|
Beste Lezers,
Gisteren in het radio programma van G De Pré, van het gelijknamige De Pré Historie, ging het over de jaren 63, 73, 83 en 93. Op 5 april 1993 ging Boelwerf Vlaanderen van start. (Inderdaad, al 27 jaar geleden)
En natuurlijk dienen dan intervieuws te worden gegeven door de hoofdactoren van het failliet en de heropstart van den Boel.
Dat de nationale sector in zwaar water was terecht gekomen wist iedereen, tenminste als je een beetje van de wereld economie op de hoogte was.
Maar blijkbaar waren er nog een aantal miljoenen te verdelen. De Gucht heeft er zijn carriére mee gemaakt, om dit aan te klagen wel te verstaan. (de overtreders kwamen er met heel lichte straffen vanaf!)
In ieder geval, volgens de aangespoelde vakbondsecretaris was 5 april 1993 het bewijs dat solidariteit geen ijdel woord was in Vlaanderen. En ik geef weer:
"Dat de vastberadenheid en het doorzettingsvermogen én het geloof in de toekomst van de scheepsbouw geen ijdele woorden zijn. Vandaag gaan er een 600 tal aan de slag, binnen hier en twee weken zijn dat er 1300."
Volgens diezelfde aangespoelde was dit het bewijs van "Waar een wil is is een weg!"
Tarara!
Ik werd door sommigen, ook leiding gevenden, met de nek bekeken omdat ik niet meer terug wou komen. Als zelfs een arbeiderke, want dat was ik in hun ogen, deze luchtbel kon doorprikken, waarom dan de heren politiekers niet? Want ja, niet alle vakbondssecretarissen of afgevaardigden waren pro de arbeider!
Na het tweede, definitieve, faillisement een jaartje later kwam ik diezelfde aangespoelde tegen op de werf. Hij stuurde me, op zeemanswijze zeg maar, weg opdat ik niet zou zien wat er allemaal werd verzameld om.......
Ik ben lid van Op Stoapel en vorig jaar bestond de erfgoed vereniging 10 jaar. Dat mocht en kon gevierd. Het faillisement 25 (27) jaar geleden ligt nog altijd zwaar.
Grtjs
Hugo Peregrinus
|
