|
Beste Lezers,
Hoe dichter Rome komt, hoe dichter uiteraard ook het einde van de tocht. Morgen is het afscheid nemen van Erica en Matteo. Bij deze kan ik al zeker zeggen dat deze jonge mensen een grote hulp zijn geweest op mijn tocht. Steeds bereid om te helpen, niet alleen op het vlak van vertaling.
Ze koken graag en doen dat voor ons allemaal, en heel lekker, molto bene. Na de winkel gaan voor de nodige inkopen, uit eigen zak betalen, ze doen het met veel plezier. Als het nodig is betalen ze ook het aperitief om dan achteraf hun centen wel terug te krijgen. Toch blijven ze glimlachen en hun beste Engels bovenhalen.
Erica en Matteo, Mille Grazie, molto gentile! Buona fortuna!
Volgende dag moet ik afscheid nemen van Bas, die neemt een rustdag. Karen gaat verder maar doet het in meerdere dagen.
Vandaag was het bijzonder mooi wandelen, zeker de morgen. Rond halftwaalf namen we een rust pauze aan een kleine beek met kristal helder water. We waren er niet alleen, mensen uit de buurt kennen deze plekjes natuurlijk ook. Toeristen uit de buurt van Triëste waren ook present.
Toen ik mijn onderbroek wou verwisselen na het frisse plonsje, ging ik even opzij achter een boom. Net daar kwamen juist nieuw toegekomen zonnekloppers toe. Na het wisselen van de broek kwam ik terug en bleek de niet meer zo jonge dame voor me zonder gène haar bikini broek(je) gewoon en plair air aan te trekken.
Na de pauze verlieten we echter de lommerrijke bossen en liepen we tussen 12 en 2 (eet niet iedereen) gewoon onder de zon, zonder bescherming. En het was warm, waarschijnlijk met een temperatuur van rond de 32°C. Niet slecht als voorbereiding op de dagen die moeten komen na Sienna. Als je een huis tegenkomt moet je eigenlijk maar je lege fles tonen en je krijgt al Aqua Fresca? als antwoord.
Onder de weg een Ierse jonge dame ontmoet, Frances, die dacht dat het onmogelijk was dat wij zo snel konden zijn. Ze had de kronkel in de beek wel gezien maar niet gedacht dat daar ook pelgrims wel eens gebruik van konden maken.
Vanavond was ze blij dat ze tegen de Italianen kon stoefen met de overwinning op Italy. Ook zij was alleen in een bar en kon in tegenstelling tot mezelf wel juichen.
Naar ik heb vernomen heb ik weeral een pint gemist bij den Herman.
Toen ik straks de fotos van vandaag op de pc overbracht begon heel het gebouw te schudden. Heel even maar, voldoende om aan een aardbeving te denken. De mensen beneden hebben zelfs niks gevoeld, op het eerste verdiep des te meer. Blijkbaar toch voor waar te nemen, de beving met centrum in Toscane, haalde 2,7 op de schaal van R. Niemand gewond of niks ineen gezakt, no problema!
Dus iedereen die dit leest, geen problemen in Abbadia Isola. Men zegge het voort!
Wel een opschudding toen bleek dat Bas zijn telefoon was kwijt geraakt. Iedereen ging dan ook op zoek naar dat ding, het bleek onvindbaar. Weer waren daar Matteo en Erica die de nodige interventies deden om het toestel op te sporen. De gsm bereiken lukte niet meer. Via andere kanalen werd het toestel dan geblokkeerd.
Tijdens het avondeten ging het gsm machientje van Erica aan het rinkelen. Toen ze opnam werd de verbinding verbroken. Teleurstelling!
Een tijdje later ging de huistelefoon van de ostello aan het bellen. De man deed teken aan Bas om met hem mee te gaan. Er kwam iemand van de parochie langs om het toestel aan Bas te overhandigen.
Bleek Bas zijn toestel te hebben laten liggen in de kerk, die hij bezocht voor het eten. Toen hij daar ging zoeken was het al meegenomen. Die persoon bracht het toestel naar de priester en die man dacht eventueel aan pelgrims ter plaatse.
Zodoende kende de avond alsnog een happy end voor iedereen.
Vooral Bas was uiteraard uitermate tevreden, hij verwacht een belangrijk mailtje. Als het goed zit kan hij verder studeren te Leiden, de Sorbonne en Oxford.
Voor het diner werden eerst de voeten gewassen. De ostelleros, die gisteren de dienst hebben overgenomen, zijn doorgewinterde bedevaarders. En volgens hun genootschap is het traditie om als teken van nederigheid en dienstbaarheid de voeten van de pelgrims te wassen. Hierbij leest men telkens opnieuw een tekst voor waarin dit wordt benadrukt.
sMorgens, voor het vertrek, leest men opnieuw een religieuze tekst voor waarbij men om bescherming vraagt aan de Heer zodat de pelgrim zijn tocht tot een veilig einde zou kunnen brengen.
Ciao
Hugo Pellegrino
Fotos : Zonsondergang in Gimignano; Zonsopgang na Gimignano; Gevaarlijke oversteek, snelstromend water; Gratis pruimen, speciaal voor pelgrims; Swimming in the pool; De zon doet zijn best, wij ook, en niet te snel; Druivelaars groeien doorheen de muur; Hier ist vanavond te doen; Niet aan tafel met vuile voeten.
|
