De titel geeft aan dat ik moet oppassen. Twee jaar geleden ging ik over mijn stuur veertien dagen voor de Dodentocht. Gevolg was toen een breuk in een voetbeentje. E n ondanks dat er zoveel beentjes in de voet zitten bleek het onmogelijk om deftig te stappen.
Ik weet nog wel dat ik een verschrikkelijke editie van de DDT heb gemist. om klokslag negen uur vrijdagavond gingen de hemelsluizen open. En toen ik de stappers, die ik volgde, opwachtte aan brouwerij Palm barstte er een heuse storm los.
Dit jaar wil ik hoe dan ook meedoen, weer of geen weer. En uit respect voor mijn sponsors. Maar dan moet ik oppassen!
Gisteren ben ik weeral serieus neergegaan, een kuil te laat opgemerkt en pardoes op mijn schouder en hoofd. Bij deze wil ik zeker bevestigen dat een helm onontbeerlijk is. Zonder dat ding op mijn hoofd lag ik nu waarschijnlijk in het ziekenhuis. De klap kwam ongemeen hard aan.
Nu, met die helm, sta je recht, neem je de schade op en fiets je verder. Gelukkig maar. Buiten een kras op je scheenbeen, beschadiging van het velletje op je heup, ellenboog en schouder valt het allemaal mee. Alleen kon ik gisteren avond mijn arm bijna niet meer bewegen.
Maar goed, het was deze morgen al veel beter, mijn rechter arm voerde alle uit bewegingen zonder al te veel pijn.
Dus zal de fiets op stal blijven tot na de Dodentocht.
Ons tochtje van gisteren liep over de linkeroever tot de Kennedy tunnel. Verder verliep de tocht over een 'echt' kassei baantje langs Hoboken naar Hemiksem. In het bos van Polderdorp kwam ik dan ten val. Zoals gezegd viel de schade mee en na het afkloppen van het stof reden we verder. Aan Umicore was er bij het oversteken van de baan een scheur in het asfalt. En juist in die scheur kwam mijn achterwiel terecht. Dus stond ik even verder met een platte tube.
Na de overzet in Schelle verliep de rit voor mij iets moeizamer, ik heb enkel nog in het wiel gezeten. Even dacht ik aan Jurgen Van den Broeck.
Vorige zondag vond er in Kruibeke een kleine plechtigheid plaats. Het bevel van de voorpost werd doorgegeven van Gino naar Kenneth. Gino heeft de 18 maanden overbrugd na Jo. Ondertussen had Kenneth de tijd zich terdege in de werken. En ik denk dat dit een juiste manier van werken is geweest. In ieder geval wens ik Kenneth bij deze veel succes met zijn moeilijke taak en alvast proficiat met je mooie uitgebalanceerde speech.
Voor mij ligt de kamp brochure van de Jeugdbrandweer (zie link hiernaast). Het is mooi en duidelijk opgesteld. Het voorwoord is getekend door de zonecommandant, Kolonel Marc VdV. Het maakt duidelijk dat de jeugd brandweer zijn plaats heeft binnen de brandweerzone.
Proficiat aan de leiding, niet alleen met dit jaarlijks kamp maar ook met de werking doorheen het ganse jaar.
Beste lezers, ga gerust eens kijken naar de website van de jeugdbrandweer Kruibeke. Je staat soms versteld wat deze jonge mensen allemaal uitvoeren.
Dus nog 9 dagen vooraleer de jaarlijkse uitdaging aan te vatten. Het is niet omdat ik naar Rome ben gewandeld dat 100 km stappen een peulschil zou zijn. Het is iets totaal anders. Wanneer je moe wordt en slaap krijgt begint het pas. Dan is het zaak om de verstandsknop om te draaien. Maar als je de Boomstraat haalt is de voldoening des te groter.
Vorige week heb ik nog een aantal fotos ontvangen van Erica en Matteo, zie hieronder.
Grtjs
Hugo
Fotos: Drie op een rij; Officieel bezegeld; Eerste ontmoeting met Bas, Karen, Erica en Matteo in Sivizzano; Een beetje zon en kans om te drogen; Prachtige foto; Selfie ergens tussen Lucca en Altopascio; Lekker warm en blijkbaar alleen; Erica en Matteo aan de poort van San Gimignano.
