|
Beste Lezers,
Deze week zijn Agnes en mezelf een dagje lid geweest van het Festivel team.
Op donderdag waren we als vrijwilliger behulpzaam bij het begeleiden van de minder validen op FestiSpecials. Dit is een goed gevulde namiddag voor mensen met een beperking. Dat laatste kan van alles zijn.
Er waren duizend mensen ingeschreven en ze kwamen van einde en verre.
Er zijn weinig events voor deze mensen, vandaar de talrijke opkomst. Wat me vooral opviel was het enthousiasme van de deelnemers én de begeleiders. Want geloof me, het is een hele opgave om een aantal van die mensen in een busje te krijgen en ze kalm te houden. Eens uitgestapt, soms verdeeld over verschillende busjes en personenwagens, is het zaak om ze niet uit het oog te verliezen.
Het geduld en de enorme rust van de begeleiders is bijzonder. Hoe ze het veelvoud aan handelingen, om een rolstoel in en uit een bus krijgen, al die vele gordels en spanbanden checken en steeds opnieuw precies uitvoeren.
Ondertussen blijven ze goed gehumeurd hun kleine en grote kinderen de volle aandacht geven, ik zou bijna van liefde durven te spreken. Opvallend ook is dat de meerderheid van deze begeleiders vrouwen zijn.
Het festival zelf is gratis en de consumpties zijn aan sterk verlaagde prijzen.
Een begeleidster stelt het als volgt: Er mogen meer events zoals dit zijn. Alle aanwezigen kunnen hier zichzelf zijn, dat is prettig op zien.
De lach op het gezicht van de vele dansers, met of zonder rolstoel, is prachtig. En natuurlijk het live optreden is buitengewoon. Of je wel of niet van het genre houdt is absoluut van ondergeschikt belang. Het enthousiasme van de personen op de ruimte voor het podium is aanstekelijk.
Zowel de mij onbekende Yves Segers als de alom bekende Sam Gooris brachten schwung en ambiance, het kot was een kolkende bende. Hier en daar zat er nog eentje zichzelf te wezen, iedereen kan er genieten op zijn eigen manier.
Eentje zal ik niet vergeten.
Een groepje stond nog aan de uitgang te wachten, enkele groepsleden moesten nog toekomen. En eentje, een beer van een vent, stond daar voor zich uit te staren. Met zijn handen voor zijn ogen zei hij dat hij het niet afkon. Tja, hij zou niet mee binnen gaan. De begeleidster verklaarde me dat het pas enkele weken geleden af was met zijn lief. En een ander meisje zag hem niet staan. En toeval, beide dames bleken daar aanwezig te zijn.
Ik zei de dame om maar naar binnen te gaan met de groep, ik zou Len wel in het oog houden.
10 minuutjes later stelde ik hem voor om toch in de voortent te gaan staan, dan zou hij droog zijn mocht het regenen. Weer enige tijd later vroeg ik hem of hij dorst had. En ja, heu, ja dat had hij eigenlijk wel. Tja, dan zou het toch best zijn om tenminste met mij tot aan den toog te gaan. Daarna zouden we terug buiten gaan.
Daar aangekomen kreeg ik hem zover om een rondje door de (grote), tent te lopen. En ook dat lukte alweer. Gelukkig vonden we iets later zijn begeleidster die hem dankbaar overnam.
Rond 10u30 waren we ter plaatse om nog een handje toe te steken. Vanaf 11u arriveerden de gasten, een helpende hand links en rechts en hier en daar begeleiden enzoverder, voor je het wist was het optreden al bezig. Tegen 16u30 verliet de Sam het terrein en waren de meeste mensen al op de terug weg.
Het was een fijne maar vermoeiende dag.
Hoedje af voor de begeleiders en hun entourage en een dikke pluim voor de organisatie van Festivel.
Zowel Yves als Sam gingen, langdurig, graag bij de Meet & Greet op de foto, ook hier een proficiat.
Grtjs
Hugo
|
