6e plaats in criterium Hageland&Haspengouw 10e plaats in criterium op piste (Alleur)
Podiumuitslagen - Gert - 2009:
1e in Hensies 2e in Ans - Alleur * Zilveren medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste 3e in Rochefort 3e in Chaumont-Gistoux
19e plaats in de eindstand ECW 2e plaats in criterium op piste (Alleur-Rochefort) ............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2010:
1e in Bellecourt 2e in Familleureux 2e in Ghlin 3e in Fraire ............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2011:
1e in Ghlin 2e in Pommeroeul 2e in Hensies 3e in Grandmetz 3e in Hensies 3e in Châtelineau ..............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2012:
1e in Gages 1e in Seneffe 2e in Ransart 2e in Anderlues 3e in Chée-Notre-Dame 3e in Ans - Alleur * Bronzen medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste
Podiumuitslagen - Gert - 2013:
1e in Gaurain .. 3e in Grâce-Hollogne 3e in Emptinne 3e in Seneffe 3e in Ans - Alleur * Bronzen medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste
Muur van Geraardsbergen verplaatst naar Chaumont-Gistoux .....
Je kan wel verwachten dat het kan voorkomen maar als je het voor je neus ziet opduiken, slik je toch even een brokje weg. Gisteren in Chaumont-Gistoux was het zover. Een omloop van 1,7 km met elke ronde de beklimming van een 'muur' van ongeveer 150 m slechte kasseien. Jonge rennertjes die de ambitie hebben van het ooit bij de profs te maken, krijgen hier een voorsmaakje van wat hen te wachten staat. De gevolgen lieten zich raden: kettingen die aflopen bij het schakelen van de grote naar de kleine vooraan, valpartijen, gebroken versnellingen, geroep en getier alom, ..... Gecombineerd met een warmte van 32 graden waren alle ingrediënten voorhanden voor een spannend middagje koers. We wisten wat ons te doen stond: een goeie opwarming en een snelcursus techniek. Wanneer schakelen? Welke is de ideale versnelling? Waar te rijden op de kasseien? Waar drinken en waar (proberen) recupereren? Wat we verwachtten gebeurde ook. Van in de eerste ronde viel alles uit elkaar, iedereen zocht z'n plaatsje en het eigen ritme. En de sterkste beren trokken er onmiddellijk op uit. Onze kleine beer vond z'n plaatsje en reed z'n eigen wedstrijdje. Geen topkoers, ook niet slecht. En geschrokken van het ritme die een paar leiders erop nahielden toen ze hem tijdens de voorlaatste ronde voorbij snelden op de kassei. Het was alsof hij stil stond. Moeder Natuur heeft de krachten niet evenredig verdeeld ..... Uitslag: 14e op 18 vertrekkers. Maar niet gewanhoopt, we hebben waarschijnlijk weer iets bijgeleerd. En we kijken al uit naar de volgende koers, zaterdag, dicht bij huis in Haasrode. Bij de verkenning van dit parcours konden we al zien dat het ook daar bergop zal gaan. Een iets langer stuk zelfs maar dan wel zonder kassei, niet zo steil en de kans is groot dat het niet zo warm zal worden.
Gisteren heeft Koen deelgenomen aan de pistemeeting in Ans (Alleur). Dat vormt altijd een leuke afwisseling in het programma en is eigenlijk een heel complete training. Vorige week hebben we iets meer op kracht gewerkt (korte sprintjes op een helling), deze week lag de nadruk op souplesse en snelheid. Een pistewedstrijd past dus perfect in de planning. Naast snelheid en souplesse komt het er ook op aan om goed in groep te rijden en kort op het wiel. Een goeie leerschool waar alle aspecten van wielrennen aan te pas komen (buiten klimwerk, tenzij men de bochten van de piste als helling indeelt .....). De uitslag en de manier waarop Koen gisteren gereden heeft, maakt nog eens duidelijk dat er vooruitgang gemaakt is, zeker tegenover vorig seizoen. Hij is (nog) geen sprintbom maar moet ook niet afhaken, komt nog kracht tekort maar maakt veel goed met zijn karakter en volharding.
Uitslag: scratch 11e op 14 (pelotonsprint) afvalling 9e op 14 puntenkoers 11e op 14 (pelotonsprint)
13 vertrekkers aan de start, een korte omloop van 1 km die de renners 20 keer moeten afleggen. Van bij de start is het onmiddellijk alle hens aan dek wanneer de Limburgse kampioen aanzet en het peloton uit mekaar wil ranselen. Hij lukt hier ook in en Koen is bij de eerste slachtoffers. Hèt probleem (moet erfelijk zijn want de papa heeft hier ook enorm veel moeite mee ...) van Koen is de snelle start. De keel wordt dichtgesnoerd, de benen blokkeren, ..... het heeft een tijdje nodig alvorens het lichaam aanpast aan de snelheid. Na 4 ronden komt de groep opnieuw bij mekaar maar op dat moment volgen er opnieuw enkele demarrages van de sterke jongens. Met als gevolg dat er 2 renners wegrijden, 6 achtervolgers en daarachter onze ket, samen met nog 4 andere jongens. Terwijl de eersten verder afstand nemen, is de samenwerking bij de achtervolgers niet optimaal en Koen kan ze altijd in het vizier houden. Hij rijdt weg uit zijn groepje en probeert alleen aan te sluiten. Alleen is dit niet gemakkelijk maar hij heeft geen andere keuze dan te proberen. En dan toont hij toch dat hij over een hele goeie conditie beschikt. Beetje bij beetje komt hij korter bij het eerste peloton en rijdt verder weg van zijn groep. Hij kan dat ongeveer 10 km volhouden! Helemaal alleen, zonder al te veel tijd te verliezen. Je moet het maar doen, zo'n mooie inspanning getuigt van karakter. Bij het peloton komen, lukt niet meer maar de uiteindelijke 9e plaats is méér dan verdiend. Echt sterk gereden van onze beer! Jammer van de eerste ronden en de snelle start. Maar uit ervaring weet ik dat aan het probleem van de '2e adem' vinden niet gemakkelijk te verhelpen valt. Zo'n wedstrijd rijden, helemaal alleen een peloton achtervolgen en bijna geen tijd verliezen, is niet iedereen gegeven. De inspanningen op training beginnen te renderen en volgende week proberen we beter te doen. Ze zijn nog niet van de ket af.
Terug van vakantie - trainingskamp ..... en al de eerste wedstrijd achter de rug.
Terug van vakantie ..... Er zijn weer enkele weken voorbij gevlogen. Het deed toch goed om een beetje tijd in de zon door te brengen. 's Morgens training en platte rust in de namiddag. Af en toe een duik in het zwembad ... meer moet dat niet zijn. De enige stress die er tijdens die 2 weken bestond, was de twijfel tussen welk zwembad te kiezen .....
2007 zal voor ons echt behekst zijn. Na de tamelijk hoog oplopende kosten (vooral aan de auto) en de verschillende fysieke beslommeringen was het arsenaal blijkbaar nog niet uitgeput. We dachten dat we het ergste wel gehad hadden met regen van bij de start thuis tot op 20 km van onze vakantieplaats, Volonne. Neen, dus. Aangekomen aan onze bungalow merkten we dat de bestelde airconditioning het niet deed. Hierdoor was het 5 dagen puffen en blazen om uiteindelijk toch in slaap te vallen op slechte matrassen. Dat, gecombineerd met een te lage waterdruk waardoor de boiler niet aansloeg, maakte er een vakantiebegin van dat in de lijn lag van de eerder doorstane kleine en grote stormen. Kortom, een 2007 zoals een we blijkbaar ook een zomer zullen krijgen: wisselvallig en met geregeld ups en downs. En om de opsomming van de materiële tegenslag(jes) helemaal af te ronden (tot vandaag ...) kan ik nog vermelden dat ons vertrek huiswaarts ook met enkele uren uitgesteld werd. Helemaal ingepakt en iedereen in de auto klaar voor vertrek ... behalve de auto zelf, die gaf geen kick. Batterij stuk. Gevolg: vloeken en ketteren. En na enkele minuten gewoon gezond verstand gebruiken. Autobijstand gebeld, depanneur opwachten, auto starten en naar de garage rijden, nieuwe batterij plaatsen en vertrekken. Dit alles in een nieuwe recordtijd van nog geen 2 uren! Heeft er nog iemand klachten over de service en beschikbaarheid van de zuiderse stielmannen?
De trainingen dan. Bedoeling was om met Koen enkele mooie uitstapjes te maken en er een soort trainingskamp in mooi weer van te maken. Dat hebben we zonder problemen kunnen afwerken! Om de 2 dagen trokken we er op uit: trainingen van 1 tot 2 uren, uithouding, snelheidsoefeningen ingelast, sprintjes uitgevoerd, zelfs een beklimming van een 5-tal km ..... kortom, het ganse gamma van oefeningen kwam aan bod. Hier zal Koen zeker sterker uitkomen. In elk geval zit de 'moral' goed want zaterdag bij het losrijden was er geen houden aan: hij vloog! Maar koersen is natuurlijk nog iets anders .....
Gisteren zijn we dan naar de wedstrijd in Schulen geweest. 9 vertrekkers en een vlakke omloop met 4 bochten. Hier zat ook een stuk van 300 m tussen waar de wind vol in het aangezicht stond. Na 5 van de 13 ronden brak het peloton in 2 stukken. Na de aanpassing aan het ritme en het vinden van de '2e adem' kwam Koen er door maar reed te ver achteraan om met de sterksten mee te kunnen; 4 aanvallers die ongeveer 2 keer zo groot waren als Koen. Dat worden we ondertussen gewoon. Voor wanneer komt die scheut in groei en fysieke mogelijkheden ...? In het 2e pelotonnetje van 5 achtervolgers moest iemand reageren. En wat doet een renner met een goeie moral dan? Inderdaad, rijden! De kleinste, smalste en meest frêle mannetje van de groep kwam keer op keer (en eigenlijk veel te lang) z'n deel van het werk doen. Door de wind, door de regen ..... Jammer genoeg lukte hij er in om maar 1 rennertje te doen breken, een ploegmaat dan nog. Hij kreeg nog wel hulp van een collega van de ploeg uit Betekom maar de andere 2 jonge profiteurs bleven plakken en reageerden niet. Uiteraard wachtten ze op de sprint om hun slag te slaan. Koen werd uiteindelijk 8e. Maar uitslagen interesseren ons minder, op de langere termijn zal hij meer profijt halen uit de geleverde zwaardere inspanningen tijdens de wedstrijd. En als je dan enkele profiteurs in je wiel hebt zitten, dan kan het al eens zijn dat je ontgoocheld bent door het behaalde eindresultaat. Schrijf maar op: dat krijgen ze allemaal terugbetaald als ik groot en sterk zal zijn!
Voor mezelf is er niet zoveel te vermelden. Uit het bloedonderzoek van juni is gebleken dat het CMV-virus volledig verdwenen is. Blijft het probleem van het testosterongehalte (bijna 0) en de slecht werkende schildklier. Bij onze thuiskomst, vorige donderdag ben ik in het ziekenhuis onder de scanner geweest voor de schildklier. Waarschijnlijk zal de dokter de resultaten hebben in de loop van deze week. Als het geen onoverkomelijk probleem is, kan er onmiddellijk gereageerd worden met eventuele medicatie. Afwachten. Qua training is het ook wat improviseren. De dokter heeft toegelaten om te fietsen maar raadt aan om het nog kalm aan te doen. Daarom heb ik mij tijdens de vakantie beperkt tot de ritjes met Koen. Behalve 1 keer. Ik kon het niet laten om toch een colletje te beklimmen. 1700 m leek me haalbaar dus ... we gaan ervoor. Had ik beter niet gedaan. Na enkele km's klimmen had ik er al redelijk spijt van maar toch maar volhouden, zo zwaar zou het toch niet zijn. Toch wel dus. En dan nog met mijn erbarmelijke conditie ..... Waar ik dacht dat ik eindelijk de top bereikt had, bleek het een klim in 2 gedeelten te zijn. Dus nog eens 2 km klimmen tot de echte top en de volle 1700 m hoogte. Zelden zó genoten van een afdaling. Daarna restten mij nog 12 glooiende kilometers tot de camping. Deze bleken uiteindelijk nog de zwaarste km's van het ganse traject te zijn. Volledig leeg na 86 km ..... de conditie is ooit beter geweest. Gelukkig kon ik daarna rusten. En wat een verschil met enkele maanden geleden! Nu was er geen probleem meer om te recupereren. Na een paar dagen voelde ik geen tegenwerking van spieren of uitzonderlijke vermoeidheid meer. Mijn besluit was dus genomen; de echte (en intensievere) trainingen mogen herbeginnen. Hopelijk volgt er binnenkort groen licht van de dokter en dan zit er misschien nog een mooie competitiemaand in. Enkele koersen rijden om zo met een goed gevoel de winter in te gaan. Dat zou pas leuk zijn.
Het is om moedeloos van te worden ..... Voor mezelf toonden de nieuwe bloedtesten aan dat het virus stilaan overwonnen was. De hoop om eindelijk opnieuw te kunnen beginnen trainen schoot omhoog ..... maar was even snel weer verdwenen. Want zoals we gewoon beginnen te worden, was er ook weer slecht nieuws. Nu blijkt dat mijn schildklier onvoldoende werkt. Alvorens dus één of andere medicatie of kuur op te starten, moet ik eerst een scanneronderzoek ondergaan. Maar tegenslag komt nooit alleen: de eerstvolgende mogelijkheid is pas op 19 juli. Dat wil zeggen dat een eventuele herneming van de trainingen pas zou kunnen hernemen begin augustus. Te laat dus om nog uitzicht te hebben op enkele koersen in 2007. Ondertussen voel ik me ook niet helemaal 100% en mijn lichaam laat dat ook op allerhande verschillende manieren merken. Ach, ooit zal het toch nog wel eens omslaan, zeker?
Je zou kunnen denken: gelukkig wordt Koen een beetje van die tegenslag gespaard. Tot nu toe was dat inderdaad zo. Maar wat gebeurt er? Vandaag, zondag en dus koersdag, bij het wakker worden blijkt hij gestoken te zijn door een mug of gebeten door een spin! Een oogbol, zo dik als een biljartbal. Hij krijgt z'n oog helemaal niet open. Geen sprake van om zo te gaan koersen of trainen. Dat kan er ook nog wel bij! Dinsdag vertrekken we met vakantie. De schrik slaat ons al om het hart. Wat staat ons daar nog allemaal te wachten? Hopelijk blijven problemen met auto, verblijf, gezondheid, ..... een beetje achterwege want het begint allemaal een beetje veel te worden.
Na een maand zonder wedstrijden was het zondag opnieuw de beurt aan Koen. In Herve kregen de 13 vertrekkers een mooi parcours voorgeschoteld: 1,5 km lang waarvan een goeie 500 m licht bergop in 2 gedeelten, een kort stukje bergaf en ook licht dalend naar de aankomst toe. Het beloofde dus een snelle maar zware wedstrijd te worden. Na 4 van de 12 af te leggen ronden brak het peloton in 2. 7 renners waren weg en Koen was niet mee. Hij reed enkele ronden helemaal alleen achter de groep maar kwam niet dichter. Hij werd uiteindelijk ingehaald door nog 2 gelosten en samen reden ze 2 ronden achter de groep. Tijdens de voorlaatste ronde moest Koen z'n inspanningen bekopen en moest de 2 laten gaan. Ietwat ontgoocheld werd hij 10e van de 13. Na de laatste wedstrijd, een maand geleden waren we toch optimistisch naar Herve afgereisd. Maar de omloop en de snelle wedstrijd bleken toch iets te zwaar uit te vallen voor Koen. De uithouding is er zeker wel maar dat tikkeltje kracht komt hij nog altijd tekort. Dat vraagt tijd maar er wordt aan gewerkt. Deze week zal Koen (bij goeie weersomstandigheden) nog op de piste rijden te Elewijt (woensdagavond om 18 uur) en zondag gaan we naar Saint-Georges. Daarna wordt er 2 weken aan de conditie gewerkt in Zuid-Frankrijk. Een echte stage zowaar! En ook een beetje rust voor papa en mama .....
Op aanraden van een kennis heb ik onlangs afspraak genomen bij een sportdokter. Deze heeft een jarenlange ervaring met sporters en met wielrenners in het bijzonder. Dit bleek ook tijdens een eerste gesprek vandaag. Ook hebben we een nieuwe bloedafname gedaan, de resultaten hiervan zullen begin volgende week gekend zijn. Het komt er nu op aan om de staat te kennen van het CMV-virus èn vooral om alle gekende tekorten in het lichaam weg te werken (vooral testosteron en in mindere mate vitamine B-complex en foliumzuur). Als het resultaat van het bloedonderzoek gekend is, kan er hopelijk weer aan de conditie gewerkt worden. Volgens deze dokter is het helemaal niet onmogelijk om nog dit seizoen een aantal wedstrijden te rijden! Dat is het goede nieuws van de dag. Want het is toch maar niks om zomaar een beetje rond te rijden, 3x per week zonder doel voor ogen. Praktisch betekent dit dat ik het nog een paar weken rustig aan moet doen maar stilaan mag hopen op méér echte training. Eerst vakantie (met de fiets!) zonder overdrijven met fietsen en dan ..... licht op groen voor 2 maanden koers. Nu nog hopen op een goed resultaat van de bloedtesten .....
De titel van dit bericht is niet overdreven; nu is de bodem helemaal bereikt. De graafwerken zijn zelfs begonnen..... Maar genoeg is genoeg, nu is het echt wel tijd om volledige rust in te lassen. Dit duurt nu al maanden, er komt maar geen eind aan. Geen koersen meer voor mij tot eind juli of begin augustus. Vorige week begon nochtans goed, de training verliep ideaal, goeie recuperatie en dus ook met goeie moed naar Baelen vertrokken voor een koers op een mooi parcours. Het begin liep goed, ik heb zelfs mee gezeten in een ontsnapping. Ze duurde wel niet lang maar het gaf toch een gevoel van "eindelijk, terug in het peloton". En dan liep het mis. Bij de eerstvolgende helling werd ik gewoon uit de wielen gereden, zonder pardon. Forceren had geen zin, ineens was alle kracht weg. En meteen ook de moral en alles wat ook nog maar aanleiding gaf tot een goed gevoel. Puur op karakter heb ik de wedstrijd uitgereden en geëindigd op 1 ronde (dikke 10 minuten!) van de winnaar. En dat terwijl de ganse ploeg z'n steentje kon bijdragen tot de sprintzege van Peter. Het beestje is dus nog niet uit mijn lijf. In deze toestand kan ik zelfs niet hopen dat het er nog ooit uit zal gaan. Ook op gebied van mijn fysieke en mentale kracht is de bodem stilaan in zicht. Vandaag, 4 dagen na de wedstrijd voelt mijn lichaam aan alsof het net enkele bergetappes achter de rug heeft. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Zo kan ik ook geen carrière afsluiten. Dus, er komt zeker een vervolg. Hopelijk kan dit nog dit seizoen.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist. Vanaf dat moment krijg je elke keer een mailtje wanneer er een nieuw bericht op dit blog verschijnt. Dankjewel!
Wil u ons steunen?
Dankzij enkele fantastische sponsors kunnen we jullie een body/fleece aanbieden ter aanmoediging van onze jongste renner. Stuur even een mailtje met je kledingmaat en voor de prijs van 20 € krijg je een prachtige fleece in de plaats! Dank je!
