|
Beste Lezers,
Gisteren morgen heeft Op Stoapel een korte plechtigheid gehouden aan de kraan. Net zoals vorige jaren ging het hier niet over de kraan, geklasseerd of niet, maar betrof het een herdenkings moment voor de overleden collegaÿs van de Boelwerf.
Bloemenkransen werden neergelegd ter hoogte van het monument A27 en de Zaatman, het beeld aan de rotonde van de Orlylaan.
Een gedicht werd voorgelezen en een minuut stilte gehouden ter ere van diegenen die zijn overleden. Velen zijn gestorven tijdens het uitoefenen van hun job of later aan de gevolgen van asbest gerelateerde ziekten.
Over de asbest problematiek zal Op Stoapel volgend jaar een avond organiseren. Meer hierover later.
Het gedicht geef ik hier weer.
HEIMWEE
Ooit schoof een schip traag te water?
De ziel en ÿt zweet van ÿt dorp
Geklonken tot een ranke romp
Van staal en zekerheid,
Vol hoop en zorg voor later.
Maar eens mooi opgetuigd,
Met vlag en wimpel op haar best gekleed,
Verdween de bruid naar zeven zeeën
En is langs hier nooit weergekeerd.
Alleen de Schelde keer op keer,
Brengt elke vloed
Een stroom vol heimwee mee.
Eric Van Britsom
De wielerliefhebbers namen zelf de tijd om even halt te houden. Wie sprak daar over hooligans?
Na de plechtigheid kon worden bijgepraat bij een tas koffie in de Zaatman.
Grjts
Hugo Peregrinus
Voor poëzie liefhebbers: http://tadorna.blogspot.com/
|
