|
Beste Lezers,
De korte uitstap is iets langer geworden. Zoals meermaals aangehaald, plannen zijn er om te wijzigen.
Deze morgen nam het geritsel een aanvang nadat een onverlaat zijn wekker om vier uur vijfenveertig had gezet. Bon, na nog een tijdje gedraaid en gekeerd te hebben was het rond zessen toch tijd voor een plaske. En enpassant wou ik toch weer eens proberen of het internet vroeg in de morgen gewilliger zou zijn.
Het resultaat kon je ondertussen al bekijken.
Gisteren avond aan tafel was het weer een internationaal gezelschap. Ik zat naast een dame uit Slovenië, rechtover nog een dame uit datzelfde land, voor me een Fransman, verder nog een Duitser, twee Noorderburen en enkele Spanjolen. Het gesprek verliep vooral tussen diegenen voor en naast me.
Bleek dat de Sloveniërs elkaar daar op de camino hadden leren kennen. Maria, de oudste, sprak een beetje Duits, haar compatriotte sprak vloeiend Engels, ze was ook twaalf jaar jonger dan mezelf. Ik vroeg niet naar de leeftijd, wel Josefa zoals die jongste noemt. Ze vroeg ernaar toen het over de reden en de tijd ging die men aan de camono kon besteden. Toen mijn leeftijd viel vertelde ze de hare ook spontaan, Maria is een jaartje ouder en de Fransman was een beetje vager.
Toen de wijn werd uitgeschonken bleek hij zelfs helemaal geen alcohol te drinken. Al veertien jaar had hij geen druppel aangeraakt. Ik moet zeggen dat het volgens mij een goede beslissing moet geweest zijn. Ik wou zijn leeftijd niet schatten. Prima voor Christian.
Een jonge Welsh girl lag naast me, in het andere bed, en had bleintjes aan de kleine tenen opgelopen. Ik heb haar niet verzorgd, wel goede zalf gegeven, mijn beroemde Bactroban. Deze morgen lag ze naast me, de zalf,, Steph was al vertrokken. Gelukkig kende ze Tom Jones, het is volgens haar nog steeds een held in Wales.
Door alle drukte deze morgen, het lukken met het doorsturen van de foto’s, was het tijd om zelf in gang te komen. Een frisse douche, eens iets anders, en om 07u30 al op weg.
Soms loop je praktisch alleen, andere momenten zie je verscheidene pelgrims.
Zo meestal een uurtje na vertrek krijg je wel trek in een ontbijt, en voilà, daar heb je een mogelijkheid. Deze morgen een broodje met ei en gebakken stukjes varken. Almost Irish breakfast!
Daarvoor had ik een tijdje samengelopen met een Noord-Ier. Iemand die vooral geen Engelsman wil genoemd worden. Hij wordt binnenkort vijftig jaar en was met zijn vrouw op pad. Eugeen en Fidelma hebben samen vijf kinderen, je zou het haar niet nageven.
Ook nog drie Kroaten ontmoet en tijdens een kort gesprekje, veelal gebaren en enkele woorden over voetballers, komen de twee Sloveense dames voorbij. Ik zei iets over ‘ik ben hier weg’, daar konden ze goed om lachen. Geen problemen tussen die mensen.
Verder nog ontmoet: een Colombiaan, enkele Brazilianen, en Amerikanen.
De Aziaten komen precies uit de grond, zelfs enkele bar’s worden gerund door hen. Ze weten overal hun weg, maken reserveringen en laten meestal hun bagage achter/voor brengen.
Ben samen met Josefien, zo kan ik het makkelijk onthouden (denk aan Chris
Rea), verder getrokken naar Navarette. Als je al om twaalf uur in Logroño bent heb nog wel even tijd. Na een uurtje gingen we dan weer op pad, Maria zou daar blijven overnachten. Een natte donderbui kregen we ten geleide.
Bij aankomst in boven vermelde stadje bleken alle albergue’s al bezet. Completo!
De vrijwilleger van de refugio municipal deed zijn uiterste best om ons toch onderdak te kunnen geven. Na enkele telefoontjes kreeg hij bevestiging van een private albergo, zoals in Frankrijk bij families. De dame kwam ons zelf oppikken met de auto. Een Spaans koppel had hetzelfde probleem, die konden er ook naartoe. Gelukkig gingen die te voet, hun afstand van de dag was nog te kort. De albergue is niet echt duurder. Voor 25€ completo en een goed bed is dit een zeer goed alternatief. En morgen na het ontbijt is de camino op 2km afstand, dus geen probleem. er is zelfs een officiële stempel bovenop.(wie heeft die in Spanje niet)
De zus van Ana, de hosipitalera, is missie zuster en sprak Engels en Frans. En dus volgde het verhaal dat ze nog in Gent en Brussel had verbleven.
Eind goed al goed, alles voorzien voor de W&P, nog even afwachten met wifi.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Aan tafel gisteravond: ikzelf, Maria, een Nederlandse…..Spanjaarden, een Nederlander… Spaanse, Josefa en een Fransman; Slovenen en Kroaten ‘on speaking terms’, fun; Indrukwekkend altaar in Kerk van Viana; Ooievaar met jong op electriciteitspaal; Eugeen en Fidelma, “She will have a Guinness with me in thought!”; Josefa und Maria; Portaal van de kathedraal van Logroño; Nog een bui om te eindigen.
|
