Ondanks de koude is de tocht van Mobile School in de buurt rond Leuven door gegaan. Op het eind, als de kleinsten aansloten, bestond de groep uit meer dan vijfhonderd wandelaars. En de meesten waren uitgedost met lichtjes en of droegen lampions. Het omgehaalde bedrag in euros was ook weeral goed te noemen: 33.000.
Op vrijdag reden de treinen, ondanks de stakingen, wel en op tijd. Iets na vijven in de namiddag was ik aangekomen in de Brabançonnestraat. Na het deponeren van mijn rugzak met mijn slaapgerief in het bureel van Mobile School, kon ik nog even helpen bij de opbouw van de feestelijk ingerichte speelplaats van de school rechtover. Ean andere vrijwilleger bracht de deelnemers aan de Challenge naar Mechelen.
Iets voor achten konden we de tocht naar Leuven aanvangen. Wim, de organisator van alles en nog wat en dus ook die challenge, had bedacht om met de kano af te wisselen. Stappen en kanovaren tot Leuven, leek me wel een heel eind, zeker in het donker. Maar de titel verwijst er al naar, door de vrieskoude was het wateroppervlak veranderd in een ijspel. Een ijslaag is niet zomaar met een paddel te doorbreken en nog minder is een boot te sturen. Na enkele kilometers waren de vaarders door hun beste armkrachten heen en werd wijselijk besloten om de kano aan de kant te halen.
Ook een zeer wijze gedachte van Wim was om een vuurtje en een kom soep mee te nemen. Ik kan je verzekeren dat een warme beker soep en een broodje welkom waren. Bij aankomst in de stad Leuven, rond 01u, was deze nog zeker niet verlaten. Voor ons was er geen kroeg maar een warme zaal waar we ons te ruste konden leggen. De vloer verwarming van de Mobile School deed deugd. Zonder extra kleding middelen in de slaapzak rusten is zalig. Ook goed is dat je kleding kan drogen, gewoon op de vloer.
En omdat de organisatie zijn startpunt had in hetzelfde lokaal was het reeds voor zevenen opstaan geblazen. Niks erg hoor, de korte nacht had ons, Wim, Lieve en Gerlinde, opgeknapt om de volgende dertig kilometer aan te vatten. Zeker als de met muziek kan.
De tocht zelf loodste ons zuidelijk van Leuven tot St-Joris Weert en doorheen het Meerdalwoud. Prachtig met dit weer en ook nergens modder te vinden!
Drank en spijs waren ruim voorzien en alle deelnemers genoten van het geheel.
De aankomst, alweer te Leuven, verliep ondanks de kerstdrukte via het imposante stadhuis. Afsluitend was er dus het feestje in de Brabançonnestraat. Dit werd opgeluisterd door een verwarmende vuurspuwer en het dansritme van een fantastische drumband. Jammer was de koude hier een spelbreker. Gezinnen met jonge kinderen bliezen rap de aftocht echter niet voordat Arnaud Raskin even in de bloemen werd gezet. Hij is immers de oprichter van deze organisatie en schuwt de spotlight waar hij hier niet kon ontkomen.
Op donderdag hebben Agnes en mezelf een nocture bijgewoond in de Abdij van Bornem. Ook dit was goed georganiseerd en gespekt met waargebeurde feiten die nog als eens in een klooster gebeuren.
grtjs
Hugo
Het is nog geen lente maar alleszins wel positief.
