|
Beste Lezers,
Na het gezamelijke ontbijt krijgen we nog allemaal een gebedje te horen voor een veilige verderzetting van de tocht. Dus vertrekt iedereen ongeveer tegelijkertijd om 06u30.
Ik stap samen met Julien en Régine, het klikt goed tussen ons drieën en onze stap verschilt weinig.
Beide dames zijn ook fervente natuur kenners, vooral van bloemen en kruiden kennen ze veel. Julien maakt er veel gebruik van in de keuken. Régine gebruikt meer de eigenschappen van de kruiden voor hun helende werking.
Ondanks dat het al vlug heel warm was, ging de tocht goed vooruit, veelal onder de bescherming van de bomen. Tegen elven geraakten we via een zijsprongetje tot bij een klooster. Hier namen we rustig de tijd om wat te eten, ik om een tekstje te schrijven voor het afscheid van E&M.
Een hele poos later bereikten we terug de VF, dachten we toch. Niettemin vonden we pijlen en tekens van de VF terug. We konden kiezen, de berg over of een lange tunnel door. Het aanlokkelijke van de koelte van de tunnel gaf de doorslag.
Met tunnel wordt hier een afwateringskanaal bedoeld. Dit is gegraven tussen 1766 en 1777. De bedoeling was de moerassen te ontwateren om alzo de muggen, die er kweekten, te verdrijven. Deze muggen verspreiden de gevreesde malaria ziekte in de dorpen rondom.
De tunnel heeft wel een heel lange lengte, 2173 m, maar is nog in zeer goede staat. Al vlug was er geen daglicht meer, mede door de vele kronkels. Iedereen had een lichtje bij zodat we niet op de tast hoefden te gaan. Hier en daar waren er grote schachten aangebracht waardoor frisse lucht werd aangevoerd. Dat het daar vochtig is hoef ik niet te vertellen. De plassen vielen wel mee alleen dienden we voorzichtig te stappen.
Wel huizen er ook vleermuizen die, vooral op het eind, over onze hoofden vlogen. We dienden ons te bukken of ze raakten verwart in ons haar (?). De tocht er doorheen heeft 45 geduurd. Toen we uit de tunnel kwamen viel de warmte ons op het lijf.
Volgens de aanwijzingen moesten we links bij het verlaten van de tunnel. Twee bochten verder kwamen we twee koppels tegen die ons vertelden dat ze richting Sienna gingen. Tiens, dan dienden we onze kar 180° te draaien.
Uiteindelijk bereikten we ons doel tegen 15u00. In de stad was het uiteraard zeer druk. De wind maakte het echter aangenaam. Na de nodige info te hebben ingewonnen zochten we ons onderkomen op.
Laat in de namiddag volgde nog een stads rondgang met de nodige inkopen en tegen zevenen was het apero tijd.
Het laatste avondmaal’ met E&M vond plaats in een klein gezellig restaurant met aangename prijzen. Voor twintig euro hadden we hoofdschotel, water, wijn, nagerecht en koffie met een likeurtje.
Voor de goede zorgen dienden E&M niks te betalen, ze waren oprecht ontroerd. Hierbij moet ik vermelden dat de kosten voor Erica en Matteo door Julien werden gedragen. Het apero werd dan weer door Caspare gesponserd.
Op tijd lagen we dan ook allemaal in ons bed.
Voor mij is het daarbij ongeveer gebleven. Het was zeer warm op de kamer (met achten) en het venster stond dan ook open. Rond vier uur ben ik dan maar naar beneden gegaan en heb mijn blog artikel, dat je nu leest, gemaakt.
Voor vandaag vertrek tegen 05u30 voorzien, de warmte is er al en voor de zon is weinig of geen bescherming wegens gebrek aan bos.
Ciao
Hugo Pellegrino
Fotos : Voor het vertrek, tussen Karen en Régine staan de twee hospitaleros, de man neemt de foto. Links staat Frances, from Dublin!; Daarin?; Pas begonnen en het licht is al uit; Warm, zeker na een koele tunnel/afvoergoot; Sienna, eindelijk, twee uur later!; Wind afkoeling in de straten; Geen goesting meer om die nog te beklimmen; Voor hun zit de tocht erop, jammer; Diploma voor zowel Erica als Matteo, geschonken door Bas.
|
