Misbruik in de kerk.
===============
Lezersbrief gepubliceerd in april. Voor het eerst maakte ik gebruik van een fragment uit de verhalen van mijn vader. Aanleiding was de reactie van enkele lezers, die al de verhalen over seksueel misbruik door geestelijken probeerden te minimaliseren. Uiteraard vind je pedofilie terug in alle geledingen van een samenleving, maar hier gaat het toch over mensen die van hun machtspositie en vertrouwensfunctie misbruik hebben gemaakt om zich te vergrijpen aan de zwakste schakel in onze samenleving : het kind.

-In Dialoog van dinsdag schrijft R. :"Het wordt hoog tijd dat de media stoppen met verdachtmakingen over misbruiken door priesters die dateren van een halve eeuw geleden." 
Ik zou best willen dat het maar cowboyverhalen zijn. Jammer genoeg is dat niet zo. Hierbij een fragment uit een boek van mijn vader gebaseerd op FEITEN :
"Een krantenartikel uit 19.. vermeldt  (piepklein artikel ergens op pag.12 van de krant!) : Een walgelijke zedenzaak aan het licht gekomen te ... Een jonge priester werd aangehouden en opgesloten. De feiten vonden plaats in een internaat. Een 10-jarig jongetje brengt het weekend thuis door. Voor het eerst kan hij een goed rapport voorleggen. Enkele uren nadien hoort de moeder haar kind huilen op het toilet. Tot haar verbijstering stelt ze vast dat de aarsopening van het kind bebloed en gezwollen is. De huisarts stelt bloedige ontstekingen vast als gevolg van herhaalde gewelddadige penetraties. Het kind diende gehospitaliseerd te worden. Moeizaam kwamen tijdens een discreet verhoor de feiten aan het licht.  De 10-jarige werd regelmatig uitgenodigd in de kamer van broeder X, die het kind meermaals misbruikte. 'In ruil' kreeg het betere punten.Zijn resultaten stegen van 55 naar 72% ... (dit is uiteraard een fel ingekorte versie van het verhaal.

De priester-leraar werd veroordeeld tot 3 jaar cel. Maar wat gebeurde daarna met hem ?
Dat is nu één van de zaken die wel aan het licht is gekomen. Hoeveel zedendelicten zijn niet 'een diep bewaard geheim' gebleven ? Menselijk toch dat velen de stilte niet konden/kunnen doorbreken. Schaamte? Schuldgevoel? Ouders die als de dood waren om klacht in te dienen, bevreesd voor een schandaal? 
Daarom vind ik het zo belangrijk dat religieuze leiders kindermisbruik door geestelijken scherp veroordelen, waar en wanneer dat ook gebeurd is. Dat had trouwens al jaren geleden moeten gebeuren. Ook de paus hoort een duidelijk standpunt in te nemen. Geen doofpotoperaties meer.

******