|
Beste Lezers,
Gisteren was de tekst klaar toen het weer misliep. Dat swipen is makkelijk, soms te.
Rusten is belangrijk net zoals goed slapen. Je kan wel 10 tot 12 uur rusten maar daarom niet zo lang slapen, vandaar dit vroege uur.
Ineens was Woef er. Ze kwam op me toe gelopen alsof een begroeting. Rustig, vriendelijk draaide ze om me heen. Ik dacht in eerste instantie dat Woef kwam kijken wie er op haar eigendom afkwam. Toen het huis al een flink eind achter me lag liep het hondje nog steeds voor en achter me.
Ik kon haar niet overhalen terug te keren, het enige Nederlands dat ze verstond was ZIT. Eten was het waaraan ik dacht, zowel voor mezelf als Woef.
Bij het afleggen van de rugzak zat haar snuit al aan mijn hand. Tja, hier kom ik niet met een stukje worst vanaf. Dus nam ik enkel een slok water en ging verder. Zonder agressief te worden maakte Woef me er wel attent op dat ik iets was vergeten. Even tegen mijn benen lopen, de pas afsnijden of gewoon met een hondenblik je aanstaren. Je zou er bij wegsmelten. Een uur later liepen we nog steeds samen. Ik keuring langs de kant van de weg, Woef zowat overal, tot ergernis waarschijnlijk van enkele automobilisten.
In een dorp van 500 meter lang, drie huizen en een boerderij stond een zitbank in de schaduw. De bewoner gaf me graag fris water en de toestemming gebruik te maken van zijn facilities. Woef was weg, dacht ik. Het beestje had zich aan de andere kant van de deur neergelegd. Zou het zijn thuis gekomen?
Bij het rechtstaan na het diner bleef ze roerloos liggen. Oef, de liefde was over.
Ruim op tijd arriveerde ik in Reinosa om een flinke MdD te verorberen.
Straks met de bus naar Gijon. Dit vervoermiddel is sneller en soepeler dan de trein.
Zo, heb ik nu tijd om een tukje te doen op de bus.
Grtjs
Hugo_peregrinus
|
