|
Beste Lezers,
Bijna was het gelukt om later te vertrekken. Maar ja, iedereen toch wakker om zes en zachtjes aan wordt er ingepakt. Toch was het nog 07u15 alvorens we startten.
De zon was nog niet van de partij, de hemel vertoonde hoopgevende blauwe plekken. Pas rond negen kwam de zon er toch door en warmte het heerlijk op. (18 à 19 graden is nu al een zegen)
Wel is het gelukt om de snelheid te verlagen en de rustpauze zowel vlugger als langer te nemen. Op de middag zaten we rustig in het zonnetje een boccadillo te nuttigen terwijl zoetjes aan de zon verdween. Niet allaan verdween dat warme zonnetje, ook de blauwe lucht maakte plaats voor donkere tot zeer donkere wolken.
We hadden nog een uurtje te stappen tot het beeld met Johannes-Paulus II, daar is ie weer, en stapten dan maar weer op normale (?) snelheid verder.
Gelukkig, pas binnen in de albergue Xunta de Galicia brak de hel los. De zondvloed bleef duren, de massa water overstroomde zowat alles.
Het dak van de albergue kon het blijkbaar ook niet meer allemaal slikken, enkele kamers kwamen onder water te staan.
De hospitalero gaf het op om het water op te nemen, het was letterlijk dwijlen met de kraan open.
Onderweg zag ik een dame licht zwalpend over de weg lopen. Bij het passeren vroeg ik of alles in orde was, wat blijkbaar ook zo was. Wel zag ze er heel bleek uit. Iets verder hielden we halt en even later was ze er ook. Ik nodigde haar uit voor een kopje koffie, wat ze graag aannam. Toen bleek mijn vermoeden uit te komen, ze leed aan een vorm van spasmen. Het lopen, handelen en spreken, zelfs haar gezichtsuitdrukking leed eronder. Maar dat weerhield Jana, want zo is haar naam, niet om de wereld rond te trekken. Ik vind dit niet alleen een sterk karakter, ze stopt zich niet weg. Ze was wel heel tevreden met het korte gesprekje en ik liet mijn waardering ook blijken. Ze heeft in mijn pelgrimsdagboekje iets in het cyrilisch geschreven, ze is afkomstig van Moskou. Vrij vertaald (deze taal beheers ik helemaal niet) wenst ze me een goede camino en veel liefde toe. Het duurt allemaal iets langer maar het schrift is mooi en duidelijk.
Bij afscheid gaf ze me een dikke knuffel.
Even later haalde ze ons terug in terwijl we foto’s namen. Met plezier heeft ze een groepsfoto genomen en deed dit heel professioneel.
Na de middag zag ik haar nog eens, ze zal nu waarschijnlijk doornat in Santiago aankomen.
Er zijn een aantal mensen die met de bus de camino lopen. Redenen hiervoor kunnen uiteenlopen, meestal gaat het om mensen die lichamelijk niet bij machte zijn om lange trajecten te lopen met een last op de rug.
Eén van de begeleiders hadden we al enkele dagen ontmoet en vandaag op de middag is hij met zijn busje daar weer.
Hij doet deze job al vele jaren, nadat hij zelf de camino vanuit alle richtingen heeft gelopen. Hij weet dus dat er ook ‘toerist’ pelgrims bij zijn. Veel ervan weten niet wat het inhoud. Dikwijls komen die later terug en lopen de camino wel op de ‘normale’ manier.
Hij gaf ons de tip dat morgen om twaalf uur het vat zal zwieren, het wordt betaald door de mensen in zijn bus.
Dus morgen tegen elven zullen we ter plaatse zijn aan de kathedraal om de gele jas te zoeken, die de begeleiders dragen, en ons aansluiten bij die groep.
J stuurde een foto door van haar zelf voor de kerk. Ik heb haar ook geïnformeerd over de opportuniteit en ze zal, ondanks haar haast, ook aanwezig zijn.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Weeral gezellige tafel, na regen komt zon in een fles; Ontbijt met zon die opkomt; Toch nog niet te veel volk op de camino; Eerste vergezicht in meer dan een week; Jana, with love; Einde van de camino in zicht, foto genomen door Jana; Een broodje; Pistolet op komst, en hoe!; Geen paard maar water in de gang.
Noot:
DROP JE DOPJE ! IBAN : BE49 0681 0550 1671 en
BIC : GKCCBEBB
vermelding: Hugo Peregrinus
|
