|
Beste Lezers,
De voorbije dagen, sinds het overlijden vorige zaterdag van Laura, de moeder van Agnes, zijn goed gevuld geweest. Gisteren hebben we in alle sereniteit afscheid kunnen nemen. Het was een mooie dienst met mooie teksten van Agnes namens de dochters, Ilse haar petekind en Elke namens de kleinkinderen. De bijhorende foto reeksen waren goed in balans, gepast bij de tekst.
En zoals het traditie is werden er op de koffietafel heel wat herinneringen en anekdotes opgehaald. Het was goed deze gesprekken te voeren, het geheel is mooi afgerond.
Hierbij het levensverhaal van Laura.
Een leven dat begon op 5 oktober 1930.
Laura groeide op in Vrasene als oudste in een gezin van 8 kinderen, samen met 3 zussen en 4 broers. Zoals in die tijd gebruikelijk was ging het schoolgaan als snel over in het werken.
Laura ging als 14 jarig meisje werken bij Tante Mieke in Sint-Niklaas als Corset-maker, toen nog een handmatige arbeid. Op de tram naar het werk leerde ze dan Georges kennen. Hij trok een oogske naar haar en
.van het een kwam het ander.
Ze trouwden en Georges veranderde van werk en vertrok met het vliegtuig als baggeraar naar het verre en tropische Ceylon.
Laura reisde hem achterna met de boot. Een nieuwe wereld ging open voor hun, zo moest de Engelse taal geleerd worden en werd er Indisch eten geleerd en gekookt.
Twee dochters werden er geboren, eerst Agnes en daarna Anita.
Na Ceylon verhuisde het prille gezin naar de Congo, een ander land en een andere cultuur.
Ze leefden tussen de lokale bevolking en hadden een boy Jozef. Die leerde Laura de Congolese gerechten, die op haar beurt veel taartjes bakte voor de plaatselijke missiezusters.
Terwijl Georges overdag gaan werken was hield Laura zich bezig met naaien en voor de kinderen zorgen en zelf leerde zij autorijden in de Congo.
Toen ze voor de tweede keer naar Congo gingen, was het gezinnetje uitgebreid met de komst van dochter Christel. Toen het gevaarlijker werd in Congo werd de verhuis ingezet, deze keer naar Bremen in Duitsland.
Voor Laura was het opnieuw een aanpassing aan de nieuwe mentaliteit en de nieuwe taal. De radio stond vaak op en daar kon ze genieten van het meezingen van de vele liedjes.
Na Bremen stuurde de baggermaatschappij Den Dredging Georges naar Italië en Frankrijk maar het gezin vestigde zich in Vrasene en gingen alle vakanties Georges bezoeken.
Thuis in Vrasene zorgde ze voor het huishouden en dat de kinderen niks te kort hadden. Ook organiseerde ze thuis alle familiegebeuren van de broers en zussen.
Elke dinsdag ging ze met zus Irene naar de markt in Beveren.
Ze keek niet alleen uit als er brief terugkwam van Georges maar ook zijn terugkomst was elke keer een blij weerzien. Hierbij bracht Georges vele cadeaus mee met de laatste nieuwe mode.
Als Georges op pensioen ging kwam voor Laura een nieuwe tijd. Zo spendeerde ze samen veel tijd met elkaar, gingen op vele uitstapjes met Okra en maakten verschillende dingen bij de hobbyclub. Lampenkappen en kransen maken en ook borduren werden Laura haar nieuwe hobbys.
Thuis bracht ze veel tijd door in haar bloementuin en het tasje thee met koekje en de bezoekjes van de klein en achterkleinkinderen waren voor haar gelukkige momenten.
Er kwamen ook meer gezondheidsproblemen en het werd alsmaar moeilijker en moeilijker voor Laura en Georges en een opname in de Notelaar drong zich op.
Georges kwam te overlijden, maar stilletjes verzonk ze zich ook meer en meer in haar eigen gedachten. Bekende gezichten werden raadsels voor haar.
Een plotse val maakte haar zwakker en de nood aan rust werd groter en groter .
Afgelopen zaterdag sliep ze zachtjes in en vertrok ze voorgoed naar haar lieve Georges.
Beste Lezers, ik heb gemerkt dat het uitzicht van mijn blog is gewijzigd. Waarschijnlijk ligt dat aan mij, ergens weer een verkeerd vakje aangevinkt. Dit is een probleem voor later.
Nu ga ik me preparen voor de 'challenge' Duw Mee. Vanavond rond 19u starten we met een tiental mede stappers van Rijsel naar Kortrijk. Uiteraard worden de 55 kilometers niet in een dag afgehaspeld. Deze nacht nog blijven we op Franse bodem overnachten in de IGLO tentjes. Koud zal het niet echt worden, alles droog houden zou wel eens het probleem kunnen zijn. Gelukkig is er een volgwagen waarin de zwaarste bagage kan. Een kleine rugzak met ravitaillering zal volstaan.
grtjs
Hugo
|
