Beste Lezers,

Zoals vorige keer al gemeld, de provider van Bloggen.be houd er mee op. Ik heb nog wel voldoende de tijd om een andere op te starten. Het was wel een beetje te verwachten, Bloggen.be is al enkele jaren overgenomen door ik weet niet wie, maar de werking liet al een tijdje te wensen over. Hier Uw Antwoord werkte al lang niet meer, de vormgeving wijzigt soms onverklaarbaar, tijd om even te beraden waar ik een gratis blog kan aanmaken.

Vorige week zijn de gronden van de Colruyt geeffend met steenslag, klaar om de opbouwende werken aan te vatten. En dat is voorbije week gebeurd. Een groot aantal palen zijn geboord. Dat boren ging vrij vlot en het moest niet te diep. Normaal eigenlijk want Temsese bodem is vooral uit klei samengesteld. Een zestal meter is blijkbaar voldoende diep om een gebouw op te laten rusten, weliswaar niet op één paal. Hoeveel palen er geboord zijn heb ik niet geteld. Het zijn er in ieder geval een heel pak. Als die paalboormachine tot tegen de achtermuur komt zie ja pas welk een gevaarte het is.

De eerste week van april zijn Agnes en mezelf een dagje gaan helpen op Festivel, de dag van Festispecial meer bepaald. Zowel die Sam Gooris als Bart Kaël kunnen die gasten goed meevoeren met hun slagers. Het moet gezegd en geschreven, het is een mooi initiatief om die mensen een prettige dag te bezorgen. Maar er komt heel wat bij kijken. De voorbereiding in die home's of thuis. Het geheel rustig opbouwen tot de grote dag aanbreekt. Het hele gedoe met het transport tot aan de Veldstraat en vanuit de wagens tot aan de tent is best wel druk. Hoe dat allemaal door die begeleiders in de hand wordt gehouden is ronduit schitterend. 

Alleen speelden de aprilse grillen soms een valse noot. Vooral bij het vertrek van de groepen viel er een grote bak water naar beneden. De organisatie had zich hierop voorzien en deelde plastiek ponchokes uit.

Afijn, alweer een mooie dag meegemaakt. Het blijft verbazend hoe goed gehumeurd en zonder veel tralalie al die mensen met elkaar omgaan. Natuurlijk blijven die begeleiders steeds op hunne quivive.

Bij een bepaalde rolstoel feestvierder kwam het afscheid te vroeg, de muziek was nog niet gestopt. Van frustratie beet hij in zijn hand, tot bloedens toe. Zijn moeder kon onmogelijk zijn twee handen vasthouden en die stoel duwen. Gelukkig stonden Agnes en ikzelf in de buurt zodat we hulp konden geven. Ik moet wel zeggen dat het een krachtig persoon was, ik had er mijn handen mee vol. Aan de auto gekomen was hij al iets rustiger maar ik kon pas zijn handen loslaten toen zijn moeder hem vertelde dat ze zijn lievelingsmuziek zou opzetten: de Beatles. Toen gingen zijn ogen naar een vriendelijker stand en nam zijn spanning in zijn armen af. Hoedje af voor deze dame die er bijzonder rustig onder bleef. Alles went zeker.

Bon, beste Lezers, Aprilse grillen zijn in aantocht. Vandaag warm, morgen koud en four seasons in one day.

grt

Hugo