Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
23-06-2011
Vervolg ...
Om de meest recente berichten te lezen, moet je een beetje naar beneden scrollen. De eerste drie berichten die je op mijn blog leest, blijven steeds bovenaan staan. Het laatste nieuws lees je dus wat verder ...
*Mijn eerste slok mamamelk was kort nadat ik geboren was op woensdag 8 juni 2011. Ik heb eerst een beetje moeten zoeken, maar al snel was ik met grote slokken aan het drinken. Toen was ik een paar minuutjes oud. *Mijn eerste knuffel is Poekie. Een donkerblauw lappenkonijn. Eerst heette hij Fluppo, maar mama vond het toch niet zo leuk klinken. En eigenlijk was Ollie, de olifant, mijn eerste knuffel, maar die bleek niet goed genoeg te zijn volgens mamaatje en papaatje. Mamaatje legt Poekie altijd op mijn hoofdje als ik slaap, want ik vind dat zalig. Bij grote broer deed ze dat ook. *Mijn eerste reisje was een paar dagen naar het appartement in Middelkerke. Mijn papa, mama en grote broer hebben zich rotgeamuseerd en ik heb daar veel en lekker geslapen! Toen was ik ongeveer 5 weekjes oud. *Mijn eerste keer in het grote mensenbad was rond mijn 7 weekjes. Ik lag op mamaatjes buik. Zowel zij als ik vonden het zalig om huid op huid te liggen. *Mijn eerste keer dat ik op mijn buikje kon liggen met mijn hoofdje rechtop was rond mijn 9 weekjes. *Mijn eerste bacterie was eentje die mij snipverkouden maakte, zoals de kinderarts zei. Beetje kuchen en snotteren. Mamaatje moest mijn neusje vrijmaken met fysiologisch water en daar was ik niet zot van. Vreselijk eigenlijk. Mamaatje moest mij altijd goed troosten. Toen was ik pas 10 weekjes oud. *Mijn eerste schaterlach was rond mijn 12 weekjes. Glimlachen deed ik al langer uiteraard. *Mijn eerste fietstochtje was op woensdag 31 augustus. Ik zat met de maxi cosi in de fietskar en grote broer zat in het fietsstoeltje. We zijn naar een speeltuintje in de buurt gereden en broer heeft daar op de speeltuigen gezeten terwijl ik zat toe te kijken van de fietskar Toen was ik 12 weekjes oud. *Mijn eerste papfles met moedermelk kreeg ik op zaterdag 3 september van papaatje. Mamaatje moest een goeie week later terug gaan werken en daarom moest ik leren drinken van de papfles. Dat verliep prima! Toen was ik bijna 13 weekjes oud. *Mijn eerste keer bij tante Bibi was op woensdag 7 september. Mijn broer en neefje waren er ook bij. 3 kindjes tegelijk. Pfew! Flinke tante hé! Mijn mamaatje en papaatje, broer en ik zijn haar daar heel dankbaar voor!!!!! Toen was ik 13 weekjes oud. *Mijn eerste feestje was op 18 september ter gelegenheid van mijn geboorte: de babyborrel! Toen was ik 15 weekjes. *Mijn eerste nachtje alleen in mijn bedje was rond mijn 20 weekjes. Ik heb daar geen enkel probleem van gemaakt en mamaatje ook niet, want dan kon zij toch wel genieten van een iets comfortabelere nachtrust, alhoewel ze me wel af en toe gemist heeft. *Mijn eerste papfles met poedermelk kreeg ik op donderdag 1 december. Toen was ik 25 weekjes oud. *Mijn eerste groentepapje at ik op donderdag 1 december. Toen was ik 25 weekjes oud. Ik heb constant vieze gezichten getrokken, maar speelde het toch goed naar binnen. De tweede dag was alsof ik nooit anders gegeten had. Super! *Mijn eerste keer spelen met mijn nichtjes Phebe & Ibe was op zaterdag 3 december. Toen was ik 25 weekjes oud. We waren naar de Sint geweest in de jachthaven in Merelbeke. Vanuit de maxi-cosi hield ik alles goed in het oog! *Mijn eerste fruitpapje at ik op vrijdag 6 januari 2012. Ik speelde dat naar binnen alsof het mijn honderdste keer was. En veel dat ik gegeten heb! Wat een slokop! Toen was ik 30 weekjes oud. *Mijn eerste keer dat ik alleen kon zitten gedurende een paar minuutjes was toen ik ongeveer 32 weekjes oud was. Maar wanneer ik teveel schuin ga, dan verlies ik wel mijn evenwicht en geraak ook niet meer recht. *Mijn eerste tandjes kwamen er door toen ik 34 weekjes was. Mijn 2 onderste snijtandjes kwamen er tegelijk door. Ik had rode kaakjes en huilde af en toe van de pijn. *Mijn eerste tekening maakte ik op ___________. Toen was ik ____ weekjes oud. *Mijn eerste keer 'zwemmen' was op ____. Toen was ik ____ weekjes oud. *Mijn eerste keer kruipen was rond mijn _____ maandjes. *Mijn eerste voorleesverhaaltje voor het slapen gaan was op _______. Toen was ik _____ maandjes oud. *Mijn eerste stappen aan de hand deed ik rond mijn ______ mnd. *Mijn eerste keer alleen recht staan gedurende enkele seconden deed ik rond mijn ____ mnd. *Mijn eerste echte chocolade was op _____. *Mijn eerste schoentjes ____ *Mijn eerste verblijf bij mijn peter en tante Els was op ____ *De eerste keer dat ik mijn mama en papa lang moeten missen heb, was ___ *Mijn eerste keer dat ik de Sint zag, was op _____ *Mijn eerste fles koemelk heb ik gedronken op __________. Toen was ik _____ oud. *Mijn eerste keer in de sneeuw was op ______. Toen was ik ______ maandjes oud. *Mijn eerste woordje is ______. Toen was ik ____ maand oud. *Mijn eerste zelfstandige stapjes heb ik gezet op _____. Toen was ik ______ maandjes oud. *Mijn eerste kunsten op een fietsje deed ik toen ik ongeveer _____ maandjes oud was. *Mijn eerste keer tandjes poetsen was toen ik ___ oud. *Mijn eerste keer op de molentjes van de kermis was _____. *Mijn eerste keer dat ik zelf mijn kousjes kon uitdoen was ik zo'n 2 jaar. Ik doe niet liever tot vervelends toe voor mama, want mama vind dat de kousjes aan moeten blijven omdat het anders te koud is aan de voetjes. Ik daarentegen vind het zo plezant! *Mijn eerste tekening, EIGEN creatie, heb ik gemaakt toen ik 2 jaartjes was. Ik kan beter verven dan kleuren of tekenen. Als ik teken, dan zijn het maar een paar streepjes op een blad, zoals iedere andere peuter. Maar verven, dat is al een ander paar mouwen ;-) En fier dat ik er op ben, want de schilderij hangt uit in de keuken en trots herinner ik er iedereen aan dat ik dat gemaakt heb? * Mijn eerste keer op het potje was rond mijn 24 maand. Iedereen was fier, maar ik nog het meest! Van toen af aan ging ik af en toe op het potje, maar mama en papa zijn er pas zo'n 2 maand voor dat ik naar school moest gaan op 6 januari, intensief mee bezig geweest. Toen pas was ik er goed mee vertrokken. Nog een geluk voor mama en papa dat ik zo goed mijn best doe, want ik moet wel klaar zijn tegen school! Het moment dat ik voor het eerst een onderbroekje mocht aan doen, was fantastisch! Zie mij hier staan met mijn onderbroekje!
Jensen is een flinke baby, zowel letterlijk als figuurlijk
Het is weer een droomkereltje hé! Echt waar! Zo'n lief en braaf ventje! Ongelooflijk! We hebben het toch weer maar eens getroffen hé. Amai! Ik had niet gedacht dit te kunnen zeggen, maar toch: Jensen is NOG rustiger dan onze Roan! Raar maar waar! Ik wist niet dat dit kon. Het enige wat hij doet is slapen, eten, slapen, eten, slapen, ... en heel af en toe een keertje wenen vanwege de weinige krampjes waarvan hij last heeft. Tjah, daar moet je chance mee hebben hé. De ene baby heeft geluk en heeft weinig of geen krampjes en de andere heeft geen geluk en heeft dan wel veel last en weent dus veel. Maar wij ... wij hebben dus geluk! Joepie de poepie! Pas op, de regioverpleegkundige van K&G is hier daarnet geweest en ze zei dat het wel nog te vroeg is om te zeggen of Jensen zo rustig zal blijven. Hoe ouder ze worden, naar de 6 weken op dan, hoe meer de kans bestaat dat ze onrustiger worden. De meeste babietjes beleven rond 6 weken een piekmoment qua huilbuien en daarna worden ze weer wat rustiger of juist niet en dan zul je wel geweten hebben of je een rustig kindje hebt of niet. Dus het is nog een beetje afwachten, maar in elk geval genieten we natuurlijk nu al ten volle van ons rustig mannetje die daar weer ligt te soezen in zijn bedje Weet je dat hij 's nachts zelfs al lijkt door te hebben dat hij mamaatje niet te veel moet storen?! 's Nachts komt hij zelfs minder vragen om melk. Lucky me hé! De regioverpleegkundige zei nog of ik wel besef dat dit uitzonderlijk is: dat hij 's nachts al goed lijkt door te slapen, dat hij al zo goed in gewicht en zo snel is bijgekomen, dat hij zoooo rustig is ... Ze grapte nog: vernoem dat maar niet als je bij ons op de weeg komt, want dan zullen al die 'hopeloze' moeders jaloers worden! Héhé, ikke zo fier als een gieter. Ik weet wel dat ze zoiets snel zullen zeggen om je goed te doen voelen en zo, maar er zal natuurlijk wel waarheid in zitten hé, want anders gaan ze zoiets niet zomaar zeggen! De borstvoeding is ook meteen zonder slag of stoot van start gegaan en nog steeds. Jensen is een flinke eter, maar ook een ferme slaper, waardoor ik hem goed moet stimuleren om te drinken en hem proberen wakker te houden! Da's wel soms vervelend, zeker 's nachts. Hij neemt een paar slokken en hopla, hij zit al in dromeland. Ongelooflijk! En dan krijg ik hem soms met geen stokken wakker, waardoor hij niet genoeg gedronken heeft, met als gevolg dat hij daarna snel weer komt vragen om melk. En dan kan het wel eens gebeuren dat hij om het uur komt vragen. Daarom dat ik hem tijdens het voeden tussendoor zijn pampertje ververs om hem wakker te krijgen. Er zit zeker nog geen regelmaat in. 't Is echt zoals op vraag en aanbod. Gelukkig houdt hij zich 's nachts wel een beetje in Dan laat hij er wel een paar uur tussen hoor, zo'n 4 uur. Tussen 22u en 23u drinkt hij meestal een laatste keer en dan vraagt hij er nog eens naar midden in de nacht en is er terug rond 5 à 6 uur 's morgens. Daarom ook dat ik Jensen snel een tutje gegeven heb, om hem efkes te kunnen sussen. Roan heb ik pas na 3 maand ongeveer een tutje gegeven. Ook deze keer geeft mamaatje enkel en alleen de borst. Er komt geen papfles aan te pas. Alles is rechtstreeks van de borst, overal en altijd. Gelukkig is de stuwing nu al voorbij. Dus daar zijn we al vanaf, want dat is heel vervelend. Mamaatje heeft borstschelpen gekocht tegen het lekken, want da's ongelooflijk veel. Het is soms een echte knoeiboel! Ja, dat is zo hé in het begin. Mijn fabriekjes moeten zich nog een beetje 'afstellen' op hetgeen wat er besteld wordt door onze kleine Jensen hé De nachten zijn weer zo van die innige zoon-mama-momenten, want Jensen slaapt in mijn armen. Ja ja! Geen schrik, ik zal je niet vermorzelen. Mamaatje kan een ganse nacht in dezelfde houding blijven liggen. Het is lekker knus met ons tweetjes. Ik lig dan met mijn rug naar papaatje toe, want da's dan wel een gevaarte Haha. Ja, bij hem zou je het niet overleven, vrees ik. Daarom dat ik mij veilig tussen jullie in leg. Niet ver van mij ligt het borstvoedingskussen waar ik Jensen dan af en toe eens kan opleggen. Soms slaapt hij daar op. Met ons Roanneke heb ik de eerste weken ook zo doorgebracht en natuurlijk doe ik dat ook nu met onze Jensen!!! Da's gewoonweg heeeeeeerlijk! Jensen lijkt wel een kloon te zijn van ons Roanneke. Echt waar! Als ik foto's vergelijk, dan lijkt het wel alsof ze dezelfde baby zijn. Identiek het zelfde! Zonder zeveren! De gelijkenissen zijn enorm. Als je heel goed kijkt, dan zie je uiteraard wel verschillen hé natuurlijk, maar je zou kunnen zeggen dat het een tweeling is. Da's echt grappig! En ik vind het ook wel leuk, want soms lijkt het zelfs een beetje alsof ik de babytijd van Roanneke herbeleef. Alsof ik mijn klein Roanneke terug heb. Haha! Jensen heeft wel een langer gezichtje dan Roan. Roan had een boller gezichtje. En Jensen heeft meer haar op zijn hoofdje en lichaampje. En wat opvallend is: Jensen heeft hele grote handen en voeten. Gigantisch voor zo'n klein ventje! Haha Echt waar! Zoiets heb ik nog nooit gezien. Net als Roan hebben we Jensen amper gehoord bij de geboorte toen hij er uit kwam. Roan gaf geen kik en Jensen heeft een paar kleine kreetjes gemaakt. En ze waren allebei ook mooi toen ze uit mijn lichaam kwamen. Niks bloederigs of zo, maar een mooi huidje en hun gezichtje was ook mooi. Niet opeengeplakt of zo. Je kent dat hé, sommige babies komen daar zo uit doordat ze door die smalle doorgang moeten hé. Jensen is dan wel ietsje opstandiger tijdens het verversen, aankleden en wassen. Roanneke onderging alles zonder protest en bleef gewoon stilletjes liggen, maar Jensen is een spartelkontje. En soms slaakt hij een kreet zo van: ma seg jong, is da hier bijna gedaan mee mij te bepampelen!! Haha! Jensen heeft minder last van krampjes. Roan had er ook niet zo heel veel last van, maar Jensen daarentegen bitter weinig. Gelukkig maar hé. Gelukkig voor Jensen en gelukkig voor de mama en de papa Maar waar Jensen dan wel veel last van heeft, is veel melk teruggeven. Na de voeding komt er gegarandeerd wat melk terug en tussen de voedingen door ook eigenlijk. De ganse dag door komt er wel eens regelmatig melk naar boven. Gelukkig heeft hij daar geen pijn van. Hij spuwt het uit en beseft het waarschijnlijk zelfs niet, maar natuurlijk is dat wel vervelend voor de mama, want alles is altijd bevuild hé. En hoe gaat grote broer om met onze 'indringer'? Die is een beetje jaloers hé. Zeker als ik Jensen borstvoeding geef, dan begint Roan aandacht te vragen door onnozel te doen en op te vallen en zo. Mja, da's normaal hé, alhoewel, ik had het niet verwacht hoor omdat hij toch nog maar een jaar en een half is hé. Da's nog zo klein! Maar toch, kijk, hij is jaloers. Maar dat zal natuurlijk ook wel overgaan hé. Het is een kwestie van wennen. Anders is hij wel lief hoor voor zijn broertje. Soms doet hij eens 'aaike' op zijn broertje of geeft hij hem zijn tutje, maar echt veel aandacht besteedt hij er niet aan. Dat zal pas komen van zodra Jensen al wat meer kan. Mamaatje en papaatje mogen toch maar in hun handen wrijven van geluk zenne, met zulke twee flinke en brave zoontjes. Roanneke is een lieve jongen. Het zal een zachtaardig manneke worden, denken wij. Dat zie je nu ook al in hem hoor. Het zal in elk geval geen ettertje worden die vannalles mispeutert. Dat zeker niet! Papaatje was als kind soms een deugeniet, tot soms een klein duvelke toe, waardoor zijn papa en mama soms met het rood op hun kaken stonden, maar gelukkig zal Roanneke zo niet zijn, maar zoals zijn mamaatje. Mamaatje was een braaf en voorbeeldig kind. Goed zo Roanneke! Hihi. En Jensentje, dat weten we nog niet. Da's nog te vroeg om te zeggen, maar voor zijn 2 weekjes jong zijn, heeft hij zich toch al heel erg flink gedragen, haha, waardoor we héél fier zijn op hem. En het ziet er naar uit dat het toch ook een braaf manneke zal zijn. Een huilbaby, daar mogen we al gerust in zijn, want daar hadden we wel een heuse schrik voor, dat zal hij niet meer worden, want dan hadden we het wel al geweten, denk ik. We zijn gelukkig met ons gezinnetje. Zo mag je het wel stellen!!!
Jaja, dus toch! Die pijn in mijn buik van dinsdagnacht 7 juni op woensdag 8 juni waren dus TOCH weeën, want op woensdag 8 juni om 19u53 ben ik bevallen van ons tweede lieve zoontje JENSEN!!!!!!!!!!!! JIPPIE!!! Ik ben ZO blij, dolgelukkig gewoon! Echt waar! Ik leef op een roze wolk momenteel! En dus toch flink op tijd deze keer! Wat ben ik een tevreden mama seg! Slechts 1 dagje overtijd! Slechts 1! Papaatje en ik begonnen al te vrezen voor enkele dagen overtijd, maar dus toch niet. MAAR het heeft wel weer lang geduurd hoor! Toch weer zo'n 20 uren hoor! Pff! De moed begon me soms weer in de schoenen te zakken omdat ik die uren zag voorbij streken en er maar weer geen schot in de zaak kwam. Dinsdagmiddernacht 7 juni zijn mijn weeën dus begonnen en ik ben bevallen op woensdagavond om 19u53, dus dat zijn weer mooie 20 uren!!! Maar het was wel VEEL minder pijnlijk deze keer en ik ben op de koop toe natuurlijk bevallen in het bad! Raar eh! Maar daar is een verklaring voor. Ik zal de bevalling even beschrijven. Mijn weeën zijn gedurende die ganse periode steeds hetzelfde gebleven qua frequentie en sterkte. Ze kwamen gemiddeld om de 10 minuten, nu en dan een keertje vroeger en soms eens iets later, maar er was een mooi gemiddelde van 10min. De sterkte was ook altijd ongeveer hetzelfde, maar ook hier natuurlijk af en toe een keertje heviger dan anders. En die weeën waren te doen. Ik lag soms wel te kermen van de pijn, maar ik vond ze al bij al draaglijk. Maar het slechte was natuurlijk dat er dus geen verandering kwam in die weeën hé. Woensdagmorgen om 7u zijn we vertrokken met de auto naar meter Bibi om Roan af te zetten en daarna naar de kliniek te rijden. Ik heb dus die dinsdagnacht van 12u tot 7u in de zetel in de living gelegen om de weeën op te vangen. Ik zat met het gedacht van dat het wel efkes zou duren en ik beter thuis was om een stuk van de bevalling op te vangen en dus wat later naar het ziekenhuis te vertrekken EN ook om ons Roanneke niet onnodig te moeten wakker maken, want het zou al vreemd genoeg zijn voor hem, zo midden in de nacht wakker maken en hem droppen bij meter Bibi. Niet dat het daar slechts is hé, integendeel, maar 't zou toch een beetje vreemd geweest zijn voor Roan en dat wou ik hem besparen. Dus dat is goed uitgekomen en wij hebben Roan simpelweg kunnen afzetten rond 7u bij meter Bibi. Daarna zijn papaatje en ik naar de kliniek gereden. Ik ben binnen gegaan met 4cm ontsluiting. Ze hebben mij daar dan aangeraden om een paar toerkes rond de kliniek te wandelen en een paar trappen te doen om die weeën op gang te krijgen, want inderdaad, die weeën leken stil te vallen als ik rustte. Van zodra ik in beweging kwam, begonnen mijn weeën ook. Maar toch nog geen echte vooruitgang. De weeën namen niet toe. Hiervoor heb ik 2 pilletjes gekregen, maar die hebben ook hun werk niet gedaan, want er veranderde niks! Daar kwam ook nog bij dat mijn vliezen nog niet gebroken waren. De gynae had al een paar keer voorgesteld om ze te breken omdat ze dacht dat het anders nog lang ging duren, maar ik heb een paar keer geweigerd omdat ik bang was voor de pijn, want als de vliezen gebroken worden dan is de bevalling pijnlijker. Maar dat bleef dus duren en duren zodat ik dan toch maar ingestemd heb en zei van: laat maar komen, we gaan ervoor, we zullen het wel incasseren, beter zo dan hier nog uren te liggen en afgemat te worden. Ik zat op dat moment met zo'n 7cm ontsluiting. En daar gingen we dan: de vliezen waren gebroken en de weeën werden meteen heviger. Niet lang daarna zat ik al in het bad te persen en na zo'n keer of 7 geperst te hebben, was Jensen geboren. Dus mijn ontsluiting moet dan ook plots heel snel gegaan zijn, want net voor het breken van de vliezen had ik 7cm en je moet 10cm hebben hé om te kunnen bevallen. De bevalling was, raar om te zeggen, ZALIG deze keer! Echt waar! Het was een droombevalling vond ik. Of toch beter dan mijn eerste keer, laat ik het zo zeggen, want er zullen nog wel mooiere droomscenarios bestaan om te bevallen, denk ik Maar feit is, dat ik er deze keer gewoon veel beter ben vanaf gekomen. De pijn was voor mij draaglijk desondanks dat het weer lange uren waren. Omdat de pijn niet zo hevig was, heb ik meer kunnen recupereren intussentijd. Bij Roan was dat niet zo. Op een gegeven moment kwam de ene wee na de andere, zo hevig als maar kon zijn. Ik heb er zelfs 2 keer van moeten overgeven. Ik was bekaf! En daarna volgden nog laaaange uren .... Ik was een wrak en zo zag ik er ook uit, maar nu, zo fris als een hoentje. Ik voelde ik me erg fit nadien! VEEEEEEEEEEL beter dan bij Roan ... bijna dan Het lijkt alsof ik de hele wereld aankan! Hihi! Gelukkig maar hé, want met twee prutsen in huis, staat het hier al gauw een beetje op stelten. Druk druk druk dat wel! Maar het is gewoonweg ongelooflijk hoezeer ik geniet. Enorm gewoon! Ik ben zo gelukkig en fier met mijn gezinnetje. Ik beleef alles zoveel intenser ook. Dat is dan het grote verschil met een tweede kindje hé. Bij een eerste is alles nieuw en ja, het is de eerste keer hé. Het is zo overdonderend en wennen allemaal, dat je soms vergeet ook te genieten van jouw kindje, maar deze keer denk je van foert, mijn kind gaat voor en de rest komt later. En het feit dat het waarschijnlijk de laatste keer zal zijn, doet me ook meer stilstaan. Zo schattig dat kleine babietje! Ik kan dat kleine hummeltje nu ook meer appreciëren, omdat ik ook besef hoe snel het voorbij gaat allemaal. Ze worden toch zo snel groot. Bij een tweede kindje weet je ook al waar je op moet letten hé, wat nu wel echt belangrijk is en wat niet. Je weet wat je ervan mag verwachten en de routine zit ook al in ons leven hé. Het is natuurlijk weer eventjes zoeken, maar we zijn het al gewoon met een kind, nu is er gewoon nog eentje bij. Bij Roanneke stond gans onze wereld op zijn kop hé. Van geen naar één! Hij was eigenlijk ons 'proefkonijntje' hé, zeg maar. Wij waren nog onervaren en hij moest het daarmee doen Ik moet eerlijk bekennen dat ik de kraamtijd momenteel niet echt als kraamtijd ervaar, maar als een laaaang verlof om te genieten van mijn kindjes. Fysiek of mentaal sta ik supersterk! Alsof ik nooit zwanger ben geweest en net een kind heb gekocht Héhé, goed é!!!!!!! Weet je dat ik al volop bezig ben met sporten en diëten?! Ja ja, mamaatje vliegt er in hoor. Ik oefen al een beetje op de hometrainer om mijn lichaam terug wat in vorm te krijgen want dat is hoog nodig en ik let al een beetje op mijn voeding. Ik mag natuurlijk niet overdrijven hé, want ik heb nog altijd 2 kindjes in huis die energie vragen en 's nachts heb ik ook de 'wacht' hé! Dus ik heb zeker mijn rust nodig! Fysiek mankeer ik ook zo goed als niks. Onderaan is alles in orde. Bij Roan leek het alsof er een bom ontploft was Ik heb een paar kleine momentjes gehad dat ik een beetje zwak op mijn benen stond, maar dat was het dan ook. En mijn buik? Fantastisch goed! Hij slinkt veel sneller dan bij Roan. Pas op, hij is nog erg dik hoor, maar hij wordt met de dag dunner. Bij Roan duurde dat een eeuwigheid! Ik kijk graag terug op deze bevalling. Ik heb ze bewuster beleefd vanwege geen epidurale en veeeeel minder pijn. En ik ben vooral enorm fier dat het mij gelukt is om onder water te bevallen en dus zonder epidurale! Maar ik had dan ook het geluk van minder pijn te ervaren hé en natuurlijk, het mag gezegd worden, het karakter van de mama speelt ook een belangrijke rol éh Ah ja!!!!! En hier zitten we dan. Weeral een fase verder in ons leven. Ons gezinnetje met vier kan beginnen
Ik kan niet slapen! Waardoor? Door pijn in mijn buik. Zijn het weeën? Goh, ik weet het niet. Ik denk van wel, maar ben het niet zeker. Ik hoop het in elk geval! Mijn buik spant toch altijd op en ik heb de tijd opgenomen en de pijn komt gemiddeld om de 8 à 10 minuten, ook al eens 6 en 4 minuten, en dat is nu al een uur aan één stuk. De uren daarvoor had ik ook af en toe pijn in mijn buik, dus misschien is dit wel de aanzet ... We zullen nog een beetje moeten afwachten wat het is. In elk geval, ik kan niet slapen. Pff! Zo zien mijn laatste nachten er wel al een tijdje uit hoor. Gelukkig kan ik overdag voldoende uitrusten en uurtjes slaap inhalen, want Roanneke gaat de maandag en dinsdag nog bij Tante Pug en swoensdags bij meter Bibi en op donderdag bij oma. Hupla, weer pijn in de buik. Net op dit eigenste moment. Auw!!!!!! Gelukkig duurt het maar een second of 10 en is het draaglijk. Wat zou dat nu zijn? Ik zit echt te denken dat het begonnen is hoor. Wel vreselijk spannend hoor!
Bon, heb eens op het net gezocht wat het zou kunnen zijn en het zouden gewoon voorweeën kunnen zijn. D.w.z. dat het voor het zelfde geld nog lang zou kunnen duren, dagen zelfs, maar ook dat het voor gauw zou kunnen zijn. Er kan snel veel veranderen hé. Moeder natuur kent geen grenzen Voorweeën schijnen wel goed te zijn. Ze zijn de voorbereidingen van het grote werk. Dus het blijft nog redelijk draaglijk terwijl je lichaam zich al aan het klaarmaken is, de ontsluiting en zo. Tot HET moment er is! Maar goed, van mij mag het nu wel gebeuren hoor. Ik ben er klaar voor! Hopelijk kan ik binnen een paar uurtjes zeggen dat ik de trotse mama geworden ben van een flinke tweede zoon. Laat ons hopen!
Normaal gezien verwachten wij jou morgen lieve schat, maar me dunkt dat jij daar nog geen zin voor hebt en liever nog een beetje héél dicht bij mamaatje wilt blijven. Dat kan ik wel begrijpen hoor, lekker warm en veilig nog alleen met zijn tweetjes, maar mamaatje moet eerlijk bekennen dat ze toch liever heeft dat je je aan de afspraak houdt Jaaaah, ik heb je liever al in mijn armen dan in mijn buikje hoor. 2 dagen geleden zijn we nog eens op gynaebezoek geweest en de gynae heeft gegokt op nog een weekje, maar dat is natuurlijk nooit zeker. Moeder natuur is nog altijd ZO onvoorspelbaar hé. En ik hoop natuurlijk dat ze er naast zit, maar dan wel in de zin van dat het vroeger en dus NIET later zal gebeuren. Tjah, de De Groten zijn koppigaards zeker hé! Ma bon, het kan vandaag of morgen nog gebeuren hé en morgen is normaal gezien DE dag! In elk geval, er is ook al 2cm ontsluiting, maar daar ben ik ook niet veel mee, weet ik uit ervaring. Bij grote broer ben ik met 1cm gestart een paar dagen voor de uitgerekende datum en op de dag van de bevalling ben ik na 12u naar slechts 3cm gegaan, waarna ik dus ook een epidurale gevraagd heb, omdat mamaatje uitgeput geraakte. Pff! En daar had ik groot gelijk in, want dan heeft het nòg zo'n 16 uur geduurd!!! V R E S E L I J K Maar kleine broer zal beter doen hé. Ja toch???????? Het is spannend! Dat is een feit! Een geboorte is altijd spannend hé. Je weet nooit wat jou te wachten staat: wanneer, waar, hoe ... En vooral wie!!!! Dat nog het meest! We zijn zo nieuwsgierig naar jou, naar hoe je eruit ziet. Enorm! De gynae heeft ons ook al jouw gewicht weten te zeggen. Ze schatte 3,6kg zaterdag, maar daar zal natuurlijk nog een beetje bijkomen naar gelang de tijd dat je nog blijft vertoeven in mijn buik. Maar dat je schattig zult zijn, dat weten we al lang natuurlijk De uiterste datum weten we misschien toch wel al een beetje. Dat zou nu donderdag wel eens kunnen zijn, dus binnen een 3 dagen, maar zeker is dat niet. De gynae zei dat als er tegen donderdag nog niks gebeurd was, dat ik eens mocht binnen springen om me te laten strippen. De betekenis daarvan wou ik nu toch wel eens vermelden in mijn blog, maar ik wist natuurlijk wel al wat dit wilde zeggen, want op de 6de dag overtijd gaan bij grote broer heeft de gynae dat ook bij mij gedaan.
Om te strippen moet de verloskundige een inwendig onderzoek doen en voelen of de baarmoedermond al iets open staat. Vaak heeft men aan het eind van de zwangerschap al iets ontsluiting. Als de baarmoedermond al aan het verweken en verstrijken is en er is 1 cm ontsluiting, dan kan de verloskundige met een vinger de baarmoedermond ingaan en de vliezen losmaken van de wand van de baarmoeder. De vliezen worden alleen losgemaakt van de wand, ze worden dus niet kapot gemaakt. Door dit losmaken wordt de baarmoeder geprikkeld en komt er oxytocine vrij, net voldoende om het lichaam aan te zetten tot de bevalling.
Resultaat
Strippen is geen garantie dat iemand gaat bevallen. Het is een poging om het 'op gang te helpen'. Heel vaak veroorzaakt het strippen alleen meer voorweeën en zet de bevalling nog niet door.
Maar wat ik nog niet zeker wist, maar wel al vermoedde en nu WEL zeker weet na het lezen van deze uitleg, is dat de bevalling daardoor wel langer en pijnlijker kan zijn. En dat was dus wel het geval bij Roan!!! Maar goed, pijn of geen pijn, donderdag sta ik aan de gynaecoloog haar deur om gestript te worden. Dat is zeker! Langer wachten staat niet in mijn woordenboek momenteel! En als ik de pijn niet kan verdragen, dan vragen we gewoon een epidurale. Ik denk niet dat ik deze keer zo lang op mijn tanden zal bijten en er sneller naar zal vragen, want ik was achteraf gewoon stikkapot en wetende dat er zware dagen komen aan te zitten, zie ik op dit moment het nut er niet van in om veel af te zien. Echt niet! Natuurlijk hoop ik wel nog altijd dat het gewoon allemaal veel vlotter zal verlopen hé deze keer: de bevalling komt vanzelf op gang en zou na een paar uurtjes moeten geklonken zijn IN het bad! Maar ja ... Mijn gevoel zegt me wel dat ik effectief nog zal moeten wachten tot donderdag en dat ik daar dan op de tafel zal liggen bij de gynaecoloog om gestript te worden en dat ik dan terug een lange strijd zal moeten vechten. Zo zie ik het momenteel! In elk geval, het is niet zo heel lang meer ....
Toen was ik 12 weekjes oud.
Haha. Ja, bij hem zou je het niet overleven, vrees ik. Daarom dat ik mij veilig tussen jullie in leg. Niet ver van mij ligt het borstvoedingskussen waar ik Jensen dan af en toe eens kan opleggen. Soms slaapt hij daar op. Met ons Roanneke heb ik de eerste weken ook zo doorgebracht en natuurlijk doe ik dat ook nu met onze Jensen!!! Da's gewoonweg heeeeeeerlijk!
Maar feit is, dat ik er deze keer gewoon veel beter ben vanaf gekomen. De pijn was voor mij draaglijk desondanks dat het weer lange uren waren. Omdat de pijn niet zo hevig was, heb ik meer kunnen recupereren intussentijd. Bij Roan was dat niet zo. Op een gegeven moment kwam de ene wee na de andere, zo hevig als maar kon zijn. Ik heb er zelfs 2 keer van moeten overgeven. Ik was bekaf! En daarna volgden nog laaaange uren .... Ik was een wrak en zo zag ik er ook uit, maar nu, zo fris als een hoentje. Ik voelde ik me erg fit nadien! VEEEEEEEEEEL beter dan bij Roan ... bijna dan 
Maar kleine broer zal beter doen hé. Ja toch???????? 
