Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
31-10-2011
4mnd een engeltje ... 4mnd een bengeltje?! (21 weken)
Je was zo lief, zo stil, zo rustig ... waar is onze lieve zachte Jensen gebleven?????????? We hebben de eerste maanden ons zelf moeten knijpen om te beseffen dat je geboren was, dat je er ook nog was, gewoon omdat je zo rustig was, maar nu zouden we jou al eens een kneep kunnen geven ipv onszelf, omdat je zo opvallend aanwezig bent nu?! :shock: En je hebt er ook al een paar effectief gekregen, echt waar, want we, en dan vooral mamaatje zeg maar, is ten einde raad!!!!!!!!!! DOODOP, kapot, vermoeid, uitgeput, uitgeteld, gestressed tot en met ... noem maar op ... Ja ja, Jensen, mamaatje is het niet gewoon hé. Ik zal teveel verwend geweest zijn zeker de eerste maanden en met ons Roanneke in den tijd? Ik krijg het nu dubbel en dik te verduren. Waarschijnlijk zal het 'een periode' zijn hoor, een groeispurt, maar hoe je het ook noemen wilt, het is hatelijk. Pff! Vreselijk! Je bent onuitstaanbaar! Eerlijk is eerlijk. Het is zo, het is de waarheid. Zo was het nu en zo zal ik het mij later ook herinnneren en vooral als ik dit dan lees. Hopelijk is het maar van korte duur natuurlijk, maar het is ook een fase in je leven, ons leven. Je bent op een leeftijd gekomen waarop je veel aandacht vraagt en het jammere is natuurlijk dat ik zoveel tijd niet heb, zoals dat bij Roan wel was, om jou die aandacht te geven. Da's natuurlijk wel héél spijtig, want het is een beetje niet eerlijk, maar ja, ik kan er niet veel aan veranderen. Jullie zijn met twee hé nu. 's Nachts ben je zeker ook geen engeltje hoor. Amai, mamaatje ziet tegenwoordig elk uur van de nacht voorbij passeren op de klok. Echt waar! Ik zit er door, enfin, op dit moment begint het wel een beetje beter te gaan, maar ik heb diep gezeten hoor. En misschien zelfs geraak ik nog dieper, maar ik zal ook weer naar boven komen. Dat is zo hé met een baby, met kindjes. Geen kinderen zonder vermoeidheid, zonder stress ... Tegenwoordig zit ik rond 20u30 in mijn bed! Zot hé! En ik die vroeger tot middernacht opbleef, dus VOOR de kindjes er waren. Haha... Wat niet onbelangrijk is, is dat de nachten ook alleen door mamaatje worden opgevangen hé. Papa kan dat niet. Zoals ik al eens zei, hij hoort het gehuil niet, hij geraakt zeer moeilijk wakker, EN hij kan het babygehuil niet verdragen, hij wordt daar zot van, maar ik ook natuurlijk op de duur en zeker na al enigste vreselijke nachten ... pff ... de hel gewoon ... dan heb ik ook momenten hoor dat ik Jensen iets zou kunnen aan doen. Gelukkig zal ik die grens niet overschrijden, maar ik kan nu wel goed begrijpen dat een harde klap soms dichterbij is dan je zou denken. Mamaatje heeft zelfs bijna overwogen om de borstvoeding af te bouwen, omdat ik gewoon op was. Gelukkig heeft papa gezegd dat ik nog eventjes moest wachten tot ik me wat beter voelde en dan pas zou beslissen opdat ik geen beslissing zou nemen waarvan ik nog spijt zou krijgen. En ik denk dat hij gelijk heeft, want ik denk dat ik toch nog zal volhouden tot jouw 6,5mnd. Dat is nog een dikke maand doorbijten. En het zal wel bijten zijn, zeker en vast, want het is hard, vreselijk hard! Het hangt er natuurlijk van af hoeveel pijnlijke nachten je mij nog zult bezorgen hé Jensentje, hoeveel ik nog verdragen kan ... En nu de goeie dingen, want natuurlijk, je bent en blijft mijn allerliefste zachte guitigste schattigste baby hé! Ik zie je doodgraag en ik geniet, desondanks de vermoeidheid, van mijn klein dolleke!!! Je bent een kwiek manneke. Een kleine zotteke en dan bedoel ik eigenlijk echt wel zot. Papaatje zegt het ook: met den dezen hebben we nog niet gedaan hoor! Zo'n straf manneke. Gisteren lag je op je rug op een paar kussens in de zetel. Ik keek eventjes niet naar jou, nog geen halve minuut lang en plots lag je op je buik op de rand van de zetel. Het had niet veel gescheeld of je lag eruit! Soms span je je buikspieren zodanig op dat je zo pardoes naar vooren zou vallen. Gevaarlijk! De voetjes en beentjes zijn tegewoordig favoriet speelgoed. Je stem kan je ook goed gebruiken, met alle decibels erbij :shock: tot vervelends toe ... Je duwt je poep stevig in de lucht vanuit ruglig. Alle voorwerpen die in jouw handjes passeren worden goed bestudeerd of naar de mond gebracht. Lachen doe je nog steeds zoals geen één! Altijd maar lachen. En je bent moeilijk te doorgronden. Je zit bijvoorbeeld te knotteren en ik probeer iets om jou te sussen, maar het helpt niet. Dan doe ik maar iets anders, maar dat helpt ook niet. Dan doe ik terug hetgeen ik eerstes gedaan heb en dan plots is het wel goed en ben je welgezind. Vreselijk irritant. Echt moeilijk hoor, jij! Je zal natuurlijk ook nog last hebben van die vervelende boertjes en protjes. Dat heb je al van in het begin. 't Is niet zo simpel in elk geval. Sinds een paar dagen bakeren we jou ook in voor het slapen gaan, want je kan zo onrustig doen terwijl je inslaapt: spartelen met de armen, tutje telkens weer onbewust uitdoen, knotteren enzovoort. Het helpt dat inbakeren. Enorm gewoon. We wikkelen jou in een doek, doen jou een mutsje op dat we tot over je ogen trekken, steken jouw tutje in jouw mond en leggen jouw knuffel veilig op je gezichtje en hop, je bent meteen vertrokken, je begint meteen te soezen. Zo frappant gewoon! Wat ook enorm opvalt, is dat je al van in het begin zodanig naar papaatje trekt. Je hebt hem altijd snel in het vizier, al van heel ver. En je lacht ook heel veel naar hem. En da's zo raar, ook omdat je al van in het begin zo neig kon glimlachen naar papaatje, terwijl ik diegene ben die jou 24u op 24u verzorgt en knuffelt. Papaatje is niet echt te vinden voor babies. Ja sorry, dat is gewoon zo. Babies trekken hem niet aan. Hij ervaart jou nog niet als een persoon. Roan dan weer wel bijvoorbeeld, omdat hij al ouder is. Hij is een persoontje, hij kent hem. En jij bent nog een baby, nog onbekend eigenlijk, je moet nog veel groeien, hij moet jou nog leren kennen. En bij babies draait het alleen maar om verzorgen en da's nu allesbehalve weggelegd voor papaatje. Raar dat zoiets al van bij de geboorte er kan in zitten eigenlijk, die aantrekkingskracht. We vinden het allebei opvallend dat je meer naar papaatje neigt te groeien, al van zo klein! En we denken dat het alleen maar zo zal evolueren. Een papa's kindje. Dat zou fijn zijn natuurlijk voor iedereen hé. Eentje voor mama en eentje voor papa en dat we allemaal goed met elkaar overeen komen. Liefde zal niemand tekort te komen want dat groeit en bloeit hier ten volle. Natuurlijk zal ik wel jaloers zijn wanneer Jensen zo'n echt papa's kindje zal worden zoals Roanneke een mama's kindje is. Vooral ook omdat ik 90% van het werk doe met onze twee filous. Nu zal ik ook misschien eens ervaren hoe het is om een beetje afgestoten te worden zoals Roanneke bij papaatje gedaan heeft toen hij nog kleiner was en het nog niet besefte. Nu is de band er ondertussen ook al hé tussen papaatje en Roanneke, maar vroeger niet, want Roan was en is nu eenmaal van mama! Bij ziekte, moeheid en nood aan knuffels, komt Roanneke altijd bij mamaatje gekropen. Mamaatje is zijn beste vriend. Zal papaatje zo'n beste vriend dan voor Jensen worden? Ik hoop het natuurlijk, maar ik zal o zo jaloers zijn. Boehoe, mijn moederhart ...
