Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
31-08-2011
12 weekjes en 22 maanden
'k Ga nog eens cliché doen: de tijd vliegt! Erg hé, maar het is gewoon zo en er valt niks aan te doen, jammer genoeg. Jawel, eigenlijk wel, zoveel mogelijk genieten van mijn baby en dat doe ik. Ik zou Jensen kunnen doodknuffelen. Hij is zo schattig, om op te eten gewoon. Bleef hij maar een jaar zo petit. Hij past zo mooi in mijn armen. Hij is zo teder en schattig als ik hem optil. Dat hoofdje dat nog een beetje bengelt, dat slappe lijfje, die gebalde vuistjes en dat kleine rosse kopje ... M'n dolleke :oops: Ik zie hem toch zo graag! Ik zal het missen, dat babygedoe, HOOGSTwaarschijnlijk de allerlaatste keer. Boehoe ... :cry: Hij is al flink gegroeid en veranderd weer. Ik heb onlangs al de eerste kleertjes mogen wegdoen en de volgende maat uit de kasten gehaald. Wel leuk om al die kleertjes van Roanneke terug te zien. Zo tof! Nu mag ik mijn tweede popke kleden en doen. Hihi! Jensen is nog steeds - hoe kan het ook anders - een flinke manneke. Slapen en eten ... zoals gewoonlijk. Hij is wel al eens meer wakker natuurlijk en bestudeert alles al goed. Hij lacht en vertelt ook graag tegen ons. Zo cute hé! Niet te schatten! Hij kan ook al goed buiklig liggen met het hoofdje goed rechtop. Hij doet dat erg stevig. Ik denk ietsje straffer dan Roan. Mamaatje en papaatje vinden trouwens dat Jensen iets vlugger lijkt te zijn met alles, ofwel is dat gewoon omdat alles vlugger voorbij vliegt, dat we denken dat Jensen vlugger is. Want het gaat ook vlug hé. Al 3 maanden is hij bij ons. Niet normaal toch!!! We denken ook dat we later een klein ingreepje zullen moeten doen bij onze Jensen, allé moeten, dat niet, we willen dat doen. Jensen heeft flappies, mooi cadeautje van papa :lol::lol::lol:, en we hebben altijd gezegd, mocht blijken dat onze kindjes dit ook zouden hebben, dat we dat dan zouden laten corrigeren. Naar het schijnt zou het een kleine ingreep met weinig pijn zijn, hoe jonger, hoe beter. Ja, onze Jensen heeft grote oren voor zo'n klein manneke :-o Ollie is de vriend van Jensen, die deze naam gekregen heeft van mamaatje. Da's de knuffel hé, waar Jensen mee slaapt. Die heeft mamaatje ook in veelvoud aangekocht: voor thuis, één in reserve, één bij Tante Pug en één bij oma. Reflux! Daar heeft Jensen nog veel last van. Eerst nog geen pijn leek het zo, maar de laatste dagen precies wel. De fles Gaviscon doet niet echt veel wonderen hoor! Mamaatje zal eens moeten informeren voor een eventuele volgende stap én hopelijk een oplossing! Slapen doen mamaatje en Jensen nog steeds tesamen. S U P E Rgezellig! We kijken steeds uit naar de nachten die trouwens ook al sinds een dikke week ononderbroken verlopen. Ja hoor, mamaatje mag al goed doorslapen van Jensen. Tussen 22u en 23u krijgt hij zijn laatste voeding en rond 7u de volgende dag is hij daar terug. Flink hé! Wat een droombaby is Jensen toch hé!
Grote broer is nog zo'n minimensje waarvan mamaatje ongelooflijk veel houdt. Roanneke is trouwens ook weer een paar stapjes vooruitgegaan. Hij kan weer al meer en zo. Het is weer een ander kind geworden. Hoe ouder hij wordt, hoe meer we Roan leren kennen Wat voor een persoon ons kind is, merk je pas bij het steeds ouder worden hé. De woordenschat breidt zich uit, alsook fysiek gezien, kan hij weer al het één en ander. Het wordt er ook weer eens gevaarlijker op, want Roanneke is zodanig nieuwsgierig en inventief geworden dat niks, maar dan ook niks meer veilig is voor hem. Nu kan hij een rits openmaken, zodat ik hem al eens in mijn tas betrapt heb en vervolgens met mijn portemonnee!!!! Dangereux! Hij kan alle kasten en schuiven openkrijgen, de kraan openzetten, op de leuning van de zetel kruipen, in de eetstoel die in de keuken staat kruipen via de stoel en de tafel, op de meeste onbereikbare plaatsen klimmen en klauteren (zo stond hij op de rand van zijn bedje met zijn handen steunend op een muurplankje, via het nachtkastje was hij daarop geklauterd, maar alsnog leek het mij onmogelijk EN supergevaarlijk hoe hij daar stond, zo'n kinderbedje heeft een hele hoge en dunne rand!!!), overal op springen en doen, hij zit geen 5sec meer stil (ook niet tijdens het eten aan tafel, grrr, om irritant van te worden soms), ... Hij eet ook trager en minder. Ik dacht en hoopte dat hij altijd een flinke eter zou blijven, maar sinds een paar weekjes lijkt dat toch te minderen. Hij heeft nog zijn dagen hoor, maar 't zal ook normaal zijn. De groeispurten zijn ook minder dus hij heeft minder energie nodig, alhoewel, hij kan niet stilzitten en is steeds in de weer, denk ik dan ... Zijn tandjes, hoe zit het daar mee! Goh! Ik denk dat ik toch eens naar het Guiness Book of records zal moeten bellen hoor, want dit is een primeur denk ik! Ongelooflijk! Momenteel komt zijn 6de en 7de tand piepen. Tot voor kort had hij er dus nog maar 5! Ja VIJF! Zot hé! Dat heb ik nu nog nooit eens gehoord en dat zal ik ook nooit vergeten denk ik. Ik sta al te popelen om het hem later eens onder zijn neus te wrijven, haha, da's toch te grappig gewoon. Hihi! Zijn 6de en 7de tand doen wel redelijk wat pijn, want hij is al een paar keer 's nachts wakker geworden al huilend. Tegen dat hij 2 jaar is, zal hij ze nog niet allemaal hebben, denk ik, ofwel gebeurt er een wonder, maar zoals zijn tanden nu al gegroeid hebben, zal het aan dat tempo niet lukken tegen 28 oktober :lol::lol: Maar ja, dat moet natuurlijk ook niet hé, want niemand heeft daar last van, maar 't is toch eens de moeite om het te vertellen. Hij heeft het alleen soms wat moeilijker om bepaalde dingen te eten, zoals een appel. Sinds een week is Roan ook al wat gekalmeerd want we hebben een moeilijke periode achter de rug. Pfew! Amai, de peuter de sneuter seg! De hel gewoon! Goh! Hij heeft het ons moeilijk gemaakt. Peuterkuren en driftbuien ten top! Hij heeft al veel kennis gemaakt met 'den hoek' ook. Het valt dus op dat Roan veranderd is, want nu is hij al 7 dagen flink (ik tel ze op :wink:). Hij zal een GROTE sprong, zeg maar, gemaakt hebben en nu is hij terug gekalmeerd. Hij is erover ... voorlopig ... nu is het wachten op de volgende sprong. Koppig en zo, zal hij wel blijven natuurlijk, maar hij maakt zo geen grote scènes meer met al dat gekrijs en gebleit. En we moeten ook nog veel zeggen van 'dat mag niet', 'neen, mag niet' ... maar da's eigen aan een peuter hé en dus normaal. Het vervelendste waren die scènes en die zijn voorbij en hopelijk komen ze niet terug :roll: Maar hij is ook een lieverd hoor. Echt waar! Mamaatje en Roan zijn nog steeds de beste vrienden en naar papaatje toe gedraagt hij zich tegenwoordig ook al veel liever. Hij knuffelt erg graag en rollebollen doet hij het liefst! Voor zijn kleine broer is hij ook superlief. Hij doet aaikes, stopt zijn tutje in zijn mondje, wil er gaan bijliggen en zo. Hij is erg lief. Hij heeft wel al één keer een mep gegeven op Jensen en dat was toen mamaatje Jensen ging voeden en Roan bij mamaatje wou zijn, maar Jensen zat dus in de weg, dus die moest het bekopen met een mep op zijn hoofdje. Gelukkig heeft Jensen er geen last van gehad, want hij huilde niet. Mamaatje is toen erg boos geworden. Jensen heeft ook al een tweede mep gekregen maar dat was per ongeluk door onze onhandige Roan. Toen heeft Jensen wel gehuild ... Met zo'n nieuwsgierige en energieke peuter kan dat soms nogal gevaarlijk zijn hé. Roan heeft onlangs nog een ampule fysiologisch water in Jensens mondje proberen leeg te duwen. Slechts enkele seconden keek mamaatje niet en hup, Roan was Jensen al aan het 'verdrinken'. We zouden ogen op ons gat moeten hebben! Het meest grappige wat Roan nu geleerd heeft, is dat hij 'allée papa' zegt en zijn hoofdje daarbij draait (zo van: maar papa toch, hoe ist mogelijk, dat doe je toch niet), wanneer papaatje zijn poepgaatje moet luchten (om het een 'beetje' schattig te zeggen). Dat heeft hij van mama geleerd.
Aan alle mooie liedjes komt een eind, zoals ook nu. Nog 12 daagjes thuis en dan begint de mallemolen terug! Pfffffff ........... Mamaatje heeft er geen zin in! Echt niet! Ik kijk enorm op tegen de drukte, want het zal dus drukker beginnen worden. Gelukkig starten we halftijds, daar ben ik superblij om, maar desalniettemin zal het drukker worden. Geen ontkomen aan! Niet alleen thuis zal het druk zijn, maar ook op het werk, want ik start in de drukste periode van het jaar. En daar heb ik nu eens echt geen zin in! Geen zin om ook mijn energie daarin te steken. Da's zo weggegooid vind ik. Ik kan al mijn energie gebruiken voor mijn kindjes en het huis. Maar ja, er moet ook geld binnenkomen hé. Dus we gaan ervoor! We moeten wel!!!
