|
Beste Lezers,
Heel vroeg op pad, 05u45, en toch nog bijna 07u uur alvorens we de stad verlaten. Als pelgrim heb je soms, hoe raar het ook klinkt, heel weinig tijd. Vooral als de tochten over langere afstanden gaan. Als je aankomt aan de albergo eerst inschrijven en tamponeren, installeren en de gebruikelijke douche. Vervolgens komt de was aan de beurt en voor je het weet is het tijd om iets te zoeken voor ofwel bevoorrading voor de volgende dag ofwel iets te gaan eten. Daarna is het bedtijd!
Dus deze morgen eerst naar de bank, daarna naar de vroegmarkt voor fruit. De volgende stop was een bar voor een koffie en een koek. Om af te ronden nog een bezoek aan de kathedraal die, verbazend gezien het vroege uur, al open was. De man die de nodige voorbereidingen in de kerk uitvoert wou ons dan nog een stempel geven. Vruchteloos gewacht want de man vond hem niet.
De temperatuur was om zessen al 22°C, en ik kan niet zeggen in de schaduw, de zon had de stad nog niet bereikt.
De tocht was zoals voorspeld heel zwaar. Er staan 900 klim meters vermeld in de guide en dat begint vanuit de stad. Twee en een half uur aan één stuk gaat het flink omhoog, Veldstraat gewijs zeg maar.
Aangekomen aan een panorama plaats zie je uit over het Lago di Vico. Hier hebben we een heel lange pauze gehouden.
Maar die berg met die antenne bovenop, ja daar liep ons pad verder over. En dus nog eens twee uur klimwerk. We hebben het hier niet meer over de veldstraat maar Oeverstraat gewijs.
Tegen 02u bereikten we dan Ronciglione, voor mij op tijd om mijn honger te stillen en de dorst te lessen, 1 liter water was er vlug door.
Onze volgende slaapplaats Sutri was niet meer zo ver, 6 km, niettemin was het toch nog anderhalf uur zwoegen.
Opvallend waren de enorme aanplantingen van hazelnoten bomen.
Francesco heeft daar gebeld naar het klooster van de Francescane, dat nog een 3 km verder is gelegen, in Fontevivola. Binnen enkele minuten stopt er dan aan het Ampitheater van Sutri een busje waaruit een non komt gesprongen en de bagage deur opent. Vijf minuten later treedt je dan het klooster binnen.
Vermits we met drie personen van elk geslacht zijn is de verdeling van de kamers voor de hoofd non vrij eenvoudig. In elke kamer staan drie bedden. Het zijn mooi verzorgde kamers met de nodige voorzieningen, zelfs een handdoek. Het klooster wordt gerund door de vermelde hoofd non die in het zwart is gekleed en word geassisteerd door een vijftal nonnen die in het wit zijn gekleed.
Als welkom kregen we frisdrank, water met citroen of munt smaak en gezoet maar voortreffelijk en dorstlessend. Na de nodige geplogend heden kwam het gesprek op het menu terecht. De vraag was o.a. of er wijn was gewenst tijdens het eten. Iedereen ja natuurlijk maar ik vroeg of ze bier had. Dat was niet voorzien. Maar als ik het haar kon bezorgen, ah ja, dan kan het wel. En ik haalde mijn plastiek zak boven met daarin drie grote flessen bier. Lachend nam ze de zak in ontvangst en plaatste de flessen in de frigo.
Later voor het eten vroeg ik of er WF in het klooster was. Met haar vinger voor haar mond wees ze me een tafel aan en kwam even later terug met de code. Jammer genoeg was de ontvangst zo mager dat er van doorzenden van tekst of fotos geen sprake kon zijn.
Hoe we aan zes personen zijn gekomen? In Sutri kwamen we nog twee pelgrims tegen, Joe een Engelsman en Frida een Estlandse jongedame. Beiden bleken al een dikke tien dagen samen te lopen. Frida deed de Via vanuit Lausanne, ze had haar moeder erover horen spreken. Joe was in Ramsgate vertrokken, waar hij vrienden had wonen, begin april en is nu dinsdag drie maanden onderweg.
Mijn Bic schrijft nog steeds, hij is wel proper nu hij is mee gewassen met mijn broek.
Ciao
Hugo Pellegrino
Fotos : Omwalling Viterbo; Kathedraal Viterbo; Panorama plaats, startplaats voor para gliders; 900 meters omhoog is veel; Verzetje voor mountainbikers; Fausto is niet vergeten, herdenkingsplaat op de Monti Fogliano; Hazelnoten bij de vele duizenden; Oasi di Pace; Lekker eten, 3 gangen met wijn of bier!.
|
