|
Beste Lezers,
Vanmorgen was het dus nog vrij rustig in de oude stad. Vanaf je de buiten ring betrad was het alweer de gewone stads drukte.
De mis van zeven begon stipt in de Elisabeth kerk. Toen ik er even voor zeven binnentrad dacht ik dat er een heel orkest zat te spelen. Door de boxen, ook in het voorportaal, klonk de muziek vrij hard, je mocht al een beetje doof zijn.
Hetzelfde in de kathedraal waar ik op tijd was voor de mis van acht uur.
Hier heb ik de mis gevolgd, niet dat ik er een woord van verstond. Wel is het ritueel geheel herkenbaar, precies de volgorde van bij ons en op het juiste moment gaan staan of zitten.
Ook al was het een maandag ochtend, een dertigtal gelovigen waren present. En de mensen zeggen de gebeden ook luidop mee.
Het waren niet alleen oudere mensen, nee ook jonge mensen, sommigen met hun laptop, volgden de dienst mee alvorens naar het werk te gaan.
Voor het schilderij, voorstellend het H. Hart van Jezus, kwamen mensen even knielen en bidden. Sommigen verlieten hun plaats in de kerk om even daar te gaan mediteren, anderen kwamen voor vijf minuutjes binnen.
De biechtstoel werd ook veelvuldig gebruikt, weer door een mix aan mensen.
En knielen en buigen voor elk beeld, het midden van de kerk, voor het altaar of voor een icoon.
Tijdens de consecratie knielde een dame, die juist de biechtstoel had verlaten, gewoon met haar blote knieën op de vloer. De banken zijn ook niet voorzien van kussentjes om op te knielen.
Na de mis repte ik me naar voor om de pastoor even te kunnen spreken. Hij kwam terug, nog in gewaad, vanaf de sacristie. Toen ik hem aan pilde zei hij (gelukkig) een beetje Duits te spreken maar dat hij binnen een minuutje of drie terug zou zijn.
In een zijkapel diende hij nog even voor te gaan bij gezangen. Een deel van de gelovige mis volgers waren al daarheen gegaan. Het gordijn was er wel gesloten en dus kon ik niet zien waarvoor of wat.
Even later verscheen de man weer en begon ik mijn uitleg. Hij bekeek de meegebrachte plannen en knikte dat het de goede route was.
Een vereniging bestond er echter niet. Elk bisdom schreef de bedevaart uit, die van 2 tot 10 augustus plaats heeft. Binnen de bisdommen kunnen dan de verschillende parochies inschrijven. Maar elke parochie (of verzameling) organiseert zelf het hele gebeuren. Zij zorgen zelf voor de bevoorrading, slaapplaatsen (tenten), ehbo en de route beschrijving.
Dus zoeken naar pijlen, zoals bij de camino, heeft geen zin. Dit gaat via overlevering. Het pad loopt niet altijd over de baan, heel dikwijls zijn het landwegen of wegels, het wordt dus zoeken.
Dit werd allemaal bevestigd op de toeristische dienst waar ze me wel een website in het Pools konden aanduiden.
Gelukkig heb ik al een vrij gedetailleerde beschrijving mogen ontvangen van Basia. Het komt dus wel goed.
Vandaag is er geen kleur verandering op de kaart. Morgen start dus het laatste gedeelte van mijn tocht, de bedevaart naar Czestochowa. De rust heeft me goed gedaan.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos: Hét symbool van het verzet tegen het communisme werd de afbeelding van een dwerg. Deze kun je nog steeds overal in de stad tegenkomen. De kabouter is sinds 2001 zelfs het officiële symbool van Wroclaw. In 2016 was Wroclaw culturele hoofdstad van Europa (2 fotos); Prachtige gevels, symbool van de vroegere welstand (3 fotos); Oude foto van een van de vele brouwerijen, bemerk de grootte en de taal; Niet de oudste brug (meer dan honderd in Wroclaw), wellicht xel met de meeste slotjes; Het startpunt van de pelgrimstocht, de kathedraal; De overdekte markthal, altijd een plezier om daar doorheen te lopen.
|
