Tempus Fugit

Dat de voorbije drie titels van een bijdrage met een T begonnen, is toevallig. Het doet me wel denken aan de TTT pagina in den Humo. Van Toerist, Trondheim en Thuis is het wel moeilijk een link te leggen naar deze toentertijd veel gelezen pagina. En eigenlijk weet ik niet waarvoor die TTT dan wel staat. Wiki helpt ons daar natuurlijk bij.

De TTT-rubriek debuteerde op 5 oktober 1961. De naam TTT is een oude woordspeling op de voormalige RTT en staat voor: Tieners Toppers Treffers. Vanaf 1964 tot 2008 werden in de TTT elke week de integrale teksten van Top-hits afgedrukt.

Toenmalig hoofdredacteur Karel Anthierens: "Dat waren onze duurste pagina's, vanwege de rechten, maar het loonde." Een andere traditie was de wekelijkse hitparade, de zogenaamde "Hitlijster". In januari 1963 konden men in de rubriek "Toodeloo" de eerste pagina's met platenrecensies lezen. Op 4 november 1965 werd de TTT-club opgericht en op 20 november 1966 verscheen de column "Pop Secret", met de laatste nieuwtjes uit de internationale wereld van de popmuziek. Karel Anthierens verklaarde in een interview dat het idee voor "Pop Secret" was geïnspireerd door een Deens of Zweeds blad. Toen Guy Mortier in 1969 hoofdredacteur werd groeide het aantal artikels, interviews, actuele nieuws en albumrecensies rond rockmuziek in de TTT aanzienlijk aan.

Tijdens de jaren 70 stond op de eerste pagina van de TTT, vlak bij de laatste nieuwtjes over de popwereld, altijd een cartoonstrookje van Ever Meulen. Meulen verwerkt in elke tekening de initialen TTT. Ook tekende hij toen karikaturen van bekende rockartiesten om de paginas op te fleuren. Later werden cartoons van Kamagurka, Gummbah en Jeroom gebruikt om deze rubriek te illustreren. De TTT-paginas waren van de jaren 60 tot halverwege de jaren 90 een van de belangrijkste redenen voor het succes van Humo. In die jaren spendeerde de Vlaamse media amper aandacht aan rockmuziek en omdat het Internet nog niet bestond was er sowieso ook weinig (actuele) informatie over te vinden. Humo profiteerde van dit gat in de markt en bood in de TTT-rubriek ruimte voor talloze interviews en artikels over rockartiesten. Sommige interviews zijn vertaald uit buitenlandse muziekbladen, zoals Les Inrockuptibles, Q magazine en Rolling Stone, maar het blad neemt ook eigen interviews af. De bekendste rockjournalisten van het blad zijn en waren: Guy Mortier, Marc Didden, Rudy Vandendaele, Charlie Poel, Jurgen Beckers, Pdw, Geert Op De Beeck, Karel de Knagger (pseudoniem van de Nederlandse journalist Hans Muys) Serge Simonart, Frank Vander linden, Marc Mijlemans, ... Daarnaast kan men in de TTT-rubriek ook laatste nieuwtjes uit de rockwereld, albumrecensies, hitparades, liedjesteksten en informatie over festivals en concerten terugvinden. Generaties Vlaamse jongeren zijn dankzij de TTT meer te weten gekomen over hun favoriete groepen en hebben ook nieuwe en minder bekende artiesten leren kennen en appreciëren.

Daarnaast heeft de rubriek ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de volwassenwording van de Belgische rockmuziek. In 1967 sponsorde Humo het festival Jazz Bilzen en sinds 1977 ook het festival Werchter (destijds nog "Torhout-Werchter"). Ook werkt het blad sinds 1983 nauw samen met de eerste legale Vlaamse rockradiozender Studio Brussel.

In de TTT-pagina's staan traditiegetrouw altijd verslagen te lezen over deze evenementen. Door de opkomst van videoclipzenders als MTV, TMF, JIM en het Internet verloor Humo tijdens de jaren 90 haar exclusieve positie als informatiebron rond rockmuziek in Vlaanderen. Sinds de jaren 2000 heeft het blad daarom ook de nodige veranderingen doorgevoerd. Liedjesteksten worden niet langer in het blad afgedrukt, omdat die tegenwoordig allemaal op Internet terug te vinden zijn. De paginavullende rubriek Wizoektivindt waarin mensen zoekertjes konden plaatsen in verband met het samenstellen van een rockband of optredens is ook afgevoerd. De hitparaderubriek (De Hitlijster) en concertagenda zijn aanzienlijk ingekort. Daar waar men vroeger de albumrecensies eerst volledig moest lezen om het waardeoordeel te weten te komen beeldt men tegenwoordig naast de recensie een waardering in sterren af.

Mijne diplom van de Olav's way heb ik zonder problemen verkregen. Als je al van zover komt, mijnheer, dan zal ik die met plezier overhandigen. De opmerking dat je eigenlijk de laatste 100 km moet gelopen hebben volgde er wel nog op, maar ook nog een vriendelijke glimlach en een stempel op het diploma, mijn officiële boekje en mijn eigen gemaakt pelgrimsboekje.