|
Beste Lezers,
Regen zou de hoofding kunnen zijn, maar dat is niks nieuw.
La Cruz de Ferro zou het hoogtepunt van de dag moeten worden, helaas de weergoden waren ons niet gunstig gezind.
Mist en koude maakten dat iedereen niet te lang bleef staan. Daardoor kon ik ook een foto alleen maken.
De afdaling was lang en moeilijk, maar iets na tweeën waren Lars, Peter en mezelf al in Ponferrada.
De Albergue is redelijk groot, wifi dus faibel en mijn berichtje dus kort.
We zijn nu iets vroeger wakker en het gedruis komt op gang, tijd om een tweede poging te wagen om de fotos door te zenden. Ik kan er dan ook gebruik van te maken het verslagje iets vollediger te maken.
Die Pedro op de foto is een Franse Spanjaard. Zijn overgroot vader, een fiere Catallaan, is naar Frankrijk verhuisd toen zijn vader twee jaar was. Die vader is in 1919 geboren en werkte in de fabrieken in Frankrijk waar het communisme in alle hevigheid woekerde. Op de leeftijd van 17 jaar is die dan gaan meevechten in de Spaanse Burgeroorlog. Tijdens de gevechten werd hij gevangen genomen en ter dood veroordeeld. Dit vonnis is om een of andere reden niet uitgevoerd maar de mens zat wel negen jaar in den bak.
Eens vrij trok die man de bergen in, in Spanje was er geen plaats meer voor hem, en uiteindelijk verzeilde ook hij in Frankrijk. Zonder problemen kreeg die asiel en huwde er. Pedro werd geboren in 1947, zijn moeder was 18. De zus van haar had ook een kind gekregen rond dezelfde tijd, maar stierf een viertal weken naar Pedros geboorte. De schoonbroer zocht een vrouw die de borst kon geven aan zijn kind, flessen waren er nog niet.
Pedro zegt dat hij vier weken ouder dan zijn zuster, want dat is het voor hem.
Op veertien jarige leeftijd gaat Pedro op zijn beurt werken in de fabriek, maar dat trekt hem niet en hij besluit naar Londen te trekken. Daar leert hij letter schilderen en vooral Engels. Deze taal leert hij door te lezen en met behulp van zijn vriendinnetje. Iedere week trekt hij zijn loon en wat daarvan overblijft besteed hij aan boeken.
Hij ontmoet er ook een andere Spanjaard en samen vinden ze dat het tijd is om te verkassen. Ze trekken naar Schotland om in de bouw te werken. Na een tijdje is het voldoende geweest en ze besluiten om met autostop naar Zuid-Afrika te gaan. Dat lukt, in die tijd rijden er bijna uitsluitend vrachtwagens doorheen Afrika, en die nemen graag wel iemand mee.
Hier leert hij dan weer een andere job waardoor hij in contact komt met de halve wereld. Ondertussen heeft deze man Buiten Spaans, Frans en Engels nog Russisch en Duits geleerd en noties van Italiaans.
Helaas hebben we hem gisteren niet meer mogen verwelkomen. Het is zijn veertiende trip naar Santiago en is waarschijnlijk vroeger gestopt door de regen.
Lars, onze Duitse vriend, was eergisteren dringend op zoek naar sigaretten. Gisteren dan heeft hij de rest van het pakje achtergelaten aan la Cruz de Ferro, stoppen was het woord. Ook voor hem helaas, na de maaltijd vroeg hij aan Gerrard om een stikkie.
En Jossie is ook weer opgedoken, haar schema is veranderd, ze wil op vrijdag al aankomen in Santiago. Die zien we wellicht nog een dag of twee.
Zo, dit is het dan voorlopig, en nu proberen met de fotos.
Grtjs
Hugo
Fotos: Gezellig aan tafel; Tussen de bloemen; Het paard zie je redelijk goed, de twee pelgrims op de baan niet, gevaarlijk!; Lappandeken; Bloemenpracht; Nen hoop stenen; Voor het archief; Prachtige kleuren; Ponferrada.
|
