|
Beste Lezer,
Zit ik hier nu thuis mijn blog bij te werken. Het was donderdag al aangekondigd, ik ga er even tussenuit, om maandag terug af te reizen en de rest van de oefentocht naar Holsthum af te werken.
Het was gisteren een mooie en fijne tocht, ondanks de zure wind, meestal op kop. Jan was met trein en bus al om 08u in Villers-le-Peuplier, de afgesproken plaats. Om dat uur kwam ik pas buiten in Thisnes, in speed mars dan maar de vijf kilometer afgehaspeld zodat de Jan niet te lang moest wachten.
De tocht startte met een RAVeL (le Réseau Autonome des Voies Lentes), de nummer 127, die ons een heel eind richting Braives/Avennes bracht.
Ergens tussen deze twee kernen passeerden we een hoeve. Enige meters voorbij deze blijkbaar lege hoeve werden we nageroepen door een vrouw. Ze liep ons tegemoet en vroeg of we Pelerins waren. Euh, ja en neen. Ja, want dat zijn we en neen, vandaag is een gewone dagtocht. Het feit dat we beiden al menige pelgrimstocht op het palmares hebben staan én op een stuk Jacobsweg liepen, was voldoende om een koffie te komen drinken, met koekje of chocolaatje.
Mevrouw Lucienne was vrijwilligster in Lourdes, elk jaar ging ze daarheen met het vliegtuig.
Iedere pelgrim die bij haar passeerde kreeg 5 euro mee om een kaars aan te steken in Santiago. Toen ik vermelde dat ik langs Lourdes zou passeren was ze niet meer te houden. Ze hield van haar vrijwilligers werk aldaar en ze had haar hart verpand aan de streek. Je kon dit ook merken aan de place mats op de tafel, de fotos aan de muur, aan de beeldjes..
De boerderij was leeg sinds haar man vier jaar geleden was overleden. Het is niet te verbazen dat ze graag een praatje maakte.
Twintig minuten later trokken we verder. Eigenlijk wou ze niet op de foto maar Jan kon ze niet weerstaan. Plots riep ze un instant en liep terug binnen om met vijf euro in haar hand me tegemoet te treden.
Ik heb haar beloofd om in de grot te Lourdes een kaars, ter hare genezing en ter ere van haar overleden echtgenoot, te ontsteken. Ook Jan heeft beloofd om een kaartje vanuit Compostela te sturen.
Lachend hebben we afscheid genomen.
Tegen vieren waren we aanbeland in Huy, nog even de tijd voor een verfrissing en dan de trein op. En geloof het of niet, zonder enige vertraging was ik om tien voor zeven in Temse.
Nu nog even de gewijzigde route uitstippelen om maandag de draad opnieuw op te nemen.
Grtjs
Hugo
Fotos: tIs koud hé, zeker als je moet wachten; RAVeL 127; Jan met Lucienne; De cake van Annick smaakte opperbest, zeker in goed gezelschap en naast het containerpark; Zelden dat er nog een kerkdeur open is; Al enkele stevige klimmetjes, dus ook kuitenbuitende afdalingen, hier in Huccorgne; Hierachter ligt de Carrière, die van CARMEUSE, siège de MOHA; In de verte maakt met 220, vooraan aan de vlag niks meer; Station van Huy, het eerste cafeetje dat we zijn tegengekomen, en het smaakte.
|
