Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
05-06-2012
Roan en school
Roanneke zit er op zijn plaats hoor. Het is ongelooflijk hoe graag hij gaat. Amai seg! Dat hadden we totaal niet verwacht. Echt niet! We dachten dat het gewoon een marteling zou zijn op het vlak van vermoeidheid. Grote broer sliep wel nog tot voor kort 3 tot soms zelfs 4 uur in de namiddag hé! Hij krijgt gewoon energie door naar school te gaan. Je ziet hem enorm opleven en wat wil een mama en een papa nog meer hé? Gewoonweg fantastisch! Dat hij graag bij de kindjes zou zijn, hadden we wel verwacht, maar die vermoeidheid, daar hadden we een heuse schrik voor! Papa en ik hadden er eerst al spijt van dat we niet gewacht hadden tot in september om Roan te laten starten omwille van die vermoeidheid waaraan we ons verwachtten en omwille van praktische redenen (opvang voor in de zomer) en ook omdat het mooie dagen zijn tegenwoordig (sunshine) en je daar zoveel mogelijk plezier wil aan beleven natuurlijk en dus 's avonds niet met een onhandelbaar kind zou moeten bezig zijn. Maar niks daar van allemaal. Integendeel, Roanneke is ZO voorbeeldig. Dat hadden we niet eens durven dromen. Hij is gewoon superflink! Ik maak hem 's morgens klaar, zonder al te veel gespartel (ik herinner me nog het gehuil, getier en de benen die in de lucht zwierden tijdens het aankleden en de hoek die als straf volgde, allemaal op een net uit bed morgend :-x). Hij drinkt flink zijn melkje en eet zijn 'keke' op. Daarna jasje aan, 'oolkaba' op de rug en weg zijn wij! En telkens met enige fierheid stapt hij van de parking naar het schooltje. Soms kijkt hij mij aan met zijn typisch snuitje. Zijn lipjes gepruild met daar een lichte lach achter en die oogjes die blinken zo van: ik ben zo fier dat ik naar school mag. Je ziet hem gewoon stralen. Te neig gewoon! Hij is nu aan zijn derde week school bezig en het gaat nog steeds goed. Tegen de avond is hij zeker wel moe, maar hij doet totaal niet moeilijk. Niks van gezaag of zo. Niks van last. We dachten echt dat hij veel zou huilen van vermoeidheid en dat we hem daarom ook moeilijk in zijn bedje zouden krijgen. Maar nee hoor. Hij gaat natuurlijk vroeger slapen, rond 18u30, ten laatste 19u. En hij gaat met veel zin mee naar boven. Die twee weken school zijn gewoonweg al zalig geweest. Ik krijg ook niks dan positieve commentaar van juffrouw Ann, zonder dat ik er naar moet vragen. Ze begint telkens zelf over hem: dan zegt ze dat hij nogal bij de pinken is, dat hij enthousiast is, veel babbelt tegen de kindjes, ook op schoolreis (ja ja, hij is al naar vroepieland in Brakel geweest) was hij superflink, hij zat veel te vertellen tegen de kindjes op de bus want ze was ervan verschoten dat hij het zo goed deed omdat het nog maar de derde schooldag was en erg vermoeiend was. En zijn boterhammetjes eet hij ook altijd flink op. Het is nog maar 2x gebeurd dat hij er amper aangezeten had. Maar zijn fruit daarentegen! Daar is hij niet zo verzot op. Da's wel niet zo flink hé Roanneke! 't Zal een sloeber worden, vrees ik. Een haantje de voorste. Dat merken we nu toch al aan hem. Hij is er zo vol van van school! Dat vinden mamaatje en papaatje natuurlijk leuk, maar we zullen er ons werk mee hebben, denk ik wel, want we zullen hem soms goed in toom moeten houden. Hij zal soms te veel willen en zal moeten leren dat niet alles naar zijn wensen kan verlopen. Maar het is al goed dat hij zich niet zal laten doen. Zoals ik al eens zei: klein maar dapper. Niet met Roanneke. Héhé :-P
