|
Beste Lezer,
Zopas de foto’s van gisteren doorgestuurd, gelukt!
Vandaag was een zware dag. Alsof de afstand op zich al niet genoeg was wou ik langs Ouren gaan, via het drielandenpunt. Volgens het plannetje ter inzage, én de dames van Froschloch, zou het ongeveer een uurtje vergen om over de berg Ouren te bereiken. Wellicht klopt dit wel, alleen, het juiste pad om door te steken vond ik niet. Resultaat, ik kwam weer op de baan het dorp voor Oeren. Het betekend ook dat ik een uur later ter plaatse was.
Eigenlijk geen erg, wel een ommetje van een dikke tien kilometer, alles bij elkaar. Toch nog even in België en Luxemburg geweest.
Maar het was goed, fris, wandelweer.
Na de middag werd het wat anders. De steile beklimmingen en dito afdalingen volgden elkaar op. De bewolking werd dichter en donkerder tot het tegen enen begon te regenen. En het is niet meer over geraakt, integendeel. Die 50/50 is dus in mijn nadeel uitgedraaid.
In de weinige dorpen die ik tegen kwam zijn er geen ravitaillering mogelijkheden. Mijn drank raakte op en mijn twee broodjes die ik had meegenomen waren al verteerd. Niet dat ik zonder eten zou vallen, maar op tijd de voorraad en de maag aanvullen is aan te raden.
En zoals al meer gezegd, out of the blue, een eetkraampje op het dorpsplein(tje) van Roscheid. Je kon er hamburgers, worsten enz krijgen. Als drank bijna alles behalve water. Het is dan maar Cola geworden. (Met een hotdog met mosterd)
We konden er weeral tegen en dat was nodig.
Onmiddellijk na de stop stond er weer een hele lange en bij wijle stijle beklimming te wachten. En boven op de akkers stond de wind nu niet precies gunstig, vlak op de neus gericht.
Zoals het een wandelaar past: geen gezaag, ge wilt het zelf. En pas voor pas, doorheen allerlei modderige toestanden belanden we in het dal van de Enz.
In dat dal lag vroeger een spoorweg. Nu ligt er een fiets-wandel pad en eerlijk gezegd, ik was blij om de laatste vier kilometers niet meer te moeten stijgen of dalen. En dat de regen dan gutste kon me niet meer deren, het eindpunt lag nabij.
Even schrok ik wel een beetje toen de patron van Beyerhof me niet begrijpend aankeek. Een slaper vanavond? Ik maak hem duidelijk dat ik wel degelijk heb gereserveerd. Geen probleem, ik wijs u wel een kamer aan. En terwijl ik aan de voordeur sta te wachten stopt er een auto.
Ik denk onmiddellijk, de oplossing is nabij. En ja hoor, het is de uitbaatster. Er was een misverstand ontstaan. Deze morgen had er een gast afgebeld, hij zou niet overnachten. Katherina, zo is haar naam, had het niet heel goed begrepen en gedacht dat er niemand zou overnachten vandaag. Toen viel hare mark, u bent Briston. Bij bevestiging wist ze genoeg, ik had via mail bevestigd.
Geen zorgen meer, mijn natte kleren werden in de droogkamer (naast de ketel) opgehangen. Voor het avond eten zou de dame me meenemen naar het dorp, een kleine twee kilometer verderop. Ze ging deze avond naar de oefensessie met het koor, ze zou me afzetten in Neuerburg. Om terug te komen moest ik haar man maar bellen, die zou me graag ophalen.
Tijdens de rit vroeg ik of er Wifi op de kamer is, en dat is geen probleem. Haar man, jaja, moest me maar de code geven.
Na het eten, bij Gino de Italiaan, ben ik maar te voet afgekomen. Maar goed ook, Gerhard lag te slapen voor zijn TV. Wel had hij ondertussen een briefje met de code op de kamer gelegd. Er staat wel op vermeld dat deze “nicht an Dritte weitergegeben werden!!!”
Zodus, de foto’s van gisteren zij al doorgestuurd, nu hopen dat het nogmaals lukt.
En dan ga ik slapen, het zal deugd doen.
Grtjs
Hugo
Foto’s: FROSCH Loch; Streepje zon; Water langs alle kanten; Ouren; De Muur; De weg verdwijnt, letterlijk. Het pad in het dal loopt over weiden en akkers, omgeploegd?; Het is den tijd en er is genoeg; Voilà, spijs en drank; Oef, vlak.
Noot: Gisteren gelezen langs de weg:
Il reste encore des enfants à écraser,
Vous pouvez accélérer.
|
