N.a.v. artikel in krant van woensdag 24 april 2013 : "Feministische demonstranten kieperen wijwater uit over 'homofobe' aartsbisschop."
"Beetje plat hoor, dames", lees ik in Dialoog van donderdag 25 april. Dat kan best zijn, en toegegeven, er zijn uiteraard andere middelen om je standpunt kenbaar te maken. Maar als atheïst gaat bij mij absoluut geen sympathie uit naar deze en andere dubieuze uitspraken van aartsbisschop Léonard. Natuurlijk heeft hij het recht zijn mening te uiten, maar hij moet meteen ook maar eens beseffen hoeveel mensen (gelovigen inbegrepen) hij op zijn eigen compleet tactloze manier tegen de schenen schopt. Hij heeft dit soort reacties dan ook zonder meer uitgelokt. De wijze waarop de aartsbisschop andersdenkenden (en gelovigen) meermaals al geschoffeerd heeft met zijn kortzichtige uitspraken, vind ik veel 'platter' dan wat deze vier Femenactivistes aangedurfd hebben. En de gevolgen van zijn uitspraken zijn alvast véél nefaster dan het optreden van de dames. Misschien moeten we daar eventjes bij stilstaan ! De aartsbisschop zal rap 'opgedroogd' geweest zijn, MAAR de psychische ellende die zijn uitspraken veroorzaakt hebben, dat zijn wonden die niet zomaar genezen !
Een beetje denigrerend stelt lezer Hans Van Dijck uit Oostmalle : "Iedereen moet de kans hebben om zijn mening te uiten. Ook mensen die anders denken dan de 'mainstream', dus ook Mgr. Léonard". "Dan de mainstream ?" 'Handig' hoe lezer hier de zaken simpelweg omdraait. Decennialang moesten andersdenkenden hun mond houden en werd minachtend neergekeken op vrijzinnigen, op kinderen die voor het levensbeschouwelijke vak Zedenleer hadden gekozen. Leerkrachten Zedenleer zijn tot op vandaag niet welkom in het katholieke net (nietwaar mevr. Van Hecke ?). En dan komt hier iemand doodleuk beweren dat er plaats moet zijn voor eenieders mening. Moet er nog zand zijn, zeg ?
Nee, Monseigneur Léonard hoeven we niet met rust te laten. Hij doet dat met ons ook niet (in figuurlijke zin dan wel te verstaan!). Het instituut Kerk heeft andersdenkenden en mensen die anders geaard zijn ook nooit met rust gelaten. Meer nog, ze hebben levens laten verwoesten door hun lakse houding tegenover pedofiele priester-leraars ... decennialang. Mag het nog even gezegd en geschreven worden ... of moeten we daar nu ook braafjes over zwijgen ?
*****
Bijlagen :
* Artikel krant (3 scans). * Eigen reactie in Dialoog (ingekort) + overige reacties (1 scan).
Het doet goed eens een positieve reactie te lezen over de Belgische kampioen Tom Boonen in Dialoog. Zijn val in de Ronde van Vlaanderen gaf aanleiding tot een resem negatieve uitlatingen (eufimistisch uitgedrukt) tot zelfs complottheorieën, en dit vooral op de online nieuwssites. Gelukkig maar waren er ook heel wat wielerliefhebbers die de renner een spoedig herstel toewensten.
Proficiat, Nadia De Vos uit Blankenberge om de renner veel sterkte toe te wensen, hem moed in te spreken en te hopen op een spoedige terugkeer in het peleton. (Dialoog in HLN van dinsdag 2 april). Dat klinkt tenminste menselijk, in tegenstelling tot een sneer in de zin van : "Ik hoef echt niet elke dag te vernemen hoe het met hem gaat." Nee, Grerta Van Santfort uit Rumst, dat hoeft u absoluut niet. Niemand trouwens die u verplicht de artikels te lezen ! Uw krant bevat bij mijn weten voldoende informatie allerhande voor iedereen. Voor elk wat wils, of mag dat ook al niet ? In elk geval ... u hebt het toch gelezen ;-) !
Sommigen vragen zich af of Tom Boonen niet aan een jaartje te veel bezig is. Dat zou kunnen, maar als een topsporter het karakter heeft en de inzet vertoont om verder te doen, dan is dat ook zijn volste recht. Voor het geld, is dan de repliek die je hoort. So what ? Ze moeten er wel veel voor doen om aan de top te geraken en vooral te blijven. Ik vind dat verderdoen een sportmens siert. En lukt het niet meer, je kan niet naast een palmares kijken. En afgaan als een gieter ... dat doe je toch bij de criticasters, want voor hen is 't nooit goed !
Wat nu de verslaggeving betreft mag de uitspraak van lezer Hubert Buysse uit Deinze wel eens gecounterd worden. Het is uiteraard zijn recht om de koers via de NOS te volgen. Die mensen doen ook hun job naar behoren. Maar ... heel wat noorderburen stemmen af op onze zenders omwille van de zeer goede verslaggeving van wielerwedstrijden. Erg dat een reporter van bij ons alweer afgebroken wordt door de eigen landgenoten. Een typisch Belgisch fenomeen. Lezer moet me toch eens verklaren hoe het komt dat Michel Wuyts er al jaren in slaagt de sportliefhebbers voor de start van een wielerklassieker te vergasten op een verzorgde, bijwijlen grappige presentatie. Een presentatie waarbij de nodige informatie over de toppers, maar ook over minder bekende renners aan bod komt. Ik heb zondag ondanks de bittere kou ter plekke genoten van het schitterende interview met de 85-jarige West-Vlaming Roger Decock. Deze kranige kerel is de oudste nog levende winnaar van de Ronde van Vlaanderen. Hij won de klassieker in 1952 toen de finish hier nog aan het eind van de Jan Broeckaertlaan in Wetteren lag.
In Wetteren won hij met 15 meter voorsprong op Loretto Petrucci (die vlak voordien Milaan-Sanremo had gewonnen) ... en voor een grote wielerlegende van bij ons, Briek Schotte. Zijn eigen sportdirecteur diende men uit een café te halen omdat die niet meer geloofde in een overwinning van iemand uit zijn ploeg. De kopman Valère Ollivier had immers moeten lossen. Naast zijn sportieve prestaties mag ook een daad van menselijk medeleven even aangehaald worden. Een voorval dat ik me nog als kind herinner. In de Tour van 1951 reed de Nederlander Wim Van Est bij de afdaling van de Aubisque een ravijn in. Roger De Cock was enige getuige. Hij kon op dat moment een vijfde plaats in het klassement verdedigen, maar hij gooide spontaan de remmen dicht om zich over het lot van zijn collega te ontfermen. Van Est was zeventig meter diep gevallen en kon niet op eigen kracht naar boven. De West-Vlaming begreep de ernst van de situatie en probeerde hulp te vinden ... maar werd genegeerd door de passerende sportdirecteurs, die dachten dat hij een wiel wilde. Toen zijn eigen ploegleider arriveerde en stopte werd een reddingsoperatie op gang gebracht. Wim Van Est kwam er met de schrik van af. Hij had alleen een paar kneuzingen, inwendige bloedingen en schaafwonden. Roger Decock verloor er 25 minuten door en zakte naar de 39'ste plaats in het klassement. In Parijs was hij nog zeventiende ! Mogelijks heeft hij het leven van de Nederlander gered, want wanneer zouden ze de renner ooit teruggevonden hebben, daar in de bergen, met al die bochten ? "Had ik doorgereden, ik had nooit de plaats kunnen aanduiden waar hij over het muurtje in de ravijn dook", vertelt hij.
Het interview met de 85-jarige renner op de bomvolle Markt in Brugge was een schitterend moment dat warmte gaf aan alle toeschouwers.
Bij de honderdste verjaardag van de Ronde werd in HLN ook een volledige bladzijde besteed aan deze wielerlegende.
Om terug te komen op de verslaggeving van Michel Wuyts, een reporter wordt ook geacht te praten tijdens de uitzending van de koers. Ook op dat vlak krijgt hij van lezer Hubert Buysse een veeg uit de pan. "De verslaggevers van de NOS konden zwijgen als ze niets zinnigs te vertellen hadden en dat was een echte verademing." Nu, je zou het eens moeten proberen hier in Belgenland als reporter ... voortdurend lange stiltes in te lassen ... 't Zou zeker niet goed zijn ! Ja, is 't ooit wel goed hier ? Ik vind het trouwens een leuke afwisseling allerlei weetjes te vernemen over het reilen en zeilen in de wielersport, belangrijke of minder belangrijke.
De reactie : "Ik had het geluk niet naar het zenuwtergende gezever te moeten luisteren van Michel Wuyts" is niet meer dan afbrekende kritiek die van geen respect getuigt voor een mens die zijn job zo goed mogelijk uitoefent en daar ook van de meeste sportliefhebbers waardering voor krijgt. Bovendien mag zowel de uitspraak als de bijwijlen grappige woordkeuze van de reporter zeker geprezen worden. Kritiek is één zaak, maar moet die echt zo verpakt worden dat ze kwetsend overkomt voor de persoon in kwestie ? Zielig toch !
Wat de Ronde zelf betreft, ik verkies ook het vroegere parcours, maar de belangstelling is er echt niet minder door geworden. Geld speelt nu eenmaal een grote rol in de topsport. Dat is nu eenmaal zo ... maar ik ga er mijn plezier de koers te volgen zeker niet door laten vergallen.
In "Gratis vervoer met De Lijn, moet dat echt ?" (Dialoog van vrijdag 25 januari) stelt een lezer : "Geef minder bemiddelde oudere mensen de kans om voor een kleine, bijna symbolische bijdrage te reizen en laat anderen een gewone bijdrage betalen.". Lezer houdt van het openbaar vervoer, geniet van een royaal pensioen, en is beschaamd dat hij gratis mag reizen (Reactie : Brief van de dag - zie SCAN onder deze reactie). Ik kan zijn gedachtengang wel volgen, en het siert hem dit op deze manier duidelijk te maken. Toch wil ik enkele bedenkingen naar voor brengen n.a.v. de discussie over het al dan niet afschaffen van gratis vervoer met De Lijn voor 65 plussers. Eerst en vooral is het ontzettend moeilijk om de grens te trekken tussen wie wel recht zou hebben op een gratis lijnabonnement en wie niet op basis van wat iemand als pensioen uitbetaald krijgt. Indien men een onderscheid zou maken, dan dreigen heel wat senioren uit de boot te vallen. Niet alleen leven veel mensen op, juist onder of juist boven de armoedegrens, maar ook heel wat mensen met een redelijk pensioen zouden door deze maatregel benadeeld worden. Velen onder hen moeten elke maand opnieuw proberen de eindjes aan mekaar te knopen. Niemand loopt daar graag mee te koop ! Vandaar dat ik voorstander ben van ofwel het gratis lijnabonnement en het minimumtarief van de NMBS te behouden, of misschien een kleine bijdrage te vragen aan iedereen, zonder onderscheid te maken. Indien alle senioren het minieme bedrag van 10 euro per jaar zouden betalen voor hun abonnement, dan zal ook die maatregel het openbaar vervoer meer middelen geven.
Waar ik me vorige week bijzonder aan ergerde was de denigrerende toon en het compleet gebrek aan enige vorm van empathie waarop lezers op de diverse nieuwssites hun standpunt naar voren brachten : "Schandalig, dat gratis rijden met De Lijn", "Afschaffen", "Die menskes gebruiken het openbaar vervoer alleen maar om te gaan shoppen en om met hun winkelkarretje in de weg te staan", ... Een vorm van minachting waar je niet naast kan kijken. Alsof jongeren of mensen onder de 65 zich op dat vlak allemaal anders en vooral voorbeeldig gaan gedragen ! Ik denk niet dat je iemand zomaar van een etiketje kan voorzien : "Je bent oud, dus je bent zo, je handelt zo !" "Hokjesdenken" noem ik het, eigen aan een samenleving waarin het 'ikje' al te vaak de bovenhand neemt.
Feit is dat het afschaffen van de maatregel wel eens meer mensen zou kunnen isoleren dan men wel denkt. Ik hoor ook bij de senioren en beschik over geen wagen. Ik bezoek geregeld mijn 90-jarige moeder. Daarvoor moet ik een verplaatsing maken met trein én bus. Moet ik, die gedurende een ganse loopbaan belastingen heb betaald ... en solidariteitsbijdragen (waar is dat geld trouwens gebleven ?) de volle pot betalen omwille van het egocentrisme van bepaalde mensen (voor de duidelijkheid, daar reken ik steller van de reactie in Dialoog niet bij).
Sommigen hebben ook kritiek op de agressieve houding van vele senioren in het openbaar vervoer. Toegegeven, ik heb me ook al geërgerd aan ouderen die bij het op-en uitstappen van de tram bijvoorbeeld geen rekening houden met de andere reizigers. Maar kan je zoiets veralgemenen ? Je kan dat van elke leeftijdsgroep beweren, toch !
Ik wil dat vooroordeel counteren aan de hand van een voorvalletje dat me altijd zal bijblijven.
In 1970 nam ik voor de eerste maal deel aan de Vierdaagse van Nijmegen. Ik logeerde bij een gezin in Hatert, enkele kilometer verwijderd van het centrum van de stad. Na de mars van 50 km (het was de allereerste dag van de Vierdaagse) nam ik de bus naar mijn logies. Alle plaatsen waren bezet. De bus was nog niet goed en wel vertrokken of een heel oud dametje stond recht en sprak me aan : "Nou, meneer, gaat u zitten. U hebt gelopen" (voor de Nederlanders is 'lopen' tijdens de Vierdaagse 'stappen' en 'draven' is 'lopen'. Dat laatste is niet toegelaten en daar kijken onze noorderburen streng op toe). Ik gaf aan dat ze mocht blijven zitten en dat ik wel zou blijven rechtstaan. Maar daar nam het oudje geen vrede mee. Ze bleef aandringen en eiste bijna dat ik haar zitje zou innemen ! Wat ik dan ook deed, enigszins verbouwereerd door deze onverwachte hoffelijkheid. De overige reizigers hadden het tafereeltje geamuseerd gevolgd, dat was duidelijk. Een aantal onder hen zal het dametje allicht wel gekend hebben. Zeker weten dat ze ouder dan 80 was !
Dat voorvalletje werpt een heel ander licht op die vooringenomenheid tegenover ouderen, ook al is dit meer dan 40 jaar geleden gebeurd. Die negatieve reacties op de nieuwssites begrijp ik niet. Die mensen hebben toch ook ouders en grootouders. Hoe staan ze dan tegenover hen aan wie ze zoveel te danken hebben ?
Waarom is het de dag van vandaag zo moeilijk het licht in iemands anders ogen te gunnen ?
**********
SCAN 1 : Brief van de dag in Dialoog van vrijdag 25 januari.
"Gratis vervoer met De Lijn, moet dat echt ?"
SCAN 2 : Reacties in Dialoog van vrijdag 1 februari - eigen ingekorte versie inbegrepen.
Ik ben Ivan Bontinck
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is Leerkracht Engels met pensioen..
Ik ben geboren op 13/06/1945 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelsport (lange afstanden) - vreemde talen (o.a.Russisch) - lezersbrieven - geschiedenis - ....
