Ik
denk niet snel meer vooruit ik probeer dag per dag te bezien en het
enige wat ik wel heb is alles wat ik moet doen schrijf ik op in mijn
grote agenda en bepaalde dingen zet ik als reminder in mijn agenda.
Ziekenhuisafspraak gaat in mijn agenda en in mijn GSM, kinesist komt
in mijn agenda, psy agenda, speelmaatjes voor de kinderen agenda en
GSM en ga zo maar door. Het enige wat ik heb ik ga niet steeds op
tijd kijken zodat ik met een gerust hart kan zeggen maandag dit,
dinsdag dat, Maar ik voel aan mijn buik dat er iets is wat ik moet
doen. Op zondag denk ik vaak ik moet dit doen of dat doen en dan als
het zover is vergeet ik het weer maar dan schrijf ik het op een
Post-it en vliegt dan op de rand van de laptop. Zo ga ik dan de week
in met 15 dingen die ik niet mag vergeten en waar er zeker 10 worden
opgelost. De andere 5 daar ben ik mee bezig en heeft wat tijd nodig.
In
mijn GSM is er een memofunctie en die functie word ook gretig
gebruikt door me. Als mensen me iets vragen dan noteer ik de vraag en
dan kan ik het thuis opzoeken voor het resultaat. Of ik slaap word
wakker en mijn hoofd is weer aan het draaien weer een idee om neer te
schrijven en niet te vergeten. Ik heb 1 voordeel af en toe hou ik
kuising in die dingen.
Die
GSM is zo een ding waar je af en toe kuising moet in houden.
Telefoongegevens die je ziet als je belt of je wordt gebeld, SMSjes,
nochtans zijn er sommige berichten die ik heel lang bij hou. Maar af
en toe een beetje opruimen kan geen kwaad. Maar dit moet wel af en
toe gebeuren in mijn leven opruimen. De dingen in mijn hoofd en de
dingen in mijn omgeving. Zo kan ik verdragen dat er was staat maar na
de 2 de dag ben ik het een beetje beu en probeer ik het van de rek te
halen. Opvouwen is voor de gezinshulp. Ik kan sommige stukken gerust
zelf en dat doe ik dan samen met hen. Kledij van de jongens, kleine
handdoeken kan ik zelf. Lange broeken, grote handteken doet de
gezinshulp daar krijg ik geen overzicht over tenzij je 15 minuten
hebt eer het gedaan is. Alleen al de broek platleggen is al heel
karwij en dan de rest nog. Maar ik ben blij dat ik het kan doen ook
al is het soms best zwaar en dan bedoel ik dat letterlijk. Een grote
handdoek, een lange broek, een trui, lakens en dekbedovertrekken dat
is echt fysiek iets te zwaar voor mijn armen. Maar ik ben al blij dat
ik het nog kan en mag doen.
Als
de gezinshulp komt zo een 3 tal keer per week vind ik het belangrijk
dat ik mee de handen uit de mouwen steek ik dweil dan wel niet of ik
maak geen bed op, maar bij de dingen die ik wel kan doe ik zeker mijn
best om te helpen. Zo kuis ik mee groenten als er iets met met
groeten te doen is. Ik probeer te roeren in dingen maar dingen bakken
dat is iets te hoog gegrepen. Ik moet soms snel kunnen reageren maar
dat lukt niet steeds fysiek en dan kan het gevaarlijk worden. Maar
meestal ben ik het brein achter het fornuis. Mijn gezinshulpen zijn
mijn handen. Zoals in vele situaties.
Over
50 minuutjes komen mijn 2 kerels thuis voor de week. Volker gaar
zwemmen met een vriend en Lander en ik gaan schilderen met ecoline.
Ik heb mijn borstels, ik heb mijn verf en ik heb ook bijna de
schildersdoeken. We gaan ook iets koken samen en we gaan samen spelen
dat zijn mijn plannen deze week. Maar daar kan ook in gepuzzeld
worden. Voor de komende weken ga ik wat meer plannen Bobbejaanland,
gaan spelen bij Marc, Michiel, Jeroen en Jeke. Ik ga ik ga ook eens
beginnen kijken voor mijn tripje naar Limburg in september want we
zitten vrij kort bij Maaseik en An en ik willen toch wel een paar
leuke dingen doen. 2 dagen de toerist uithangen het zal wat geven het
is al meer dan 5 jaar geleden dat ik de stadstoerist ben geweest. De
laatste keer was in juli 2010 naar het Gravensteen in Gent Volker wou
eens een echt kasteel zien. Het was Gentse Feesten en wij naar Gent
tot bij Tante Non want daar kunnen we gratis parkeren in de schaduw
en het is er veilig. Een bezoekje aan Tante Non is altijd fijn. We
gingen op stap en als verrassing was er kermis voorzien. We zijn niet
aan de kermis geraakt. Het eerste ijsjeskraam en dan zijn we terug
gekeerd. Volker vroeg steeds gaan we een ijsje eten, gaan we een
ijsje eten en dan wanneer gaan we terug. Ik had hem graag laten
kennismaken met de bootjes, het straattheater en nog een paar
typische Gentse dingen die je op de Gentse Feesten kan zien.
Wie
weet gaan we eens naar Markt Rock in Leuven dit jaar Volker zal dit
wel al fijn vinden maar Lander denk ik nog niet dus ik denk nog een
jaartje te wachten en anders sluiten we een compromis.
De
eerste maand van de vakantie is voorbij gevlogen en mijn 2 kerels
Lander en Volker zijn bij me gedurende de week van zondagavond tot
vrijdagavond. Ze slapen meestal tot 8.30uur al slaapt Lander meestal
iets langer dan zijn broer. Het is echt fijn mijn 2 kerels hier. Oma
komt 4 dagen eten maken en op woensdag zorg ik met Martine voor het
eten. Het is toch ook belangrijk dat zowel Volker, Lander en ik onder
ons 3 eens samen aan tafel zitten. Het gebeurt s'avonds bij de
boterham maar bij het warme eten mag dit ook eens.
Deze
week was echt goed gestart. De jongens waren super, geen ruzie, wel
elkaar plagen maar niet erover en woensdag was er een periode van
wat strubbelingen die donderdag er een beetje over waren. Woensdag
was de muis van de computer kapot gegaan, er was te hard mee
omgegaan. De oude muis hangt nu aan de computer en er is een nieuwe
simpele muis gekocht voor op de laptop. Donderdag had Volker echt het
pesten in op zijn kleine broer en hij was maar aan het brullen tegen
alles en iedereen. Ik stuurde hem naar zijn kamertje om even tot rust
te komen maar dat was er teveel aan.
Ik
had het al vaak gezegd tegen mijn 2 jongens
als
je zegt stop dan moet je stoppen dan is het niet leuk
als je iets niet leuk vind ga dan gewoon ergens anders gaan zitten.
zeg het zeker aan mama als je iets niet fijn vindt
als
de ene iets doet en dat zit niet in het plannetje: niet steeds kwaad
worden
als
de ene stampt niet altijd terug stampen
en
niet steeds het laatste woord willen (al hebben ze dat wel een
beetje van mij)
hou
rekening met elkaar
Alles
hebben ze aan hun laars gelapt en oma die kwam ging croissants
meebrengen maar ik had gebeld dat ze dit niet hoefde en maar een
gewoon brood moest meebrengen. Volker was nu echt boos. Tja soms moet
je dingen verdienen en is niet alles vanzelfsprekend.
Het
is niet altijd evident om zo 2 kerels op te voeden al vind ik dit
maar een eng woord. Ook al ben ik opvoedster van opleiding. Ik
prefereer nog steeds de titel mama en ik als mama begeleid mijn
jongens op hun weg naar het groot worden. Kinderen zijn kleine
persoontjes en naarmate dat ze groter worden geef je ze waarden en
normen mee. Je geeft de waarden en normen mee die je zelf belangrijk
vindt. Onderweg ontdek je ook nieuwe dingen.
Voor
mezelf als mama vind ik het belangrijk om te luisteren naar mijn
jongens. Wat vinden ze leuk wat vinden ze niet leuk en met elkaar
rekening houden. Volker vraagt gaan we eens hotdogs eten ok dan
plannen we dit in. Met Lander kan je praten maar je mag niet zomaar
een vraag stellen in de helft. Hij wil eerst zijn verhaal doen en dan
pas kan je erover praten. Anders is het 'ik mag nooit iets zeggen en
je laat me niet uitpraten.' Daar moeten we ook rekening mee houden.
Er zijn een paar simpele regels die je laat werken en weet je als je
laat zien dat je respect hebt voor hen krijg je dat automatisch
terug. Mooi gezegd denk ik dan.
Vrijdag
kwamen Robin en Brecht mijn neefjes van ondertussen 21 en 20 jaar oud
even naar de muis kijken die ondertussen in de vuilbak lag. Brecht
had zijn hond bij een American stafford. Het beest is al een hele
loebas al is hij nog maar 6 maanden. Maar een schat van een beest.
Volker was kei lief. De moment dat de hond in huis was nam hij poes
op en ging rustig naar de kamer. Ik bedankte hem ook achterna om zo
goed voor poes te zorgen, Hij fleurde helemaal op terwijl de poes
niet echt last had van de hond want de hond is niet eens in haar
beurt geweest.
Weet
je hoe ik het ervaar dat mijn jongens er zijn en dit met mijn
hersenletsel!!!
Het
is af en toe heel druk voor mijn hoofd en ik ben blij als ze even
kiezen om iets rustig te doen. Een gezelschapsspel, een beetje lezen
het kan allemaal maar af en toe moet ik even bijtanken. Als de
gezinshulp er is en oma is er dan ga ik even met haar naar de winkel
en dan blijven de jongens dan even bij oma. Ik ben maar een
20 minuutjes weg maar dan even stilte in mijn hoofd. Ook al houden
de jongens er wel rekening mee. Volker gaat af en toe naar de
slaapkamer met de tablet om dan even muziek te luisteren of in zijn
kamp te spelen. Lander kan zich enorm goed bezig houden met zijn
LEGO terwijl ik even lees of gewoon even zit te genieten van mijn
omgeving en te beseffen wat vind ik het fijn dat de jongens er zijn.
Het is raar maar op het einde van de week gun ik hen hun tijd bij
papa maar op zondag ben ik gerust dat ze er zijn en ben ik blij dat
ik ze in bed kan stoppen ook al is dit niet altijd mogelijk.
Elke
weekdag geniet ik met 1 van de jongens naar de complicatie van 1 of
andere Ketnetserie. Zo hebben we De Elfenheuvel gehad en is het nu
aan de beurt van Galaxy Park. We weten allemaal wat er gaat gebeuren
want dat is nu al de 3 of de 4 de keer at ze dit uitzenden en dan
weet je het wel al viel Lander wel uit de lucht da Ko uit Galaxy Park
van een andere planeet komt. Het is wel genieten van mijn 2 kerels.
We krijgen onze dagen meer dan vol. Maar voor Inge is het een kwestie
van doseren en serieus filteren.
Niet
te veel roepen en niet door elkaar praten.
De
deur mag eens openstaan maar ze moet ook af en toe dicht voor de
treingeluiden te reduceren.
Geen
100 dingen tegelijkertijd willen doen.
Vooral
doseren.
Een
zekere structuur behouden in mijn dagelijkse bezigheden al kan er
ook wel buiten de lijntjes worden gewerkt. Bv. Eens voor de tv eten
als ze kijken naar Galaxy Park
Iets
wat ik ook heb ingevoerd sinds ik hier woon is dat mijn jongens een
taakje krijgen. Vuile was in de wasmand in het waskot, borden in de
vaatwas zetten zo ook hun bestek en de jongens moeten elke om beurt
iets wegzetten of dit kan ook samen gebeuren. Zoals het brood en
beleg, bestek. Tafel afkuisen is mijn taak tenzij 1 van de jongens
extreem gesmost hebben dat kuisen ze zelf op (volgens mijn gedacht
gaan ze dan 2 keer nadenken van hoe ze eten en hopelijk hebben ze dit
maar 1 keer voor).
Zo
zijn er kleine regels die het voor iedereen een beetje duidelijker en
vooral leefbaar maken hier in huis.
