|
Beste Lezers,
Het zag er niet echt schitterend uit deze morgen toen ik door het dakraam keek. De bergen waren onzichtbaar, niks abnormaals in deze regio. Maar de wind kwam uit de verkeerde richting. Het bleef echter over, au contraire, het werd beter bij het naderen van Pamiers.
In dit stadje even rond gedwaald en vastgesteld dat het probleem van de kleine zelfstandige winkeliers hier krak hetzelfde is als bij ons. Te koop, te huur, vuile vitrines is wat je ziet in de winkelstraat.
Rob, de noorderbuur, kwam ik daar terug tegen, juist aan de Spar. Een baguette, wat paté en een half litertje melk, we konden weer een dag verder.
Rob vertelde dat hij niet zo vlug stapt en me daarom voorop liet lopen. Nochtans kwamen we samen aan in Pamiers, een sluipweg genomen?
Voor de rest van de dag heb ik hem niet meer gezien.
Na de stad volg je even de rivier alvorens aan het echte werk te beginnen. En het is het echte werk. Zeker nadat het gisteren zo overvloedig had geregend lagen de paden er glibberig bij. Na een driekwartier kwam je boven (van 292 naar 435 meter hoogte over een afstand van ongeveer 500m) en ging het over op een zacht glooiend parcour.
En dat ging goed vooruit.
Wederom echter was rob sneller ter plaatse. Hij was de weg kwijt geraakt. Met zijn zelf afgedrukt kaartje in de hand? Twee agenten hadden hem afgezet een 8 km voor Montegut. Hij kwam een tiental minuten eerder aan en bleef dus droog.
Patrick en Evelyne, waar we overnachten, wonen in een klein, overdadig versierd, huisje. Verlichting is ook in de zomer noodzakelijk. Hun hébergement telt zes plaatsen voor pélerins, we zijn maar met tweeën. Gelukkig maar, waar die acht zouden moeten zitten, zes + twee, in de keuken/salon aan een ronde tafel voor vier personen. Misschien lukt het hun wel, in de chaos vinden ze blijkbaar steeds alles terug, ook op het aanrecht.
Het eten was voortreffelijk net als de wijn. Die was afkomstig van Spanje want de drank uit de regio lag niet zo in hun smaak.
Het etensuur zelf was onfrans, om 18u30 was er al apero, zelfgemaakte uiteraard. En om 20u30 gingen we allen al onder zeil. Het word/werd dus een lange nacht.
Grtjs
Hugo
Fotos: Lampisterie, waar de olielampen werden bewaard; Voor Pamiers op de vlakke spoorweg bedding; Voetgangers alleen want geen leuning; Schooier die zelfs Nederlands begrijpt; Le berger telt zijn schaapjes; Maar weet het niet juist, 1200 et quelque chose; Bui op komst, weer nat.
|
