Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
27-11-2012
I'M BACK
Hey hey hey hey hey ................!!!!!!!!!!!!!!!!!! Yes, i'm back, maar ik weet niet voor hoe lang. Tjaaaaaaaah, het is zo moeilijk hé tegenwoordig om nog eens de tijd en de goesting te vinden om nog iets te komen typen hier. Ja, de reden is nog altijd dezelfde en cliché misschien, maar het is een waarheid als een koe: IK HEB HET DRUK ! ! ! Mens, dat is niet te doen. Een jong gezin, werk en al de rest. 't Is me wat.
Bon, wat is er allemaal gebeurd de afgelopen ...(even tellen) ... 5 maanden :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: OH my god! 5 maanden. Miljaar, is dat al ZO lang geleden. Tjah, er is enorm veel gebeurd dus. Dju seg, en ons Jensenke is zoveel veranderd in die tijd. Waar zal ik beginnen?
Eventjes kort over de reis naar Duitsland: gezellig en dan ook weer niet. Jensen en Roan hebben er buikgriep gehad. Het heeft er veel geregend en met 2 kleine kindjes in een caravan is dat niet zo ideaal. Roanneke moest stil zijn voor broertje die nog veel moest slapen en dat is niet zo simpel :-? Bon, het was niet echt voor herhaling vatbaar eigenlijk!
Roanneke heeft de zomervakantie goed doorstaan. Hij heeft eigenlijk niet naar veel naar school gevraagd. We hadden hem duidelijk gemaakt dat het vakantie was en dat hij later terug naar school mocht. Dat de school gesloten was! "A ja!' zei hij dan altijd. En de opvang bij tante Pug viel ook goed mee. Hij heeft er geen problemen van gemaakt. Jensen heeft nog veel gekropen toen ... en dat heeft hij nog lang gedaan! Tot over 2 weken kroop hij nog ENORM veel en nu is hij 17 maanden. Vanaf zijn 15 maanden heeft hij zijn eerste stapjes gezet, maar hij heeft tot aan zijn 17 maanden nog heel veel gekropen. En eindelijk, stapt hij nu flink alleen. Hij is vertrokken, ons Louiske. Ja, heeft er zijnen tijd voor gepakt hé, ons manneke! Met de tandjes daarentegen was Jensen ietsje sneller dan Roan. Zijn eerste 2 tandjes kwamen piepen toen hij 14 maandjes was. Roan 16 maanden en hij stapte op 14 maanden. En Jensens rosse haartjes groeien met de dag EN hij heeft van die SUPERschattige krulletjes. Gewoon uberschattig! Echt waar! En 't is zo'n lief manneke. Een echte knuffelaar. Hij zou iedereen knuffelen. Roanneke was zo niet. Hij heeft zijn voorkeur, zijn mamaatje :-P maar Jensen niet. Op dat vlak is Jensen een liever manneke, maar dan ook een echte drama queen. Als Jensen zijn zin niet krijgt, dan is hij zoals de peuter in het reclamefilmpje van in de winkel. Hij gooit zich op de grond, bolt zijn rug, stampt met zijn voeten en krijst zijn hart en ziel eruit. En soms maakt hij er nog zo van die toerkes bij dat hij rond zijn as draait en met zijn hoofd overal tegen botst. En als hij zich op de grond laat vallen, dan is het altijd met zijn hoofdje boenk op de grond. Altijd patat en dan nog harder huilen. Maar ja, dat moet Jensen dan maar weten hé. Hij zal het er mee leren. Ja, hij maakt veel drama als hij boos is. Ondertussen slaapt Jensen niet meer in de voormiddag en enkel nog in de namiddag zo'n 2,5 à 3 uurtjes. Soms ook nog eens tussen 17u en 18u, maar dat is de laatste weken al fel verminderd. Op dat vlak was het niet gemakkelijk om zijn ritme te vinden, vond ik. Soms, als hij toevallig eventjes 15 minuutjes in slaap viel in de voormiddag, gegarandeerd dat hij in de namiddag niet meer wou slapen of bijna niks meer. Ambetant en vreemd zenne! Ma bon, we zijn al zoveel verder en er zit nu een mooi ritme in, wat toch weeral gemakkelijk is geworden allemaal voor mamaatje. Jensen is ook een enorme babbelaar. Uitleggen dat dat manneke kan. En 't is altijd met veel overtuiging zenne! Amai! Hij brabbelt, roept, wijst met zijn vingertje vanalles aan, enz. De koddigaard! Papaatje en ik vermoeden dat Jensen de uitbundigste van de twee zal zijn. Eentje waarmee we het één en ander nog mee gaan meemaken. De deugniet van het gezin dat met de meeste fratsen naar huis zal komen. Roanneke zal daarin rustiger zijn, denken we. Je hoort dat toch overal hé dat de jongsten de ergsten zijn! Ik vermoed dat dat komt door dat hij de jongste is en zich moet bewijzen binnen het gezin. Om iets te krijgen (waaronder aandacht) moet hij veel meer vechten, zeg maar. Bijvoorbeeld: onlangs waren papaatje, Roan en Jensen in de zetel aan het dollen. Jensen heeft nog niet zoveel macht en moet echt zijn best doen om zich te weren. Papaatje en al zeker niet Roan denken soms aan broertje die nog zwakker is dan hen. Dus Jensen moet zich automatisch meer verweren. Hij moet ook vlugger mee met de rest van het gezin. Wij doen maar maar Jensen is nog een baby en kan nog niet alles doen wat wij doen. Wijzelf gaan ook minder voorzichtig om met Jensen dan dat we met Roan gedaan hebben, onze eerste baby waarbij alles nog nieuw was voor ons. Nu is dat anders hé. We weten, kunnen en beseffen al meer en pakken sommige dingen anders waaronder minder precies zijn of minder overdrijven met dat moet zus en dat moet zo. 't Is een schatje mijn babietje Jensen. Als je hem nu ziet stappen in huis ... dat kleine dappere ding dat denkt dat hij al de hele wereld aan kan. Cutie! :-D 't Is leuk met zijn viertjes en het wordt altijd maar leuker en leuker. Als we samen aan tafel zitten eten, dan zijn we echt al een 'groot' gezin met 4 verschillende mens(j)en(s). Ons gezin! Wij samen! I love my boys!!!
Onlangs hebben de broertjes voor het eerst gerollebold op de grond. Zo speels vechten zo! Maar jongens toch, dat was lachen, ook voor de mama hoor! Mijn moederhart ... :oops: Ze zaten op de grond. Plaatsten zich rechtover mekaar, met gezichtje naar gezichtje. Ze keken elkaar aan, begonnen te lachen en dan ... ineens ... viel Jensen Roan aan door zijn armen om Roan heen te slaan en vervolgens samen op de grond te landen en te rollen en te giechelen. Zo grappig dat dat was. Mijn schatjes! Zo plezier dat ze hadden!
In september is Roan terug naar school gegaan. Hij keek er naar uit, maar de eerste maand en een half ongeveer viel toch wat tegen. Hij was minder enthousiast dan in mei. Achteraf gebleken kwam dat door de veranderingen t.o.v. mei. Roan had nu 2 juffen en hij moest 's morgens en 's avonds in de opvang blijven. Toen hij in mei en juni naar school ging, kon ik hem altijd tegen het startuur afzetten en tegen het einduur afhalen, want mamaatje was toen in ziekteverlof (mamaatje heeft toen 2,5 maanden thuis gezeten wegens overstressed, oververmoeid en nog zoveel andere dingen ...). En nu was dat niet meer zo, dus een hele aanpassing eigenlijk voor dat klein manneke. Hij heeft zelfs enigste keren geweend toen ik hem 's morgens afzette, maar dat heb ik dan opgelost door hem een snoepje te beloven na school ALS hij niet meer zou wenen. En zo is hij van dat wenen afgeraakt én is hij stilaan gewend geraakt aan de nieuwe routine. Nu is hij een blij kind dat graag naar school gaat. Roanneke moest echt wennen aan die veranderingen. Zo dacht de juf er ook over op het oudercontact onlangs. Ja ja, oudercontact! Leuk eh! Ons 1STE oudercontact! De juf zei dat het een flinke jongen was en goed mee kan in de klas, desondanks dat hij de 3e jongste is van de klas. Hij verjaart laat op het jaar hé, vandaar ... Soms kan hij zich nog altijd niet goed verstaanbaar maken, zei ze wel. En als je er naar doorvroeg, dat hij dan blokkeert en verder geen uitleg meer gaf of een poging ondernam. Maar bij ons thuis is dat dan weer anders. We merken wel dat hij zich nog niet altijd goed kan uitdrukken, maar da's niks om zorgen over te maken hoor. Hij groeit daar wel in! En de juf vond ook dat knutselen niet zijn ding was. Dat als je hem niet vroeg om zijn werkje af te maken, dat hij dat ook niet zou doen en liever ging spelen met het speelgoed in de klas. Ik dacht nochtans dat ze mij net ging vertellen dat hij WEL heel graag knutselt, want thuis doet hij dat wel graag. Hij vraagt er mij soms zelf om. Dan denk ik dat hij op school liever speelt omdat er daar zoveel ander speelgoed ligt dan thuis en dat hij zich thuis soms verveelt met het 'zelfde' speelgoed. De juf zei ook dat hij zijn plan kon trekken en dat als er ruzie is tussen de kindjes, dat hij zich niet laat doen. Roan heeft geen uitgesproken karakter, noch in de positieve noch in de negatieve zin. Een gewoon kind dat niet opvalt in de groep. Wij zijn content!
