|
Beste Lezers,
Omdat vier uur in de morgen toch redelijk vroeg is, zeker op een rustdag, terug omgedraaid. Ik hoorde Duits praten op de binnen parking (het raam is open gebleven) en schrok wakker. Iets voorbij acht uur, tijd dus om op te staan.
Na het ontbijt naar het hopelijk rustige Jasna Gora. De bedoeling was om een foto te kunnen maken van de Zwarte Madonna (zonder flits!) in alle rust.
Wel, het is bij bedoelingen gebleven.
Al om half tien stond de ruimte die naar de crypte leid vol. En weer was het aanschuiven om op je knieën te mogen neerdalen en alzo voorbij de madonna te schuifelen.
Ik heb me beperkt om de kerk nu eens goed te bewonderen, want dat is wel een kunstwerk. Verder ben ik nog eens tot in de Zakrystie geweest. De bewaker bekeek me eens goed, ik zie er nu niet uit als pelgrim maar als schooier. Na het woord Pilgrymska knikte hij kort en mocht ik verder. De jonge priester (blijkbaar zetten die de stempels) haalde onmiddellijk nog een ander exemplaar te voorschijn. Het woord Pamiatka (souvenier) staat naast de afbeelding van de madonna vermeld, op de grotere stempel.
En souvenirs zou ik nog kopen, in een heel straatje vol kraampjes. Wat ik wel zocht, postkaarten, vond ik niet. Bijna aan het eind gekomen dacht ik ergens anders mijn gerief te moeten zoeken. Maar toch, als je al zover bent gevorderd kan je net zo goed de hele lijn aflopen. Het voorlaatste kraam is toch in het bezit van hetgeen ik nodig heb. Ik zoek er een aantal verschillende uit, blijkbaar meer dan de man gewoon is. Bij afrekening benader ik de som van 50 Sloty. Ik bekijk nog enkele andere zaken, magneten voor op de ijskast, en reken uit zodat het uiteindelijk precies de waarde van een briefje van vijftig heeft.
De man doet de kaartjes en de magneetjes in een zakje en per ongeluk ook het briefje van 50.
Ik zeg gewoon in het Nederlands, 'ho man, dank u wel maar zo zullen uw zaakjes niet lang duren'.
Geloof me of niet, zijne Zloty valt. Hij is zo content dat hij nog een extra, grotere magneet pakt en die mee in de zak steekt. Een flinke handdruk erbovenop, en lachen.
Wat later ga ik met die kaartjes terug naar de toeristische dienst. Of ik stempels kan plaatsen op de enkele postkaartjes. Geen probleem, stempel en kussen worden me toegeschoven.
Opvallend bij de bezoekers van deze morgen op de Jasna Gora, veel busladingen met communicanten, vergezeld van ouders of groot ouders en de onvermijdelijke priester. Het moet gezegd, religieuzen zijn er nog heel veel.
Blijkbaar is er een feestviering vandaag van de jong volwassenen binnen de christelijke gemeenschap. De ouderen (van de jongeren) van de verschillende gymnasia staan met hun school vlag op grote podia naast het zwevende altaar. Op het plein voor dit altaar verzamelen de groepen zich. Als ik zo rond half twaalf terug passeer, na mijn souvenirs jacht, zit het plein vol, velen onder een paraplu of in de schaduw aan de rand. De mis wordt omlijst door gezang en gebed, door groepjes of jonge mensen gebracht.
Als ik die jonge kinderen voor me zie, in hun mooie communicanten kleren bedenk ik voor mezelf dat velen onder hen vandaag wel zullen omvallen van de warmte.
De kledij van die kinderen varieert wel een beetje. Voor de jongens is er een lang wit kleed met erbovenop nog een stola of een cape. Voor de meisjes is het meestal idem, alleen zijn het voor sommigen precies trouw kleedjes.
Onder begeleiding van een pastoor, wellicht die van de parochie, bezoeken ze het hele domein. Fotos worden genomen, met de kinderen en de ouders, voor het beeld van JPII of elke mogelijke andere combinatie.
Ik vraag me af wat het is als het hier echt druk is. Volgens de grootte van de parking is het nu eerder kalm. Natuurlijk, vier miljoen bezoekers per jaar is niet niks. Dan moeten er elke dag wel een paar duizend langs komen.
Op de lange weg terug passeer ik een filatelie. Er stond een serie postzegels uitgestald, ja wat anders hé. Eentje ging uiteraard over II. Voor die prijs wou ik het wel. Naar binnen. De man moest nog eens kijken wat ik precies bedoelde. (amai mijn Pools) Hij haalde zijn folio boven en toonde me het gevraagde. Deed het boek weer weg en toonde me iets anders, een complete uitgave van dezelfde zegel met alles erop en er aan, in een hard cover. Wel was de prijs iets hoger. Ik verwees naar de vorige waar drie extra zegels bijzaten. Toen ik akkoord ging over de folio haalde hij zijn vorige boek weer boven en haalde de drie bedoelde zegels eruit, deed ze in een envelop en in de cover.
In het station verliep het aanvankelijk iets stroever. Aan het info loket spraken ze enkel Pools, uiteraard.
1 kreeg ik als antwoord. Dus loket 1 zou de oplossing brengen. Na enige tijd was het mijn beurt. Snorry, enkel Pools. Ik, in mijn goed Vlaams, godverdomme, van hier naar ginder, is dat nu Pools.
Het volgende loket was bemand door een persoon die me enigszins begreep en me ook wilde helpen. Een ticket naar Oswiecim was vlug geregeld. Dat wil zeggen dat hij de uren opschreef en me door verwees naar het volgende ticket loket.
Op mijn vraag naar een ticket richting België bleef het even stil. Brussel is ook niet het correcte woord, dus nog gewijde stilte. Praag of Breslau kwam er dan uit.
Nog even wachten, de spoorwegen zijn hier nogal onderverdeeld in verschillende maatschappijen heb ik begrepen. Om iets als een internationale reis te kopen moet je in een groter station terecht. Dus hoop ik morgen in
Wroclaw te arriveren.
Morgen vroeg is het weer vroeg dag, om 05u13 vertrekt de trein naar Katowice vanwaar ik Oswiecim kan bereiken. Een groot verschil met deze morgen, niet? Hopelijk overslaap ik me niet!
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos: Rynecsek, overdekte markt; Doorgang naar achterliggende plein of woonwijk, Het podium; Halftien, het begint; De pastoor met zijn schaapjes; Samen met
; Het aankondigen van de verschillende colleges met gejuich vanuit het publiek; Souverniers straatje; Alle stoelen bezet.
|
