke terug heb. Haha! Jensen heeft wel een langer gezichtje dan Roan. Roan had een boller gezichtje. En Jensen heeft meer haar op zijn hoofdje en lichaampje. En wat opvallend is: Jensen heeft hele grote handen en voeten. Gigantisch voor zo'n klein ventje! Haha Echt waar! Zoiets heb ik nog nooit gezien. Net als Roan hebben we Jensen amper gehoord bij de geboorte toen hij er uit kwam. Roan gaf geen kik en Jensen heeft een paar kleine kreetjes gemaakt. En ze waren allebei ook mooi toen ze uit mijn lichaam kwamen. Niks bloederigs of zo, maar een mooi huidje en hun gezichtje was ook mooi. Niet opeengeplakt of zo. Je kent dat hé, sommige babies komen daar zo uit doordat ze door die smalle doorgang moeten hé. Jensen is dan wel ietsje opstandiger tijdens het verversen, aankleden en wassen. Roanneke onderging alles zonder protest en bleef gewoon stilletjes liggen, maar Jensen is een spartelkontje. En soms slaakt hij een kreet zo van: ma seg jong, is da hier bijna gedaan mee mij te bepampelen!! Haha! Jensen heeft minder last van krampjes. Roan had er ook niet zo heel veel last van, maar Jensen daarentegen bitter weinig. Gelukkig maar hé. Gelukkig voor Jensen en gelukkig voor de mama en de papa Maar waar Jensen dan wel veel last van heeft, is veel melk teruggeven. Na de voeding komt er gegarandeerd wat melk terug en tussen de voedingen door ook eigenlijk. De ganse dag door komt er wel eens regelmatig melk naar boven. Gelukkig heeft hij daar geen pijn van. Hij spuwt het uit en beseft het waarschijnlijk zelfs niet, maar natuurlijk is dat wel vervelend voor de mama, want alles is altijd bevuild hé. En hoe gaat grote broer om met onze 'indringer'? Die is een beetje jaloers hé. Zeker als ik Jensen borstvoeding geef, dan begint Roan aandacht te vragen door onnozel te doen en op te vallen en zo. Mja, da's normaal hé, alhoewel, ik had het niet verwacht hoor omdat hij toch nog maar een jaar en een half is hé. Da's nog zo klein! Maar toch, kijk, hij is jaloers. Maar dat zal natuurlijk ook wel overgaan hé. Het is een kwestie van wennen. Anders is hij wel lief hoor voor zijn broertje. Soms doet hij eens 'aaike' op zijn broertje of geeft hij hem zijn tutje, maar echt veel aandacht besteedt hij er niet aan. Dat zal pas komen van zodra Jensen al wat meer kan. Mamaatje en papaatje mogen toch maar in hun handen wrijven van geluk zenne, met zulke twee flinke en brave zoontjes. Roanneke is een lieve jongen. Het zal een zachtaardig manneke worden, denken wij. Dat zie je nu ook al in hem hoor. Het zal in elk geval geen ettertje worden die vannalles mispeutert. Dat zeker niet! Papaatje was als kind soms een deugeniet, tot soms een klein duvelke toe, waardoor zijn papa en mama soms met het rood op hun kaken stonden, maar gelukkig zal Roanneke zo niet zijn, maar zoals zijn mamaatje. Mamaatje was een braaf en voorbeeldig kind. Goed zo Roanneke! Hihi. En Jensentje, dat weten we nog niet. Da's nog te vroeg om te zeggen, maar voor zijn 2 weekjes jong zijn, heeft hij zich toch al heel erg flink gedragen, haha, waardoor we héél fier zijn op hem. En het ziet er naar uit dat het toch ook een braaf manneke zal zijn. Een huilbaby, daar mogen we al gerust in zijn, want daar hadden we wel een heuse schrik voor, dat zal hij niet meer worden, want dan hadden we het wel al geweten, denk ik. We zijn gelukkig met ons gezinnetje. Zo mag je het wel stellen!!!
Jaja, dus toch! Die pijn in mijn buik van dinsdagnacht 7 juni op woensdag 8 juni waren dus TOCH weeën, want op woensdag 8 juni om 19u53 ben ik bevallen van ons tweede lieve zoontje JENSEN!!!!!!!!!!!! JIPPIE!!! Ik ben ZO blij, dolgelukkig gewoon! Echt waar! Ik leef op een roze wolk momenteel! En dus toch flink op tijd deze keer! Wat ben ik een tevreden mama seg! Slechts 1 dagje overtijd! Slechts 1! Papaatje en ik begonnen al te vrezen voor enkele dagen overtijd, maar dus toch niet. MAAR het heeft wel weer lang geduurd hoor! Toch weer zo'n 20 uren hoor! Pff! De moed begon me soms weer in de schoenen te zakken omdat ik die uren zag voorbij streken en er maar weer geen schot in de zaak kwam. Dinsdagmiddernacht 7 juni zijn mijn weeën dus begonnen en ik ben bevallen op woensdagavond om 19u53, dus dat zijn weer mooie 20 uren!!! Maar het was wel VEEL minder pijnlijk deze keer en ik ben op de koop toe natuurlijk bevallen in het bad! Raar eh! Maar daar is een verklaring voor. Ik zal de bevalling even beschrijven. Mijn weeën zijn gedurende die ganse periode steeds hetzelfde gebleven qua frequentie en sterkte. Ze kwamen gemiddeld om de 10 minuten, nu en dan een keertje vroeger en soms eens iets later, maar er was een mooi gemiddelde van 10min. De sterkte was ook altijd ongeveer hetzelfde, maar ook hier natuurlijk af en toe een keertje heviger dan anders. En die weeën waren te doen. Ik lag soms wel te kermen van de pijn, maar ik vond ze al bij al draaglijk. Maar het slechte was natuurlijk dat er dus geen verandering kwam in die weeën hé. Woensdagmorgen om 7u zijn we vertrokken met de auto naar meter Bibi om Roan af te zetten en daarna naar de kliniek te rijden. Ik heb dus die dinsdagnacht van 12u tot 7u in de zetel in de living gelegen om de weeën op te vangen. Ik zat met het gedacht van dat het wel efkes zou duren en ik beter thuis was om een stuk van de bevalling op te vangen en dus wat later naar het ziekenhuis te vertrekken EN ook om ons Roanneke niet onnodig te moeten wakker maken, want het zou al vreemd genoeg zijn voor hem, zo midden in de nacht wakker maken en hem droppen bij meter Bibi. Niet dat het daar slechts is hé, integendeel, maar 't zou toch een beetje vreemd geweest zijn voor Roan en dat wou ik hem besparen. Dus dat is goed uitgekomen en wij hebben Roan simpelweg kunnen afzetten rond 7u bij meter Bibi. Daarna zijn papaatje en ik naar de kliniek gereden. Ik ben binnen gegaan met 4cm ontsluiting. Ze hebben mij daar dan aangeraden om een paar toerkes rond de kliniek te wandelen en een paar trappen te doen om die weeën op gang te krijgen, want inderdaad, die weeën leken stil te vallen als ik rustte. Van zodra ik in beweging kwam, begonnen mijn weeën ook. Maar toch nog geen echte vooruitgang. De weeën namen niet toe. Hiervoor heb ik 2 pilletjes gekregen, maar die hebben ook hun werk niet gedaan, want er veranderde niks! Daar kwam ook nog bij dat mijn vliezen nog niet gebroken waren. De gynae had al een paar keer voorgesteld om ze te breken omdat ze dacht dat het anders nog lang ging duren, maar ik heb een paar keer geweigerd omdat ik bang was voor de pijn, want als de vliezen gebroken worden dan is de bevalling pijnlijker. Maar dat bleef dus duren en duren zodat ik dan toch maar ingestemd heb en zei van: laat maar komen, we gaan ervoor, we zullen het wel incasseren, beter zo dan hier nog uren te liggen en afgemat te worden. Ik zat op dat moment met zo'n 7cm ontsluiting. En daar gingen we dan: de vliezen waren gebroken en de weeën werden meteen heviger. Niet lang daarna zat ik al in het bad te persen en na zo'n keer of 7 geperst te hebben, was Jensen geboren. Dus mijn ontsluiting moet dan ook plots heel snel gegaan zijn, want net voor het breken van de vliezen had ik 7cm en je moet 10cm hebben hé om te kunnen bevallen. De bevalling was, raar om te zeggen, ZALIG deze keer! Echt waar! Het was een droombevalling vond ik. Of toch beter dan mijn eerste keer, laat ik het zo zeggen, want er zullen nog wel mooiere droomscenarios bestaan om te bevallen, denk ik Maar feit is, dat ik er deze keer gewoon veel beter ben vanaf gekomen. De pijn was voor mij draaglijk desondanks dat het weer lange uren waren. Omdat de pijn niet zo hevig was, heb ik meer kunnen recupereren intussentijd. Bij Roan was dat niet zo. Op een gegeven moment kwam de ene wee na de andere, zo hevig als maar kon zijn. Ik heb er zelfs 2 keer van moeten overgeven. Ik was bekaf! En daarna volgden nog laaaange uren .... Ik was een wrak en zo zag ik er ook uit, maar nu, zo fris als een hoentje. Ik voelde ik me erg fit nadien! VEEEEEEEEEEL beter dan bij Roan ... bijna dan Het lijkt alsof ik de hele wereld aankan! Hihi! Gelukkig maar hé, want met twee prutsen in huis, staat het hier al gauw een beetje op stelten. Druk druk druk dat wel! Maar het is gewoonweg ongelooflijk hoezeer ik geniet. Enorm gewoon! Ik ben zo gelukkig en fier met mijn gezinnetje. Ik beleef alles zoveel intenser ook. Dat is dan het grote verschil met een tweede kindje hé. Bij een eerste is alles nieuw en ja, het is de eerste keer hé. Het is zo overdonderend en wennen allemaal, dat je soms vergeet ook te genieten van jouw kindje, maar deze keer denk je van foert, mijn kind gaat voor en de rest komt later. En het feit dat het waarschijnlijk de laatste keer zal zijn, doet me ook meer stilstaan. Zo schattig dat kleine babietje! Ik kan dat kleine hummeltje nu ook meer appreciëren, omdat ik ook besef hoe snel het voorbij gaat allemaal. Ze worden toch zo snel groot. Bij een tweede kindje weet je ook al waar je op moet letten hé, wat nu wel echt belangrijk is en wat niet. Je weet wat je ervan mag verwachten en de routine zit ook al in ons leven hé. Het is natuurlijk weer eventjes zoeken, maar we zijn het al gewoon met een kind, nu is er gewoon nog eentje bij. Bij Roanneke stond gans onze wereld op zijn kop hé. Van geen naar één! Hij was eigenlijk ons 'proefkonijntje' hé, zeg maar. Wij waren nog onervaren en hij moest het daarmee doen Ik moet eerlijk bekennen dat ik de kraamtijd momenteel niet echt als kraamtijd ervaar, maar als een laaaang verlof om te genieten van mijn kindjes. Fysiek of mentaal sta ik supersterk! Alsof ik nooit zwanger ben geweest en net een kind heb gekocht Héhé, goed é!!!!!!! Weet je dat ik al volop bezig ben met sporten en diëten?! Ja ja, mamaatje vliegt er in hoor. Ik oefen al een beetje op de hometrainer om mijn lichaam terug wat in vorm te krijgen want dat is hoog nodig en ik let al een beetje op mijn voeding. Ik mag natuurlijk niet overdrijven hé, want ik heb nog altijd 2 kindjes in huis die energie vragen en 's nachts heb ik ook de 'wacht' hé! Dus ik heb zeker mijn rust nodig! Fysiek mankeer ik ook zo goed als niks. Onderaan is alles in orde. Bij Roan leek het alsof er een bom ontploft was Ik heb een paar kleine momentjes gehad dat ik een beetje zwak op mijn benen stond, maar dat was het dan ook. En mijn buik? Fantastisch goed! Hij slinkt veel sneller dan bij Roan. Pas op, hij is nog erg dik hoor, maar hij wordt met de dag dunner. Bij Roan duurde dat een eeuwigheid! Ik kijk graag terug op deze bevalling. Ik heb ze bewuster beleefd vanwege geen epidurale en veeeeel minder pijn. En ik ben vooral enorm fier dat het mij gelukt is om onder water te bevallen en dus zonder epidurale! Maar ik had dan ook het geluk van minder pijn te ervaren hé en natuurlijk, het mag gezegd worden, het karakter van de mama speelt ook een belangrijke rol éh Ah ja!!!!! En hier zitten we dan. Weeral een fase verder in ons leven. Ons gezinnetje met vier kan beginnen
Ik kan niet slapen! Waardoor? Door pijn in mijn buik. Zijn het weeën? Goh, ik weet het niet. Ik denk van wel, maar ben het niet zeker. Ik hoop het in elk geval! Mijn buik spant toch altijd op en ik heb de tijd opgenomen en de pijn komt gemiddeld om de 8 à 10 minuten, ook al eens 6 en 4 minuten, en dat is nu al een uur aan één stuk. De uren daarvoor had ik ook af en toe pijn in mijn buik, dus misschien is dit wel de aanzet ... We zullen nog een beetje moeten afwachten wat het is. In elk geval, ik kan niet slapen. Pff! Zo zien mijn laatste nachten er wel al een tijdje uit hoor. Gelukkig kan ik overdag voldoende uitrusten en uurtjes slaap inhalen, want Roanneke gaat de maandag en dinsdag nog bij Tante Pug en swoensdags bij meter Bibi en op donderdag bij oma. Hupla, weer pijn in de buik. Net op dit eigenste moment. Auw!!!!!! Gelukkig duurt het maar een second of 10 en is het draaglijk. Wat zou dat nu zijn? Ik zit echt te denken dat het begonnen is hoor. Wel vreselijk spannend hoor!
Bon, heb eens op het net gezocht wat het zou kunnen zijn en het zouden gewoon voorweeën kunnen zijn. D.w.z. dat het voor het zelfde geld nog lang zou kunnen duren, dagen zelfs, maar ook dat het voor gauw zou kunnen zijn. Er kan snel veel veranderen hé. Moeder natuur kent geen grenzen Voorweeën schijnen wel goed te zijn. Ze zijn de voorbereidingen van het grote werk. Dus het blijft nog redelijk draaglijk terwijl je lichaam zich al aan het klaarmaken is, de ontsluiting en zo. Tot HET moment er is! Maar goed, van mij mag het nu wel gebeuren hoor. Ik ben er klaar voor! Hopelijk kan ik binnen een paar uurtjes zeggen dat ik de trotse mama geworden ben van een flinke tweede zoon. Laat ons hopen!
Je stapt opmerkelijk goed voor nog maar net aan de hand te stappen. Beter dan Roan indertijd. Je bent er wel later aan begonnen, maar tegen dat je 14 maand bent, kun je misschien al alleen stappen, net zoals Roan gedaan heeft. Roan stapte al eventjes aan de hand, maar is op zijn 14 maand alleen beginnen stappen. Benieuwd of Jensentje het beter zal doen op dat vlak ... héhé. Ik merk ook wel dat Jensen op andere dingen vlugger is dan Roan. Zo grappig om te zien dat ieder kind toch duidelijk anders is hé. Ik vind wel dat veel hetzelfde is zoals die typische dingen zoals niet stil kunnen liggen tijdens het verversen, het brabbelen, ... Onze kleine man is dan slimmer bij andere dingen, zoals het hevige stappen, de trap opstappen aan de hand (ja ja, doet hij ook 
), schoentjes zelf proberen aan te doen (schoentje aan het voetje houden), van een beker drinken (een tuitbeker wil hij niet, maar meteen een gewone beker zoals iedereen), brokjes eten (echt al grove stukken in de groentepap en fruitpap, zonder eentje uit te spuwen, mixen komt er niet meer aan te pas), Bumba al goed herkennen op tv na 3x gezien te hebben (telkens als het begindeuntje start, krijs je enthousiast mee). En ook opmerkelijk, je bent een kleine hooligan. Echt waar seg! Amai, als er speelgoed op de grond ligt, ga je er als een razende op tekeer, net een orkaan die er doorstormt. Soms maak je rondjes terwijl je op je poep zit, dan draai je rond je as door je met je voetjes af te zetten. Zo grappig! 
Als je stapt, wil je alles vertrappelen alsof je de hulk bent. En alles krijgt niet één, maar twee of drie kicks! Te wreed! Een echte hooligan. We stonden onlangs naar de kippen te kijken en jij wilde stappen. Plots wilde je de omheining opklauteren. Ik had je handjes vast en jij tilde de beentjes op, alsof je op een trap begon te stappen en hop, weg was Jensen. Je moest het kunnen zien. Wat een kleine zot! Staan en vasthouden begint ook al aardig te lukken, alsook het optrekken stilletjesaan. Je kunt hier wel niet veel oefenen in het optrekken aangezien er hier niet zo veel dingen staan om aan vast te houden eigenlijk. Je vertoeft ook erg graag op het gras. Ik weet nog dat Roanneke daar niet zo zot van was. Te stekelig waarschijnlijk, maar niet voor Jensen! En ook heel grappig, in het boekje van de beestjes, reageer je altijd heel uitgelaten op de koe die er in staat. Haha 
Mama voelde zich schuldig dat ze niet zo veel in het boekje gekeken had met jou, maar dat is ze de laatste weken aan het inhalen 
Héhé ... 
Jullie zullen goed overeen komen. Dat zien we al! Het zullen twee vriendjes worden. Ja, niet alle broertjes en zusjes komen goed overeen met elkaar hé. Dat klikt of dat klikt niet hé, maar hier zal het wel klikken, dat zien we nu al, maar ook wel eens botsen natuurlijk. Ook hier zal er wel eens ruzie zijn tussen de 2 roste kerels! 
). Hij drinkt flink zijn melkje en eet zijn 'keke' op. Daarna jasje aan, 'oolkaba' op de rug en weg zijn wij! En telkens met enige fierheid stapt hij van de parking naar het schooltje. Soms kijkt hij mij aan met zijn typisch snuitje. Zijn lipjes gepruild met daar een lichte lach achter en die oogjes die blinken zo van: ik ben zo fier dat ik naar school mag. Je ziet hem gewoon stralen. Te neig gewoon! Hij is nu aan zijn derde week school bezig en het gaat nog steeds goed. Tegen de avond is hij zeker wel moe, maar hij doet totaal niet moeilijk. Niks van gezaag of zo. Niks van last. We dachten echt dat hij veel zou huilen van vermoeidheid en dat we hem daarom ook moeilijk in zijn bedje zouden krijgen. Maar nee hoor. Hij gaat natuurlijk vroeger slapen, rond 18u30, ten laatste 19u. En hij gaat met veel zin mee naar boven. Die twee weken school zijn gewoonweg al zalig geweest. Ik krijg ook niks dan positieve commentaar van juffrouw Ann, zonder dat ik er naar moet vragen. Ze begint telkens zelf over hem: dan zegt ze dat hij nogal bij de pinken is, dat hij enthousiast is, veel babbelt tegen de kindjes, ook op schoolreis (ja ja, hij is al naar vroepieland in Brakel geweest) was hij superflink, hij zat veel te vertellen tegen de kindjes op de bus want ze was ervan verschoten dat hij het zo goed deed omdat het nog maar de derde schooldag was en erg vermoeiend was. En zijn boterhammetjes eet hij ook altijd flink op. Het is nog maar 2x gebeurd dat hij er amper aangezeten had. Maar zijn fruit daarentegen! Daar is hij niet zo verzot op. Da's wel niet zo flink hé Roanneke! 
Dat mag wel hé voor onze kleine pruts die soms wat 'vergeten' wordt. Ja, soms heb ik dat gevoel. Mea culpa, want ik merk wel dat ik niet zoveel bezig ben met Jensen dan met Roan op die leeftijd. Maar dat heeft verschillende oorzaken. Ik heb gewoon minder tijd en ja, ook minder geduld. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar ik kan niet wachten tot je alsmaar groter wordt. Zeker omdat ik weet hoe het kan zijn met al een ouder kindje. Een baby is gewoon minder leuk. Dat is nu eenmaal zo. Ofwel slaapt hij, ofwel weent hij, ofwel speelt hij en is hij blij zolang het duurt 
Tjah, babietjes kunnen zagen 
Tandjes ook nog niet. Héhé, wreed kadet hé! De laatste tijd slaap je veel op je buikje. Dat heeft je grote boer amper gedaan. Benieuwd of dat jouw favoriere houding zal worden ... Het eten gaat ook al veel beter nu je niet meer ziek bent. Je bent gelukkig al wat aangekomen, maar je blijft een tenger klein ventje. Ik begin stilaan te denken dat je een klein manneke zult worden. Je noemt nu wel De Groot, maar het wil nu juist zijn dat de familie De Groot allemaal klein van gestalte zijn. Helaas doet jullie familienaam in dat opzicht jullie geen eer aan, haha 
Maar bon, de laatse keer dus dat ze ziek zijn geweest, had Roan het goed zitten. Gedurende een week en een half heeft hij dagelijks één keer overgegeven, soms een keertje meer. En het was altijd tegen 's avonds of 's nachts. De wasmachine heeft toen weer op volle toeren gedraaid 
Maar bon, eind november is het zover, dan is Jensen ongeveer 26 weken en is het overschakelen naar de groentepap en het borstvoeden afbouwen. Toen ik bij Roan gestopt was met borstvoeden, heb ik gezegd dat ik bij een tweede zo lang mogelijk zal borstvoeden, maar dat zal, zoals het er nu uitziet, niet lukken. Het is echt te zwaar aan het worden. Maar goed, ik heb mijn best gedaan en ik mag er zeker fier op zijn.
