Tempus Fugit

De kraan blijft staan is een slogan die al enkele maanden te lezen valt. Het is nu zeker, de kraan blijft staan en wordt, in scheepstermen, opgekalefaterd. De minister in hoogsteigen persoon is vorige woensdag langs geweest om symbolisch het startschot van de werken te geven. Eigenlijk is hij komen zeggen dat er geld is. Nu kunnen geïnteresseerde firma’s hun offertes indienen. En dan zou medio april, begin mei de gemeenteraad de opdracht moeten toewijzen. De kans is dus heel groot dat nog dit jaar de werken daadwerkelijk worden begonnen. Of de afwerking nog voor 2024 zal zijn is afhankelijk van onder andere de weersomstandigheden.

Ik heb in Göteborg, een stad in Zweden, dergelijk project gezien. Van een gewezen scheepswerf werden het dok en de grote portiek kraan die hierover liep bewaard. Het dok is nu een jachthaven, de omgeving is bewoond met de nodige voorzieningen zoals winkels en er is een druk uitgangsleven, gekruid met eet- en drank gelegenheden. De portiek, Eriksbergskranen, is mooi gerestaureerd en verlicht. Vooral s’avonds is het een prachtig zicht en een aangename omgeving. Jammer genoeg heb ik er slechts een wazige foto van kunnen maken. (maar er is tinternet)

De Eriksbergkraan is een volledige portaalkraan in het Eriksberg-district van Göteborg, onderdeel van de voormalige scheepswerf van Eriksberg. Het staat op de monumentenlijst en wordt beschouwd als een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad en een belangrijk overblijfsel van het industriële en maritieme erfgoed. Het bedrijf Eriksbergs Mekaniska Verkstad werd in 1876 opgericht in het district Eriksberg in Göteborg en specialiseerde zich aanvankelijk in de productie van ijzeren en stalen onderdelen, maar verlegde later zijn focus naar de scheepsbouw en bouwde een omvangrijke scheepswerf op aan de noordelijke oever van de Göta Älv, op het eiland Hisingen.

De hoofdconstructie van de kraan werd in 1968 door NOHAB in Trollhättan in acht delen gemaakt en per binnenschip over de Göta Älv naar Göteborg vervoerd. De kraan werd in 1969 in een van de droogdokken van de scheepswerf Eriksberg geassembleerd en opgebouwd. Het hijswerktuig werd vervaardigd door Pohlig-Heckel-Bleichert (PHB) in Keulen. Ook bij ons welbekend door de vier 200 tons kranen aan het bouwdok. Uiteindelijk is de nieuwe portaalkraan slechts tien jaar in gebruik geweest. Eriksbergs Mekaniska Verkstad werd in 1975 uitgekocht door de Zweedse staat en werd onderdeel van de genationaliseerde Svenska Varv. De productie op de scheepswerf van Göteborg werd in 1978-1979 stopgezet, waarbij het laatste schip van de werf, de M/T Atland, op 15 juni 1979 werd opgeleverd.

Sinds 1993 wordt de kraan ingezet voor bungeejumpen en met een hoogte van 84 meter is het de hoogste bungeejump locatie van Zweden. Het werd in 2012 erkend als monument. In Hoboken staat eenzelfde kraan, misschien later ook een monument. Hoewel de Eriksberg-kraan niet meer operationeel is, is het de enige overgebleven volledige portaalkraan in Zweden. Er waren ooit soortgelijke kranen op scheepswerven in Uddevalla en Malmö. De eerste werd in 1986 gesloopt en de laatste (de zogenaamde Kockums Crane) werd in 2002 verkocht aan Hyundai Heavy Industries en vervoerd naar Ulsan in Zuid-Korea.

Die laatste Kockums-kraan is een 140 meter hoge portaalkraan. Het werd oorspronkelijk gebruikt op de scheepswerf Kockums in Malmö, Zweden. Het werd gebouwd in 1973-74 en kon 1.500 ton hijsen. De spoorbreedte van de rails van de kraan was 174 m. en de spoorlengte 710 m. Het laatste gebruik in Malmö was in 1997, toen het de funderingen van de hoge pijlers van de Öresundbrug optilde.

De kraan werd begin jaren negentig voor het eerst verkocht aan het Deense bedrijf Burmeister & Wait, maar het bedrijf ging failliet voordat de kraan kon worden verplaatst.

Het terrein van de Colruyt ligt bouw klaar. Het is wachten tot de landmeters de plaatsen voor de Paalfunderingen hebben uitgezet. Er is al veertien dagen geen beweging gedetecteerd. Vanaf het moment dat ik een mast zie verschijnen, laat ik iets weten.

Die andere werken zijn vandaag stipt gestart om klokslag zeven uur. De trillingen veroorzaakt om het wegdek te verwijderen aan het kruispunt Vrijheidstraat zijn tot op nummer 26 voelbaar. Het is eens iets anders. Gelukkig is dit allemaal beperkt in tijd.

Of het moet zijn dat Reynaert stokken in de wielen steekt. Ik weet niet of in de tijd van die schalk er veel werd gereisd met wielen. Te voet of te paard was meer van toepassing. En een paard zal de Vos wellicht niet hebben bezeten. Niettemin is hij sinds zaterdag in Temse gearriveerd.

Het toeristisch seizoen is geopend met de overdracht van het voorzitterschap van het intergemeentelijk Project Land van Reynaert. De waaier aan projecten van theater, muziek, familie, aperitief concerten, matinees, film, vorming enzoverder wordt dit jaar flink aangevuld door Reynaert. Het Bart de Belleman toeristisch kaartje stelt nog een 17 tal evenementen voor om het middeleeuwse dieren epos in de kijker te zetten.

Burgemeester Lieven Dehandschutter, van de oliezjekers stad, overhandigde een beeld van koning Nobel op zijn troon aan burgemeester Hugo Maes, van de azijnzjekers (stad) gemeente. Jammer genoeg was de staf van koning Nobel een beetje geabimeerd (oud Nederlands woord). En het moet gezegd, Hugo onze burgervader, antwoordde gevat dat die staf tegen het einde van het Reynaert jaar zeker zou hersteld zijn.

Onlangs ben ik met Jan nog een wandeling gaan maken in en rond Eupen. Het was bijzonder fris, wat ik ondervond in het station van Welkenraedt. Het moest weer lukken, maar de trein van Oostende naar Eupen rijdt tot Welkenraedt. Een gelijkaardige trein van Kortrijk tot Eupen heeft als eindstation dus … Eupen. En op welke trein we precies zaten weet ik niet meer maar wel dat eindstation. In ieder geval stonden we een 20 tal minuten te kleumen in het station van Welkenraedt alvorens de volgende ons tot Eupen kon brengen. Die laatste trip heb ik gebruikt om de meegebrachte winterkleding aan te trekken. Er waren niet veel reizigers in de wagon zodat ik geen aanstoot heb gegeven. De wandeling zelf was prima en een Eupener Pils, gedronken in de Ratskeller smaakte best.

Veertien dagen geleden werd mijn memory opgefrist in verband met reanimatie. Belleman Bart, tevens lid van Toerisme Temse, had naar aanleiding van een medische interventie tijdens de nieuwjaarsreceptie van Op Stoapel het gedacht geopperd om die technieken eens te demonstreren en te oefenen. Was het toch even schrikken hoe ingrijpend die verandering is ten opzicht van bijna veertig jaar geleden. Van opfrissen gesproken. Ook het gebruik van de debrifillator kon worden geoefend. Eigenlijk zou iedere burger verplicht moeten worden dergelijke cursus eens te volgen.