Even een sportief intermezzo. Vorige woensdag kwam het tijdens het treffen tussen Lierse en Anderlecht tot een incidentje tussen de doelman van paarswit en een ballen- jongen van de thuisploeg. Veel heisa en beschuldigende vingertjes, breed uitgesmeerd in de pers ... YouTubefilmpje op het net geplaatst ... of hoe men van een mug een olifant maakt. Hieronder de volledige versie van mijn lezersbrief, maandag in verkorte versie gepubliceerd in de krant. ************************************************************************ Proto en de ballenjongen. ==================== De uitgebreide berichtgeving over het incident tussen de goalie van Anderlecht en een ballenjongen van de Pallieters, met daarbovenop nog eens een YouTubefilmpje (worden straks alle menselijke gedragingen tot YouTube filmpjes verpakt ?) deden me denken aan de uitdrukking "van een mug een olifant maken". In elk geval is hier van een muggetje een levensgrote olifant gemaakt. Wat is dit incidentje eigenlijk meer dan een overhitte reactie van een supporterende ballenjongen - en hoe reageert een puber nu eenmaal? - en een geprikkelde profvoetballer, bij wie op dat eigenste moment de adrenaline door de aderen stroomt? Het ergste van al is dat nu ook volwassenen zich aan een puberaal "spelletje" van "Hij is begonnen" hebben begeven. Nochtans kon met een klein beetje creativiteit dit hele voorval in positieve zin omgebogen worden Maar blijkbaar verhit koning voetbal de gemoederen zo fel, dat "de andere" nu eenmaal als de vijand in de ogen moet blijven gezien worden. Nu werd een banaal incident (is het meer?) in negatieve zin overdreven op de spits gedreven en houdt iedereen zich aan zijn eigen grote gelijk. Geen ruimte voor nuance, voor het relativeren van dit voorval. Zou het echt zo moeilijk zijn twee mensen, de profspeler en de ballenjongen, eens samen te brengen? Een initiatief van de twee betrokken ploegen : Nodig die twee uit om eens een halfuurtje eender waar "balletje te trappen" ... tesamen. Laat Damon een paar strafschoppen nemen met Proto in doel en/of omgekeerd. Als de knaap er ééntje binnentrapt of hij kan er ééntje tegenhouden, dan spreekt hij er binnen x jaren met kinderen en kleinkinderen nog over. Zou zo'n gebaar, vertrekkend vanuit de wereld van de volwassene, haat en nijd niet doen omslaan in respect en vriendschap? Hier is, jammer genoeg, vanuit de wereld van de volwassenee; tot nu toe geen enkel positief signaal gekomen.
Steven B. schokt nabestaanden van doodgereden studentes ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "Zonder rijbewijs kan ik geen werkstraf doen." ================================ "Ik kan geen werkstraf uitvoeren of op scholen gaan spreken. Zonder rijbewijs geraak ik daar niet." Steven B. (22), de jongeman die op 11 november vorig jaar dronken en aan te hoge snelheid drie studentes doodreed, moest gisteren opnieuw in beroep voor de rechter verschijnen. De vraag van de ouders van de slachtoffers om met zijn eigen ervaring andere jongeren te waarschuwen voor dronkenschap in het verkeer, wees hij resoluut af ...
Krant van woensdag 22 september.
Lezersbrief in krant van donderdag 23 september. ---------------------------------------------------------------- Ongeval Oosterzele §§§§§§§§§§§§
Vorig jaar in november werden in Oosterzele drie studentes door een dronken chauffeur van 22 met hun fiets van de weg gemaaid. Ze overleefden de klap niet. De rechter in eerste aanleg stelde zich heel mild op in zijn vonnis : Zes maanden voorwaardelijke celstraf en twee jaar rijverbod. Een straf die nu iets zwaarder kan worden, maar nooit kan opwegen tegen de schade die de jongeman heeft aangericht : Drie meisjes, in de fleur van hun leven, doodgereden. Drie families in rouw gedompeld, zovele vrienden en vriendinnen die de meisjes nooit zullen vergeten (getuige daarvan de vele reacties, ook nu nog, op Facebook). De ouders van de slachtoffers hebben zich bijzonder sereen opgesteld tegenover de jongeman die hen zoveel verdriet heeft bezorgd. Ze hadden al een hele tijd geleden voorgesteld Steven als werkstraf in scholen te laten praten, om zijn leefijdsgenoten te gaan waarschuwen voor de gevaren van alcohol achter het stuur. Tot hun grote verbijstering liet de jongeman bij monde van zijn advocaat weten dat niet aan te kunnen. Hij zou rood worden en beginnen te stotteren. En dan!? Het zou in elk geval betekenen dat hij emotioneel heel begaan blijft met het gebeuren en zijn inzet op dat vlak zou ongetwijfeld van groot belang zijn bij het verwerken van het verdriet van de nabestaanden. Maar van een mogelijke werkstraf is blijkbaar geen sprake - zelfs geen klassieke, zoals begeleiding van mensen die na een ongeluk met een handicap leven. Steven wil niet "nog bekender" worden, luidt het. Indien de jongeman daar positief had op gereageerd, had het een gunstig effect gehad op zijn verdere leven. Nu zal hij als een lafaard beschouwd worden, die zijn advocaat nog koudweg laat zeggen : "Zonder rijbewijs kan ik geen werkstraf doen. Hoe moet ik mij verplaatsen?" Stel je eens in de plaats van de nabestaanden als je zoiets te horen krijgt ! Niet alleen gaat de rechtbank niet in op de vraag van de ouders, ze blijft ervan uitgaan dat de dronkenschap van Steven niets te maken heeft met het ongeluk en de dood van de drie meisjes, zelfs niet als medeoorzaak. Tart zoiets niet elke verbeelding? De zoveelste striemende slag in het gezicht van de ouders. En welk signaal geeft de rechtbank hier aan jongeren? ============================================================================= PS.: Vervolg verhaal "De rekbare punten van broeder X" volgt later op de dag. Groeten. Ivan
Inleiding : ====== De lezersbrief van april 2010 (zie 2'de bericht) is gebaseerd op een waarheidsgetrouw verhaal opgetekend door Gaston Bontinck. "De rekbare punten van broeder X" is het eerste verhaal dat hier zal gebracht worden. De verhalen worden overgenomen in zijn eigen verteltrant. In de inleiding van zijn boek schrijft hij : "Dit komt niet van de hand van een schrijver, maar van een rijkswachter, die in eigen stijl en eigen vorm vertelt over zijn belevenissen bij onderzoeken naar zedendelicten." Gezien de lengte heb ik besloten de verhalen telkens in een viertal delen op te splitsen. De aangehaalde feiten zijn bijwijlen grof, maar hoe de woorden en uitdrukkingen ook mogen overkomen, zij komen uit de mond van daders, slachtoffers, getuigen, ... Belangrijk : Deze verhalen worden niet gebracht uit sensatiezucht of wat dan ook, maar PROBEREN gewoon te duiden hoe slachtoffers zich moeten gevoeld hebben tijdens de walgelijke feiten, bij overhoringen, of de vele jaren erna. Proberen, want wij kunnen in de vertse verte niet beseffen wat slachtoffers echt hebben meegemaakt. Leed, té moeilijk om onder woorden te brengen, maar bepaalde getuigenissen spreken boekdelen. En net zij zijn het die keer op keer in de kou zijn blijven staan. Dat hebben de recente gebeurtenissen meer dan eens aangetoond. Laten we bovendien niet vergeten dat vele gevallen van pedofilie, incest e.a. gevallen van seksueel misbruik steeds een "diep bewaard geheim" zullen blijven (zie lezersbrief april 2010). Groeten. Ivan B.
ALLE SCHULD ONTKEND ++++++++++++++++++++++ Het statement van de paus tijdens de persconferentie op het vliegtuig naar het Schotse Edinburgh laat aan duidelijkheid niets te wensen over. "Pedofilie is een ziekte waarbij de vrije wil wordt uitgeschakeld. En wij, de kerk, zijn alleen onvoldoende waakzaam geweest." In plaats van ootmoedig het hoofd te buigen wordt alle schuld ontkend. De geestelijken die kinderen seksueel hebben misbruikt waren dus het slachtoffer van een onweerstaanbare drang. Geen verregaande perversiteit waarbij het weerloze kind als slachtoffer werd "genomen" (verkracht of bepoteld). Geen woord over machtsmisbruik, een misdrijf op zichzelf, gezien de piëdestal waarop de geestelijke (van pastoor tot bisschop) zich bevond. Aanvankelijk klonk het "We hebben het niet geweten." Nu zijn de kerkelijke autoriteiten onvoldoende waakzaam geweest ... Nochtans waren ze van de vele walgelijke feiten maar al te goed op de hoogte (gezien de vele overplaatsingen). Eerst werd seksueel misbruik van kinderen toegedekt met het brede gewaad van de liefde, nu wordt het brede gewaad van de ziekte bovengehaald.
Het laatste zinnetje werd niet opgenomen in de reactie in de krant.
Dit korte stukje werd door middel van een SMS'je doorgestuurd naar de redactie. Gewoon een reactie vanop de trein bij het lezen van de krant.
Misbruik in de kerk. =============== Lezersbrief gepubliceerd in april. Voor het eerst maakte ik gebruik van een fragment uit de verhalen van mijn vader. Aanleiding was de reactie van enkele lezers, die al de verhalen over seksueel misbruik door geestelijken probeerden te minimaliseren. Uiteraard vind je pedofilie terug in alle geledingen van een samenleving, maar hier gaat het toch over mensen die van hun machtspositie en vertrouwensfunctie misbruik hebben gemaakt om zich te vergrijpen aan de zwakste schakel in onze samenleving : het kind.
-In Dialoog van dinsdag schrijft R. :"Het wordt hoog tijd dat de media stoppen met verdachtmakingen over misbruiken door priesters die dateren van een halve eeuw geleden." Ik zou best willen dat het maar cowboyverhalen zijn. Jammer genoeg is dat niet zo. Hierbij een fragment uit een boek van mijn vader gebaseerd op FEITEN : "Een krantenartikel uit 19.. vermeldt (piepklein artikel ergens op pag.12 van de krant!) : Een walgelijke zedenzaak aan het licht gekomen te ... Een jonge priester werd aangehouden en opgesloten. De feiten vonden plaats in een internaat. Een 10-jarig jongetje brengt het weekend thuis door. Voor het eerst kan hij een goed rapport voorleggen. Enkele uren nadien hoort de moeder haar kind huilen op het toilet. Tot haar verbijstering stelt ze vast dat de aarsopening van het kind bebloed en gezwollen is. De huisarts stelt bloedige ontstekingen vast als gevolg van herhaalde gewelddadige penetraties. Het kind diende gehospitaliseerd te worden. Moeizaam kwamen tijdens een discreet verhoor de feiten aan het licht. De 10-jarige werd regelmatig uitgenodigd in de kamer van broeder X, die het kind meermaals misbruikte. 'In ruil' kreeg het betere punten.Zijn resultaten stegen van 55 naar 72% ... (dit is uiteraard een fel ingekorte versie van het verhaal.
De priester-leraar werd veroordeeld tot 3 jaar cel. Maar wat gebeurde daarna met hem ? Dat is nu één van de zaken die wel aan het licht is gekomen. Hoeveel zedendelicten zijn niet 'een diep bewaard geheim' gebleven ? Menselijk toch dat velen de stilte niet konden/kunnen doorbreken. Schaamte? Schuldgevoel? Ouders die als de dood waren om klacht in te dienen, bevreesd voor een schandaal? Daarom vind ik het zo belangrijk dat religieuze leiders kindermisbruik door geestelijken scherp veroordelen, waar en wanneer dat ook gebeurd is. Dat had trouwens al jaren geleden moeten gebeuren. Ook de paus hoort een duidelijk standpunt in te nemen. Geen doofpotoperaties meer.
Welkom ! Het heeft een tijdje geduurd vooraleer ik deze stap durfde te zetten. Ben eigenlijk nog maar een tweetal jaren "vertrouwd" met het werken met de laptop ... en af en toe loopt nog wel eens iets mis. 't Zal sober zijn in het begin ... even zoeken hoe alles in zijn werk gaat. Mijn bedoeling is tweeërlei : De lezersbrieven die ik geregeld naar krant of tijdschrift verstuur (al dan niet gepubliceerd) hier onder te brengen. Vele reacties zijn in de loop van de jaren verloren gegaan, anderen heb ik in mappen verzameld, maar heel wat niet-gepubliceerde reacties verdwenen in de prullenmand. De redacties van kranten moeten dagelijks een soms moeilijke keuze maken tussen de talrijke brieven die ze binnenkrijgen. Je moet dus aanvaarden dat zij een bepaalde inbreng niet altijd kunnen plaatsen.
Verder zou ik een aantal verhalen willen brengen die mijn vader in boeken verwerkt heeft (verhalen die tot nu toe in de huisbibliotheek gebleven zijn). Gaston Bontinck (+1986) was in de jaren '60 als rijkswachter verbonden aan de bijzondere dienst "Jeugdbescherming en zedenfeiten". Zijn verhalen zijn gebaseerd op feiten, en handelen inhoudelijk over onderzoeken naar zedendelicten. Geen zucht naar senstatie, maar de belevenissen van iemand die vertelt over de eerste onderzoeksdaden die hij diende te verrichten in heel wat onkiese zaken. De recente gebeurtenissen hebben me het besluit doen nemen enkele van zijn verhalen hier in deze blog te plaatsen. Grauwe realiteit, heel dramatisch bijwijlen, verteld ook met de woorden en uitdrukkingen van slachtoffers, getuigen, daders, ... De namen van de betrokken personen heeft mijn vader in zijn boeken bijna altijd vervangen door fictieve initialen.
Ik ben Ivan Bontinck
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is Leerkracht Engels met pensioen..
Ik ben geboren op 13/06/1945 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelsport (lange afstanden) - vreemde talen (o.a.Russisch) - lezersbrieven - geschiedenis - ....
