Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
16-06-2011
Jensen is geboren op 8 juni 2011
:-DJaja, dus toch! Die pijn in mijn buik van dinsdagnacht 7 juni op woensdag 8 juni waren dus TOCH weeën, want op woensdag 8 juni om 19u53 ben ik bevallen van ons tweede lieve zoontje JENSEN!!!!!!!!!!!! :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D :-D JIPPIE!!! Ik ben ZO blij, dolgelukkig gewoon! Echt waar! Ik leef op een roze wolk momenteel! En dus toch flink op tijd deze keer! Wat ben ik een tevreden mama seg! Slechts 1 dagje overtijd! Slechts 1! Papaatje en ik begonnen al te vrezen voor enkele dagen overtijd, maar dus toch niet. MAAR het heeft wel weer lang geduurd hoor! Toch weer zo'n 20 uren hoor! Pff! De moed begon me soms weer in de schoenen te zakken omdat ik die uren zag voorbij streken en er maar weer geen schot in de zaak kwam. Dinsdagmiddernacht 7 juni zijn mijn weeën dus begonnen en ik ben bevallen op woensdagavond om 19u53, dus dat zijn weer mooie 20 uren!!! Maar het was wel VEEL minder pijnlijk deze keer en ik ben op de koop toe natuurlijk bevallen in het bad! Raar eh! Maar daar is een verklaring voor. Ik zal de bevalling even beschrijven. Mijn weeën zijn gedurende die ganse periode steeds hetzelfde gebleven qua frequentie en sterkte. Ze kwamen gemiddeld om de 10 minuten, nu en dan een keertje vroeger en soms eens iets later, maar er was een mooi gemiddelde van 10min. De sterkte was ook altijd ongeveer hetzelfde, maar ook hier natuurlijk af en toe een keertje heviger dan anders. En die weeën waren te doen. Ik lag soms wel te kermen van de pijn, maar ik vond ze al bij al draaglijk. Maar het slechte was natuurlijk dat er dus geen verandering kwam in die weeën hé. Woensdagmorgen om 7u zijn we vertrokken met de auto naar meter Bibi om Roan af te zetten en daarna naar de kliniek te rijden. Ik heb dus die dinsdagnacht van 12u tot 7u in de zetel in de living gelegen om de weeën op te vangen. Ik zat met het gedacht van dat het wel efkes zou duren en ik beter thuis was om een stuk van de bevalling op te vangen en dus wat later naar het ziekenhuis te vertrekken EN ook om ons Roanneke niet onnodig te moeten wakker maken, want het zou al vreemd genoeg zijn voor hem, zo midden in de nacht wakker maken en hem droppen bij meter Bibi. Niet dat het daar slechts is hé, integendeel, maar 't zou toch een beetje vreemd geweest zijn voor Roan en dat wou ik hem besparen. Dus dat is goed uitgekomen en wij hebben Roan simpelweg kunnen afzetten rond 7u bij meter Bibi. Daarna zijn papaatje en ik naar de kliniek gereden. Ik ben binnen gegaan met 4cm ontsluiting. Ze hebben mij daar dan aangeraden om een paar toerkes rond de kliniek te wandelen en een paar trappen te doen om die weeën op gang te krijgen, want inderdaad, die weeën leken stil te vallen als ik rustte. Van zodra ik in beweging kwam, begonnen mijn weeën ook. Maar toch nog geen echte vooruitgang. De weeën namen niet toe. Hiervoor heb ik 2 pilletjes gekregen, maar die hebben ook hun werk niet gedaan, want er veranderde niks! Daar kwam ook nog bij dat mijn vliezen nog niet gebroken waren. De gynae had al een paar keer voorgesteld om ze te breken omdat ze dacht dat het anders nog lang ging duren, maar ik heb een paar keer geweigerd omdat ik bang was voor de pijn, want als de vliezen gebroken worden dan is de bevalling pijnlijker. Maar dat bleef dus duren en duren zodat ik dan toch maar ingestemd heb en zei van: laat maar komen, we gaan ervoor, we zullen het wel incasseren, beter zo dan hier nog uren te liggen en afgemat te worden. Ik zat op dat moment met zo'n 7cm ontsluiting. En daar gingen we dan: de vliezen waren gebroken en de weeën werden meteen heviger. Niet lang daarna zat ik al in het bad te persen en na zo'n keer of 7 geperst te hebben, was Jensen geboren. Dus mijn ontsluiting moet dan ook plots heel snel gegaan zijn, want net voor het breken van de vliezen had ik 7cm en je moet 10cm hebben hé om te kunnen bevallen. De bevalling was, raar om te zeggen, ZALIG deze keer! Echt waar! Het was een droombevalling vond ik. Of toch beter dan mijn eerste keer, laat ik het zo zeggen, want er zullen nog wel mooiere droomscenarios bestaan om te bevallen, denk ik :-? Maar feit is, dat ik er deze keer gewoon veel beter ben vanaf gekomen. De pijn was voor mij draaglijk desondanks dat het weer lange uren waren. Omdat de pijn niet zo hevig was, heb ik meer kunnen recupereren intussentijd. Bij Roan was dat niet zo. Op een gegeven moment kwam de ene wee na de andere, zo hevig als maar kon zijn. Ik heb er zelfs 2 keer van moeten overgeven. Ik was bekaf! En daarna volgden nog laaaange uren .... Ik was een wrak en zo zag ik er ook uit, maar nu, zo fris als een hoentje. Ik voelde ik me erg fit nadien! VEEEEEEEEEEL beter dan bij Roan ... bijna dan :wink: Het lijkt alsof ik de hele wereld aankan! Hihi! Gelukkig maar hé, want met twee prutsen in huis, staat het hier al gauw een beetje op stelten. Druk druk druk dat wel! Maar het is gewoonweg ongelooflijk hoezeer ik geniet. Enorm gewoon! Ik ben zo gelukkig en fier met mijn gezinnetje. Ik beleef alles zoveel intenser ook. Dat is dan het grote verschil met een tweede kindje hé. Bij een eerste is alles nieuw en ja, het is de eerste keer hé. Het is zo overdonderend en wennen allemaal, dat je soms vergeet ook te genieten van jouw kindje, maar deze keer denk je van foert, mijn kind gaat voor en de rest komt later. En het feit dat het waarschijnlijk de laatste keer zal zijn, doet me ook meer stilstaan. Zo schattig dat kleine babietje! Ik kan dat kleine hummeltje nu ook meer appreciëren, omdat ik ook besef hoe snel het voorbij gaat allemaal. Ze worden toch zo snel groot. Bij een tweede kindje weet je ook al waar je op moet letten hé, wat nu wel echt belangrijk is en wat niet. Je weet wat je ervan mag verwachten en de routine zit ook al in ons leven hé. Het is natuurlijk weer eventjes zoeken, maar we zijn het al gewoon met een kind, nu is er gewoon nog eentje bij. Bij Roanneke stond gans onze wereld op zijn kop hé. Van geen naar één! Hij was eigenlijk ons 'proefkonijntje' hé, zeg maar. Wij waren nog onervaren en hij moest het daarmee doen :wink: Ik moet eerlijk bekennen dat ik de kraamtijd momenteel niet echt als kraamtijd ervaar, maar als een laaaang verlof om te genieten van mijn kindjes. Fysiek of mentaal sta ik supersterk! Alsof ik nooit zwanger ben geweest en net een kind heb gekocht :shock: Héhé, goed é!!!!!!! Weet je dat ik al volop bezig ben met sporten en diëten?! Ja ja, mamaatje vliegt er in hoor. Ik oefen al een beetje op de hometrainer om mijn lichaam terug wat in vorm te krijgen want dat is hoog nodig :shock: en ik let al een beetje op mijn voeding. Ik mag natuurlijk niet overdrijven hé, want ik heb nog altijd 2 kindjes in huis die energie vragen en 's nachts heb ik ook de 'wacht' hé! Dus ik heb zeker mijn rust nodig! Fysiek mankeer ik ook zo goed als niks. Onderaan is alles in orde. Bij Roan leek het alsof er een bom ontploft was :shock: Ik heb een paar kleine momentjes gehad dat ik een beetje zwak op mijn benen stond, maar dat was het dan ook. En mijn buik? Fantastisch goed! Hij slinkt veel sneller dan bij Roan. Pas op, hij is nog erg dik hoor, maar hij wordt met de dag dunner. Bij Roan duurde dat een eeuwigheid! Ik kijk graag terug op deze bevalling. Ik heb ze bewuster beleefd vanwege geen epidurale en veeeeel minder pijn. En ik ben vooral enorm fier dat het mij gelukt is om onder water te bevallen en dus zonder epidurale! Maar ik had dan ook het geluk van minder pijn te ervaren hé en natuurlijk, het mag gezegd worden, het karakter van de mama speelt ook een belangrijke rol éh :-8):-P:oops::wink:Ah ja!!!!! En hier zitten we dan. Weeral een fase verder in ons leven. Ons gezinnetje met vier kan beginnen :-D
