|
Beste Lezers,
De weersvoorspelling had het over mogelijke buien. Het was nochtans een schitterende morgenstond, wel een beetje friskes maar hoe dan ook ideaal voor de pelgrim.
Toen de donkere wolken met dreigden in te halen heb ik de nodige voorbereidingen getroffen. Broekspijpen terug aan, windjak verwisseld met het regenvest en de pongo alvast klaar gehouden.
Vijf minuten later brak de hel dan los. Stilstaan leek me de beste manier om niet geheel doornat te worden. De enige boom waar ik nabij stond bood niet veel soelaas, maar een mens zoekt altijd een houvast niet.
De windvlaag, die erop volgde, ging vergezeld van hagelballen. Gelukkig is mijn carrosserie eerder soepel.
Na korte tijd kon ik verder, langs de weg die eerder op een beek geleek.
Toen mijn regenkledij voldoende droog was borg ik deze terug weg. Dit doende passeerde me een VW golf waarvan de bestuurder met goed bekeek. Welke zot gaat met dit weer en een grote rugzak nu wandelen, zag ik hem denken.
Even verder stond de man aan zijn hek te kijken. Ik dacht, stop even en verklaar waarom je hier door de wegel stapt. (de weg was weer overgegaan in een wegel, recht het bos in)
De woorden Pilgriemski en Belgia deden zijn gezicht opklaren. Kaffe was zijn antwoord. En ja, waarom niet. Omdat ik even bleef buiten wachten, met het gedacht dat de man me de koffie zou brengen, gebood hij me om binnen te komen. Dus schoenen uit en gaan zitten in de keuken.
Terwijl de ketel op het vuur staat opent hij zijn ijskast en haalt er een tupperware doos uit. Even later staat er een gebakje met noten voor mijn neus, gebakken door de vrouw des huizes. De man is alleen thuis, zijn Duits bestaat uit enkele woorden, maar voldoende voor me om toch een gesprek te hebben.
Zijn vrouw werkt in een ziekenhuis in Duitsland en hij heeft drie dochters. Een schoonzoon werkt in België en de dochters wonen allen in een stad, niet meer op den buiten.
Plots blinken zijn ogen en vraagt of ik een cognacje wil. Bon, een kleintje dan maar. Hij gaat op zoek naar glazen en komt terug met een drie liter fles. (Zelf gestookte drank, volgens Stanislas 50% alcohol)
Hij liet me ook fier zijn huis zien. Van buiten leek het eerder een klein geval, eens binnen was ik verbaast hoe modern het is ingericht. Achter het huis lag er nog een vrij grote tuin met nog grotere vijver. Vissen deed hij met de kajak, zei hij.
Hoe een blijkbaar norse man best een aangenaam mens kan zijn, als je maar spreekt.
In Lwowek Slaski wist de lieftallige jonge dame me te vertellen (in de Engelse taal) dat hotel Piast me wel zou bevallen. De prijs alleszins, 80PLN met ontbijt is inderdaad niet veel (20), de accommodatie is gewoon simpel maar voldoende. WF mocht ik wel vergeten, inderdaad niet aanwezig.
Na de was en de ... ik terug naar de info dienst om te vragen of er in mijn volgende halte plaats wel slaapgelegenheid aanwezig is.
En gelukkig dat ik dit heb gedaan, bleek Stanislawow iets te ver te liggen, 315 km. Beiden schoten we in de lach, ook voor een pelgrim is dit wel iets overdreven. Of ze dan een andere stad in de omtrek mocht zoeken. Wel ja, vermits ik niet kon zoeken via internet. Dus zijn mijn plannen weeral eens aangepast en is mijn volgende halteplaats nu Zlotoryja. Hier zijn drie keuze mogelijkheden, slapen zal alvast lukken. En ik kreeg er een gedetailleerde kaart bovenop.
Bij het boodschbappen doen in Biedronka een bloemetje meegenomen.
Voor de derde keer opende ik de deur van het Info kantoor. Haar ogen glommen, ze kon het wel waarderen.
Als ik terug aan het hotel kom wordt ik aangesproken in het Nederlands: U bent die Belg, die pelgrim niet? Goedendag, jawel.
De arbeider, men is aan renovatie werken bezig, had gedurende anderhalf jaar in ons land gewerkt. Om de taal te leren had hij een korte cursus gevolgd en ik moet zeggen zijn uitspraak was voortreffelijk.
Hij kende Vlaanderen vrij goed, had voor een familie bedrijf gewerkt voor het plaatsen van ramen en deuren.
De dame van het hotel zelf was er nogal gerust in , morgenvroeg rekenen we wel af.
Terwijl ik voor het avondmaal in de bar aan tafel zat was ze ook aanwezig met nog een dame en vermoedelijk haar dochter. Blijkbaar dronken ze water tot ik haar een klein glaasje vanachter de servetten zag nemen en een slokje nemen. ik moest even lachen, hetgeen ze merkte. Wil jij ook wel een glaasje, vroeg ze. Niet dat ik dit verstond maar ik begreep het wel, zeker toen de dochter er iets over zij. Maar mama drong aan en eindelijk stond de jongste op en bracht even later een vergelijkbaar klein glazeke.
Nasdrovje klonk het al voor de tweede maal vandaag.
Ik vermoed dat ik stilaan in het echte Polen ben aangekomen.
Grtjs,
Hugo Peregrinus
Fotos : Het komt hoe dan ook; Wel vergezeld van ijs; Ocharme; De Er4 gevonden, eerder iets om te doen met een mountain bike; Gebak, koffie en
Nasdrovje; Sklep, klein maar je kan er vermoedelijk van alles krijgen; Ook voor zwaar transport!; Even rust; Ik kom tot U.
|
