|
Beste Lezers,
Overnachting zoeken is soms moeilijk en soms ook niet.
Mijn begeleider voor een dag, Matthias, heeft zijn vriend in Schmölln gebeld met de boodschap dat hij langskomt met een pelgrim. En dat is geen probleem.
Vannacht slaap ik bij Jens, kan ik gebruik maken van de douche en wordt mijn was in de machine gedaan, samen met zijn fiets kledij.
Vermits Jens fiets fanaat is staat de TV op, het einde van de tijdrit die beslist over winst van de ronde van Italië, kan ik dus volgen. Curieus toch, vorig jaar wist ik niets over hetzelfde evenement. Na het einde van de uitzending zet Jens de radio op en wat hoor ik : CCR. De dagen zijn mooi.
Internet zal niet voor vandaag zijn, niet getreurd, er komen er nog, dagen bedoel ik dan. Een glas bier in de koele tuin, met een vriend van Jens, geeft een goed gesprek. Die vriend, Christoph, is een gereformeerde diaken die de voorbije dag aanwezig is geweest op de Kirchen tagen bijeenkomsten. Hij zei dat er zon 120000 gelovigen bijeen zijn gekomen op de slot dag in Wittenberg, Lutherstad. Ook de katholieke kerk was vertegenwoordigd. Christoph werkt vooral met jonge mensen en doet dat regelmatig ook samen met de andere strekkingen. Maar net zo goed geeft hij toe dat er nog weinig praktiserende zijn.
Na de pizza was het tijd om nog even de toren boven de stad te beklimmen. Prachtig uitzicht over Schmölln, zelfs tot de Tsjeschische grens. Dresden ligt nog iets te ver.
Tijdens de tocht hebben we een stevig tempo aangehouden zodat we rond de middag tijd hadden om een uurtje te rusten, met een broodje knakworst en een goede pint.
Het tempo lag voor mij iets te hoog, ik werd het goed gewaar gisteravond. Maar Matthias had dan ook maar een klein rugzakje bij. Op mijn vraag of hij even wou wisselen kan je het antwoord zelf wel geven.
Als gids is het natuurlijk ideaal om iemand uit de streek bij je te hebben. Zo zijn we, met een kleine omweg, doorheen het gebied van voormalige Uranium mijn gelopen. Een gedeelte was open, een put zo diep als deze bij de bruinkool opgravingen. Maar de meeste Uranium ertsen werden van diep onder de grond boven gehaald via het en der geplaatste lift schachten.
In de jaren vijftig wist men al lang dat in de omgeving van Ronneburg wellness centra waren die gebruikt maakten van de natuurlijke straling die in de klei zat.
Na de oorlog, 1950, zijn de Russen dan met het ontginnen van het uranium gestart. Eerst dus bovengronds, met het gevolg dat enkele dorpen ontruimt werden én een immense put ontstond. En alles ging linea recta naar de oosterburen. De eerste bestuurders van de mijnen waren nog militairen, later werden Duitsers aangesteld. Er veranderde echter niks, arbeiders bleven werken, boven en ondergronds, onder Russisch gezag.
In 1990, na de Wende, werd er een nieuwe maatschappij opgericht, Wismut Gmbh met als doel het saneren en terug cultiveren van de bodem van de voormalige mijnen. Dit project heeft een slordige 5,5 miljard Euro gekost.
Het Neue Landschaft Ronneburg is een prachtig aangelegd gebied, maar weinig natuurlijk. Om de diepste put te vullen heeft men twee bergen in de omgeving afgeschraapt en met (Canadese) dumpers gedurende drie en een half jaar over en weer gereden.
In Schmölln aangekomen stond Jens ons al op te wachten. De bedoeling was om in het enige etablissement op de markt iets te drinken. Het was er echter veel te druk. Weetje weeral; dankzij supermarkt keten Kaufland is er nog enig leven op de markt. Achter drie gevels is het comdplex gevestigd.
Mijn was en droog werd gedaan, dus zo rond negenen gingen de blaffeturen dicht.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Vind je alleen in het Osten; Prachtige zone voor vrije tijd, met een actieve atmosfeer; Wismut, museum; De kip of het ei?; Kleinkraftrad, de Simson S50 van de VEB Farhzeug- und Jagdwaffenwerke Ernst Thalman, voor deze brommer heeft men de wet aangepast na de eenmaking, als ie voorbij is ruik je het wel; 1000 jarige eik; Kaufland achter de gevels; Enkel het glas; Ernst-August Turm, prachtig zicht, tot bijna Tsjechië, nog niet Dresden.
|
