|
Beste lezers,
Het is ook nooit goed. Nu is de lente te vroeg, en het regent niet genoeg. Waar moet dat naartoe?
Naar Geel bijvoorbeeld, op vrijdag het wekelijkse stapje in het Vlaamsche Land gezet. En Geel als uitvalsbasis mocht geen probleem zijn. We zijn er alle drie weg geraakt!
Tegen de middag stonden we, Jan, Ronny en mezelf aan het sas nummer 7 van het Bocholt-Herentals kanaal, nabij Tenaard. Het is één van de zeven Kempische Kanalen tussen de Maas en de Schelde. Omdat het bijna middag was, en er een bankje stond, besloten we om daar al te beginnen met ons aperitief.
Jan zei dat het een miskoop was maar het toastje met ganzenlever smaakte uiteindelijk wel. Uiteindelijk, want al jaren ben ik er geen liefhebber van. Niet zozeer omwille van de voedingsmethode van deze dieren, vooral omwille van de smaak. Maar nu moet ik toegeven dat het best meeviel. En dat glaasje erbij deed de rest.
Een zwaarbeladen fiets met daarop een prima uitgedoste fietser deed de Ronny uitroepen: en waar gaat de tocht naartoe. De eenzame fietser maakte een 180° bocht en stopte aan onze pic-nic plaats. Jan maakte al de opmerking, zwijgt gij, straks komt die al onze foie gras opeten. De brave man stond pas voor onze neus of diezelfde Jan bood hem al een toastje aan.
Compostela was het antwoord op de vraag waar hij naartoe fietste.
Een jonge Nederlander die pas was vertrokken en al meteen prijs had, een trio ervaren Compostela gangers.
Het gesprek vlotte vlug, de route was ongeveer dezelfde als de mijne vier jaar terug. Ook Bas wou Parijs niet aandoen en had de oversteek over de Gironde in Royan gepland om dan door Les Landes te trekken.
Waarheen hij elke dag zou fietsen lag min of meer vast, het slapen zou hij wel ter plaatse zien. En dat zou die vrijdag avond in Hemiksem zijn, bij de Ronny. Compogangers helpen elkaar. Alleen was het nog zaak om de werkende wederhelft op het thuisfront te overtuigen.
Daardoor mocht de Ronny wel niet te laat thuiskomen. Het station in St-Jozef Olen was maar een uurtje meer stappen, het wachten op de trein verliep onder de beste omstandigheden. Rond 15u zat onze gastheer al op de trein huiswaarts, Bas moest nog een drietal uurtjes fietsen.
Naar ik heb vernomen heeft het Bas zowel savonds als smorgens goed gesmaakt, om van de pic-nic te zwijgen. Na nog een stop in Geraardsbergen moet onze vriend nu al in Frankrijk zitten, ik schat al in de buurt van Beauvais. Goede reis aan Bas, zeker omdat die man na Compostela aan een wereldreis wil beginnen.
Voor de liefhebbers te volgen op:
- Facebook: bass cycle worldtrip
- www.basidsigna.com
- www.polarsteps.com/basIdsigna
Doordat onze trip enigszins anders is verlopen passeren we ook nog een staaltje knappe techniek, een Bailybrug (van de Mosselgoren).
Ik weet niet hoeveel er nog in België liggen, de meeste kan je terug vinden in de Kempen en Limburg, meestal over de kempische kanalen.
Een baileybrug is een brug die bestaat uit standaardsegmenten en als zodanig zeer snel opgebouwd kan worden. De basis van het ontwerp is een vakwerkbrug. Dit type brug is in eerste instantie ontworpen voor toepassing door genietroepen van het leger en kan maximaal 60 meter vrij overspannen en zware voertuigen dragen. Dit brugtype is nog steeds in gebruik voor militaire en civiele toepassingen.
Deze bruggen kwamen mee met de Engelse bevrijders.
De segmenten van de brug zijn ontworpen om zonder bijzonder gereedschap en zonder een hijskraan geplaatst te kunnen worden. De delen zijn licht genoeg om door een aantal mensen getild te worden. Ze zijn getekend met voldoende tolerantie zodat onderdelen, die in verschillende fabrieken gemaakt zijn, onderling uitwisselbaar zijn.
De brug wordt gebouwd op de plaats waar de brug moet komen, bijvoorbeeld vanaf de oever van een rivier. Zodra 3 secties van 3 meter lengte gereed zijn worden deze één sectielengte op rollers doorgeschoven waarna volgende secties eraan vastgemaakt worden. Dit proces wordt herhaald totdat de brug de overkant van de rivier bereikt heeft. De brug balanceert hierbij steeds op de rollers, waarbij het brugdeel wat nog op de oever ligt uiteraard altijd langer moet zijn dan het vrij uitstekende deel.
Voila, Maart is al in aantocht, Nidaros komt al dichterbij.
Grjts
Hugo
Fotos: Toastje; Is dit er wat over?; Picnicplaats; Bas op weg naar Compo; ; Eerder iets om savonds te bezoeken, Crossroad Olen; Bailey, cadeautje van de Engelsen?
|
