Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
17-02-2011
Big momma
Dat kun je wel zeggen. Amai, mijn god :shock: Maar ik kan je verzekeren dat het allesbehalve nog aangenaam is voor die big momma :-( Pff, echt niet! Ik heb het erg zwaar hoor en ik heb nog meer dan 3 maanden te gaan!!! Veeeeeel te lang naar mijn goesting. Sorry dat ik het moet zeggen, maar ik geniet er niet zo van. Het is gewoonweg lastig! Punt! Het is net alsof ik al op mijn einde loop, maar niks is minder waar! Pff! Ik ben ook erg moe. Ik slaap zoveel ik kan en nog geraak ik niet uitgerust. Ik slaap ook niet goed, wordt veel wakker. En nu zit ik ook nog met een verkoudheid. Hoesten, hoesten en nog eens hoesten tot mijn buik er pijn van doet. Ik heb precies spierpijn onderaan mijn buik van het hoesten. En probeer dan meer eens te slapen hé. Ik wordt er constant wakker van natuurlijk. Naar het schijnt is een tweede zwangerschap lichamelijk zwaarder, te meer ook omdat er al een klein peutertje rondloopt hé. Pas op, papaatje vangt veel op hoor, ook van het huishouden. Dus ik heb niet te klagen daarover, maar 't verschil zit hem gewoon in het feit dat ik mij deze keer niet kan afleggen wanneer ik daar zin in heb, want anders is die kleine stoorzender daar. Vroeger liep er niemand 'in de weg'. Tjah, 't is op de tanden bijten en doorzetten hé. Eerlijk gezegd mogen die laatste maanden snel voorbij vliegen en achteraf bekeken zal dat ook wel zo zijn, maar nu, op dit moment, gaat het veeeeeeeeeeel te traag. GELUKKIG is mamaatje momenteel in ziekteverlof. Een twee-, drietal weken geleden heb ik ook een paar daagjes thuisgezeten omdat ik het niet zag zitten en nu stond ik terug bij de dokter om te zeggen dat ik zoooooooo moe ben, dat hij me meteen 2 weken ziekteverlof heeft uitgeschreven. :shock: Jah, ik verschoot er zelf van. Ik zei nog: oei, ik mag toch terug beginnen werken als ik het zie zitten hé? Nee, zei hij, je hebt je rust nodig, enkel en alleen maar zoveel mogelijk rusten. Dus ja, veel tegenstribbelen ga ik nu ook weer niet doen :wink: Dus, ik ben superblij, want dan ben ik verlost van de stress van het werk en die kan ik missen als kiespijn! Mijn job is mentaal veel te zwaar om te doen nu. Dus ik ben erg blij dat ik daar vanaf ben. Ik voelde me wel een beetje schuldig tegenover mijn collega's, maar ja, ik kan er uiteindelijk ook niks aan veranderen hé. Trouwens, de chef had al lang voor een invalster moeten zorgen, maar ja, zo gaat dat tegenwoordig hé in de zakenwereld. Maar bon, daar moet ik mij niet ongerust over maken nu. Gewoon rusten en alles op 't gemakje en zo komen we er wel. Na die 2 weken ziekteverlof had ik toevallig een weekje gewoon verlof gepland, m.a.w. mamaatje mag 3 lange weken thuis zijn. No work, no stress! Jippie jei! Tijdens het laatste weekje verlof zitten we in ofwel Holland ofwel in Duitsland in het Landallpark. Nog eventjes genieten vooraleer kleine broer ter wereld komt. Maar eerlijk gezegd, zie ik het ook niet zo heel erg zitten hoor. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar het is nu eenmaal zo, maar ik zie momenteel niks zitten. Mijn energie is gewoonweg ver te zoeken. Geen enkele fut! Maar toch, het zal mijn gedachten verzetten hé en het zal ook wel tof en gezellig worden, zo met ons drietjes. Hopelijk wordt ik dan ook niet ziek, allé bon, ik ben het nu wel al. Ik ben de laatste tijd al zo een paar keer op en af ziekjes geworden. Da's ook het ambetante eraan hé. De ene dag ben ik goed en de andere dan weer niet. En dan voel ik mij daar soms zo wat ambetant bij, want dan zullen sommigen denken van: amai, da's ne profiteur, maar dat is het zeker niet! Echt niet! Als ik moet kiezen tussen fit en energiek de laatste maanden van de zwangerschap tegemoet gaan of het tegenovergestelde, dan weet ik het wel hoor! Och ja, mamaatje kijkt uit naar de bevalling, om 2 redenen: het einde van de zwangerschap en de last EN het zien van ons kleinste zoontje! Ik verlang er enorm naar om hem te zien. Ik ben ZO benieuwd! Ik wil gewoon dat klein ventje knuffelen en koesteren. En na de bevalling kan ik terug eens aan mezelf werken. Een ganse opknapbeurt, me terug goed in mijn lijf voelen en weer stralen, want op dit moment ben ik niet echt moeders mooiste. Ik zie er uiteraard moe uit, bleke huid, donkere kringen rond mijn ogen, DIK, lomp, pff, allesbehalve elegant. En dan trek ik er mij ook niet zo veel van aan hé. Zo ben ik hé, ik kleed me zoals ik me voel, terwijl ik weet dat ik me mooi zou moeten opmaken om me wel goed te doen voelen, maar dan denk ik van, pff, ik heb er toch geen zin in. Ma bon, na de zwangerschap ga ik eraan werken, een nieuwe start zeg maar. Beetje (veel) afvallen, kleurtje krijgen, haartjes knippen, dan wat nieuwe kleertjes kopen van zodra ik wat afgevallen ben. Grote plannen hé, die hopelijk ook werkelijkheid zullen worden. Maar het kan ook niet anders, want het is gewoon nodig. En vooral, het allerbelangrijkste, genieten van mijn gezinnetje.
